Bethlehe m Roman Brandstaetter
Na granicy czasu, Którą określił Bóg Dojrzewaniem owocu W niewieścim ciele, Urzędnicy pochyleni nad papirusami Liczyli lud jak wory zboża
Marya siedziała na włochatym ośle, A zwierzę stąpało tak ostrożnie, Jakby dźwigało na grzbiecie Nie kobietę, Ale modlitwę.
Obok szedł Józef Jak kolumna rzucająca cień, Spokojny i świadomy Anielskiej treści, Którą wypełniona była Po brzegi swojego istnienia Małżonka o twarzy zakrytej zasłoną.
Niebo, pod którym szli,było jak chleb Ziemia pod ich stopamibyła jak chleb I dom,do którego szli,był jak chleb
Gdy wstąpili w jaskinię, W werset Micheasza, Marya powiła Syna I położyła Go delikatnie na sianie Jak kruche szkło.
Pasterze o szerokich barach, Narzuciwszy na siebie wełniane burnusy, A na głowy kolorowe chusty, Weszli do jaskini jak dzwony.
Mędrcy stali pokornie jak dostojne księgi W których opisane są dzieje Ludzi dobrej woli
Pochyliły się nad żłóbkiem Jak trzy doliny. Krowa,wół i osioł
A potem Dzwony,księgii doliny Uklękły
Radosnych Świąt Bożego Narodzenia, Pomyślności w Nowym 2005 Roku życzą Ula, Krzysiek i Artuś