Małżeństwo jako sakrament Kurs przedmałżeński Małżeństwo jako sakrament

Małżeństwo jako sakrament Co to jest sakrament? Małżeństwo w Piśmie świętym Małżeństwo według Katechizmu Kościoła Katolickiego Małżeństwo w Prawie Kanonicznym Zgoda małżeńska Przeszkody małżeńskie Koniec

Co to jest sakrament? Słowo sakrament pochodzi od łacińskiego słowa sacramentum. Początkowo oznaczało ono przysięgę wojskową lub małżeńską (zobowiązanie), gwarancję, potem inicjację, rzecz świętą. Jest tłumaczeniem greckiego terminu mysterion. W Kościele katolickim sakrament rozumie się jako skuteczny, widzialny znak niewidzialnej łaski. Sakramenty zostały ustanowione przez samego Chrystusa. On sam działa w nich za pośrednictwem szafarzy Kościoła. Jedynym szafarzem sakramentów jest zawsze Jezus Chrystus. Z ramienia Kościoła prawomocnymi szafarzami sakramentu mogą być różne osoby w zależności od rodzaju sakramentu. Najczęściej jest to biskup lub kapłan. Niekiedy mogą lub muszą być to osoby świeckie, jak na przykład w sakramencie małżeństwa. wstecz

Małżeństwo w Piśmie świętym Stary Testament: Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem. (Rdz 2, 21-24)

Nowy Testament: Wybrał się stamtąd i przyszedł w granice Judei i Zajordania. Tłumy znowu ściągały do Niego znowu je nauczał, jak miał zwyczaj. Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: Co wam nakazał Mojżesz? Oni rzekli: Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić. Wówczas Jezus rzekł do nich: Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela! W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo. (Mk 10,1-12) wstecz

Małżeństwo według Katechizmu Kościoła Katolickiego Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, powstało z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury jest ono nastawione na dobro współmałżonków, a także na zrodzenie i wychowanie potomstwa. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu. Sakrament małżeństwa jest znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca ich na drodze do życia wiecznego. Małżeństwo opiera się na zgodzie obu stron, to znaczy na woli wzajemnego i trwałego oddania się sobie w celu przeżywania przymierza wiernej i płodnej miłości. KKK 1660-1662

Skoro małżeństwo ustanawia małżonków w pewnym publicznym stanie życia w Kościele, powinno być zawierane publicznie, w ramach celebracji liturgicznej, wobec kapłana oraz świadków i zgromadzenia wiernych. Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest "najcenniejszym darem małżeństwa". Dopóki żyje prawowity współmałżonek, zawarcie powtórnego związku przez rozwiedzionych sprzeciwia się zamysłowi i prawu Bożemu, jak tego nauczał Chrystus. Osoby rozwiedzione zawierające nowy związek nie są wyłączone z Kościoła, ale nie mogą przystępować do Komunii świętej. Powinny one prowadzić życie chrześcijańskie, zwłaszcza wychowując swoje dzieci w wierze. Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie jest nazywany "Kościołem domowym", wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej. KKK 1663-1666 wstecz

Małżeństwo w Prawie Kanonicznym Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu. Z tej racji między ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem. (kan. 1055 §1-2) Istotnymi przymiotami małżeństwa są jedność i nierozerwalność, które w małżeństwie chrześcijańskim nabierają szczególnej mocy z racji sakramentu. (kan. 1056) Małżeństwo stwarza zgoda stron między osobami prawnie do tego zdolnymi, wyrażona zgodnie z prawem, której nie może uzupełnić żadna ludzka władza. (kan. 1057 §1) wstecz

Zgoda Małżeńska Do zaistnienia zgody małżeńskiej konieczne jest, aby strony wiedziały przynajmniej, że małżeństwo jest trwałym związkiem między mężczyzną i kobietą, skierowanym do zrodzenia potomstwa przez jakieś seksualne współdziałanie. Po osiągnięciu dojrzałości nie domniemywa się takiej ignorancji. (kan. 1096 §1-2) Niezdolni do zawarcia małżeństwa są ci, którzy: są pozbawieni wystarczającego używania rozumu; mają poważny brak rozeznania oceniającego co do istotnych praw i obowiązków małżeńskich wzajemnie przekazywanych i przyjmowanych; z przyczyn natury psychicznej nie są zdolni podjąć istotnych obowiązków małżeńskich. (kan. 1095) wstecz

Przeszkody małżeńskie Przeszkoda wieku Nie może zawrzeć ważnie małżeństwa mężczyzna przed ukończeniem szesnastego roku życia i kobieta przed ukończeniem czternastego roku. (kan.1083 §1) Konferencja Biskupów ma prawo ustalić wyższy wiek do godziwego zawarcia małżeństwa.

