Problemy z reprodukcja kolorów dodatkowych w systemach odbitek próbnych Paweł Skotarczak, Netflex

Główne problemy xxxxxxxxxxxxxxx  Problem z definicją koloru dodatkowego  Możliwości techniczne drukarek używanych do wydruków próbnych  Ograniczenia oprogramowania, problemy z konfiguracją

Kolor dodatkowy – definicja Kolor występujący w postaci:  listka książki kolorów  lub zdefiniowany przez klienta Firmowy np. w logotypie, uzupełniający lub zastępujący kolory CMYK

Kolor klienta – formy Występuje w postaci:  karta koloru – należy wykonać pomiar przy pomocy spektrofotometru w uzgodnionych warunkach pomiarowych  wartości L*a*b* (jakie warunki pomiarowe?)  plik w formacie CxF:  wersja 1, 2 - niestandardowa, czasami wymagana konwersja danych  wersja 3 – format ISO, czytany przez większość aplikacji  plik w formacie CGATS.17  w formacie Cxf/X4 – osadzone w pliku pdf przez aplikacje: CGS CxF Toolbox, Callas PDF Toolbox  inne, niestandardowe formaty np. z systemów recepturowania farb lub kontroli koloru

Kolor klienta – pomiar, parametry  Pomiar wykonujemy w określonych „warunkach pomiarowych”, ustawienia możliwe do wyboru w urządzeniu:  Typowo: D50, 2 0, noPOL, ABS, M0  Ustawienia przemysłowe, recepturowanie farb: D65, 10 0, noPOL lub POL, ABS  Często popełniany błąd przez drukarzy: D50, 20, noPOL, PAP  Używamy zawsze takiej samej geometrii pomiarowej: 45/0, 0/45, d/8  Na podłożu białym – 2 warstwy papieru, 240 g/m 2  Lub na podłożu czarnym – papier matowy  Wykonujemy kilka pomiarów i uśredniamy dane  Ważna legalizacja, skalibrowane Warunki pomiaru muszą być zawsze takie sam, ważna jest konsekwencja w wykonywaniu pomiarów

Kolor klienta – pomiar, parametry, cd Nietypowe ustawienia wzięte z życia:  1. Korporacja produkująca filtry samochodowe:  Wzór w postaci karty koloru  Warunki pomiarowe: D50, 10 o, noPOL, ABS  Drukarnia pracowała z warunkami: D50, 20, noPOL, ABS  Dział recepturowania: D50, 2 0, POL, ABS – dane z firmy produkującej farby  Efekt: xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx  2. Drukarnia nawiązuje współpracę z producentem zabawek:  Wzór w postaci wartości L8a*b*  Warunki pomiarowe: F, 2 o, noPOL, ABS  Uzgodnione przed rozpoczęciem produkcji opakowań

Książka kolorów - standardy  Najczęściej używane wzorniki pochodzą z firmy Pantone ©  Dwie najczęściej spotykane wersie, dla podłoży powlekanych, to:  Solid Coated  Plus Solid Coated – stosowany w nowych aplikacjach Adobe Uwaga: różne wartości L*a*b* we wzornikach elektronicznych, np. dla Blue 072 C: L= a= b= L= a= b= ∆E= 5.49 – wartość trudno akceptowalna  Inne:  HKS – rzadko stosowany  DIC – egzotyczny

Książka kolorów – dokładność, cd  Drukowane książki kolorów pochodzą od różnych producentów (Pantone ©, producenci farb)  Dokładność odwzorowania listków jest zmienna pomiędzy książkami różnych producentów  Dokładność odwzorowania listków jest zmienna pomiędzy książkami tego samego producenta  Książki mają określona przez producenta datę przydatności do spożycia

Książka kolorów – stan techniczny Książki są w różnym stanie technicznym…. Ideał, na półce właściciela drukarni W pewnej drukarni…

