Licencje Autorzy:Karol Biskup i Piotr Chodyko kl.1f

Licencja (z łac. licet, „jest dozwolone“; Imiesłów przymiotnikowy czynny: licens, „wolny“) - dokument prawny lub umowa, określająca warunki korzystania z utworu jako dobra, którego dana licencja dotyczy. Właściciel praw autorskich, znaku handlowego lub patentu może (i często to robi) wymagać od innych posiadania licencji jako warunku użytkowania lub reprodukowania licencjonowanego utworu. Rodzaje licencji

Licencja komercyjna – licencja pozwalająca na użytkowanie, często markowych, produktów (w tym programów) w celach komercyjnych. Obejmuje ona m.in. programy oparte na innych niekomercyjnych licencjach, które mogą zostać użyte w celach zarobkowych dopiero po wykupieniu licencji komercyjnej. Ograniczenia w tych licencjach dotyczą prawa użytkowania, kopiowania, rozpowszechniania, modyfikowania programów oraz często zabezpieczają ich kody źródłowe.

Licencja Wolnej Sztuki (fr. Licence Art Libre, LAL, ang Licencja Wolnej Sztuki (fr. Licence Art Libre, LAL, ang. Free Art License, FAL) – licencja dla dzieł sztuki, zgodna z zasadami copyleftu, tj. przyznająca odbiorcy prawo do swobodnego kopiowania, dystrubuowania oraz modyfikowania dzieła, przy pełnym poszanowaniu praw autorskich twórcy (autora, inicjatora). Powstała w lipcu 2000 roku i jest uznawana za najstarszą licencją w duchu GNU, przeznaczoną dla publikacji (projektów) artystycznych

Licencja oprogramowania - umowa na korzystanie z utworu jakim jest aplikacja komputerowa, zawierana pomiędzy podmiotem, któremu przysługują majątkowe prawa autorskie do utworu, a osobą, która zamierza z danej aplikacji korzystać

Rodzaje licencji: licencje niewyłączne, w których udzielający licencji może zezwolić na korzystanie z utworu wielu osobom równocześnie, które nie muszą mieć formy pisemnej, licencje wyłączne (rzadkość w przypadku aplikacji komputerowych), spotykane głównie w przypadku znacznych kontraktów np. na wykonanie systemów bankowych itp., w tym przypadku zwykle umowa licencyjna wynika z umowy o dzieło, na podstawie której firma wykonująca oprogramowanie wykonuje zamówioną aplikację, umowa taka wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności, sublicencja, w której licencjobiorca może udzielić dalszej licencji, pod warunkiem wszakże takiego upoważnienia w jego umowie licencyjnej.

Licencja pełna – w jej przypadku licencjobiorca posiada pełne prawa do korzystania z dobra, równe prawom uprawniającego do korzystania z tego dobra. Licencja ograniczona – licencjobiorca posiada węższe prawa do korzystania z dobra niż w przypadku licencji pełnej. Licencja mocna – jest to licencja posiadająca cechy licencji pełnej oraz wyłącznej, a także, w jej przypadku, licencjobiorca zobowiązuje się do nie korzystania z utworu oraz nie udzielania dalszych licencji. Licencja słaba – działa na takiej samej zasadzie jak licencja mocna, z wyjątkiem tego, że w przypadku licencji słabej licencjobiorca ma prawo do korzystania z utworu. Licencja dorozumiana – jest to licencja w przypadku której domniemywa się, że wykonawca prac badawczych przekazuje licencję wraz z przekazywaniem wyników tych prac. Licencja przymusowa – jest to licencja na dany patent, której odpłatnie, na czas określony, niezależnie od zgody uprawnionego do patentu, może udzielić Urząd Patentowy, w określonych przez prawo przypadkach, takich jak zagrożenie bezpieczeństwa państwa czy nadużywanie patentu przez uprawnionego. Licencja otwarta – jest to licencja udzielana danej osobie do korzystania z danego dobra oraz modyfikowania go. Licencja wzajemna – jest to licencja pozwalająca uprawnionemu z patentu wcześniejszego żądać uprawnienia do korzystania z wynalazku będącego przedmiotem patentu zależnego. Podlicencja – jest to licencja, której dalej udziela licencjobiorca.

Adware jest oprogramowaniem rozpowszechnianym za darmo, ale zawiera funkcję wyświetlającą reklamy, zwykle w postaci bannerów. Wydawca oprogramowania zarabia właśnie na tych reklamach. Zwykle jest też możliwość zakupu wersji programu bez reklam. Adware jest najczęściej używane w aplikacjach łączących się z Internetem ze względu na wymianę wyświetlanych bannerów. Najbardziej znanym tego typu programem jest w Polsce komunikator Gadu-Gadu.

Freeware – licencja oprogramowania umożliwiająca darmowe rozprowadzanie aplikacji bez ujawnienia kodu źródłowego. Czasami licencja freeware zawiera dodatkowe ograniczenia (np. część freeware jest całkowicie darmowa jedynie do użytku domowego).

Shareware to rodzaj licencji programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat z pewnymi ograniczeniami lub z niewielkimi opłatami do wypróbowania przez użytkowników. Czasami po okresie próbnym (wersja trial) lub po określonej liczbie uruchomień (limit uruchomień) za taki program trzeba płacić lub zrezygnować z korzystania z niego.

Użytkownicy komputerów najczęściej mogą spotykać się z licencją w odniesieniu do tzw. licencji użytkownika (EULA), które są używane przez producentów oprogramowania do wiązania użytkowników dodatkowymi ograniczeniami. Licencje na oprogramowanie są najczęściej bardzo restrykcyjne i większość użytkowników nie czyta ich w całości. Większość takich licencji ogranicza liczbę komputerów, na których można zainstalować oprogramowanie, liczbę użytkowników którzy mogą go używać i wprowadzają wiele innych ograniczeń, które nie są bezpośrednio związane z technologią. Standardowym elementem każdej niemal licencji oprogramowania jest klauzula o wyłączonej odpowiedzialności producenta z tytułu używania oprogramowania przez licencjobiorcę, której znaczenie polega na braku jakiejkolwiek odpowiedzialności producentów oprogramowania za np. skutki błędów w programach. Licencja GPL i inne licencje FLOSS są reakcją na restrykcyjność licencji na oprogramowanie własnościowe.

Copyleft – rodzaj systemu licencjonowania praw autorskich, zezwalający na modyfikację pracy i jej dalszą redystrybucję na identycznych warunkach. Założenia systemu zostały stworzone w roku 1984 przez Richarda Stallmana na użytek oprogramowania, ale dziś są używane również dla innych rodzajów materiału. Idea copyleft polega na takim wykorzystaniu systemu praw autorskich, że osiąga zupełnie odwrotne cele niż copyright (poszerzenie wolności zamiast jej ograniczenia). W pierwszym etapie zastrzega się prawa autorskie do danej pracy. Ten etap nie różni się niczym od copyright. Dopiero w następnym zezwala się wszystkim zainteresowanym na dowolne kopiowanie, dystrybuowanie oraz modyfikowanie danej pracy lub pracy pochodnej. Jednocześnie zastrzega się by wszelkie zmiany również były objęte klauzulą copyleft, a więc wykorzystywane na tych samych zasadach co pierwotna praca. Celem jest tutaj stworzenie twórczości, która będzie się rozprzestrzeniać i jednocześnie nigdy ten proces rozprzestrzeniania się nie będzie mógł być zablokowany przez ponowne zastrzeżenie wszystkich praw autorskich do niej.

Dziękujemy bardzo serdecznie za uwagę oraz niezmąconą ciszę w czasie prezentacji.