STOICYZM
Stoicyzm kierunek filozoficzny zapoczątkowany w III wieku przed n.e. w Atenach przez Zenona z Kition. Został on ostatecznie ukształtowany przez Chryzypa. Był kontynuowany przez całą starożytność.
Stoicyzm Według stoizcymu modelem człowieka był mędrzec, który żył w zgodzie z naturą, kierujący się rozumem. Etykę stoików cechowała surowa powaga, rozsądna trzeźwość, ale także optymizm, wiara w możność, a nawet łatwość osiągnięcia dobra. Nazwa tej szkoły pochodzi od greckiego słowa "stoa" oznaczającego zasadniczo portyk, czyli rodzaj publicznie dostępnego, krytego miejsca spacerów i spotkań. Pierwsi stoicy spotykali się i prowadzili dysputy w ateńskim budynku zwanym po grecku ἡ στοὰ ἡ ποικίλη (he stoa he poikile – "stoa kolorowa"), gdzie nauczał Zenon z Kition.
Stoicyzm Rozróżnia się trzy etapy jej rozwoju: 1) stara szkoła Zenona. 2) średnia szkoła na wyspie Rodos (II-I w. p.n.e.). 3) młodsza szkoła w Rzymie za czasów cesarstwa.
ur. ok. 335 p.n.e. w Kition na Cyprze, zm. ok. 263 p.n.e. w Atenach. Przedstawiciele Zenon z Kition ur. ok. 335 p.n.e. w Kition na Cyprze, zm. ok. 263 p.n.e. w Atenach. Pozostawał pod wpływem Sokratesa, potem cyników (Krates z Teb), których obyczaje go zraziły. Za życia stał się najsławniejszym filozofem w Atenach, a na jego wykłady ściągali uczniowie ze wszystkich stron Grecji. Jego słynne cytaty: „Fortuna kołem się toczy”, „Natura dała nam jeden język, a dwoje uszu po to, ażebyśmy słuchali dwa razy więcej, niż mówimy”.
Przedstawiciele c.d. Chryzyp Był uczniem Kleantesa z Assos. Nauki pobierał także u Zenona z Kition. Zwany był drugim założycielem stoicyzmu, gdyż wpłynął na rozpowszechnienie doktryny stoickiej czyniąc ją jednym z najbardziej wpływowych prądów myślowych starożytnej Grecji i Rzymu.
Stoicki spokój Niczym niezmącony, niezachwiany, niewzruszony spokój’; wyr. rzecz. Wyrażenie pochodzi od systemu filoz. grec. szkoły stoików, założonej przez Zenona z Kitionu. Opierał się on na etyce obowiązku i surowej cnoty, polegającej na zachowaniu równowagi duchowej niezakłóconej zarówno radością, jak smutkiem, na wyzbyciu się namiętności i na życiu zgodnym z naturą i rozumem. Według stoicyzmu warunkiem szczęścia i prawdziwej wolności jest panowanie nad sobą i swoimi emocjami;
DZIĘKUJĘ