Jak ubierał się polski szlachcic
Szlachta Stan społeczny, który powstał z przekształcenia się stanu rycerskiego. Szlachectwo przysługiwało "szlachetnie urodzonym", czyli wywodzącym się od rodziców o takim samym pochodzeniu lub nobilitowanym (uszlachconym) w uznaniu jakichś szczególnych zasług. Ubiór szlachcica został zapożyczony z kultury Wschodu (Turcja, Persja).
żupan pas kontuszowy czapka kontusz buty karabela
Żupan Staropolska męska szata, bardzo długa suknia z wąskimi rękawami, zapinana na rząd drobnych guzików, często dłuższa od kontusza, w żywych kolorach, z kosztownego materiału, sukna lub jedwabiu.
Kontusz szata wierzchnia, rodzaj płaszcza czy kamizelki, rękawy rozcięte od pachy do łokci tzw. wyloty.
Pas kontuszowy długi (od 3 do 4,5 m) i szeroki (40 cm), noszony do kontusza, wykonywany najczęściej z jedwabiu, bogato zdobione miały wplecione złote i srebrne nici (złotogłów), tkany w bogate kolorystycznie wzory, motywy orientalne oraz ludowe.
Karabela lekka i często ozdobna szabla o rękojeści ukształtowanej na wzór głowy orła, noszona często przy stroju codziennym.
Czapka - kołpak pokryta zwykle tym samym materiałem, z którego uszyto żupan, i z futrzanego otoka, przecięcie z przodu czapki ozdabiano piórem przymocowywanym ozdobną broszą.
Buty wyrabiano ze skóry farbowanej na kolor żółty i smarowano woskiem, przy ważnych okazjach szlachcic wkładał buty z długimi pofałdowanymi cholewami, zdobione haftem i wytłoczeniami.
W prezentacji wykorzystano materiały pochodzące z: www.wikipedia.pl (repozytorium wolnych zasobów projektów Fundacji Wikimedia). Microsoft Clip Gallery. Autor prezentacji: Jolanta Woźniak – Partyka