a psychika dziecka Anna Skrzypczak-Gniot Nauczyciel zajęć komputerowych
Gry - dawniej i dziś
Czy wiemy w co grają nasze dzieci? Literatura, a także wizyta w dowolnym punkcie sprzedaży gier pokazują, że treścią około 95% gier jest agresja. Zabawa polega na walce z różnymi istotami - ludźmi, zwierzętami lub ze stworzeniami fantastycznymi. Do walki używa się rozmaitego typu uzbrojenia: dzid, rewolwerów, pił tarczowych, maczug, broni laserowej. Gry są tak skonstruowane, że w polu widzenia uczestnika znajdują się przeciwnicy, a także jego ręka z bronią, np. rewolwerem, widłami.
CS - Counter-Strike To gra bardzo popularna wśród dzieci o bardzo silnym ładunku agresji polegająca na wzajemnym zabijaniu się graczy, którzy wcielają się w rolę terrorystów i antyterrorystów. Jest tam dużo krwi i bardzo realistycznych obrazów niszczenia oraz pozbawiania życia. Gra dozwolona jest od 16 lat, choć i ta granica powinna być zdecydowanie przesunięta w górę.
Zjawisko desensytyzacji, czyli znieczulenia. Często powtarzane bodźce przestają być stymulujące i znika normalnie im towarzysząca reakcja fizjologiczna. Następuje zobojętnienie na tego typu sceny, które muszą być coraz bardziej wstrząsające, żeby wywołać reakcję. Widzowie pod wpływem częstego oglądania scen przemocy stają się przekonani o ich normalności i reagują na nie obojętnie. Jednocześnie liczne badania eksperymentalne pokazały, że dzieci naśladują widziane na ekranie zachowania agresywne.
Gry komputerowe – to samo zło? Korzystanie z gier komputerowych ma, oczywiście, także dobre strony. W literaturze podkreśla się edukacyjne i terapeutyczne walory gier komputerowych, związane ze specyfiką używania komputera, która wymaga znacznej sprawności koordynacji wzrokowo-ruchowej, procesów myślowych i decyzyjnych, refleksu itp. Komputer może więc stanowić użyteczne narzędzie terapii różnych zaburzeń i być wykorzystywany do usprawnienia koordynacji wzrokowo-ruchowej i koncentracji.
i sprawczości, a także pobudzanie wyobraźni.
Skoro gry to nie jest samo zło to co powinniśmy zrobić jako rodzice? kontrola czasu wybierać gry edukacyjne, logiczne zwracać uwagę na system PEGI znaleźć alternatywne sposoby spędzenia czasu przed komputerem
Kontrola czasu W tygodniu zrezygnować z grania W weekendy – maksymalnie 1 godzina Ekspert British Psychological Society oraz Institute of Biology rekomenduje, by dzieci w wieku 3-7 lat nie oglądały telewizji dłużej niż 30 minut dziennie, zaś dzieci w wieku 7-12 lat - godzinę. Także te wytyczne można odnieść do gry na komputerze.
w sumie! Z opublikowanych przez naukowców z University of Bristol w magazynie "Pediatrics" wyników z udziałem tysiąca dzieci w wieku około 10 lat, wynika, że granie na komputerze lub oglądanie telewizji dłużej niż dwie godziny dziennie jest bardzo szkodliwe dla psychiki dziecka.
Gry edukacyjne, logiczne http://www.buliba.pl/ http://www.grydladzieci.edu.pl/
System PEGI (Pan European Game Information) https://www.youtube.com/watch?v=rtzJSdxnAq0 http://www.pegi.info/pl/index
Alternatywa dla gier https://www.storyboardthat.com/ https://scratch.mit.edu/ http://pivotanimator.net/ http://windows.microsoft.com/pl-pl/windows/movie-maker
Portale społecznościowe Facebook Twitter Nasza Klasa Założenie profilu na portalu społecznościowym i korzystanie z niego oparte jest o konkretne regulaminy, które musimy znać. Fragment regulaminu Facebooka Zabronione jest korzystanie z Facebooka przez osoby poniżej 13. roku życia.
Kontrola rodzicielska o tematyce np. erotycznej, pornograficznej. Program zapisze i pokaże wszystkie adresy stron odwiedzanych przez dziecko oraz ograniczy ilość czasu spędzanego w przez dziecko Internecie.
Program Opiekun Dziecka w Internecie http://www.opiekun.pl/
Blokowanie stron
Blokowanie usług
Pobieranie plików
Ograniczenia czasowe
Reakcja programu na przekroczenie przez dziecko dozwolonego czasu
Spis odwiedzanych stron przez dziecko
Informacja o próbie odwiedzenia strony z zabronionymi treściami
Blokowanie przez program strony z zabronionymi treściami
Monitorowanie czasu spędzanego przez dziecko w Internecie
Zrzuty ekranowe – podgląd Pulpitu dziecka
Dziękuję za uwagę
Źródła: Portal „Edukacja, Internet, Dialog”