„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 „często podróżuję i cały czas uczę się czegoś nowego” Konrad Rudnicki Autor wielu wydawnictw w tym podręcznika do astronomii, z którego według szacunkowych wyliczeń uczyło się około półtora miliona osób. Okładka piątego wydania podręcznika do astronomii dla klasy XI (maturalnej) liceów ogólnokształcących. Książkę napisał Konrad Rudnicki, a wydały Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych w roku Okładka piętnastego wydania podręcznika do astronomii dla klasy IV (maturalnej) liceum ogólnokształcącego, technikum i liceum zawodowego. Książkę napisał Konrad Rudnicki, a wydały Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne w roku 1988

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Jan Zamojski powiedział: "Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie". Ci, co nie chcieli lub nie mogli uczyć się astronomii twierdzą błędnie, że: Kosmos jest u góry i wystrzelono rakietę w kosmos, Ziemia jest okrągła, Istnieje trzecia kwadra Księżyca, Ziemia obraca się wokół Słońca. Podręcznik astronomii profesora Konrada Rudnickiego precyzyjnie, jednoznacznie, formalnie i przyjaźnie dla ucznia przedstawia pojęcia astronomii i jej historię. Wszyscy uczniowie Mieczysława Borkowskiego z XXIX Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, w latach 1975 – 1982 szczęśliwie zdawali egzamin maturalny z astronomii podnosząc własną średnią ocenę na świadectwie dojrzałości. Oni nie powtórzą powyżej cytowanych bzdurnych upowszechnianych w mediach określeń. W nauczaniu astronomii korzystaliśmy z obowiązującego podręcznika astronomii Konrada Rudnickiego.

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 „Kto nie odróżnia teorii od rzeczywistości ten nie odróżnia rusztowania od budynku”. Johann Wolfgang von Goethe

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 „Teologia mistyczna to dziedzina, która mnie niezmiernie pasjonuje, a która mówiąc najprościej sprowadza się do poznania i określenia metod, dzięki którym człowiek może rozwinąć się w kierunku duchowym i samemu zbliżyć się do Boga” Kapłan mariawicki Maria Paweł Rudnicki

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji wg. podręcznika Konrada Rudnickiego Krzywe stożkowe Pierwsze uogólnione prawo Keplera. Z praw mechaniki wynika, że orbity ciał krążących wokół Słońca mogą być nie tylko elipsami, ale również innymi krzywymi stożkowymi (parabolami, hiperbolami), w których ognisku znajduje się Słońce.

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji wg. podręcznika Konrada Rudnickiego Drugie prawo Keplera o stałej prędkości polowej stosuje się do wszystkich typów orbit, gdyż jest ono szczególnym przypadkiem znanego z fizyki prawa zachowania momentu pędu.

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji wg. podręcznika Konrada Rudnickiego Uogólnione trzecie prawo Keplera. Prawo to jest stosowalne do jakichkolwiek dwu obiegających się wzajemnie ciał, jeśli przez M i m oznaczyć odpowiednie ich masy.

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji wg. podręcznika Konrada Rudnickiego Prawa Keplera a kosmonautyka Pewne aspekty praw Keplera i ich związki z prawami grawitacji stają się lepiej zrozumiałe na przykładzie tak zwanych bezsilnikowych lotów kosmicznych, to znaczy takich, w których pojazd kosmiczny otrzymuje pewien impuls początkowy, następnie jednak porusza się w polu grawitacyjnym wyłącznie pod wpływem bezwładności.

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji wg. podręcznika Konrada Rudnickiego Pociski nie poruszają się po łukach elips (b i c), lecz po tzw. krzywych balistycznych. Aby pojazd kosmiczny mógł nie spaść z powrotem na Ziemię, lecz krążyć koło niej, potrzebna jest prędkość początkowa nie mniejsza niż odpowiadająca kołowej orbicie d. Nosi ona nazwę pierwszej prędkości kosmicznej. Jak wiemy z kursu fizyki, jest to prędkość 7,9 km/s Aby pojazd kosmiczny mógł całkowicie oderwać się od Ziemi, potrzebna jest prędkość początkowa nie mniejsza niż odpowiadająca orbicie parabolicznej f. Nosi ona nazwę drugiej prędkości kosmicznej. Jest nią 11,2 km/s.

„Astronomia w szkole na podstawie podręcznika prof. Konrada Rudnickiego” Referuje Remigiusz Jabłoński Przygotował Mieczysław Borkowski Konferencja – Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji – 8 listopada 2014 Astronomia i Badania Kosmiczne w Edukacji wg. podręcznika Konrada Rudnickiego W dziejach ewolucji poglądów na budowę Wszechświata wybitną rolę odegrał gorący zwolennik teorii Kopernika Giordano Bruno (1548—1600), który głosił pogląd, że gwiazdy są odległymi ciałami tego typu co Słońce, mającymi własne zamieszkałe układy planetarne.