w geografii społeczno-ekonomicznej WNP, G 4, BL.3, 60 godz. lab Kartografia i GIS w geografii społeczno-ekonomicznej

Kartografia i GIS w geografii społeczno-ekonomicznej Treść kursu Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne oraz możliwości ich wyrazu graficznego. Relacje między kartografią społeczno-ekonomiczną a GIS. Organizacja bazy danych społeczno-ekonomicznych. Rodzaje i zasady wyboru jednostek odniesienia dla przedstawiania zagadnień społeczno-ekonomicznych. Możliwości i ograniczenia zastosowania pakietu programowego MapInfo w badaniach geografii społeczno-ekonomicznej. Sporządzanie map społeczno-ekonomicznych. Metody jakościowe i ilościowe przedstawień kartograficznych oraz ich realizacja z wykorzystaniem technik komputerowych. Wykresy i diagramy oraz ich zastosowanie w kartografii społeczno-ekonomicznej. Praktyczne wykonywanie głównych graficznych przedstawień statystycznych. Kartograficzne metody badań. Zastosowanie technik komputerowych w analizach rozmieszczenia i regionalizacji. Metody korelacji, tendencji oraz transformacji w kartografii społeczno-ekonomicznej.

Literatura podstawowa Kartografia i GIS w geografii społeczno-ekonomicznej Literatura podstawowa Ratajski L. Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej. PPWK. Warszawa, 1989. Saliszczew K.A. Kartografia ogólna. PWN. Warszawa, 2002 Kistowski M., Iwańska M. Systemy informacji geograficznej. BWN. Poznań, 1997 Kraak M.-I., Ormeling F. Kartografia: Wizualizacja danych przestrzennych. PWN. Warszawa, 1998. Robinson A.N., Sale R.D., Morrison J. Podstawy kartografii. PWN, Warszawa, 1988

KARTOGRAFIA I GIS W GEOGRAFII SPOŁECZNO-EKONOMICZNEJ Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne oraz możliwości ich wyrazu graficznego

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Współczesna wizja mapy

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Powrót do spisu treści

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane - wyodrębniane porcje informacji opisujące lub reprezentujące wybrany aspekt rzeczywistości Dane społeczno-ekonomiczne – informacje dotyczące funkcjonowania systemów społeczno-gospodarczych: zaludnienia, osadnictwa, polityczno-administracyjne, oświaty i kultury, opieki zdrowotnej, turystyki i rekreacji, usług komunalnych, przemysłu, rolnictwa, transportu, wymiany, itp. Przestrzenne (geograficzne) dane społeczno-ekonomiczne – informacje odnoszące się do obiektów lub zjawisk społeczno-gospodarczych o określonym położeniu w przestrzeni, a więc mających adres przestrzenny

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne zawierające informacje o lokalizacji, czyli położeniu i wymiarach, obiektów i zjawisk społeczno- ekonomicznych charakteryzujące zmienność geometrii oraz atrybutów obiektów i zjawisk społeczno- gospodarczych w czasie o innych, niegeomet- rycznych właściwościach obiektów i zjawisk społeczno-gospodarczych Geometryczne Atrybutowe Temporalne

współrzędne geograficzne, współrzędne topograficzne, Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane geometryczne współrzędne geograficzne, współrzędne topograficzne, siatka skorowidzowa, numery kodów odnoszących się do jednostek statystycznych, terminy topologiczne (np. A znajduje się między B i C), terminy opisowe (np. adresy ulic)

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane geometryczne punktowe – obiekty geometryczne zerowymiarowe, które nie posiadają długości ani powierzchni i posiadający tylko jedną parę współrzędnych „x,y” linowe - obiekty jednowymiarowe, charakteryzujące się długością powierzchniowe – obiekty geometryczne dwuwymiarowe, charakteryzujące się powierzchnią i obwodem objętościowe - obiekty geometryczne zorientowane w trójwymiarowej przestrzeni (współrzędne x,y,z)

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane geometryczne Obiekty geograficzne ze względu na stopień rozbudowania (wg Kraak M.-I., Ormeling F. Kartografia: Wizualizacja danych przestrzennych. PWN. Warszawa, 1998. S. 16)