2. Niezdolność małżeńska Niezdolność dokonania stosunku małżeńskiego uprzednia i trwała, czy to ze strony mężczyzny czy kobiety, czy absolutna, czy względna, czyni małżeństwo nieważnym z samej jego natury. (kan. 1084 §1) 3. Przeszkoda węzła małżeńskiego Nieważnie usiłuje zawrzeć małżeństwo, kto jest związany węzłem poprzedniego małżeństwa, nawet niedopełnionego. (kan. 1085 §1)

    4. Różność religii Nieważne jest małżeństwo między dwiema osobami, z których jedna została ochrzczona w Kościele katolickim lub była do niego przyjęta i nie odłączyła się od niego formalnym aktem, a druga jest nieochrzczona. (kan. 1086) Dyspensy od tej przeszkody udzielić może ordynariusz miejsca, jeżeli: strona katolicka złoży oświadczenie, że odsunie od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary oraz złoży przyrzeczenie, że uczyni wszystko, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostaną ochrzczone i wychowane po katolicku strona niekatolicka jest rzeczywiście świadoma treści przyrzeczenia i obowiązku strony katolickiej (kan. 1125)

6. Przeszkoda profesji zakonnej 5. Przeszkoda święceń Nieważnie usiłują zawrzeć małżeństwo ci, którzy otrzymali święcenia. (kan. 1087) Przeszkodę stanowią święcenia ważnie przyjęte. Źródłem przeszkody stają się święcenia, poczynając od diakonatu. 6. Przeszkoda profesji zakonnej Nieważnie usiłują zawrzeć małżeństwo ci, którzy są związani wieczystym ślubem publicznym czystości w instytucie zakonnym. (kan. 1088)

7. Przeszkoda uprowadzenia Nie może być ważnie zawarte małżeństwo pomiędzy mężczyzną i kobietą uprowadzoną lub choćby przetrzymywaną z zamiarem zawarcia z nią małżeństwa, chyba że późnej kobieta oddzielona od porywacza oraz znajdując się w miejscu bezpiecznym i wolnym, sama swobodnie wybierze to małżeństwo. (kan. 1089)

8. Przeszkoda występku Źródłem tej przeszkody jest przestępstwo. Ma ona dwie formy: Kto z zamiarem zawarcia małżeństwa z określoną osobą, zadaje śmierć jej współmałżonkowi lub własnemu, usiłuje zawrzeć to małżeństwo nieważnie. Nieważnie również usiłują zawrzeć małżeństwo ci, którzy poprzez fizyczny lub moralny współudział spowodowali śmierć współmałżonka (kan. 1090 §1-2)

9. Przeszkoda pokrewieństwa W linii prostej pokrewieństwa nieważne jest małżeństwo między wszystkimi krewnymi, wstępnymi i zstępnymi, zarówno prawego pochodzenia, jak i naturalnymi. (kan. 1091 §1) Krewni wstępni w linii prostej: ojciec, matka (1°), dziadek, babka (2°), pradziadek, prababka (3°) Krewni zstępni w linii prostej: syn, córka (1°), wnuk, wnuczka (2°), prawnuk, prawnuczka (3°) W linii bocznej nieważne jest małżeństwo, aż do czwartego stopnia włącznie. (kan. 1091 §2) Krewni w linii bocznej: brat, siostra (2°), brat, siostra ojca (stryj, stryjenka - 3°), brat, siostra matki (wuj, ciotka - 3°) siostry i bracia stryjeczni, siostry i bracia cioteczni (4°)

10. Przeszkoda powinowactwa Powinowactwo w linii prostej powoduje nieważność małżeństwa we wszystkich stopniach (kan. 1092) Źródłem tej przeszkody jest ważnie zawarty związek małżeński, nawet niedopełniony. Bierze się tu pod uwagę tylko bliskość osób, jaka zachodzi pomiędzy jednym z małżonków i krewnymi współmałżonka i to tylko w linii prostej. Powinowactwo w linii prostej dotyczy następujących osób: teść (ojciec żony lub męża), teściowa (matka żony lub męża), zięć (mąż córki), synowa (żona syna), ojczym (mąż matki), macocha (żona ojca), pasierb, pasierbica (dzieci męża lub żony z poprzedniego małżeństwa).

11. Przeszkoda przyzwoitości publicznej Przeszkoda przyzwoitości publicznej powoduje nieważność małżeństwa w pierwszym stopniu linii prostej między mężczyzną i krewnymi żony oraz odwrotnie. (kan. 1093) Źródłem przeszkody jest nieważnie zawarte małżeństwo oraz konkubinat 12. Przeszkoda pokrewieństwa prawnego Nie mogą ważnie zawrzeć małżeństwa ze sobą ci, którzy są związani pokrewieństwem prawnym powstałym z adopcji, w linii prostej, lub drugim stopniu linii bocznej. (kan. 1094) Koniec