Książka kolorów – dokładność do wzorca elektronicznego, książka 1  Pomiar trzech próbek i porównanie do wzorca elektronicznego:  Reflex Blue C  485 C  374 C  Wzorzec pochodzi z książki elektronicznej Pantone Color Manager © identycznej jak w GMG SpotColor Editor  Pomiar w warunkach pomiarowych określonych w książce kolorów  Na białym podłożu

Książka kolorów – dokładność do wzorca elektronicznego, książka 1 Reflex Blue C  ∆E = 6.33 ale dla wzorca o numerze 2748 C  Dla wzorca Reflex Blue C ∆E = 14,72 Spektrofotometr znalazł najbliższy odpowiednik, o najmniejszej wartości ∆E

Książka kolorów – dokładność do wzorca elektronicznego, książka 2 Reflex Blue C  ∆E = 7,2 ale tym razem dla wzorca o numerze 2747 C  W poprzedniej książce najbliższym wzorcem był listek 2748 C  Dla wzorca Reflex Blue C odchyłka wynosi ∆E = 15,31

Książka kolorów – dokładność do wzorca elektronicznego, obie książki Reflex Blue C  Listek z książki 1 został wprowadzony do urządzenia jako „referencja 1”  Pomiar listka 2 do wzorca  ∆E = 6.28 – różnica pomiędzy dwoma próbnikami – ten sam producent wzornika, ta sama partia

Książka kolorów – dokładność do wzorca elektronicznego, obie książki 485 C  xxxx

Książka kolorów – dokładność do wzorca elektronicznego, obie książki 3xxxxxxxxx C  xxxx

Papierowa czy elektroniczna? Książki papierowe są zawodne:  Czasami występują duże różnice pomiędzy próbką we wzorniku i wzorcem elektronicznym  Występują zawsze a czasami duże różnice pomiędzy kilkoma książkami kolorów, niezależnie od producenta  Zużywają się przez wycieranie, farba blednie pod wpływem światła, są niszczone  Powinny być wzorcem przy projektowaniu a nie wyznacznikiem jakości druku (do którego wzornika drukujemy?) Najlepszym wyborem jest wzornik elektroniczny, pozbawiony wszystkich wad wzorników papierowych

Książka elektroniczna – w aplikacjach i spektrofotometrach  Licencjonowane książki kolorów instalowane z oprogramowaniem do składu i systemach RIP mają identyczne wartości liczbowe opisujące próbki  Producenci uaktualniają książki w czasie, posiadając aktualne wersje aplikacji zawsze mamy aktualne książki kolorów  Uważajmy na kompatybilność wpisów pomiędzy starymi a nowymi książkami, książki sprzed kilku lat są nieaktualne np. ColorProof 5.3  Takie same książki są w urządzeniach pomiarowych, dostarczone przez producenta lub poprzez import plików CxF

Pantone Color Manager ©  Użytkownicy wzornika Pantone © mogą pobrać i zarejestrować aplikację Pantone Color Manager 2 ©, kod rejestracji znajduje się na tylnej okładce wzornika  Użytkownicy nie posiadający próbnika Pantone © mogę tę aplikację kupić, koszt zakupu jest niewielki

Pantone Color Manager © – uaktualnienie i eksport do aplikacji  Oprogramowanie uaktualnia się automatycznie, pobierając najnowsze opublikowane i uaktualnione książki kolorów  Umożliwia eksport danych do popularnych aplikacji w ich natywnych formatach  Umożliwia eksport danych do formatu CxF – standardowego formatu wymiany informacji o kolorach  Uważajmy na warunki pomiarowe przy eksporcie książek

CxF – uniwersalny format wymiany danych o kolorach  Opracowany przez firmę Gretag Macbeth  Rozwijany przez firmę X-rite  Wersja CxF 3 – jest standardem międzynarodowym  Oparty o język XML  Szerokie możliwości przenoszenia danych o kolorze  Możliwość importu przez większość aplikacji do zarządzania barwą (aplikacje do profilowania, raportowania i recepturowania farb)  Standard CxF/X4 jest podzbiorem CxF3 opisanym w normie ISO  Standard CxF/X4 stał się częścią standardu formatu PDF 2  Na rynku są już dostępne aplikacje pracujące w formacie Cxf/X4 – CGC CxF Toolbox i Callas PDF Toolbox

