O. Wojciech, „Miłujcie się” 1–2/1999 Dokąd zmierzam? O. Wojciech, „Miłujcie się” 1–2/1999

Oprócz pytania: „Dokąd zmierza świat Oprócz pytania: „Dokąd zmierza świat?” ludzie zadają sobie również osobiste pytania: „Skąd się wziąłem?”, „Po co żyję?”, „Dokąd ja zmierzam?”. I jak różni są ludzie stawiający te pytania, tak różne są na nie odpowiedzi.

Pytamy o sens i cel swojego życia: Czy żyjemy po to, aby gromadzić dobra materialne albo aby pomnażać swoje konto bankowe? A może po to, żeby dostarczać sobie przyjemności? Albo zdobywać stanowiska, zaszczyty?

Potrzebujemy dóbr materialnych, godziwej rozrywki, potrzebni są ludzie na stanowiskach, ale nie takie są cele ludzkiego życia. Nie one są najważniejsze.

Czy żyjemy więc po to, żeby służyć rodzinie, Ojczyźnie, nauce Czy żyjemy więc po to, żeby służyć rodzinie, Ojczyźnie, nauce? Są to przecież dobre sprawy i dobre cele. Ale czy one same w sobie mogą zaspokoić serce człowieka?

„Alexis Carrel, znany francuski lekarz konwertyta, laureat Nagrody Nobla, pisał w swoim dzienniku duchowym: Pragnę wierzyć. Gdybym nie wierzył, nie wiem, kim bym się stał. Mam 30 lat, a czuję się już stary. Czuję się, jakbym miał lat osiemdziesiąt. Jak uspokoić własny niepokój...

To, że stałem się profesorem wielkich uniwersytetów, nie zadowala mnie To, że stałem się profesorem wielkich uniwersytetów, nie zadowala mnie. Być znanym, mieć pieniądze, to dla mnie rzecz obojętna... Nie wiem, czy może mnie zaspokoić cokolwiek poza Bogiem. Czy warto w ogóle żyć? Dlaczego pracować, jeśli moja praca nie służy niczemu innemu, jak zaspokajaniu własnej próżności i pomnażaniu fortuny? Wszystko to wywołuje we mnie zmęczenie i znużenie.

Co zresztą będzie ze mną, kiedy nawiedzi mnie starość Co zresztą będzie ze mną, kiedy nawiedzi mnie starość? Dlaczego mam kochać i kogo mam kochać? Jedynie Bóg może mi dać wyjaśnienie tajemnicy mego życia. Jedynym możliwym, godnym przyjęcia wytłumaczeniem jest uznać istnienie Boga. Bóg i życie wieczne po śmierci są czymś koniecznym. Bez Niego życie przypominałoby smutną, żałosną farsę. Po co żyjemy?

Żyjemy przede wszystkim po to, aby Boga poznawać, miłować, wielbić, służyć Mu i w ten sposób zasługiwać sobie na życie wieczne. Tu na ziemi jesteśmy tylko pielgrzymami, wędrowcami do „Domu Ojca”, do naszej wiecznej Ojczyzny, gdzie Bóg, o ile pełnimy Jego wolę, otrze z naszych oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie... (Ap 21,4)”.

www.ekatecheza.pl