„Ponieważ Bóg jest miłością, chciałby, żebyśmy uczestniczyli w (…) Jego radości i otrzymali Jego błogosławieństwo”. (Youcat, p.170)
„Bóg wie, że my, ludzie, nie jesteśmy istotami duchowymi, ale także cielesnymi. Potrzebujemy znaków i symboli, aby poznawać i określać rzeczywistości duchowe”. (Youcat, p.181)
Symbol w liturgii wymiar duchowy znak zewnętrzny Słowo „symbol” wywodzi się z greckiego wyrazu syn-ballein, co znaczy: rzucać razem, łączyć, tworzyć w jedno. W starożytnej Grecji symbollon był to przedmiot, np. kamień, który łamano na pół, a następnie dawano komuś, kto wyjeżdżał, by móc zidentyfikować go po powrocie. Jeśli obie połowy (zabrana i pozostawiona w wiosce) pasowały do siebie, było to potwierdzenie autentyczności osoby. Symbol liturgiczny to znak o szczególnej wartości. Nie tylko oznacza duchową rzeczywistość, ale sam w niej uczestniczy; jest jej częścią.