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane geometryczne ciągłe – zjawiska, występujące w każdym punkcie przestrzeni geograficznej lub w każdym punkcie aktualnie badanej części tej przestrzeni (np. temperatura, ciśnienie; rzeźba terenu, głębokość wody) częściowo ciągłe – zjawiska, ciągłość występowanie których na badanym obszarze jest przerwana lub gdy istnieje ona jedynie na ograniczonych obszarach, podobnie do wysp (np. obszary leśne, pola uprawne, jeziora, morza) lub zjawiska, ciągłość występowania których dostrzega się w jednym kierunku (np. rzeki, drogi, granice) dyskretne – obiekty i zjawiska, występowanie których jest ograniczone w przestrzeni do wielkości punktu (np. dom, drzewo), występowanie dyskretne może być też traktowane jako teoretyczna granica generalizacji poprzedniego

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane geometryczne Charakter występowanie zjawisk i obiektów (wg Ratajski L. Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej. PPWK. Warszawa, 1989. S. 24)

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane geometryczne   Czasami rozróżnienie zjawisk ciągłych i dyskretnych może być dość trudne

widzialne (np. las iglasty, las liściasty, huty, kopalnie, itp.) Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane atrybutowe widzialne (np. las iglasty, las liściasty, huty, kopalnie, itp.) niewidzialne (np. zbiory i plony pszenicy, natężenie ruchów wędrówkowych, itd.)

Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane atrybutowe jakościowe – dopuszczające tylko zgodność cechy obiektu z założoną charakterystyką (np. teren leśny, teren zabudowany) lub charakteryzujące uporządkowanie cech wg przyjętego opisu (dobra gleba, średnia gleba, słaba gleba) ilościowe – uwzględniające wielkość obiektu lub zjawiska mierzoną w z pomocą liczb, co umożliwia sumowanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie wartości cech poszczególnych obiektów

Dane atrybutowe ilościowe Przestrzenne dane społeczno-ekonomiczne Dane atrybutowe ilościowe bezwzględne – wyrażonych w naturalnych jednostkach miary, takich jak kilogramy, metry, stopnie, sztuki, itp. względne – odniesionych do innego zbioru danych, traktowanego jako wielkość stała (natężenie, gęstość, udział procentowy, udział w całości)

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Powrót do spisu treści

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Obiekty i zjawiska rzeczywistości przedstawiane są na mapach z pomocą określonych znaków graficznych. Są to: punkty linie powierzchnie Znaki te reprezentują przede wszystkim cechy geometryczne danych geograficznych.

Podstawowe typy i sposoby prezentacji danych przestrzennych (wg Kistowski M., Iwańska M. Systemy informacji geograficznej. BWN. Poznań, 1997. S. 49).

Każdy z tych znaków może być dodatkowo rozróżniany za pomocą: Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Każdy z tych znaków może być dodatkowo rozróżniany za pomocą: wielkości jasności (waloru) ziarnistości barwy orientacji kształtu Różnicowanie podstawowych znaków przez wielkość, jasność, barwę, itd. służy do prezentacji cech atrybutowych oraz temporalnych obiektów i zjawisk społeczno-ekonomicznych.

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Graficzne możliwości wyrazu przestrzennych danych geograficznych (wg Ratajski L. Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej. PPWK. Warszawa, 1989. S. 20)

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Graficzne możliwości wyrazu przestrzennych danych geograficznych (wg Kraak M.-I., Ormeling F. Kartografia: Wizualizacja danych przestrzennych. PWN. Warszawa, 1998. Tablica 1)

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Atrybutowe dane ilościowe wyrażane są zasadniczo przez wielkość znaku. Jest to logiczny sposób przedstawiania wielkości zjawiska czy faktu, ponieważ wielkość znaku można zmierzyć bezpośrednio i pozostaje ona w określonym stosunku do ilości. W przypadku ilościowych danych względnych stosuje się również przywiązanie pewnych wartości liczbowych do skali barw lub deseni rozumianych jako kombinacja zmiennych graficznych (kartogram). Jednakże w tym przypadku wartości liczbowe mogą być przedstawione tylko w przedziałach klasowych, gdyż odniesienie ich do znaku jest umowne, nawiązujące przede wszystkim do zmiany waloru

