św. Faustyna Kowalska

Święta Faustyna – wyniszczona gruźlicą, jakie znosiła w ofierze za grzeszników – zmarła w opinii świętości w Krakowie 5 października 1938 r., mając zaledwie 33 lata. Postać św. Siostry Faustyny Kowalskiej nierozerwalnie łączy się kultem Bożego Miłosierdzia, sam bowiem Bóg wybrał ją jako swoje narzędzie do rozgłaszania Jego czci. Ustanowił ją swoim głosem. Tej prostej i niewykształconej, ale jakże pokornej zakonnicy, Bóg powierzył misję Miłosierdzia. Nim to zadanie otrzymała- przeszła przez rozliczne doświadczenia, uciski i strapienia. Pochodziła bowiem z biednej i wielodzietnej rodziny chłopskiej, Głogowcu koło Turka. W dzieciństwie musiała więc ciężko pracować, do szkoły podstawowej uczęszczała tylko przez 3 zimny, by nauczyć się jedynie czytać, pisać i nieco rachować. W 16 roku życia podejmuje prac zarobkowych jako pomoc domowa. W 20 r. życia po wielu trudnościach wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i przeżyła tam 13 lat. Pracowała w kuchni, ogrodzie, piekarni i przy furcie, w kilku domach zgromadzenia, najdłużej w Płocku, Wilnie i Krakowie. Doświadczała prób Krzyży, przechodziła oschłości wewnętrzne, silne pokusy przeciw wierze, poczucie całkowitego odrzucenia przez Boga, a także choroby I niezrozumienie ze strony otoczenia.

Jezus Miłosierny i Siostra Faustyna Kowalska

Jej Dzienniczek "Dusza, która zaufa Mojemu miłosierdziu, jest najszczęśliwsza, bo Ja sam mam o nią staranie" – zapisała w swoim "Dzienniczku" słowa Jezusa siostra Faustyna. Dzięki pośrednictwu tej skromnej, nieuczonej zakonnicy Miłosierdzie staje się jednym z najbardziej znanych imion Bożych. Dzięki niej urzeczywistnione zostało przez Jana Pawła II życzenie Jezusa, aby obchodzić święto Miłosierdzia Bożego.

Kilka cytatów z „Dzienniczka” Siostry Faustyny "Te dwa promienie oznaczają Krew i Wodę - blady promień oznacza Wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza Krew, która jest życiem dusz... Te dwa promienie wyszły z wnętrzności Miłosierdzia Mojego wówczas, gdy konające serce Moje zostało włócznią otwarte na Krzyżu. (…) Proś wiernego sługę Mojego [Papieża], żeby w dniu tym powiedział światu całemu o tym wielkim Miłosierdziu Moim (…). Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia Mojego. (…) Powiedz, że Miłosierdzie jest największym przymiotem Boga„. "Po Komunii św. usłyszałam te słowa: Widzisz, czym jesteś sama z siebie, ale nie przerażaj się tym (…). Dlatego, że tak wielka nędzą jesteś, odsłoniłem ci całe morze Miłosierdzia Mojego. (…) Masz wielkie i niepojęte prawa do Mojego Serca, boś córką pełnej ufności. (…) Miłość i Miłosierdzie Moje nie zna granic„. "Dziś powiedział mi Pan: otworzyłem Swe Serce jako żywe źródło Miłosierdzia, niech z niego czerpią wszystkie dusze życie, niech się zbliżą do tego morza Miłosierdzia z wielką ufnością. (…) Kto pokładał ufność w Miłosierdziu Moim, napełnię duszę jego w godzinę śmierci Swym Bożym pokojem„. "Powiedz Moim kapłanom, że zatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówić o niezgłębionym Miłosierdziu Moim, o litości, jaką mam dla nich w Sercu Swoim. Kapłanom, którzy głosić będą i wysławiać Miłosierdzie Moje, dam im moc przedziwną i namaszczę ich słowa i poruszę serca, do których przemawiać będą"

Rękopis "Dzienniczka" św. Faustyny

Służąca i sklepowa W 1921 r. jest służącą u państwa Bryszewskich w Aleksandrowie Łódzkim. Po roku wraca do domu rodzinnego i wyjawia rodzicom zamiar wstąpienia do klasztoru, który spotyka się z ich zdecydowanym sprzeciwem. Jesienią 1922 r. wyjeżdża do Łodzi, gdzie m.in. przez ponad rok pracuje w sklepie Marcjanny Sadowskiej

