Adamczyk, Piechota, Tokarzewska, Skrzypiec, Piasecka, Topolski Hipertekst i poezja Adamczyk, Piechota, Tokarzewska, Skrzypiec, Piasecka, Topolski
Czym jest poezja elektroniczna? To rzecz niezwykle płynna, ulotna i wielosensowa stanowiąca być może najbardziej podatny na ekperyment rodzaj elektronicznego pisarstwa. Oparty na algorytmach, wykorzystujący mechanizm losowego dostępu. Bardzo rzadko bądź nigdy nie otwierający się w ten sam sposób wiersz hipertekstowy przypomina tykający zegar, w którym rolę wskazówek pełnią litery i słowa.
Początki poezji cyfrowej Żródeł współczesnej poezji elektronicznej należy szukać we wczesnych (rok 1983) eksperymentach Eduardo Kaca, który na pierwszych osobistych komputerach tworzył poezję fraktalną. Później technologia cyfrowa pomagała mu w wystawaniu w galeriach wierszy holograficznych.
Sytuacja poezji hipertekstowej „Słowa w wierszu cyfrowym nie przemawiają do nikogo. Mówią same do siebie, w generowanym przez komputer nihilogu. A taka sytuacja, choć przerażająca dla człowieka, jest wymarzona dla maszyny, gdyż wiersz wydaje się żyć swoim życiem, nawet po wyłączeniu komputera.... Sam hipertekstowy wiersz to duch w maszynie.” (za: techsty.art.pl)
Przykłady poezji cyfrowej http://szafranchinche.ovh.org/ http://szafranchinche.blogspot.com/ http://www.techsty.art.pl/ae/raster.html http://artpapier.com/?pid=2&cid=1&aid=966