Moda damska w średniowieczu Tak jak w innych miejscach Europy, w Polsce również kobiety nosiły suknie składające się z dwóch warstw – spodniej i wierzchniej, przy czym szerokość rękawów była oznaką pozycji społecznej kobiety. Rękawy w sukniach dworskich były wydłużone na wzór XII wiecznej mody francuskiej – nawiązywało do niej również pionowe pofałdowanie tkanin. Krój i sposób noszenia ubrań miał podkreślać wysunięty brzuch i lekko przegięty do przodu kręgosłup - suknie przepasywano wysoko pod biustem aby poniżej pasa tworzyły efekt brzuszka.

Nakryciem głowy były lekkie chusty delikatnie upięte na głowie lub zaprasowane w drobne fałdy, które w XV w. przybrały formę modnych czepców w dużych rozmiarach

Houppelande Obszerna, luźna, ściągnięta paskiem suknia z rękawami rozkloszowanymi u dołu i sięgającymi ziemi, oraz wysokim, stojącym kołnierzem, reprezentacyjna szata dworska noszona we Francji ok. 1360-1420 r., a w innych krajach zachodniej Europy nieco dłużej.

SUKNIA WIERZCHNIA Suknia obcisła górą, poszerzone od bioder klinami, z dużym odsłaniającym ramiona dekoltem łódkowym i długimi, zakrywającymi połowę dłoni wąskimi rękawami. Modnym szczegółem był noszony nisko na biodrach szeroki pas, wzorowany na pasie rycerskim.  suknie w takim fasonie noszone były zarówno w środowisku dworskim, jak i mieszczańskim, różnica wynikała z doboru materiału. W stroju dworskim był on kosztowniejszy i w lepszym gatunku.

cotte simple to prosta wełniana suknia, przylegająca w górze, od bioder przechodząca w fałdy, sznurowana najczęściej z obu boków Nieodłącznym elementem cotte simple był pasek, na którym kobieta nosiła klucze i torebkę z igielnikiem, nożykiem i innymi drobiazgami.

Jedną z ważniejszych ozdób średniowiecznej damy był pas, którym przewiązywano suknię. Wykańczano go ozdobnymi klamrami, sprzączkami i naszywkami z metalu. - W Polsce zdobienia wykonane były jednak z mniej szlachetnych materiałów. Złoto zastępowano mosiądzem, srebro zaś cyną.

Strój męski w średniowieczu Około połowy stulecia pojawiły się pierwsze krótsze ubiory męskie najpierw u paziów i młodych dworzan. Krótkie tuniki były obciśnięte pasem nisko na biodrach, miały rękawy sięgające tylko do łokcia i zakończone wąskim pasem tkaniny lub futra. Nogawice u trubadurów i innych piewców miłości w drugiej poł. XIV były coraz bardziej opięte i eksponowały męski wigor. 

Obszerne proste kaptury były podstawowym elementem stroju rycerskiego - zdobione wycinanką na kołnierzu, występowały w stroju rycerskich giermków i młodych dworzan.

BUTY Buty zawsze kończyły się w szpic, w ekstremalnych przypadkach noski były bardzo długie (ale właścicieli takich butów uważano za bufonów i pozerów).

w sakiewkach, trzosach i torebkach. Średniowieczne ubrania w ogóle nie miały kieszeni! Wszystkie podręczne drobiazgi noszono przy pasku w sakiewkach, trzosach i torebkach.