Uczeń : -jest świadomy zagrożeń płynących z korzystania z Internetu, -używa rozważnie portali społecznościowych, -jest świadomy praw innych użytkowników Internetu, -wie, jakie konsekwencje mogą płynąć z publikowania wizerunku i prywatnych danych, -zdaje sobie sprawę, że nie jest anonimowy, -wie, że może zwrócić się o pomoc do nauczyciela, psychologa, gdy stanie się ofiarą cyberprzemocy. Rodzic: -jest informowany w przypadku dostrzeżenia przez szkołę przypadków naruszania godności jego dziecka lub praw innych przez jego dziecko, -wie, że może mieć większą kontrolę nad poczynaniami dziecka na portalach społecznościowych.

W pracy profilaktycznej z uczniami korzystano przede wszystkim z ćwiczeń charakterze dramowym. Podsumowaniem tematów, które obejmowały szczególnie w klasach starszych nawet kilka godziny do dyspozycji wychowawcy były filmy profilaktyczne. Uczniowie mieli szansę pracować nad tematami zarówno z wychowawcą jak i z psychologiem szkolnym. Temat uzależnienia od komputera był również zaprezentowany przez Teatr Profilaktyczny, który odwiedził naszą szkołę.

Zajęcia dotyczące bezpiecznego Internetu w klasach I – III były prowadzone przez psychologa. Wykorzystano tablice interaktywne. Po wstępnej pogadance dotyczącej Internetu, gier i portali społecznościowych, dzieci miały podać pozytywne strony korzystania z komputera. Są to: -kontakt z kolegami, -kontakt z bliskimi, którzy są daleko, -gry, -pomoc w nauce, -możliwość oglądania bajek, -poznawanie nowych osób. Następnie psycholog zainicjował krótką dyskusję o zagrożeniach płynących z korzystania z komputera oraz wprowadził do tematu zajęć. Pierwszym zadaniem były odpowiedzi na pytania do przedstawionych na slajdach historyjek.

1.Historia pierwsza „Kasia spędziła wakacje u babci. Tam poznała Nikolę. Dziewczynki bardzo się polubiły,lecz mieszkają w różnych miejscowościach. Postanowiły więc utrzymywać znajomość przez Internet. Nikola namówiła koleżankę na założenie konta na Facebooku– portalu, dzięki któremu mogły rozmawiać ze sobą zawsze, kiedy były przed komputerem. Portal bardzo się spodobał Kasi, ale używała go tylko do rozmów z koleżanką. Któregoś dnia, kiedy czekała na Nikolę w Internecie, odebrała wiadomość od kogoś o nicku „Camila”. Wiadomość brzmiała: „Cześć, obiecywałam Ci, że pokażę Ci swoją stronę, wejdź na: Pytania: Czy Kasia zna osobę, która do niej pisze? Co powinna zrobić Kasia ? Co może się zdarzyć, jeśli Kasia wejdzie na stronę? Co to jest Spam? Kto tworzy Spam, czyli nikomu niepotrzebne śmieci?

2.Historia druga: „ Marcel często korzysta z forum, gdzie dyskutuje na temat ulubionej gry „Farma”. Od kilku dni zagadywał do niego ktoś pseudonimie „Michał”. Okazało się, że nowy kolega bardzo zna się na grach, jest w tym samym wieku, ma podobne zainteresowania i mieszka w tej samej miejscowości. Bardzo dobrze im się rozmawiało i potrafili przegadać kilkadziesiąt minut. Po dwóch tygodniach tej znajomości, kiedy Marcel zajrzał na forum, „Michał” od razu się odezwał: „Cześć, jestem chory i muszę siedzieć w domu… Może mnie odwiedzisz? Moglibyśmy w coś pograć, strasznie się nudzę, a rodziców nie ma w domu” Pytania: Co Marcel wie o „Michale”? Co powinien zrobić Marcel? Co może się zdarzyć, jeśli Marcel skorzysta z zaproszenia? Jeśli Marcel jednak zdecydowałby się spotkać z „Michałem”, to co powinien zrobić?

3.Historia trzecia „Madzia po powrocie ze szkoły sprawdziła swoją skrzynkę pocztową na Facebooku i znalazła w niej wiadomość od kolegi z klasy - Piotrka. Jednak zdziwiła się, bo miała wrażenie, że wiadomość nie została wysłana przez jej kolegę. W środku były wulgarne, obraźliwe słowa. Madzia przestraszyła się i było jej bardzo przykro” Pytania: Co się stanie jeśli Madzia odpowie na tą wiadomość? Czy powinna pokazać list rodzicom?

