Kościół-wspólnota wszystkich wierzących Daria Rak Kl. III tż

Kościół jako wspólnota to: Kościół ( z gr. Ekklesia; z łac. Ecclesia- „zwołanie”) określa zgromadzenie ludu o charakterze religijnym. W języku chrześcijańskim to zgromadzenie liturgiczne, wspólnota lokalna lub wspólnota wierzących. Kościół jest ludem, który Bóg gromadzi na całym świecie. por. KKK Wiąże ich wiara w jednego Boga i wyznanie. Kościół jako budynek to: w religii chrześcijańskiej budynek przeznaczony do celów rytualnych, sakralnych: odprawiania nabożeństw, sprawowania sakramentów, odmawiania modlitw itp.

Kościół - symbole KKK 754 Kościół jest owczarnią, której jedyną i konieczną bramą jest Chrystus KKK 755 Kościół jest polem uprawnym lub «rolą Bożą» KKK 756 Bardzo często Kościół jest nazywany «Bożą budowlą» KKK 757 Kościół, nazywany także «górnym Jeruzalem» i «naszą matką»

Jezus powierza Apostołom misje:  Ewangelizacja  Świadectwo o Jezusie  Sprawowanie sakramentów  Głoszenie Ewangelii  Gromadzą się uczniowie  Powołanie 12 Apostołów  Wielki Czwartek- Eucharystia i Kapłaństwo  Wielki Piątek- ukrzyżowanie i śmierć Jezusa  Zmartwychwstanie  Zesłanie Ducha Świętego (początek publicznej działalności Kościoła). Jezus tworzy KOŚCIÓŁ

Przymioty Kościoła W symbolu wiary wyznajemy wiarę w Kościół, w to, że jest on jeden, święty, powszechny i apostolski. Kościół jednak nie posiada tych przymiotów sam z siebie. To Chrystus przez Ducha Świętego sprawia, że Jego Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski.

Kościół jest jeden Wyznanie tej samej wiary w Chrystusa Chrystus jest jeden i mógł założyć tylko jeden Kościół Wyznanie tej samej wiary co Apostołowie

Kościół jest święty Chociaż Kościół tworzą ludzie grzeszni to jest on jest jednak święty, ponieważ jego założyciel Jezus Chrystus jest święty. Święty jest także cel i metody kościoła Każdy z nas jest powołany do świętości Kościół uznaje „świętych obcowanie”

Kościół jest powszechny (katolicki) Kościół rozprzestrzenia się na cały świat, jest posłany do wszystkich narodów. Każdy człowiek może znaleźć w nim miejsce dla siebie.

Kościół jest apostolski Jest zbudowany na fundamencie Apostołów; pochodzi z czasów Apostołów i naucza tak samo od czasów apostolskich Kościołem rządzi Chrystus Apostolstwo oznacza posłannictwo, a wszyscy członkowie Kościoła są posłani na cały świat do głoszenia Ewangelii.

Wszystkie 4 przymioty Kościoła spełniają się tylko w Kościele Katolickim. Dlatego mówimy, że Kościół Katolicki jest prawdziwym Kościołem założonym przez Jezusa.

Hierarchiczna struktura Kościoła KKK 934 "Z ustanowienia Bożego są w Kościele wśród wiernych święci szafarze, których w prawie nazywa się także duchownymi; pozostałych nazywa się świeckimi". Są także wierni, należący do jednej i do drugiej kategorii, którzy przez profesję rad ewangelicznych poświęcili się szczególnie Bogu i w taki sposób służą posłaniu Kościoła (KPK, kan. 207, § 1. 2). Uszeregowanie wedle zależności personalnej duchownych, a wedle niektórych kategoryzacji również świeckich. Obecnie często jest to jedynie zależność symboliczna, wynikająca z tradycji. W języku potocznym ogół wyższych duchownych w danym Kościele, zwanych hierarchami. W Kościele katolickim zwykle zalicza się papieża i kardynałów, poprzez arcybiskupów do biskupów.

Hierarchia ŚWIĘCEŃWŁADZY PASTERSKIEJWŁADZY ADMINISTRACYJNEJ Biskup Prezbiter Diakon Papież Kardynałowie Arcybiskupi i Biskupi Proboszczowie Biskup (diecezja) Dziekan (dekanat) Proboszcz (parafia)

Precedencja kościelna W kościele katolickim hierarchia kościelna składa się z 3 stopni: biskup, prezbiter diakon. Do sprawowania większości funkcji niezbędne jest posiadanie właściwego stopnia w hierarchii duchowieństwa ( tylko biskup może zostać wybrany papieżem). Wyjątkiem od tej reguły jest godność kardynała. Można ją otrzymać nie będąc duchownym. Największym tytułem i funkcją kościelną jest papież. Papieżowi podlegają kolejno: arcybiskupi, metropolici, biskupi diecezjalni wraz z wikariuszami generalnymi i biskupimi, dziekani, proboszczowie i wikariusze parafialni.