Cxf/X4 w plikach PDF – przyszłość czyli CxF Toolbox  Definicja koloru poprzez import pliku CxF  Kolory są zdefiniowane za pomocą widma  Wartości L*a*b* są wyłącznie informacyjne Możliwość:  pomiar  wprowadzenie gradacji koloru  informacja o przezro- czystości farby  definiowanie tolerancji

Cxf/X4 w plikach PDF – przyszłość, cd  definiowanie podłoża i procesu druku  osadzanie danych o kolorach w plikach pdf  ekstrakcja danych o kolorach specjalnych z plików pdf  kolory możemy certyfikować w zdefiniowanej tolerancji

Drukarki używane w systemach odbitek Typowe  Epson serii x880  Espon serii x900  Nowość : SureColor Px00Violet Nietypowe dla nietypowych aplikacji  Drukarki solwentowe: np Roland V300i  Drukarki UV: Roland LEC / Mimaki

Espon StylusPro x880 - cechy  Niezawodny koń roboczy – made in Japan  Niedostępna na rynku od stycznia 2016, za wyjątkiem modelu  Tylko 8 tuszy, szybka i stabilna kalibracja  Szybkie wykonywanie profili z kalibracją 8c  Odwzorowanie przestrzeni Coated+ – około 75%

Espon StylusPro x880 – gamut i próbki Coated+ Słabe:  Zielenie  Pomarańcze  Róże  Granaty

Espon StylusPro x900 - cechy  Made in China  Dodatkowe tusze: pomarańczowy i zielony  Dłuższy czas opracowania profili MX dla kalibracji 10c w stosunku do 8c  Kalibracja mniej stabilna w czasie – częste kalibracje w stosunku do 8c  Odwzorowanie przestrzeni Coated+ – około 97% Dotyczy także serii WT, z tuszem białym, na podłożach firmy Epson: xxxxxxxxx

Espon StylusPro x900 – gamut i próbki Coated+ Słabe:  Granaty  Róże  Fiolety Lepsze od x880:  Zielenie  Pomarańcze  czerwienie

Espon SureColor Px00V  Made in China – nowość, nie możemy na razie porównywać jest niezawodności do poprzednich modeli  Dodatkowy tusz w stosunku do serii x900: fioletowy, zastępuje LLB  Istnieje wersja z tuszem LLB  Nowa głowica  Nowe oprogramowanie wewnętrzne, usunięte wady z poprzednich wersji  Nowe tusze, niekompatybilne z poprzednią wersją  Dłuższy czas opracowania profili MX dla kalibracji 10c w stosunku do 8c  Kalibracja mniej stabilna w czasie – częste kalibracje w stosunku do 8c  Odwzorowanie przestrzeni Coated+ – około 99%

Espon SureColor Px00V – gamut i Coated+ Nadal słabe:  Purpura Lepsze od x880:  Żółcienie  Fiolety Najlepsza seria drukarek z firmy Epson (moim zdaniem)

Espon SureColor Px00V – kontra x900 Mniejszy zakres SCPx00V w nasyconych granatach

Espon SureColor Px00V – kontra x900 Mniejszy zakres SCPx00V w nasyconych granatach

Roland VSx00i Zalety  Szeroki wybór podłoży drukowych dla solwentu  Tanie tusze w dużym wyborze  Druk tuszami CMYK, białym i srebrnym (dowolny kolor metaliczny)  Możliwość wycinania, posiada nóż – pełen prototyp kartonika lub etykiety Wady  Egzotyczna maszyna dla przygotowali prepress  Konstrukcja przemysłowa, gorsza dokładność i stabilność druku:  Mniejsza rozdzielczość głowicy  Maksymalna liniatura symulowanego rastra to 133 lpi  Inne tusze, inne procedury postępowania z nimi

Roland VSx00i – gamut i Coated+ Najgorsze odwzorowanie przestrzeni Coated+, nawet w porównaniu do starych modeli Epson StylusPro x880