Zadanie 2. Odgrywamy scenki Psycholog dzieli dzieci na pięcioosobowe grupy, z których każda musi odegrać scenkę dotyczącą jednej z przedstawionych sytuacji. Zadaniem jest właściwe zareagowanie i pomoc osobie pokrzywdzonej: 1.Koledzy dokuczają Madzi, bo ktoś opublikował jej kompromitujące zdjęcie w Internecie. 2.Maciek śmieje się z Tomka, ponieważ kolega nie posiada konta na portalu społecznościowym. 3.Marek wyznaje przyjacielowi, że umówił się z poznanym w Internecie kolegą w parku. 4.Paweł nie wylogował się z konta na Facebooku i ktoś wysłał z niego obraźliwą wiadomość do koleżanki. Nie wie, co zrobić. „

Po odegraniu scenek oraz pogadance – dzieci miały ustalić własny kodeks postępowania w sieci: 1.Nie podawaj obcym nazwiska, imienia i swojego adresu. 2.Nie wysyłaj obcym swoich zdjęć. 3.Nie zwierzaj się ze swoich tajemnic osobom obcym 4.Nie zapraszaj do domu i nie umawiaj się ze znajomymi z Internetu. 5.Nie obrażaj nikogo w Internecie i nie odpowiadaj na zaczepki. 6.W przypadku jakichkolwiek wątpliwości – zgłoś je rodzicowi!!!

W celu pogłębienia wiedzy dzieci – w dalszej części zajęć zaprezentowano dzieciom filmy profilaktyczne z serii „ Owce w sieci”. „Głównym celem serii jest edukacja dzieci w zakresie bezpiecznego i odpowiedzialnego korzystania z Internetu, telefonów komórkowych i innych nowych technologii. W zabawny sposób pokazują im nieodpowiednie zachowania, a dorosłym dają możliwość zapoznania się z problemem. Akcja kreskówek rozgrywa się w szałasie na hali. Występują: mądry Baca, naiwny Jasiek, dzielny Gajowy, niewinne owce, barany oraz złe wilki. Każda z kreskówek przybliża dane zagrożenie w sposób łatwy i zrozumiały dla dziecka oraz pokazuje możliwości rozwiązania problemu. Zakończenie każdej krótkiej opowieści zawiera morał, jak uniknąć zagrożeń”

W polskiej wersji językowej dostępnych jest dziewięć kreskówek. W ramach zajęć omówiliśmy z dziećmi: 1.Białe owce: Dyskryminacja i rasizm w Internecie. 2.Nie tańcz z wilkami : Wykorzystywanie fotografii i nagrań wideo. 3.Dziewięćdziesiąt dziewięć : Łańcuszki szczęścia. 4. Bekanie : Internet zawsze pamięta twoje błędy z przeszłości. 5. Mała miss.Anoreksja, internetowe przepisy na urodę. 6.Zemsta. Prześladowanie w Internecie – cyberstalking. 7.Papla. Wyłudzanie danych osobistych i informacji majątkowych

Podczas rozmowy twarzą w twarz :  widzimy z kim rozmawiamy,  nie mamy szansy zafałszować wieku lub skłamać,  mamy mniej „odwagi” by komuś dokuczyć,  możemy naprawdę lepiej poznać drugiego człowieka, Podczas rozmowy w Internecie :  nie widzimy się  nie możemy być pewni wieku, wyglądu rozmówcy,  nie wiemy z kim rozmawiamy,  można skłamać i łątwiej przychodzi obrażenie kogoś

1.Nie podajemy danych, adresu, nie odpowiadamy na natarczywe pytania. 2.Używając forum korzystamy z pseudonimu – „nicka”. 3.Nie spotykamy się sami z nieznajomymi poznanymiprzez Internet,a każdą próbę zachowania znajomości w tajemnicy zgłaszamy rodzicom! 4.Nie publikujemy treści, których możemy się kiedyś wstydzić. 5.Nie zaglądamy na strony dla dorosłych. 6.Nie „ściągamy” nielegalnych filmów, muzyki. 7.Nie komentujemy zdjęć w przykry sposób.

„Podstawowym celem zajęć „3…2…1… Internet!” jest uczenie „dobrego” korzystania z Sieci jako alternatywy do zachowań ryzykownych. 1.Jak sobie radzić z ośmieszającymi filmami nagranymi telefonem komórkowym i „wrzuconymi” do Internetu? 2.Dlaczego spotkania z internetowym znajomym w rzeczywistym świecie mogą być niebezpieczne? 3.Co może spowodować umieszczanie w Internecie zbyt wielu informacji na swój temat? 4.Dlaczego lepiej nie kopiować z Sieci cudzych wypracowań? 5.W jaki sposób nie uzależnić się od Internetu?”

„Materiały dydaktyczne przygotowane w ramach kampanii „ Internet!” to pięć odcinków kreskówki, w której piątka bohaterów styka się z ryzykownymi zachowaniami w Sieci związanymi z cyberprzemocą, kontaktami z nieznajomymi, ochroną danych osobowych, poszanowaniem własności intelektualnej i uzależnieniem od Internetu. Po obejrzeniu każdej z kreskówek uczniowie, w ramach ćwiczeń indywidualnych i zespołowych, muszą dokonać wyboru pomiędzy zachowaniem bezpiecznym a ryzykownym. Następnie poznają możliwe konsekwencje swoich decyzji. Każda kreskówka ma do wyboru dwa zakończenia – pozytywne, kiedy bohater zachowuje się bezpiecznie i negatywne, kiedy bohater zachowuje się ryzykownie”