STRUKTURA KSIĄŻKI

KSIĄŻKA BELETRYSTYCZNA A POPULARNONAUKOWA 1. Postacie, zdarzenia są zmyślone 2. Cel- budzenie wzruszeń, oddziaływanie wychowawcze, dostarczenie rozrywki, wypoczynku. KSIĄŻKA POPULARNONAUKOWA 1. Osoby, zdarzenia, fakty, zjawiska, przedmioty są rzeczywiste. 2. Cel- dostarczenie wiedzy z różnych dziedzin wiedzy w sposób przystępny.

TEMAT - KOTY KSIĄŻKA BELETRYSTYCZNA KSIĄŻKA POPULARNONAUKOWA Grabowski S., Nejman M.: Przygody kota Filemona.Warszawa 1989 KSIĄŻKA POPULARNONAUKOWA Koty i kocięta : przewodnik po rasach. Red. D. Wojciechowska-Ring. - Warszawa, 2004

UKŁAD TREŚCI KSIĄŻKI TYTULATURA TEKSTY WPROWADZAJĄCE TEKST GŁÓWNY UZUPEŁNIENIA TEKSTU GŁÓWNEGO ELEMENTY INFORMACYJNO- POMOCNICZE

TYTULATURA AUTORSTWO współtwórcy książki (ilustrator, tłumacz itp..) DODATEK DO TYTUŁU( np. podtytuł) KOLEJNOŚĆ WYDANIA ( z wyjątkiem pierwszego) ADRES WYDAWNICZY miejsce wydania wydawnictwo rok wydania NAZWA SERII METRYKA KSIĄŻKI (dane wydawnicze i techniczne, drukarskie)

TEKSTY WPROWADZAJĄCE DEDYKACJA MOTTO PRZEDMOWA WSTĘP POSŁOWIE ŻYCIORYS AUTORA

DEDYKACJA przypisanie, poświęcenie komuś swego utworu, dzieła stwierdzenie odpowiednią wzmianką np. „Peterowi Rowlingowi – pamięci pana Ridleya i Susan Sladden, która pomogła Harryemu wyrwać się z komórki pod schodami” „Powieść dedykuję Sarze Tate: mojej dziewczynce, głosowi ,który dobiega z głębi mego serca”

MOTTO cytat postawiony przed tekstem lub jego fragmentem czasami motto: 1) sugeruje sposób odczytania działania bohatera (Nałkowska-”Medaliony”) 2) wyraża stosunek poety do dzieła i rzeczywistości 3) zawiera uniwersalne przesłanie lub prawdy moralne („Nie wszystko złoto...”) - stanowi z tekstem spójną całość, pełne jego zrozumienie przynosi lektura utworu. Motto "Medalionów„: "Ludzie ludziom zgotowali ten los"

PRZEDMOWA SŁOWO WSTĘPNE tekst umieszczony z reguły (nie zawsze) na początku  utworu napisany przez autora, wydawcę, tłumacza lub inną osobę zawiera informacje dotyczące powstania utworu i problemów poruszanych przez autora, ewentualnie komentarz tłumacza itp. SŁOWO WSTĘPNE krótki tekst umieszczony na początku książki od wydawcy lub autora wyjaśnia genezę książki, zakres poruszanych w niej zagadnień, sposób ich rozwiązania Terminy te często używane są zamiennie

POSŁOWIE ŻYCIORYS AUTORA Tekst na końcu dzieła poruszający lub wyjaśniający zagadnienia związane z jego treścią, okolicznościami powstania itp. ŻYCIORYS AUTORA Nota biograficzna umieszczana zazwyczaj na końcu dzieła.

