Wstęp do nauk politycznych dla orientalistów Wykład wstępny

Semestr zimowy – przegląd problematyki poruszanej w nauce o polityce oraz zarys najważniejszych europejskich idei politycznych Test Semestr letni – myśl i praktyka polityczna krajów „Orientu” Praca roczna na wybrany przez studenta temat uzgodniony z prowadzącym (ok. 5 stron z przypisami) Ocena końcowa będzie wypadkową z testu i pracy semestralnej. OBECNOŚĆ NIE JEST WYMAGANA I NIE BĘDZIE KONTROLOWANA. dr Marcin Krawczuk Katedra Języków i Kultur Afryki dyżur: wtorek 11:20-12:00, czwartek 10:30-11:20 mkrawczuk@uw.edu.pl

Spis tematów w semestrze zimowym Politologia jako dyscyplina naukowa Przegląd najważniejszych europejskich idei politycznych Państwo Władza Naród Prawo Demokracja i reprezentacja Gospodarka Armia Stosunki międzynarodowe Język i kultura

A. J. Chodubski, Wstęp do badań politologicznych, Gdańsk 2004. Zalecane podręczniki A. Antoszewski, R. Herbut, Systemy polityczne współczesnego świata, Gdańsk 2001. A. J. Chodubski, Wstęp do badań politologicznych, Gdańsk 2004. S. Filipowicz, Historia myśli polityczno-prawnej, Gdańsk 2007. A. Heywood, Politologia, Warszawa 2008. T. Żyro, Wstęp do politologii, Warszawa 2007.

Cechy działalności naukowej intersubiektywna komunikowalność dążenie do formułowania praw i teorii i formułowanie w takim duchu problemów naukowych oraz poszukiwanie ich rozwiązania opieranie się na faktach, które dają się wyjaśnić w świetle wiedzy zastanej (nie tylko jak jest? ale też dlaczego tak jest?) uzasadnialność twierdzeń zgodnie z ogólnymi zasadami logiki metodyczność tj. posługiwanie się określonymi metodami ogólność specyficzność i ścisłość oszczędność i prostota abstrakcyjność uniwersalność pewność warunkowość niebanalność i użyteczność etyczność Na podstawie: T. Sozański, Co to jest nauka?, w: Nauka. Tożsamość i tradycja, pod red. J. Goćkowskiego i S. Marmuszewskiego. Kraków 1995: Universitas. Ss. 23–50.

Funkcje nauki opisowa wyjaśniająca prognostyczna metodologiczna integracyjna instrumentalna

Każda nauka ma swój przedmiot oraz metody, za pomocą których tworzy teorie. Nauką o polityce nazywać będziemy interdyscyplinarną naukę, dla której głównym przedmiotem zainteresowanie są zjawiska polityczne. Słowo polityka pochodzi od greckiego πόλις (łac. pillis „zamek”, sanskryt puris „miasto”, PIE *tpolh „obszar ogrodzony”). Można wskazać co najmniej cztery sposoby rozumienia tego pojęcia, które zarazem wskazują na pewien obszar badań sztuka rządzenia sprawy publiczne kompromis i konsensus władza oraz dystrybucja zasobów

Metoda (nie mylić z techniką) to celowy, powtarzalny i skuteczny sposób rozwiązywania problemów badawczych. Za: K. Cebul, R. Zenderowski, Wstęp do nauki o polityce, państwie i prawie, Warszawa 2006, s. 30.

Zarys historii dyscypliny początkowo domena filozofii pod koniec XIX w. rozpoczyna się instytucjonalizacja w 1948 na forum UNESCO zaproponowano obszary zainteresowań politologicznych