Lekcja 2 na 9 lipca 2016 r.

Panowanie nad ziemią POCHODZENIEPRZYWILEJEOGRANICZENIA ODPOWIEDZIALNOŚĆ ODNOWIENIE

Biblia wyjaśnia pochodzenie i cel istnienia ludzi na Ziemi; człowiek został stworzony przez Boga, aby panował nad resztą stworzenia. „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi” (Rodzaju 1:26) To było powierzenie panowania. Zostaliśmy stworzeni jako wierni zarządcy, aby panować na Ziemi w miejsce Boga. Każdy z nas ma cel w tym życiu. Bóg ma plan dla każdego z nas, podobnie jak miał go dla ludzkości. Bóg tak mówi o każdym z nas: „których ku swojej chwale stworzyłem, których ukształtowałem i uczyniłem” (Izajasz 43:7). Poddajmy mu nasze życie i niech On realizuje swoje zamiary w nas.

„I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!” (Rodzaju 1:28)

„I dał Pan Bóg człowiekowi taki rozkaz: Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz” (Rodzaju 2:16-17) Bóg nie dał nam nieograniczonej władzy nad stworzeniem. Niejedzenie z drzewa poznania dobra i zła było wyraźną granicą, która nie powinna być przekroczona. Stworzenie ciągle ponosi konsekwencje przekroczenia granic, które Bóg wprowadził dla Adama i Ewy. Prawo Boże wytycza granice w naszych stosunkach z Bogiem i naszymi bliźnimi na tym grzesznym świecie.

„I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici” (Apokalipsa Jana 13:15) Ludzkość naruszyła granice, które wyznaczył Bóg, na dwa sposoby: Jakie zasady pomagają nam zrozumieć granice naszego panowania? Zob. Mateusz 7:1.12.

„I wziął Pan Bóg człowieka i osadził go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł” (Rodzaju 2:15) Adam został uczyniony odpowiedzialnym za opiekowanie się stworzeniem jako dobry gospodarz. Na początku zwierzęta i rośliny przyjęły zwierzchnictwo Adama nad nimi, dając w zamian swoje przywiązanie i [rodząc] owoce. Po tym jak grzech wszedł na ziemię, przyroda zbuntowała się przeciwko ludzkiemu zwierzchnictwu. Niemniej wciąż jesteśmy Bożymi zarządcami, a zatem jesteśmy odpowiedzialni za troskę o stworzenie. Jeśli niewłaściwie eksploatujemy zasoby naszej planety, ponosimy odpowiedzialność przed Bogiem. Ekologia jest moralną, etyczną i teologiczną kwestią, zwłaszcza w obliczu eksploatacji Ziemi, która może prowadzić do dużych problemów.

„Adwentyści dnia siódmego opowiadają się za prostym, zdrowym stylem życia wolnym od nadmiernej konsumpcji dóbr, bezsensownego gromadzenia bogactw i bezmyślnego produkowania odpadów. Wzywamy do poszanowania stworzenia, powściągliwego korzystania z zasobów naturalnych świata, przewartościowania potrzeb i afirmacji życia”. Oficjalne oświadczenie Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego nt. środowiska naturalnego, 1995 [fragment] „Adwentyści dnia siódmego opowiadają się za prostym, zdrowym stylem życia wolnym od nadmiernej konsumpcji dóbr, bezsensownego gromadzenia bogactw i bezmyślnego produkowania odpadów. Wzywamy do poszanowania stworzenia, powściągliwego korzystania z zasobów naturalnych świata, przewartościowania potrzeb i afirmacji życia”. Oficjalne oświadczenie Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego nt. środowiska naturalnego, 1995 [fragment]

„Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem” (Objawienie 21:7) Chrystus przyszedł, aby przywrócić panowanie, które my utraciliśmy. To przywrócenie będzie pełne po Jego powtórnym przyjściu (1 Koryntian 15:24). Jednak możemy już teraz rozpocząć to przywrócenie przez docieranie do ludzi i pomaganie im w potrzebie. Zostaliśmy poproszeni, aby troszczyć się o fizyczną, umysłową i duchową pomyślność ludzi wokół nas, zarówno jako Kościół, jak również osobiście. Ważne jest, gdy pomagamy potrzebującym. Jesteśmy wezwani, aby być światłem, które niesie nadzieję dla tego świata i otwiera drzwi do zbawienia. (Patrz 5 Mojż. 15:7-12; Łuk. 14:12-14; 1 P. 3:15; Jan 1:27; Izaj. 58:7; 2 Tes. 3:10).

Teraz, skoro znamy przywileje, granice i odpowiedzialność panowania, jakie Bóg dał nam nad stworzeniem, co powinniśmy z tym zrobić? Zrozumieć nasze miejsce w stworzeniu jako ludzi i jak ważne jest to, aby uznać Boga jako Stwórcę wszechświata. Być pokornym i wiernym zarządcą przed naszym Stwórcą. Opiekować się ludźmi i stworzeniem z miłością i dobrocią.