Kot Sfinks

Młode Kocięta Pierwszy sfinks urodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 w Toronto w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja, pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów. Tak powstała rasa, którą znamy dziś. Natychmiast wzbudziła ona zainteresowanie hodowców, którzy zapragnęli mieć tego rodzaju egzotycznego kota. We wczesnych latach 70. rozpoczęto w Holandii pierwsze programy hodowli nowej rasy. Ścisła współpraca hodowców ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Holandii szybko poszerzyła początkowo niewielki materiał hodowlany. Pierwszy sfinks został zarejestrowany przez amerykańskie The Cat Fanciers’ Association (CFA) w lutym 1998.

Większość Sfinksów w ogóle nie posiada wąsów Większość Sfinksów w ogóle nie posiada wąsów. Im więcej fałd znajduje się na jego skórze, tym cenniejszy jest on dla hodowcy. Skóra sfinksa jest lekko zamszowa, w dotyku przypomina powierzchnie brzoskwini. Mięśnie kota są bardzo rozwinięte, dlatego koty te mogą ważyć nawet 7 kg. Sfinks posiada duży brzuch, który sprawia wrażenie, jakby koty te były właśnie po obfitym posiłku.

Bezwłose koty również zostały odnotowane w Ameryce Łacińskiej w 1830 r Bezwłose koty również zostały odnotowane w Ameryce Łacińskiej w 1830 r. Istnieją również doniesienia o tej mutacji we Francji, Austrii, Czechach, Anglii, Australii, USA, Meksyku, Rosji i na Hawajach.

Oczy w kształcie cytryny, lekko ukośne w kierunku zewnętrznej krawędzi Oczy w kształcie cytryny, lekko ukośne w kierunku zewnętrznej krawędzi. Odległość między oczami powinna być nieco większa niż długość samego oka. Nie mają one rzęs, które chroniłyby je przed zanieczyszczeniami obecnymi w środowisku. Pozbawiony tego naturalnego filtra Sfinks często łzawi wydzieliną przypominającą przejrzystą galaretę by obmyć nią swoje oczy. Łzy Sfinksa gęstnieją, ponieważ nie mogą wniknąć w futro, którego nie ma. Kot ten rzadko również w pełni otwiera oczy. Co ciekawe jednak, bywa że kocięta tej rasy rodzą się z otwartymi oczami.

Ciało – średnich rozmiarów, dość wydłużone, z szeroką dobrze wykształconą klatką piersiową i silnie uwydatnionym brzuchem, co wywołuje wrażenie jakby zawsze były najedzone. Są dobrze umięśnione i mają mocną budowę kości. Kot posiada bezwłosą skórę przypominająca w dotyku zamsz i delikatny meszek na pyszczku, uszach, stopach, ogonie i grzbiecie. Głowa – smukła, dłuższa niż szersza, średniej wielkości o kształcie spłaszczonego klina z harmonijnymi zaokrągleniami, kości policzkowe mocno zarysowane Uszy – uszy są duże i sterczące, szerokie u nasady i szeroko otwarte. Powinny być osadzone nie za wysoko i nie za nisko, w miarę możliwości nieowłosione, zwłaszcza wewnątrz małżowiny usznej Nos – jest średniej długości z silnym zagłębieniem u nasady Nogi – długie, kończyny mają właściwe proporcje w stosunku do reszty ciała, również są dobrze umięśnione, tylne nieco dłuższe od przednich Łapy – zakończenie łap jest owalne z długimi i wysmukłymi palcami, opuszki łap sfinksów są silniej rozwinięte niż u przedstawicieli innych ras  Ogon – długi w porównaniu do innych ras Skóra – sfinksów jest w dotyku ciepła, w niektórych miejscach, takich jak okolice barków, stawów tylnych kończyn oraz szyi i głowy, wyraźnie pofałdowana. Im więcej sfinks ma fałd na skórze, tym cenniejszy jest dla hodowli. Szczątki futra na końcu ogona lub na brzuchu są dopuszczalne, większość sfinksów wcale nie ma wąsów, u niektórych są ich resztki.

Higiena Kota Uszy kota Sfinksa będą wymagają czyszczenia raz w tygodniu, zwykle przed kąpielą. Sfinks ma również tendencję do gromadzenia się zanieczyszczeń w fałdach skóry, pazurach. Mogą wymagać więcej zabiegów ochronnych niż inne koty.

Należy ograniczać ekspozycję Kota Sfinks na promienie słoneczne, mogą powodować oparzenia słoneczne skóry podobne jak u ludzi. W ogóle, koty Sfinks powinny mieć kontrolowane wejścia na zewnątrz

Charakter i temperament Sfinksy wbrew wrażeniu, jakie sprawiają na pierwszy moment są kotami niezwykle towarzyskimi, kochającymi, domagającymi się pieszczot, żywymi oraz nieprzeciętnie inteligentnymi. Uznaje się je nawet za najmądrzejszą rasę kotów w ogóle. Sfinksy są również niezwykle tolerancyjnie, dlatego też doskonale znoszą obecność innych osobników zwierzęcych w domu. Koty te nie wykazują żadnej agresji, dlatego łatwo przyjąć je do rodzin z małymi dziećmi.

Szata Skóra pokryta jest naturalną brunatną wydzieliną zwaną łojem skórnym, która stanowi naturalną ochronę dla bezwłosej skóry sfinksa. Mimo braku włosów kot ten występuje w wielorakim umaszczeniu. Może być jednobarwny (np. czekoladowy) lub z domieszką białego. Praktycznie wszystkie umaszczenia są możliwe.