Roland VSx00i – z tuszami CGS XG dla FlexPack Lepsze od standardowych:  Przedefiniowane tusze CMYK  Dodano:  Zielony  Pomarańczowy Możliwość laminacji wydruku na dowolnym podłożu za pomocą folii transferowej

Roland LEC / Mimaki UFJ (maszyny UV)  Przestrzeń reprodukowanych kolorów jest podobna do przestrzeni drukarek solventowych  Posiadają tusz biały i lakier  Brak tuszy: pomarańcz, zielony srebrny  Możliwość druku na materiałach docelowych – tworzenie prototypów opakowań  Urządzenie Mimaki ma nieznacznie większą przestrzeń odwzorowania kolorów

Roland LEC kontra SureColor Px00Violet

Drukarki UV z dodatkowymi tuszami: pomarańcz i zielony  Na rynku nie ma drukarek UV z tuszami OG, żaden z producentów nie produkuje i nie ma informacji o przygotowaniach do takiej produkcji  Potrzebna technologia już istnieje:  Głowice Konica Minolta, Ricoch lub Xaar  Mechanizm transportu mediów z roli na rolę, stolik XYZ  Oprogramowanie obsługujące CMYK, kolory specjalne oraz lakier  Doświadczenie w budowaniu maszyn UV Drukarkę UV OG można zbudować w Polsce

Drukarka – najlepszy wybór  Dla konwencjonalnych odbitek próbnych – Epson SC-Px00V  Jeśli możemy użyć podłoży firmy Epson – WT-7900  Drukarki Solventowe – nie spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem  Drukarki UV  raczej nie w tej chwili, ograniczona przestrzeń odwzorowania barw  tak, jeśli jakość odwzorowania kolorów dodatkowych nie jest dla nas priorytetem

GMG SpotColor Editor

Kolory dodatkowe w GMG SpotColor Editror  Predefiniowane biblioteki książek kolorów w plikach DB3, w najnowszej wersji oprogramowania zawsze aktualne – ale niezgodne ze starszymi wersjami  Definicje znajdują się w plikach db3, każda próbka opisana jest za pomocą wartości L*a*b*  Biblioteki są zoptymalizowane dla kalibracji 8c i 10ci dla konkretnych modeli maszyn  Producenci książek definiują wyłącznie pola 100% – nie ma informacji o wartościach gradacji kolorów  Książki są niezależne od podłoży drukowych, nie ma w nich informacji na jakim podłożu był wykonany druk oraz brakuje wartości L*a*b*

Reflex Blue C w SpotColor Editror Definicja L*a*b* próbki 100% Wpis koloru Plik gamut Definicja kolorantów drukarki Użyj pliku gamut

Reflex Blue C w SpotColor Editror, cd Bark definicji gradacji koloru, tylko wartość 100% Brak definicji krzywej gradacji którą ma symulować system Brak informacji o zachowaniu próbki w interakcji z innym kolorem

Odwzorowanie na odbitce – plik gamut kontra full gamut  Wszystkie biblioteki kolorów dodatkowych są związane z kalibracją przez plik gamut, opisujący możliwości techniczne drukarki w stanie skalibrowanym  Plik full gamut opisuje maksymalne możliwości techniczne drukarki gdy drukarka jest nieskalibrowana  Przestrzeń opisana przez plik gamut jest mniejsza od full gamut – po to żeby można było skalibrować dowolny egzemplarz drukarki z danej serii  Nie każdy egzemplarz jest w stanie wydrukować graniczne kolory pliku full gamut  Zmiana mikroklimatu naszej drukarki może spowodować brak możliwości ponownego wydrukowania koloru z identycznymi wartościami

Gamut kontra full gamut, kalibracja 8c Ograniczenia przestrzeni drukarki przez plik gamut (kolor niebieski), full gamut jest większy o kilka procent, największe strata – granat

