Kopernik 2018 Konferencja Medycyny Ratunkowej
Demokracja czy despotyzm jaka jest optymalna metoda zarządzania zespołem urazowym Czerny, Alzheimer, Purkyné , Mikulicz-Radecki, Biermer dr n. med. Michał Nowakowski, Klinika Chirurgii Ogólnej i Obrażeń Wielonarządowych. Oddział Chirurgii Ogólnej, Ortopedii i Obrażeń Wielonarządowych. Centrum Urazowe Medycyny Ratunkowej i Katastrof. Szpital Uniwersytecki w Krakowie
Konflikt interesów Prezentujący prowadzi szkolenia z zakresu zarządzania zespołami. Poza tym prezentujący deklaruje brak konfliktu interesów w zakresie objętym prezentowanymi treściami.
Wybór modelu zarządzania Autonomiczni członkowie zespołu, kierownik zespołu jako koordynator Silny lider, jednoosobowe przywództwo, centralizacja Efektywność decyzyjna (trafność, szybkość) Przejrzystość struktury Odporność systemu na zakłócenia Wykorzystanie doświadczenia i wiedzy
Od czego powinno zależeć jak będziemy zarządzać? Zadania Zasoby Warunki
Zadania Zbadanie chorego i zebranie wywiadu Wstępna ocena stanu Zainicjowanie leczenia Planowanie poszerzenia oceny Decyzje odnośnie dalszego postępowania Kontrola obrażeń vs leczenie definitywne
Warunki Presja wyniku Presja czasu Deficyt informacji Deficyt zasobów
Zasoby Sprzęt Czas Ludzie
Ludzie Co dzieje się z ludźmi w przedstawionych warunkach? Jaka jest typowa reakcja stresowa? Somatyczna: Tętno, CTK, źrenice, glukoza, przewód pokarmowy, wentylacja Kognitywna Spadek koncentracji, ograniczenie zapamiętywania, spadek kontroli uwagi, wzrost myśli natrętnych, narastanie strategii unikania
Po co nam taka reakcja stresowa?
Podejmowanie decyzji – modele Kahnemana Model 1 - szybki Model 2 - analityczny Świadomy Oparty o wiedzę i analizę Wymagający zasobów Mało rozpowszechniony Wymaga treningu (świadomego stosowania) Intuicyjny Oparty o doświadczenie Oszczędny energetycznie Powszechny Nie wymaga uczenia (odruchowy)
Liczba ludzi różnorodność zespołu dywersyfikacja błędów kognitywnych dywersyfikacja wyniku
Zespołowy model eliminowania błędów kognitywnych Im większe doświadczenie tym więcej modelu 1 Jeśli w zespole jest duża różnorodność poglądów, doświadczenia, sposobów patrzenia, metod wyszkolenia tym większa szansa na to, że któreś z rozwiązań będzie prawidłowe Im większa różnorodność tym większa szansa na „wyzerowanie” błędów kognitywnych
Cechy dobrego zespołu Opinie Odpowiedzialność Poprawa Zaufanie Zaangażowanie Odpowiedzialność Poprawa
Cechy dobrego zespołu Opinie Odpowiedzialność Poprawa Zaufanie Zaangażowanie Odpowiedzialność Poprawa
Cechy dobrego zespołu Opinie Odpowiedzialność Poprawa Zaufanie Zaangażowanie Odpowiedzialność Poprawa
Cechy dobrego zespołu Opinie Odpowiedzialność Poprawa Zaufanie Zaangażowanie Odpowiedzialność Poprawa
Cechy dobrego zespołu Opinie Odpowiedzialność Poprawa Zaufanie Zaangażowanie Odpowiedzialność Poprawa
Jak to działa? Pacjent lat 37 Upadek z wysokości ok 5-6m ZRM stwierdza: CTK 100/60; HR 110/min; Sat O2 90%, GCS 14; obrażenie klp, ból pleców, biodra, uda. Ocena wstępna: liczne złamania żeber, odma opłucnowa (ściszenie szmerów, rozedma podskórna, EFAST), FAST ujemny, podejrzenie urazu kręgosłupa, złamanie uda prawego, niestabilność miednicy.
Skład zespołu TL: chirurg ogólny TMA: anestezjolog + pielęgniarka anestezjologiczna TMB: lek. med. ratunkowej + pielęgniarka TMC: rezydent chirurgii + rezydent ortopedii Dodatkowo TMX: pielęgniarka i ratownik medyczny,
Co zrobiono w sali resuscytacyjnej? Badanie fizykalne (bez rolowania) i wywiad SAMPLE Dren do klp Intubacja Drugie dojście obwodowe (przedramię) Dodatkowe dojście na zdrowym udzie Rozpoczęcie toczenia 0 minus Pobranie krwi na badania EFAST Czas do wyjazdu na TK: 8:45
Dlaczego tym razem wyszło? Model ETC Po modyfikacji Lider rozdziela zadania i zbiera informacje Członkowie wykonują zadania według schematu Lider podejmuje decyzje „stwierdziłem A i B, co mam zrobić?” Lider rozdziela zadania Lider koordynuje działania Lider zatwierdza decyzje podjęte przez członków zespołu. „Stwierdziłem A i B, mam zamiar zrobić X”
Klucze do sukcesu zespołu urazowego Wzajemne zaufanie Obowiązek zgłoszenia wątpliwości Najlepsza możliwa interpretacja zachowania członków Najgorsza możliwa interpretacja wyników Całkowita współodpowiedzialność Stała ewaluacja
Wady autorytarnego systemu zarządzania Duże ryzyko pominięcia istotnej hipotezy utraty poczucia bezpieczeństwa przez członków zespołu sprzeciwu wobec stosowanego postępowania Pozycja zależy od siły/władzy potrzeba ochrony swojej pozycji ryzyko „gier siłowych” Brak mechanizmu działania poza strefą kompetencji kierownika
Wybór modelu zarządzania Autonomiczni członkowie zespołu, kierownik zespołu jako koordynator Silny lider, jednoosobowe przywództwo, centralizacja Efektywność decyzyjna (trafność, szybkość) Przejrzystość struktury Odporność systemu na zakłócenia Wykorzystanie doświadczenia i wiedzy
Zadania osoby kierującej zespołem Stworzenie optymalnego środowiska pracy Koordynacja i zapewnienie porządku Zapewnienie bezpieczeństwa członków zespołu Prowadzenie debriefingu/odprawy