Gdy tu mój trup w pośrodku was zasiada, W oczy zagląda wam i głośno gada, Dusza w ten czas daleka, ach, daleka, Błąka się i narzeka, ach, narzeka.   Jest u mnie kraj, ojczyzna myśli mojej, I liczne mam serca mego rodzeństwo; Piękniejszy kraj niż ten, co w oczach stoi, Rodzina milsza niż całe pokrewieństwo. Tam, wpośród prac i trosk, i wśród zabawy, Uciekam ja. Tam siedzę pod jodłami, Tam leżę wśród bujnej i wonnej trawy, Tam pędzę za wróblami, motylami. Tam widzę ją, jak z ganku biała stąpa, Jak ku nam w las śród łąk zielonych leci, I wpośród zbóż jak w toni wód się kąpa, I ku nam z gór jako jutrzenka świeci.

1798 narodziny w Zaosiu k. Nowogródka Jan Józef Schmeller 1829

1815 – studia na Uniwersytecie Wileńskim Portret Joachima Lelewela

Okres wileńsko – kowieński Litografia Ducarme`a

1816 – 1819 studia w Wilnie Mal.Józef Oleszkiewicz

1819 – 1823 praca w szkole w Kownie Portret J.Oleszkiewicza

1820 Oda do młodości Rysunek J.Kurowski

1822 Ballady i romanse A.Braun

1823 Grażyna Walenty Wańkowicz 1828

1823 Dziady. Część II i IV Litografia wyk. przez E. Branda według rysunku J. Lelewela. Poznań 1828

Okres rosyjski Rys. Oleszkiewicz

1823 proces filomatów, uwięzienie w Wilnie, zsyłka w głąb Rosji na tle krat więziennych - B. Zaleski

1826 Sonety krymskie Walenty Wańkowicz "Mickiewicz na Judahu Skale", 1827-28, olej na płótnie, 148 x 123 cm, Muzeum Narodowe, Warszawa

1828 Konrad Wallenrod Rysunek z albumu Marii Szymanowskiej

Okres „drezdeński” Litografia Degoberta

1829 wyjazd z Rosji do Europy Pierre-Jean David d'Angers rzeźbiarz francuski, autor pomników i nagrobków oraz medalionów i popiersi portretowych. W roku 1829 podczas pobytu w Weimarze, gdzie wykonywał popiersie Johanna Wolfganga Goethego, zetknął się również z Adamem Mickiewiczem, z którym połączyła go później przyjaźń. Wykonał medalion z wizerunkiem poety oraz jego popiersie, powielone wielokrotnie w różnych materiałach, z różnymi datami przy sygnaturze. Na tym egzemplarzu znajduje się następująca dedykacja: „A son ami Adam Mickiewicz P. J. David d’Angers 1845”. Dar z 1886r. Władysława Mickiewicza, syna poety, dla Muzeum Narodowego w Krakowie.

1830 Drezno, wyjazd do Paryża

1831 Reduta Ordona

1832 Dziady. Część III  

Okres paryski

1832 Księgi narodu polskiego i Księgi pielgrzymstwa polskiego Fotografia Julian Mackiewicz (czynny 1856-1861)

1834 Pan Tadeusz Henryk Rodakowski 1856. Olej na płótnie. Muzeum Literatury, Warszawa.

1834 ślub z Celiną Szymanowską Akwaforta B.Zaleskiego

1839/40 Liryki lozańskie (Szwajcaria) Stara fotografia, według dagerotypu (około 1840 r.) od dawna nie istniejącego. Najpewniej według dagerotypu Michała Szweycer- tylko jemu, swemu przyjacielowi - Mickiewicz pozwalał się fotografować

1840 objęcie katedry literatur słowiańskich w College de France (Paryż) Foto. Jan_Mieczkowski ok.1860

1848 Skład zasad Dagerotyp z 1853 Michała Szweycera

1848 próba stworzenia Legionu Polskiego we Włoszech Franciszek Tepa, 1856 rok

1849 twórczość publicystyczna w Trybunie Ludów Portret A.Mickiewicza Lüderitz Gustaw Carl Friedrich (1803-1884)

wyprawa do Turcji (wojna krymska) 1855 wyprawa do Turcji (wojna krymska) Portret autorstwa Leopolda Horowitza z wydanych w 1888 r. przez Księgarnię Gebethnera i Wolfa Poezyi Adama Mickiewicza, wzorowany na dagerotypie paryskim z r. 1842

26 listopada 1855 śmierć w Konstantynopolu Armand Lévy relacjonował Władysławowi Mickiewiczowi: Rano pomagałem przy ubraniu ciała; włożono mu frak, spodnie i kamizelkę czarną, na głowę czapkę konfederatkę niebieską, a na wierzch tej odzieży futerko, które zwykle nosił u siebie w dni chłodne. [trumnę] wyłożono [...] balsamicznymi ziołami.