Plik gamut kontra fullgamut próbka Reflex Blue C, SC-Px00V  Zmierzona próbka L=14.92 a=31.84 b= Nie mieści się w przestrzeni drukarki  Wydruk z plikiem gamut L=xx a=xx b=xx Odchyłka =  Wydruk z plikiem full gamut L=xx a=xx b=xx Odchyłka =

Optymalizacja koloru Reflex Blue C  Praktycznie prawie wszystkie kolory z bazy powinny być zoptymalizowane  Drukujemy pasek kontrolny z naszym kolorem i wykonujemy pomiar  Kalkulujemy poprawkę z uwzględnieniem naszego pomiaru – program wylicza korektę danych wysyłanych do drukarki

Optymalizacja koloru Reflex Blue C w praktyce, urządzenie ILS30

Krzywa charakterystyczna druku, czyli co się dzieje pomiędzy 0% a 100%  W druku fleksograficznym zawsze występuje przyrost punktów  Na przyrost punktu mają wpływ:  maszyna  fotopolimer  farba  wałek rastrowy  taśma  podłoże drukowe  warunki panujące w drukarni (temperatura i wilgotność) Pole 50% wydrukowane na maszyny nigdy nie jest wydrukowane w sposób liniowy, zadeklarowane 50% nie będzie wydrukowane jako 50% Przyrost punktu występuje zawsze, musi być zmierzony oraz kontrolowany

Przykładowe krzywe gradacji  Maszyna: Gallus xxxxx  Farba: Pantone 485 C  Wałek rastrowy:  Pianki:  Fotopolimer: Kodak  Podłoże:

Dlaczego 50% nie powinno mieć na wydruku 50%, krzywa C3  Prawo Webera  Krzywa logarytmiczna

Krzywa gradacji w systemie GMG  Profile mx4 i mx5 nie zwierają w sobie żadnej informacji o przyroście kolorów dodatkowych, dotyczą wyłącznie danych CMYK i opisują charakterystykę wyłącznie dla tych czterech farb  System GMG musi przyjąć domyślną strategię wydruku gradacji dla kolorów dodatkowych  Ustawienie domyślne to odwzorowanie liniowe

Krzywa gradacji – SpotColor Editor, definiowanie  SpotColor Editor zawiera w sobie narzędzie do definiowania krzywej charakterystycznej druku  Do krzywej możemy dodawać węzły, które precyzyjnie zdefiniują krzywą  W systemie może być aktywa nieograniczona ilość krzywych

Krzywa gradacji – SpotColor Editor, przypisanie do koloru  Krzywą można dowiązać do pliku db3 – do wszystkich kolorów w bibliotece  Tylko do wybranych próbek  Można dokonać wyboru z poziomu aplikacji Krzywa druku przypisana do koloru

Krzywa gradacji – ColorProof Kolory dodatkowe w ColorProof, Reflex Blue – krzywa gradacji pobrana z pliku db3, 485 C – brak przypisanej krzywej w pliku db3, należy wskazać z poziomu Job Editor Reflex Blue C 485 C

Krzywa gradacji – co drukuje system? System ColorProof stosuje dwa podejścia do krzywej gradacji:  Jeśli wykonujemy odbitkę z profilem mx4 z krzywa gradacji podpiętą do koloru system koncentruje się na zmianie jasności i odcienia reprodukowanego pola  Jeśli wykonujemy odbitkę z symulacją rastra (mx5) system wyłącznie zmienia geometrię punktów rastrowych w plikach 1-bit tiff, nie zmienia jasności lub odcienia symulowanego odcienia punktu  W obu przypadkach firma GMG zaleca wykonanie pomiarów przy pomocy spektrofotometru lub densytometru przyrostu punktu i ręczne zoptymalizowanie krzywej gradacji  W obu przypadkach referujący odradza taką procedurę

Liniowy w zamyśle, nieliniowy w praktyce, Reflex Blue C, mx5  Raster: okrągły  Kompensacja: -10%  Pole: 50%  GMG: liniowo  Przyrost: 20%  Raster: okrągły  Kompensacja: -10%  Pole: 50%  GMG: +35%  Przyrost: 42%