Niektóre z modlitw św. Siostry Faustyny Kowalskiej O dobre serce dla bliźnich O Jezu, rozumiem, że miłosierdzie Twoje jest niepojęte, przeto Cię błagam, uczyń serce moje tak wielkie, aby pomieściło potrzeby wszystkich dusz, żyjących na całej kuli ziemskiej. O Jezu, miłość moja sięga poza świat do dusz w czyśćcu cierpiących; i dla nich chcę czynić miłosierdzie przez modlitwy odpustowe. O Jezu, uczyń serce moje czułe na każde cierpienie duszy czy ciała bliźnich moich, uczyń serce moje podobne do miłosiernego Serca swego. Jezu, dopomóż mi przejść przez życie, czyniąc dobrze każdemu . Jezu, uczyń serce moje podobne do swego a raczej przemień je w swoje własne, abym umiała wyczuwać potrzeby innych serc, a szczególnie cierpiących i smutnych. Niech promienie miłosierdzia odpoczną w sercu moim . Pragnę cała przemienić się w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie. Niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie (Twoje), przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich. O łaskę miłości Boga O Rano Miłosierdzia, Serce Jezusa, ukryj mnie w swej głębi jako jedną kropelkę krwi własnej i nie wypuszczaj mnie z niego na wieki. Zamknij mnie w swych głębiach i naucz mnie sam kochać Ciebie. Miłości wieczna, urabiaj sam moją duszę, aby była zdolna do wzajemnej miłości Ciebie. O żywa Miłości, uczyń mnie zdolną do wiecznego kochania Ciebie; chcę wiecznie odpowiadać wzajemnością na Twoją miłość. (...) Wiem i wierzę, że Ty wszystko możesz.

Choroba i śmierć Faustyna Kowalska przewlekle chorowała na gruźlicę płuc i przewodu pokarmowego, która początkowo była całkowicie nierozpoznawalna. We wrześniu 1936 i w kwietniu 1938 została wysłana do szpitala chorób zakaźnych na Prądniku. 14 kwietnia 1937 doznała cudownego uzdrowienia. Ostatecznie wróciła do stanu zdrowia sprzed cudu, traktując chorobę jako zadośćuczynienie za grzechy i spełnianie woli Boga. Faustyna odbyła kurację w uzdrowisku Rabka-Zdrój. Ze względu na komplikacje zdrowotne przestała zajmować się ogrodem. Pełniła obowiązki furtianki. Zmarła 5 października 1938 o godzinie 22:45 do ostatniej chwili zachowując świadomość. Przy jej śmierci obecne były s. Amelia Socha i s. Eufemia Traczyńska. 7 października 1938 odbył się pogrzeb Faustyny. Mszę świętą odprawił o. Władysław Wojtoń SJ oraz o. Tadeusz Chabrowski SJ. Na uroczystości nie był obecny nikt z rodziny, gdyż zmarła nie chciała narażać ich na koszty podróży. Została pochowana w grobowcu na cmentarzu zakonnym w Łagiewnikach. 25 listopada 1966 jej szczątki przeniesiono do kaplicy klasztornej. W 1968 kaplica ze względu na grób Sługi Bożej została wpisana na listę sanktuariów archidiecezji krakowskiej. Do beatyfikacji relikwie spoczywały w naturalnych rozmiarach trumnie. Obecnie znajdują się w sarkofagu na ołtarzu, pod słynącym łaskami obrazem Jezu ufam Tobie, namalowanym przez Adolfa Hyłę. Relikwiarz został odsłonięty w dzień beatyfikacji zakonnicy, 18 kwietnia 1993 r.

Meandry kultu Po śmierci siostry Faustyny spontanicznie rozwija się kult Miłosierdzia Bożego. Jednak Kongregacja Świętego Oficjum 6 marca 1956 r. zakazuje szerzenia tego kultu w formie podanej przez siostrę Faustynę. Z kościołów usuwane są obrazy z Jezusem Miłosiernym, a księża nie mogą głosić kazań o takiej formie kultu Miłosierdzia Bożego. Sam ksiądz Michał Sopoćko, spowiednik św. Faustyny, doznaje licznych przykrości od władzy kościelnej (dzisiaj jest kandydatem na ołtarze).

Różaniec i obrączka św. Faustyny Kowalskiej

Natalia Berdych Klasa 5c Informacje dotyczące św. Faustyny Kowalskiej pobrane z: kolekcji gazetek Jan Paweł II internetu