Charakterystyka prawoznawstwa
Prawoznawstwo w zn. wąskim – nauki prawne w zn. szerokim – wszelkie „znawstwo prawa”, obejmujące obok prawoznawstwa w zn. wąskim także praktyczne umiejętności prawnicze, związane z argumentacją i negocjowaniem rozstrzygnięć, a więc tzw. metodykę wykonywania zawodu prawniczego.
Problematyka badawcza prawoznawstwa Centralnym polem badawczym jest problematyka dogmatycznoprawna. Duże znaczenie ma też problematyka socjotechniczna. Wymienia się jeszcze problematykę teoretyczną. Specjalne miejsce zajmuje problematyka metodologiczna.
Dogmatyka prawa Specyficznie prawnicze rzemiosło, czysto techniczna umiejętność posługiwania się tekstami prawnymi czy też sztuka opracowywania prawa obowiązującego za pomocą tzw. metody dogmatycznoprawnej; 2) Nauka prawa obowiązującego zajmująca się interpretacją tekstu, konstrukcją pojęć umożliwiających tę interpretację oraz systematyzacją tekstów prawnych. 3) Centralnym pytaniem jest kwestia: „co jest prawem w danym miejscu i czasie”.
Socjotechnika Swoisty zespół zaleceń czy przestróg dotyczących racjonalnej przemiany życia społecznego. Współcześnie przez pojęcie socjotechniki rozumie się też oddziaływania z zakresu reklamy i marketingu.
Problematyka teoretyczna W jej obrębie można umieścić rozważania na temat formalnego i realnego aspektu prawa (analityczna teoria prawa i empiryczna teoria prawa). W pierwszym przypadku rozpatrujemy problematykę pojęć prawnych i prawniczych, struktury wypowiedzi (norm), redagowania tekstu prawnego oraz jego wykładni. W drugim – interesują nas kwestie związane z działaniem prawa, opisem praktyki prawniczej, analizą skuteczności strategii argumentacyjnych itp. Centralnym pytaniem jest kwestia: „czym jest prawo”.
Problematyka metodologiczna Jest nadbudowana nad pozostałymi dziedzinami zainteresowań prawoznawstwa. Metodologia badań prawniczych to naukowa refleksja nad metodami poznawczymi używanymi w nauce prawa, strategiami uzasadniania twierdzeń należących do danej dziedziny prawniczej oraz nad aparaturą pojęciową nauki prawa.