Papież Najwyższy pasterz całego Kościoła. Sprawuje pieczę nad całym Kościołem. Jest następcą św. Piotra. Jest on bowiem najwyższym kapłanem, nauczycielem i prawodawcą. Podejmuje ważne decyzje dotyczące Kościoła. Ma władzę sądowniczą. Jest znakiem jedności Kościoła.

Kardynał Najwyższa po papieżu godność kościelna w Kościele katolickim. Wszyscy kardynałowie razem tworzą Kolegium Kardynałów. To właśnie kardynałowie wybierają papieża podczas konklawe. Kard. Stanisław Dziwisz

Biskup Kieruje Kościołem lokalnym (diecezja) Jest następcą Apostołów Jest tym, który jako pierwszy sprawuje sakramenty (kapłaństwo i bierzmowanie) Jest tym, który głosi Słowo Boże Naucza Od 2013 r. biskup pomocniczy Archidiecezji Poznańskiej Damian Bryl

Kapłan (prezbiter) Kieruje parafią Głosi Słowo Boże Naucza katechezy Błogosławi małżeństwa Odprawia Eucharystię Sprawuje inne sakramenty

Diakon Jest to kleryk, który przygotowuje się do kapłaństwa (głosi kazania, udziela sakramentu chrztu, przewodniczy uroczystościom pogrzebowym).

Obrządki (ryty) w Kościele Katolickim W każdym z pięciu kanonicznych patriarchatów wczesnego chrześcijaństwa ukształtowała się wiązka obrządków, z reguły podobnych do siebie, za to wyraźnie różniących się od obrządków innych patriarchatów. Kościoły innych obrządków wyznają tą samą doktrynę w całości. Wszyscy są w pełni katolikami, różnią się natomiast głównie w sprawowaniu liturgii, praktykach, niekiedy w kalendarzu, w świętach itp. Dostosowane są do danej kultury.

Patriarchat rzymski rzymski – dominujący w kościele Zachodu, uważany nawet niekiedy (niesłusznie) za jedyny katolicki; do czasów II soboru watykańskiego językiem liturgicznym był język łaciński, obecnie stosuje się języki miejscowe; godzi się wspomnieć, że obrządek ten zna dwie liturgie, ponieważ oprócz liturgii posoborowej wciąż odprawiane są msze "trydenckie" – według poprzedniej liturgii; wersjami obrządku rzymskiego, różniącymi się od niego liturgicznymi szczegółami, są obrządki: rzymsko-monastyczne, utrzymane przez niektóre zakony: benedyktynów, dominikanów, karmelitów i kartuzów, Bragi – używany sporadycznie w archikatedrze w Bradze (Portugalia), ambrozjański – opracowany (bądź tylko zebrany) przez świętego Ambrożego; do dziś używany w niektórych parafiach archidiecezji mediolańskiej; od obrządku rzymskiego różni się tylko szczegółami liturgicznym;

mozarabski (starohiszpański, wizygocki) – pozostałość po kościele hiszpańskim sprzed najazdu arabskiego; w nie zajętej przez Arabów części Hiszpanii zarzucony w XI wieku na rzecz obrządku rzymskiego; obecnie używany w archikatedrze toledańskiej oraz, sporadycznie, w Salamance i kilku innych miejscowościach Hiszpanii; gallikański – stworzony prawdopodobnie przez świętego Marcina z Tours; używany w kościele galijskim do VIII wieku, kiedy to pod wpływem świeckich władz Cesarstwa Karolińskiego został zarzucony na rzecz obrządku rzymskiego; jego ślady pozostały w liturgii "rzymsko-liońskiej", (stosowanej w kilku diecezjach południowej Francji przed Soborem Watykańskim II);

iryjski – stworzony przez apostoła Irlandii świętego Patryka na podstawie obrządku gallikańskiego; odznaczał się w szczególności ścisłym oparciem hierarchii duchownej na hierarchii klasztornej; słowiański (głagolicki) – jak głosi tradycja, stworzony przez świętych Cyryla i Metodego na potrzeby Ich misji wśród Słowian; obecnie martwy, najdłużej przetrwał w Dalmacji; nie jest jednak jasne, czy rzeczywiście był to odrębny obrządek, czy po prostu w języku starosłowiańskim odprawiano liturgię rzymską, grecką bądź macedońską "Liturgię świętego Piotra", łączącą elementy greckie i rzymskie; jest wreszcie możliwe, że była to słowiańska wersja obrządku gallikańskiego;

Patriarchat konstantynopolitański Tutaj rozwinął się wyłącznie obrządek grecki (bizantyjski), oparty na liturgii świętego Jakuba z Jerozolimy, z zmianami wprowadzonymi przez świętego Bazylego i świętego Jana Chryzostoma; schizmatyckie, prawosławne patriarchaty konstantynopolitański i moskiewski, odwrotnie, niż na Zachodzie, wymagały jednolitości obrządku, choć stosowanego w wielu różnych językach narodowych; dopiero w XX wieku pojawiły się sygnały osłabienia tego nacisku i dopuszczenia innych rytów wschodnich i zachodnich (Liturgia św. Piotra i św. Tichona).

