Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Mściszewicach

Pieśniarz, pedagog oraz autor słownika polsko-kaszubskiego

Poeta urodził się 12 października 1907 roku w Stryszej Budzie. Uczył się w szkole podstawowej w Mirachowie. Później zaczął się uczyć w Państwowym Seminarium Męskim w Kościerzynie. Gdy skończył szkołę pracował jako nauczyciel w Kartuzach i Miszewie.

Jan był najmłodszy wśród czwórki swoich braci. Jego matka miała na imię Berta, a ojciec Jan.

W roku 1930 poślubił Anielę Rompską, z którą miał szóstkę dzieci: Bogusława, Świętopełka, Mirosławę, Damrokę, Mestwina i Sławę. Niektóre z tych dzieci żyją do dziś. A w 1951 roku ożenił się po raz drugi z Leokadią Czaja.

Jako nauczyciel uczył głównie muzyki, także geografii, plastyki i matematyki. W grudniu 1956 roku włączył się w organizację Zrzeszenia Kaszubskiego i został prezesem oddziału wejherowskiego.

Na kaszubach i nie tylko zasłynął z tego, że był poetą. Podczas swojego życia napisał wiele wierszy i śpiewników. Jeden z najbardziej znanych śpiewników to „Kaszebszi piesniók” który zawierał 32 pieśni.

Publikacje Kaszebskji pjesnjôk. Dzél I, Rogo ź no Wlkp (32 utwory)Rogo ź no Wlkp.1935 Moja stegna, Gda ń sk 1970 (28 wierszy)Gda ń sk1970 Rodnô Zemia, Gda ń sk 1974 (pie ś ni w opr. Juliusza Mowi ń skiego)Gda ń sk1974 Ukłôdk dlô dzôtk, Gda ń sk 1975 (9 piosenek)Gda ń sk1975 Odecknienié, Gda ń sk 1977Gda ń sk1977 Moja chëcz, Gda ń sk 1978 (5 pie ś ni w opr. Juliusza Mowi ń skiego)Gda ń sk1978 Lecë choranko, Gda ń sk 1980 (85 pie ś ni)Gda ń sk1980 Ukłôdk dlô dzôtk, Gda ń sk 1980 (wznowienie)Gda ń sk1980 Słownik polsko-kaszubski, Gda ń sk 1994Gda ń sk1994 Lecë choranko. Pie ś ni kaszubskie, Wejherowo 1997 (wydanie poszerzone plus kaseta)Wejherowo1997 Hej mòrze, mòrze. Zbiór pie ś ni 1, Wejherowo 2008Wejherowo2008 Marika. Zbiór pie ś ni 2, Wejherowo 2008Wejherowo2008

Kilka lat przed śmiercią Jan bardzo dużo pracował, właśnie wtedy stworzył najwięcej swoich dzieł. Chorował na raka krtani, z tego powodu używał wzmacniacza głosu. Przy końcu swojego życia zachorował na półpasiec. Zmarł 3 września 1989 roku w Wejherowie, tam też został pochowany.

Jón Trepczik „Zemia Rodnô” Sambòrów miecz i Swiãtopôłka biôtczi W spòsobie Ce dlô nas ùchòwałë. Twòje jô w przódk bëlné pòcyskóm kwiôtczi. Òdrodë cél Kaszëbóm znôw brënie. Tu jô dali mdã starżã zemi trzimôł, Skądka zôczątk rodnô naj rózga mô. Tu mdã dali domôcëznë sã jimôł Jaż zajasni i nama brzôd swój dô.

Jan Trepczyk „Ziemia Ojców” Ojców Ziemio, piękny kaszubski kraju, Od Gdańska tu, aż do Roztoki bram! Tyś piękna jest, jak kwiat rozkwitły w maju. Cię, Ojczyznę, kochaną tutaj mam. Sambora miecz i Świętopełka walki W gotowości dla nas chowały Cię. Do przodu więc Twe piękne rzucam kwiatki. Powstania cel Kaszubom jawi się. Ja będę wciąż straż na tej ziemi trzymał, Gdzie ród mój swe odwieczne źródła ma. Tu będę wciąż dziedzictwa pielęgnował Aż rozbłyśnie i owoc swój nam da.

Jan Trepczyk nie tylko tworzył pieśni, ale i je wykonywał – najczęściej w duecie z żoną Leokadią

Spotkanie zrzeszyńców z ich patronem Aleksandrem Majkowskim (Pierwszy od lewej to Jan Trepczyk)

Bibliografia:  spmiszewo.edupage.org  literatura własna   pl.wikipedia.org