TEKST GŁÓWNY LITERATURY PIĘKNEJ Prologi Tomy Części Rozdziały Akty Sceny Epilogi

TEKST GŁÓWNY KSIĄŻKI NAUKOWEJ TOMY CZĘŚCI ROZDZIAŁY PODROZDZIAŁY PARAGRAFY USTĘPY AKAPITY STRESZCZENIA

UZUPEŁNIENIA TEKSTU GŁÓWNEGO PRZYPISY ILUSTRACJE TABLICE MAPY, PLANY ZAŁĄCZNIKI BIBLIOGRAFIA

Przypis powinien zawierać: Nazwisko autora tekstu cytowanego Tytuł Numer wydania Miejsce wydania Wydawnictwa Rok wydania stronę, której pochodzi cytat

PRZYPISY komentarze, objaśnienia, uwagi dodatkowe autora lub wydawcy umieszczone w wydawnictwach piśmienniczych zwykle u dołu strony, na końcu rozdziału, końcu dokumentu, lub w postaci hipertekstowego odnośnika skojarzonego np. z treścią objaśnienia. Rodzaje przypisów bibliograficzne – skrócony opis bibliograficzny objaśniające –są to uściślenia, dyskusje terminologiczne, polemiki służące do bliższego wyjaśnienia omawianej tematyki

BIBLIOGRAFIA (gr. biblion książka, grapho - piszę) uporządkowany (np BIBLIOGRAFIA (gr. biblion książka, grapho - piszę) uporządkowany (np. alfabetycznie) spis dokumentów dobranych według określonych kryteriów, którego celem jest pełnienie funkcji informacyjnych.  . BIBLIOGRAFIA ZAŁĄCZNIKOWA bibliografia będąca spisem źródeł, które autor wykorzystał przy pisaniu (opracowywaniu) utworu lub które poleca czytelnikowi jako związane z tematem pracy. Zwykle zamiesz­czana jest na końcu książki lub artykułu. Potocznie określana jako literatura przedmiotu lub krócej - literatura.

APARAT INFORMACYJNO- POMOCNICZY SŁOWNICZEK UŻYTYCH TERMINÓW INDEKSY (rzeczowe, tytułów, nazw…) WYKAZY (skrótów, ilustracji, map, tablic…) SPIS TREŚCI PAGINACJA ŻYWA PAGINA

SŁOWNICZEK UŻYTYCH TERMINÓW Zawiera terminy specjalistyczne związane z dziedziną, o której trakruje dzieło. Zamieszczany zazwyczaj na końcu książki. INDEKS (skorowidz) Spis dołączony do wydawnictwa (zwykle na końcu), opatrzony wskaźnikiem miejsca (zwykle numer strony), w którym dane hasło indeksowe się znajduje. Indeks ułatwia szybkie dotarcie do poszukiwanych informacji. Indeks rzeczowy – wskazuje występujące w tekście nazwy przedmiotów, pojęć i zagadnień czy instytucji Indeks osobowy – szereguje w kolejności alfabetycznej występujące w pracy nazwiska Indeks krzyżowy – łączy w porządku alfabetycznym nazwę autora i tytuły prac zawartych w publikacji Indeks nazw geograficznych- szereguje występujące nazwy miejscowości, krajów itp.

WYKAZY skrótów, ilustracji, map, tablic… zawierają spis dołączonych do tekstu załączników w porządku w jakim występują w książce. Umieszcza się go na końcu książki- przed spisem treści. SPIS TREŚCI zestawienie zawartości książki obejmujące wszystkie jej elementy (słowo wstępne, wstęp, rozdziały, podrozdziały, spis skrótów, ilustracji i tabel) w kolejności, w jakiej w dziele występują, z podaniem stron.

PAGINACJA (łac. pagina stroni­ca), numeracja stronic wydawnictwa lub rękopisu. ŻYWA PAGINA pozwala szybko znaleźć hasło - umieszczone w górnym rogu stronicy kilka liter lub pojedyncze słowa, wskazujące, od jakich liter rozpoczynają się hasła umieszczone na tej stronie.

BIBLIOGRAFIA Andrzejewska J.: Bibliotekarstwo szkolne. Teoria i praktyka. T. 1-2. Warszawa 1996 Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław 1971 Pielachowski J.: Ścieżka edukacji czytelniczej w szkole podstawowej i gimnazjum. Poznań 2000 Saniewska D.: Nowe vademecum nauczyciela bibliotekarza. Warszawa 2000 Zeman E.: Edukacja czytelnicza i informacyjna. Warszawa 1999

www.biblioteka_g3swidnik@o2.pl