Zielonogórska Palmiarnia
Historia Jedna z wizytówek naszego miasta jest ściśle związana z jego historią. Na tak zwanym Wzgórzu Ceglanym powstała w XII w. pierwsza osada o charakterze rolniczym. Wraz z rozwojem winiarstwa, łagodne stoki wzgórza wykorzystano do uprawy winnej latorośli.
W 1818 r. na szczycie wzgórza zielonogórski przemysłowiec August Gremlper wybudował domek winny, pełniący funkcję budynku gospodarczego na winnicy oraz miejsca odpoczynku.
Dawna winnica Gremplera jest dzisiaj jedyną pozostałością upraw winnej latorośli w samym mieście. W XIX w. całkowity obszar upraw wynosił blisko 1500 ha.
Po 1945 r. budynek przejął zakład opiekujący się zielenią miejską. W roku 1956 do Domku Winiarza dobudowano szklany pawilon, gdzie przechowywano ozdobne rośliny doniczkowe. Obiekt ten w latach przekształcono w Palmiarnię, w której mieściła się kawiarnia.
Po rozbudowie w 1984 r. lokal pełnił także funkcję restauracji i dyskoteki. Palmiarnia była obiektem jednokondygnacyjnym. Składała się z części szklarniowej z egzotyczną roślinnością oraz zabytkowego Domku Winiarza z funkcją restauracyjną i usługową.
W 2004 r. zapadła decyzja o kolejnej przebudowie Palmiarni. Wpływ na to miało wiele czynników, jednak najważniejszym był komfort roślin. Najwyższy w Polsce daktylowiec kanadyjski sięgnął dachu.
Remont został ukończony w 2008 r. Na parterze nadal znajduje się restauracja otoczona bujną roślinnością oraz akwariami.
Powyżej znajdują się przeszklone rampy, a na najwyższej kondygnacji taras widokowy.
Przeniesiono i przebudowano także wejście do obiektu