Kim jest Jan Chrzciciel?

J 1,6-8.19-28 Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?”. Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?”. Odparł: „Nie!”.

J 1,6-8.19-28 Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?”. Odpowiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?”. Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Jan Baptysta Bóg jest łaskawy narodzenie z wcześniej bezpłodnej Elżbiety Krewny Jezusa "Dziecię rosło i umacniało się w duchu i przebywało na miejscach pustynnych aż do czasu ukazania się swego w Izraelu" (Łk 1, 80) Na znak skruchy i gotowości zmiany życia udzielał chrztu pokuty Herod II Antypas skazał go na śmierć "Coście wyszli oglądać na pustyni? (...) Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela

Esseńczycy unikali kontaktów ze Świątynią, czym zasadniczo różnili się od saduceuszy, a także od faryzeuszy żyli w wyodrębnionych zamkniętych społecznościach, które cechowała wspólnota dóbr materialnych; praktykowali celibat ściśle przestrzegali czystości rytualnej, szabasu i byli bardzo przywiązani do praktyk modlitewnych; mieli strukturę hierarchiczną i cechowało ich ścisłe podporządkowanie się przełożonym; posługiwali się swoim kalendarzem, który wyróżniał ich od głównego nurtu judaizmu (zob. 4Q321); zajmowali się studiowaniem i przepisywaniem świętych ksiąg.

posłany przez Boga Apostoł Inicjatywa Boża Znak zapowiadający mesjasza Ważna postać historii zbawienia Ostatni prorok ST Szaleniec Boży - radykalizm

Przyszedł on na świadectwo Martyria Słowo+czyn Męczeństwo Potwierdzenie zanków czasu diakonia/liturgia/martyria

Ja nie jestem Mesjaszem 2000 zapowiedzi mesjańskich Przyjście Eliasza Mesjasz będzie odnowicielem Chrystus czyni wszystko nowe Jan podsumowuje to, co stare

Eliasz? Eliasz to jeden z największych proroków Starego Testamentu. Żył w IX w. przed Chrystusem. Król acha i Ochozzjasz. Księgi Krolewskie. Izebel I Achab. Sojusz Tyru i Samarii. Malachiasz uczyni z Eliasza prototyp proroka zapowiadającego Mesjasza, a wreszcie sam Chrystus nazwie Jana Chrzciciela Eliaszem, który miał przyjść. Góra Karmel

Prorok? Nabi: widzący, majaczący Słowo "prorok" zaczęło być z czasem utożsamiane z "przepowiadaczem przyszłości" i obecnie jest potocznie (błędnie) utożsamiane z "jasnowidzem" lub "wróżbitą". Prorokiem jest osoba będąca w kontakcie z Bogiem, której zadaniem jest przede wszystkim objawiać wolę Bożą wobec ludzi, również zapowiadać nadejście Mesjasza lub przewidywać przyszłe wydarzenia. Pan domaga się tego i tego, bo inaczej przyjdzie to i to. Którego z proroków nie prześladowali wasi ojcowie?

Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała Jezus a Jan Chrzciciel Jan jest prorokiem apokaliptycznym Postać przełomu Największy z proroków Polityczny wymiar mesjanizmu Mt 3,12: Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».