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Atrybutowe dane jakościowe są zwykłe wyrażane przez pozostałe środki graficzne wypowiedzi kartograficznej. Skala barw zmienia się od tzw. kolorów ciepłych do chłodnych i od ciemnych do jasnych. Podobnie jasność rozumiana jako proporcja czerni do bieli (im więcej jest bieli w deseniu lub barwie, tym jasność jest większa) zmienia się od bieli do czerni. Bezpośrednie odczucie psychiczne kojarzy większe znaczenie zjawiska z kolorami ciepłymi i ciemniejszymi lub niskim walorem (czerń), a mniejsze znaczenie – z kolorami chłodnymi i jasnymi oraz wysokim walorem (biel).

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Dane dotyczące zjawisk i faktów przedstawiane są na mapie w dwojaki sposób: według ciągłej lub skokowej skali wartości. Ciągła skala wartości – to takie przedstawienie kartograficzne, które zwala na odczytanie nas mapie indywidualnej wartości dowolnego punktu obszaru. Inaczej mówiąc, każdy dowolny punkt na mapie może być scharakteryzowany według jego indywidualnej wartości liczbowej.   Skokowa skala wartości jest wynikiem grupowania całej zbiorowości wyrażeń liczbowych w przedziały klasowe. W rezultacie wielkość danego zjawiska może być odczytana tylko w granicach danej klasy.

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Graficzna interpretacja skali wartości (wg Ratajski L. Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej. PPWK. Warszawa, 1989. S. 22): A – ciągłej, B – skokowej

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Fragment mapy z przedstawieniem danych w ciągłej skali wartości

Graficzne możliwości wyrazu danych geograficznych Fragment mapy z przedstawieniem danych w skokowej skali wartości

Współczesna wizja mapy Powrót do spisu treści

Współczesna wizja mapy Mapa - graficzne przedstawienie na płaszczyźnie wybranych cech powierzchni Ziemi oraz zjawisk przyrodniczych i społecznych. Mapa charakteryzuje się: matematycznie określoną konstrukcją (kartograficzne odwzorowania) zastosowaniem symboli kartograficznych (znaki kartograficzne) wybiórczym przedstawieniem cech i zjawisk (generalizacja kartograficzna)

Współczesna wizja mapy Mapy od wieków są wykorzystywane: do prezentacji danych przestrzennych, uzyskiwania informacji o odległościach, kierunkach i wielkości obszarów, jako pomoc w odkrywaniu i rozumieniu rozmieszczenia zjawisk i relacji przestrzennych

Współczesna wizja mapy Jednakże w związku z rozwojem, jaki się dokonał w ostatnich latach w zakresie operowania cyfrowymi danymi przestrzennymi, warunki, w jakich są używane mapy uległy zasadniczej zmianie. Mapy pojawiły się na ekranach monitorów (tzw. mapy cyfrowe – nowoczesne odpowiedniki zwykłych map analogowych, czyli papierowych). Obecnie wyróżnić można co najmniej trzy zasadnicze kierunki zmian wykorzystania map... 

Współczesna wizja mapy zmiana celów wykorzystania map - przejście od wydobywania informacji do badania informacji (możliwości przeszukiwania baz danych, na podstawie których mapy te są opracowywane)

Współczesna wizja mapy zmiana grup użytkowników - w kierunku odbiorców indywidualnych (w oparciu o tą samą bazę kartograficzną tworzyć można różne mapy, przedstawiające określony zbiór informacji, zależny od konkretnych potrzeb)

Współczesna wizja mapy zmiana w elastyczności korzystania z map - odejście od statycznych map w kierunku map charakteryzujących się wysoką dynamiką (modelowanie trójwymiarowe, animacja komputerowa)

Współczesna wizja mapy W latach osiemdziesiątych nastąpił rozwój programów komputerowych, określanych mianem systemów informacji geograficznej (GIS). Pełnią one wymienione wyżej funkcje i znajdują zastosowanie we wszystkich dziedzinach zajmujących się danymi przestrzennymi.