Pogrzeb wieszcza na Wawelu odbył się 4 lipca 1890 r Pogrzeb wieszcza na Wawelu odbył się 4 lipca 1890 r. Ulice, którymi podążył wielotysięczny pochód, zostały udekorowane przez znanych artystów krakowskich i przez mieszkańców, którzy ozdobili okna chorągwiami, kobiercami, religijnymi obrazami oraz popiersiami Mickiewicza. Pochód za ogromnym karawanem rozpoczynał się na ul. Warszawskiej i podążał na Wawel przez plac Matejki, ulice: Basztową i Sławkowską, Rynek Główny, Grodzką i Bernardyńską. U stóp zamku trumnę zdjęto z karawanu i na Wawelskie Wzgórze wnieśli ją krakowscy studenci. Odezwał się dzwon "Zygmunt". Na pogrzebie przemawiał m.in. syn poety - Władysław Mickiewicz i Adam Asnyk. Mszę żałobną w Katedrze Wawelskiej odprawił kard. Albin Dunajewski. Po egzekwiach trumnę zniesiono do krypty i złożono do sarkofagu, którego dno wypełniono piaskiem z Nowogródka i z koryta Niemna. Portret wydany samoistnie z okazji uroczystości złożenia zwłok Adama Mickiewicza na Wawelu 4 lipca 1890 r. Był wywieszany w oknach domów w Krakowie w dniach tych uroczystości

powrót Walenty Wilhelm Wańkowicz herbu Lis  (ur. 14 lutego 1799 w Kałużycach, zm. 12 maja 1842 w Paryżu) – malarz, przedstawiciel klasycyzmu  i romantyzmu, członek wileńskiej szkoły malarskiej

powrót Szweycer Michał (1809 - 1871) Szweycer Michał (1809 - 1871) - szlachcic polski, fotograf, adiutant gen. Dwernickiego. Emigrant polski zamieszkały w Paryżu. Wyuczył się dagerotypii u samego Daguerre'a, a później fotografii. Przyjaźnił sie z Adamem Mickiewiczem, który tylko jemu pozwalał się fotografować. Wszystkie znane wizerunki Adama Mickiewicza, powstały na podstawie dagerotypów i fotografii Michała Szweycera. W czasie jednej z podróży do Krakowa został poproszony przez Jana Matejkę o pozowanie mu do obrazu "Kazanie Skargi" – właśnie jako Piotr Skarga. Wrócił do Paryża i zginął tam w 1871 roku, rozstrzelany przez Wersalczyków za sam fakt polskiego pochodzenia.

powrót Franciszek Tomasz Tepa (także Teppa) (ur. 17 września 1829 we Lwowie, zm. 23 grudnia 1889 tamże) - polski malarz. Był synem lwowskiego cukiernika. Studiował malarstwo w lwowskiej Akademii Stanowej u Jana Maszkowskiego, a także w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Akademii Sztuk Pięknych w Monachium i Akademii w Paryżu. Uczestnik Wiosny Ludów podczas pobytu w Wiedniu. W tym mieście podczas nauki na Akademii zasłynął ze swych miniatur na kościach słoniowych, które był zamawiane przez sam dwór bawarski. Prezentowany portret Adama Mickiewicza jest autorską repliką obrazu namalowanego przez artystę w roku 1856, już po śmierci poety. Oba te portrety malował Tepa wedle dagerotypu Michała Szweycera (1808-1871), zaprzyjaźnionego z Mickiewiczem polskiego fotografika, jedynego któremu poeta godził się pozować. Kompozycja ta stała się jednym z najbardziej znanych malarskich dzieł Tepy, szeroko spopularyzowanym przez rycinę Gustawa Carla Friedricha Lüderitza, wydaną w 1856 jako premia TPSP w Krakowie (akwatinta, akwaforta).