Treść dzisiejszego wykładu l Metoda Najmniejszych Kwadratów (MNK) l Współczynnik determinacji l Koincydencja l Kataliza l Współliniowość zmiennych.

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Regresja i korelacja materiały dydaktyczne.
Advertisements

KORELACJA I REGRESJA WIELOWYMIAROWA
Modele oparte o dane przekrojowo-czasowe
Ekonometria mat. pomocnicze 3
Analiza współzależności zjawisk
Jednorównaniowe modele zmienności
Metody ekonometryczne
EKONOMETRIA Prof. dr hab. Grażyna Karmowska
BUDOWA MODELU EKONOMETRYCZNEGO
D. Ciołek EKONOMETRIA II – wykład 1
Analiza współzależności
Metody ekonometryczne
Metody ekonometryczne
Metody ekonometryczne
Dzisiaj na wykładzie Regresja wieloraka – podstawy i założenia
Analiza korelacji.
Prognozowanie na podstawie modelu ekonometrycznego
Korelacje, regresja liniowa
Analiza współzależności dwóch zjawisk
Metoda najmniejszych kwadratów dla jednej zmiennej objaśniającej
Testowanie hipotez statystycznych
Analiza współzależności cech statystycznych
Ekonometria szeregów czasowych
i jak odczytywać prognozę?
Ekonometria. Co wynika z podejścia stochastycznego?
Irena Woroniecka EKONOMIA MENEDŻERSKA - dodatek do W2
Prognozowanie z wykorzystaniem modeli ekonometrycznych
Badania Operacyjne i Ekonometria. Literatura podstawowa 1.M.Anholcer, H.Gaspars, A.Owczrkowski Przykłady i zadania z badań operacyjnych i ekonometrii.
1 Kilka wybranych uzupełnień do zagadnień regresji Janusz Górczyński.
Finanse 2009/2010 dr Grzegorz Szafrański pokój B106 Termin konsultacji poniedziałek:
Ekonometria stosowana
Ekonometryczne modele nieliniowe
Regresja wieloraka.
Konwergencja gospodarcza
Przedmiot: Ekonometria Temat: Szeregi czasowe. Dekompozycja szeregów
Ekonometryczne modele nieliniowe
 Ekonometria – dziedzina zajmująca się wykorzystaniem specyficznych metod statystycznych dostosowanych do badań nieeksperymentalnych.  Ekonometria to.
D. Ciołek EKONOMETRIA – wykład 1
Ekonometria stosowana
D. Ciołek Analiza szeregów przekrojowo-czasowych – wykład 2
D. Ciołek EKONOMETRIA – wykład 3
D. Ciołek EKONOMETRIA – wykład 2
D. Ciołek EKONOMETRIA – wykład 4
D. Ciołek Analiza danych przekrojowo-czasowych – wykład 5
WIELORÓWNANIOWE MODELE EKONOMETRYCZNE
Przenoszenie błędów (rachunek błędów) Niech x=(x 1,x 2,...,x n ) będzie n-wymiarową zmienną losową złożoną z niezależnych składników o rozkładach normalnych.
Ekonometria Metody estymacji parametrów strukturalnych modelu i ich interpretacja dr hab. Mieczysław Kowerski.
Statystyczna analiza danych
Model ekonometryczny Jacek Szanduła.
Treść dzisiejszego wykładu l Weryfikacja statystyczna modelu ekonometrycznego –błędy szacunku parametrów, –istotność zmiennych objaśniających, –autokorelacja,
Ekonometria Wykład 1 Uwarunkowania modelowania ekonometrycznego. Uogólniona metoda najmniejszych kwadratów dr hab. Mieczysław Kowerski.
Treść dzisiejszego wykładu l Klasyfikacja zmiennych modelu wielorównaniowego l Klasyfikacja modeli wielorównaniowych l Postać strukturalna i zredukowana.
Ekonometria WYKŁAD 3 Piotr Ciżkowicz Katedra Międzynarodowych Studiów Porównawczych.
Ekonometria stosowana Heteroskedastyczność składnika losowego Piotr Ciżkowicz Katedra Międzynarodowych Studiów Porównawczych.
Treść dzisiejszego wykładu l Wprowadzenie do ekonometrii. l Model ekonomiczny i ekonometryczny. l Klasyfikacja modeli ekonometrycznych. l Klasyfikacja.
Modele nieliniowe sprowadzane do liniowych
Ekonometria Wykład III Modele wielorównaniowe dr hab. Mieczysław Kowerski.
STATYSTYKA – kurs podstawowy wykład 11
Estymacja parametryczna dr Marta Marszałek Zakład Statystyki Stosowanej Instytut Statystyki i Demografii Kolegium Analiz.
KORELACJA I REGRESJA WIELOWYMIAROWA
Ekonometryczne modele nieliniowe
Ekonometria stosowana
EKONOMETRIA W3 prof. UG, dr hab. Tadeusz W. Bołt
EKONOMETRIA Wykład 2 prof. UG, dr hab. Tadeusz W. Bołt
Regresja wieloraka – służy do ilościowego ujęcia związków między wieloma zmiennymi niezależnymi (objaśniającymi) a zmienną zależną (objaśnianą) Regresja.
Regresja wieloraka – bada wpływ wielu zmiennych objaśniających (niezależnych) na jedną zmienną objaśnianą (zależą)
Jednorównaniowy model regresji liniowej
Model ekonometryczny z dwiema zmiennymi
MNK – podejście algebraiczne
Korelacja i regresja liniowa
Zapis prezentacji:

Treść dzisiejszego wykładu l Metoda Najmniejszych Kwadratów (MNK) l Współczynnik determinacji l Koincydencja l Kataliza l Współliniowość zmiennych

Jednorównaniowy model ekonometryczny Y =  0  +  1 X 1 +  2 X  k X k +  y t =  0  +  1 x 1t +  2 x 2t  k x kt +  t, t = 1,...,n y = X  + 

Estymatory MNK l wartości teoretyczne: l reszta: l układ równań normalnych: X T Xa = X T y l estymatory MNK: a = (X T X) -1 X T y

Założenia MNK l zmienne objaśniające X i są nielosowe i nieskorelowane ze składnikiem losowym, rz(X) = k + 1  n, E(  ) = 0, D 2 (  ) = E(  T ) =  2 I,  2 <   t : N(0,  2 ), t = 1,2,...,n, l informacje zawarte w próbie są jedynymi, na podstawie których estymuje się parametry strukturalne modelu.

Własności estymatorów MNK l Tw. Gaussa - Markowa: Estymator a wektora parametrów  modelu ekonometrycznego wyznaczony MNK jest estymatorem: liniowym, zgodnym, nieobciążonym i najefektywniejszym w klasie liniowych i nieobciążonych estymatorów.

Estymator MNK - przykład Y - roczna pensja (tysiące $) X 1 - lata nauki po zakończeniu szkoły średniej X 2 - staż pracy w przedsiębiorstwie Szacowany model:Y =  0  +  1 X 1 +  2 X 2 +  l Oszacowanie modelu:

Własność koincydencji l Model jest koincydentny, jeśli dla każdej zmiennej objaśniającej modelu spełniony jest warunek: sgn r i = sgn a i l Para korelacyjna: para (R,R 0 ) l Regularna para korelacyjna: para (R,R 0 ), gdy współczynniki korelacji spełniają warunek: 0 < r 1  r 2 ...  r k

Zapis korelacyjny modelu ekonometrycznego l X, Y- dane wystandaryzowane, l R = (1/n)*X T X, l R 0 = (1/n)*X T Y, zapis korelacyjny:R 0 = R  + R , l estymatory:a = R -1 R 0, l współczynnik determinacji:R 2 = R 0 T R -1 R 0.

Koincydencja - przykład l współczynnik korelacji X 1 i X 2 : r 12 = 0,949 l model nie jest koincydentny, gdyż sgn a 1  sgn r 1

Miary jakości modelu l Współczynnik determinacji: l Skorygowany współczynnik determinacji l Niescentrowany współczynnik determinacji (model bez wyrazu wolnego)

Interpretacja R 2 l Część zmienności zmiennej objaśnianej, która jest wyjaśniana przez model. l Warunki poprawnej interpretacji: –zależność między zmienną objaśnianą, a zmiennymi objaśniającymi jest liniowa, –parametry modelu oszacowane zostały MNK, –model zawiera wyraz wolny.

Efekt katalizy l Efekt katalizy - możliwość otrzymania wysokiej wartości współczynnika determinacji mimo, że charakter i siła powiązań zmiennych objaśniających i zmiennej objaśnianej nie uzasadniają takiego wyniku. l Efekt katalizy może mieć miejsce, gdy występuje zmienna - katalizator: –dla regularnej pary korelacyjnej, zmienna X i z pary (X i,X j ) jest katalizatorem, jeżeli r ij r i /r j

Pomiar zjawiska katalizy l Natężenie zjawiska katalizy:  = R 2 - H, gdzie H jest integralną pojemnością informacyjną zestawu zmiennych objaśniających. l Względne natężenie efektu katalizy: W  =  / R 2 x 100%

Współliniowość zmiennych l Współliniowość jest wadą próby statystycznej, polegającą na tym, że szeregi reprezentujące zmienne objaśniające są nadmiernie skorelowane. l Konsekwencje występowania współliniowości: –niemożliwy staje się pomiar oddziaływania poszczególnych zmiennych objaśniających, –oceny wariancji estymatorów MNK, związanych ze skorelowanymi zmiennymi, są bardzo duże, –oszacowania parametrów są bardzo wrażliwe na dodanie lub usunięcie z próby niewielkiej liczby obserwacji. l Ale estymatory MNK są BLUE!!!

Dokładna współliniowość l Dokładna współliniowość - podzbiór zmiennych objaśniających jest związany zależnością liniową. rz(X) < k + 1  macierz X T X jest osobliwa i nie istnieją estymatory MNK! l W praktyce: przybliżona współliniowość.

Przybliżona współliniowość - co robić? l nie robić nic, l zmienić zakres próby statystycznej, l rozszerzyć model o dodatkowe równania, l nałożyć dodatkowe warunki na parametry, l usunąć zmienną lub zmienne, l wykorzystać wyniki innych badań, l dokonać transformacji zmiennych, l zastosować metodę estymacji grzbietowej, l zastosować metodę głównych składowych.