Dlaczego to nie działa?  Pomiar krzywej druku oparty jest o gęstość optyczną  Gęstość optyczną powinniśmy mierzyć wyłącznie dla farb CMYK – ponieważ tak zostały opracowane densytometry i spektrofotometry  Gęstość optyczna jest mierzona przez filtr dopełniający do czerni CMYK RGBV  W urządzeniach nie ma filtrów dopełniających dla kolorów dodatkowych, spektrofotometry dobierają „najlepszy odpowiednik”

Dlaczego to nie działa?  Pomiar jest nieprecyzyjny dla drukarek, które budują wydruk z 10 atramentów  485 C jest budowany z tuszy:  magenta i light magenta  orange  cyan  yellow  Reflex Blue C jest budowany z:  cyan i light cyan  magenta  Yellow Różne filtry dopełniające do czerni

Gęstość główna i szczątkowa, gęstość widmowa  Pomiar jest nieprecyzyjny dla drukarek, które budują wydruk z 10 atramentów  485 C jest budowany z tuszy:  magenta i light magenta  orange  cyan  yellow  Reflex Blue C jest budowany z:  cyan i light cyan  magenta  Yellow Różne filtry dopełniające do czerni

Krzywa gradacji z profilem mx4

Krzywa gradacji z profilem mx4 - optymalizacja

Krzywa gradacji z profilem mx5

Krzywa gradacji z profilem mx4 - optymalizacja

SpotColor Editor – dodatkowe węzły Alternatywą do tworzenia i używania krzywej gradacji jest zdefiniowanie dodatkowych węzłów opisujących krzywą za pomocą wartości L*a*b*  Możemy zdefiniować dowolna ilość węzłów w zakresie 0-100%  Opieramy się o wartości L*a*b*, a nie o gęstość optyczną, jak w krzywej gradacji – metoda precyzyjna  Możemy optymalizować wprowadzone wartości za pomocą wbudowanego mechanizmu w SpotColor Editor  Musimy posiadać wydrukowany pasek, konieczna współpraca drukarni  Paski kolorów dodatkowych mogą być umieszczone na bandach wspierających, spektrofotometry posiadają apertury pomiarowe 1,5 x 1,5 mm, możemy używać pól o średnicy 3 mm  Uwaga na prawą i lewą stronę druku

Dodatkowe węzły – zoptymalizowane wartości

Dodatkowe węzły – wygląd krzywej odwzorowania

SpotColor Editor – stopień krycia farby

CMYK i kolor dodatkowy  Standardowo możemy opracować profil MX4 i posługiwać się kolorami z bazy DB3  Nie mam żadnej informacji o nadrukach  Możemy wykonać specjalny profil MX4 w który zastępujemy kanał lub kanały CMYK kolorem dodatkowym  Musimy w drukarni wydrukować odpowiednio spreparowany FlexoChart do tej pracy – czy drukarnia na to pozwoli?

SpotColor Editor – wady  Baza DB3 pozwala na zdefiniowanie pojedynczego koloru w zakresie 0-100%, brak informacji o interakcji z innymi kolorami  Kolory są zdefiniowane przez wartości L*a*b*  Nie na informacji o stopniu krycia farby, opieramy się o algorytm GMG, dobieramy metodą prób i błędów  Musimy pamiętać o kolejności druku kolorów na maszynie i prawidłowo odtworzyć ją w aplikacji ColorProof

SpotColor Editor – wady  Nie możemy łączyć w pracy kilku profili MX4 w których zamieniliśmy CMYK kolorem dodatkowym  Przestrzeń kolorów L*a*b* nie przenosi wszystkich danych technicznych, wiele cennych informacji jest traconych w stosunku do danych widmowych którymi operują nowsze rozwiązania  Profile MX4 operują wyłącznie czterowymiarową przestrzenią, nie możemy dołożyć dodatkowych kolorantów, możemy dokonać wyłącznie podmiany maksymalnie do czterech kolorantów  Brak obsługi formatu CxF

Open Color 2

Forma

Gradacja

Dziękuję za uwagę