Analiza konstrukcji

Podłogi W części nawy głównej podłoga wykonana jest z desek o różnej szerokości, ułożonych wzdłuż osi podłużnej kościoła i przybitych nieregularnie do legarów znajdujących się w odległości ok. 1,2 m. Legary w podłodze łączone są wzdłużnie na nakładkę prostą. Wolna przestrzeń pomiędzy legatami wypełniona jest żwirem. W części prezbiterialnej występuje tzw. „ślepa podłoga”, na której położony został parkiet. Jest to podłoga zniszczona i dlatego pokryta została parkietem, czyli klepkami ułożonymi w jodełkę pod kątem 45 stopni do ścian. Klepki te zostały przybite gwoździami do starej, zniszczonej podłogi na wpust. Podłoga w kościele w Malanowie. a) nawa – deski układane w dotyk boczny b) prezbiterium – klepki ułożone w „jodełkę” 1 – stara podłoga 2 – parkiet

Ściany Konstrukcja wieńcowa ścian polega na układaniu poziomo brewion, czyli okrągłych lub przetartych bali kolejno na siebie i na łączeniu ich końców na skrzyżowaniu za pomocą nacięć. Zrąb ścian tworzą poszczególne wieńce, otaczające wnętrze budynku. Wieńce krzyżujących się boków zacięte są głęboko, aby brewiona przylegały do siebie na całej długości boku. Wieńce wykonane są z okrąglaków o zbliżonej średnicy pnia, dlatego ułożone są w wieniec . Bale stężone są pionowo belkami drewnianymi sklamrowanymi z balami ścian. Są to lisice, które znajdują się po obu stronach otworów okiennych. Skleszczają one zagrożoną wyboczeniem ścianę kościoła. W Malanowie lisice obejmują sobą dwa okna od strony południowej. Umocowane są za pomocą śrub i płaskowników.

Rzut poziomy kościoła – rozmieszczenie lisic.

Ściana wewnętrzna południowa w kościele. Rozmieszczenie lisic.

Umieszczenie belki tęczowej. W kościele tym belka tęczowa znajduje się pomiędzy nawą a prezbiterium na wysokości ok. 4 m. Klamruje ona i spina ściany zewnętrzne kościoła. Została umocowana w ten sposób, że część drewna w balach zrębowych ścian zostało wybrane i belki zostały wpuszczone w zrąb. Umieszczenie belki tęczowej.

Węgieł na „jaskółczy ogon”. Połączenie narożne ścian. Elementy ścian wieńcowych łączą się na narożach na węgieł zwany „jaskółczym ogonem”, w których końcówki bali mają kształt trapezów o zwężeniach w odpowiednim kierunku i zabezpieczają w ten sposób złącza przed rozsunięciem. Węgieł na „jaskółczy ogon”. Połączenie narożne ścian.

Ściany z zewnątrz oszalowane są deskami o układzie pionowym grubości 2,3 cm i szerokości 25 cm. Przybite są one do ścian wieńcowych gwoździami w dotyk, a miejsca styku przykryte są listwami o szerokości ok. 7 cm. Ściany wewnątrz oszalowane są deskami o układzie poziomym o szerokości 30 cm. Wewnętrzne i zewnętrzne deskowanie ścian (przekrój poziomy). Przekrój poprzeczny ściany zrębowej.

Strop pod chórem muzycznym to powała lub tzw. „strop nagi” Strop pod chórem muzycznym to powała lub tzw. „strop nagi”. Widoczne deski mają szerokość 25 cm. Strop.