Optyka geometryczna
> 1 Podstawowe pojęcia optyki geometrycznej Aksjomaty Bezwzględny współczynnik załamania c – prędkość światła w próżni v < c – prędkość światła w danym ośrodku > 1 Aksjomaty Światło w ośrodku jednorodnym propaguje się po liniach prostych nazywanych promieniami świetlnymi
Aksjomaty cd N b Prawo załamania nb < na na Promień załamany Prawo załamania nb < na na Promień padający, normalna N i promień załamany leżą w tej samej płaszczyźnie a Promień padający ’a Promień odbity Prawo odbicia Promień padający, normalna N i promień odbity leżą w tej samej płaszczyźnie
całkowitemu wewnętrznemu odbiciu Całkowite wewnętrzne odbicie Ponieważ na > nb i nb < na na N ag Promienie padające bg = /2 Promień załamany graniczny a ’a Dla promienia a > ag Promień ulega całkowitemu wewnętrznemu odbiciu według prawa odbicia Zastosowanie w światłowodach
Względny współczynnik załamania 1 – ośrodek odniesienia najczęściej powietrze n2 n1 – bezwzględne współczynniki załamania Bezwzględny współczynnik załamania powietrza 0 [nm] 334 546 656 1530 a [106] 303 293 291 288 t – temperatura w 0C p – ciśnienie w mm Hg n 1.0003 Zmiana z temperaturą dla p = 760
Właściwości dyspersyjne i absorpcyjne materiałów Widmo słońca linie (Josefa) Fraunhofera i365 g435 F486 e546 d587 C656 t1014 nm Hg Hg H Hg He H Hg 220 365 435.6 656.3 [nm] 1.014 5 [m] Kwarc topiony 1.528 1.475 1.467 1.456 1.450 x Sz. kronowe x 1.539 1.526 1.514 1.507 x Sz. flintowe x 1.815 1.774 1.721 1.715 x Krzem x x x x x 3.422 German x x x x x 4.017 KBr 1.853 1.606 1.583 1.555 1.544 1.534 UV ni ng nC nt IR
Współczynnik załamania Krzywe dyspersyjne materiałów Współczynnik załamania Długość fali nm Szkło kwarcowe Kron Kwarc Lekki flint Ciężki flint
Współczynniki odbicia powierzchni materiał - powietrze Właściwości transmisyjne płytki Współczynniki odbicia powierzchni materiał - powietrze n [%] 1.5 4.0 1.6 5.3 1.8 8.1 2.0 11.1 36.0
Pasma absorpcyjne krzemu zaznaczone na czarno
Pryzmat Reguła znaków n = 1 n -1 2 ’2 -’1
Pryzmat Światło białe Tęcza.swf
Kształtowanie wiązki np. laserowej Układ optyczny obszar o pewnym rozkładzie współczynnika załamania Zbiór powierzchni o skokowej zmianie współczynnika załamania Ograniczony obszar o ciągłej jego zmianie układ gradientowy Przykłady: Cel budowy Przekształcenie przestrzeni przedmiotowej w obrazową w celu zarejestrowania informacji o przedmiocie przez odbiornik Optyka Fotonika dodatkowo Kształtowanie wiązki np. laserowej
Powierzchnia sferyczna układ elementarny - n n’ O r P -S P’ u’ -’ S’ Dane wejściowe P(S,u) Dane wyjściowe P’(S’,u’) P -S Aberracja sferyczna pow_sfer.swf
Układ elementarny – przestrzeń przyosiowa sinx x S’ s’ S s W przestrzeni przyosiowej s’ jest niezależne od małego u
Zwierciadło w przestrzeni przyosiowej -’ Zgodnie z regułą znaków ’ = - co formalnie dla prawa załamania oznacza Po podstawieniu do dla zwierciadła Zwierciadło płaskie r mamy P P’ -s = - S s’ = S’ -u Obraz P’ bezaberracyjny S’ = -S niezależnie od kąta u
Odwzorowanie przez układ elementarny w przestrzeni przyosiowej n n’ > n F F’ -f f’ Przedmiot P -l’ l -x -s x’ s’ Obraz P’ Ale Wzór Newtona Powiększenie poprzeczne po uwzględnieniu oraz
Dotyczy to również obiektywu, lub innego układu optycznego Soczewka w przestrzeni przyosiowej n = 1 n d H H’ -s1 P1 P’1 P2 s’2 P’2 s2 s’1 Powiększenie dla soczewki Płaszczyzny główne H = 1 W celu znalezienia obrazu dawanego przez soczewkę wystarczy znać położenie jej płaszczyzn głównych H, H’ i ognisk F, F’ Dotyczy to również obiektywu, lub innego układu optycznego
Obiektywy w powietrzu f’ = -f s’ -s F F’ H H’ P P’ Znane ogniskowa f’ i położenie F i F’ albo znane ogniskowa f’ i położenie H i H’ Położenie obrazu P’ s’ -s H H’ P P’ Powiększenie poprzeczne
Powiększenie poprzeczne Obiektyw jako układ cienki n = 1 F F’ f’ P P’ -l’ l -x -s x’ s’ H H’ Położenie obrazu P’ lub Powiększenie poprzeczne
Aberracje obiektywu - aberracje monochromatyczne Aberracja sferyczna Astygmatyzm Koma
Aberracje obiektywu - aberracje monochromatyczne cd Krzywizna pola Przedmiot Obraz Dystorsja Obraz bezdystorsyjny beczkowata jaśkowata
Aberracje obiektywu - aberracje chromatyczne są funkcjami Ogniskowa f’ położenia płaszczyzn głównych H H’ położenia ognisk F F’ są funkcjami położenie obrazu i jego powiększenie są również funkcją chromatyzm powiększenia P P’F P’C s’F s’C chromatyzm położenia