Patriarchat aleksandryjski Z pierwotnego jednolitego obrządku aleksandryjskiego, stworzonego, jak głosi tradycja, przez świętego Marka Apostoła, rozwinęły się dwa: koptyjski, etiopski (abisyński) – z językiem liturgicznym gyyz (t. geez lub ge'ez, staroetiopskim),

Patriarchat antiocheński W patriarchacie antiocheńskim i wyrosłym z niego jerozolimskim wykształciła się "Liturgia świętego Jakuba z Jerozolimy", z której powstały obrządki: syryjski (zachodniosyryjski, syriacki), maronicki – stworzony przez świętego Marona, założyciela kościoła maronickiego, malankarski (syro-malankarski),

ormiański, występujący w dwóch wersjach terytorialnych: libańskiej i lwowskiej (znanej m.in. z Polski, obecnie nie używany z powodu braku kapłanów potrafiących odprawiać liturgię w tym obrządku, ostatni ksiądz zmarł kilka lat temu); chaldejski (wschodniosyryjski, perski, asyryjski); syro-malabarski, będący odmianą obrządku chaldejskiego; Powyższa lista grupuje obrządki według ich rodowodu, który w żadnym wypadku nie pokrywa się z ich aktualnym użyciem przez poszczególne kościoły partykularne.

Kościół katolicki z założenia dopuszcza wielość obrządków, o ile tylko wyrastają one z tradycji danego kościoła partykularnego i nie sprzeciwiają się nauce katolickiej. Świadectwem tego podejścia jest obowiązywanie w kościele katolickim odrębnego Kodeksu kanonów Kościołów wschodnich. Konsekwencją jest to, że osoba porzucająca schizmę bądź herezję najczęściej nie musi zmieniać obrządku, do którego przywykła.

Jak wybiera się papieża na Stolicę Apostolską? Nowego papieża wybierają kardynałowie do 80 r. ż. podczas konklawe. Na czas wyboru są oni odcięci od świata. Konklawe zaczyna się Mszą Św. W Bazylice św. Piotra w intencji o nowego papieża. Następnie kardynałowie spotykają się w Kaplicy Sykstyńskiej, gdzie następuje dalsza, najważniejsza część- wybór papieża. Codziennie odbywają się 2 głosowania przed południem i 2 po południu. Następnie pyta się osobę, która wygrała wybory czy się zgadza i jakie imię przyjmuje.

Jakie są znaki, że wybrano nowego papieża? Jeśli papież został wybrany z komina z dachu Kaplicy Sykstyńskiej wydobywa się biały dym. Potwierdzają to również wszystkie dzwony w Watykanie. Czarny natomiast oznacza, że papieża jeszcze nie wybrano. Następnie z balkonu Bazyliki św. Piotra kardynał mówi: „Annuntio vobis gaudium magnum: habemus papam – Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum, Sacrae Catholicae Romanae Cardinalem..., quis imposuit sibi nomen...” A następnie wychodzi nowo wybrany papież i błogosławi wszystkim zgromadzonym.

Autorytet papieża W Kościele katolickim władza papieża ma charakter wyjątkowy. Słowami konstytucji Pastor aeternus z 1870 roku można określić ją następująco: "najwyższa i pełna władza jurysdykcji nad Kościołem rzymskokatolickim zarówno w sprawach wiary i moralności, jak też w sprawach dyscypliny i rządzenia", a także władza "prawdziwie biskupia, zwykła i bezpośrednia nad każdym bez wyjątku kościołem pozostającym w jedności z papiestwem i nad każdym bez wyjątku kapłanem i wiernym, niezależna od jakiejkolwiek władzy ludzkiej" (kanon 218, nr 1-2). Swoją władzę papieże sprawują za pośrednictwem Kurii Rzymskiej, mającej delegowane prawo do rozstrzygania szczególnych spraw.

Papież jest najwyższą władzą prawodawczą w zakresie prawa kanonicznego; papieżowi przysługuje też najwyższa kanoniczna władza sądownicza: rozstrzyga spory dotyczące ważności małżeństwa oraz innych sakramentów, ślubów zakonnych, prawa do nauczania teologii katolickiej w szkołach kościelnych itd. W tym charakterze ma prawo nakładania kar kościelnych, aż do ekskomuniki włącznie. Władza papieża ogniskuje się w prawie do nominacji biskupów – żaden biskup w Kościele katolickim nie może być konsekrowany bez zgody Kongregacji ds. Biskupów. Jedynie papież ma prawo zwołać wedle własnego uznania zebranie wszystkich biskupów – sobór powszechny, przewodniczyć jego obradom osobiście (lub przez delegatów), a także określa ramy obrad i nadawać moc prawną soborowym decyzjom. W obecnym czasie jednak na pierwszy plan wyłania się nie kanoniczna, ale charyzmatyczna podstawa władzy papieskiej: jest on dla wielu katolików najwyższym autorytetem moralnym.

Herby papieskie Herb papieża Franciszka Herb papieża Jana Pawła II Herb papieża Benedykta XVI

Strój papieża Sutanna papieska Strój chórowy Paliusz Tiara papieska Pierścień papieski

Filmy =19s =19s =63s =63s

Dziękuję za uwagę ;)