1. Co warto wiedzieć 2. Ciekawostki 3. Interesujące miejsca 4. Mapa 5. Galeria

1. Jersey - terytorium zależne Korony brytyjskiej przy francuskim wybrzeżu na Kanale La Manche. Wyspa zachowując w przeszłości neutralność umacniała swoją pozycję poprzez wymianę handlową z Anglią i Francją. Podczas II wojny światowej, od 1 maja 1940 roku do 9 maja 1945 roku, wyspa okupowana była prze wojska niemieckie. Za polityką zagraniczną i obroną odpowiada Wielka Brytania, zaś pozostałymi sprawami zajmują się lokalne władze. Język urzędowy: angielski Stolica: Saint Helier Głowa terytorium: królowa Elżbieta II

2.Krowa rasy Jersey jest jednym z najważniejszych symboli wyspy. Jej sylwetkę można rozpoznać w każdym sklepie z pamiątkami, na pocztówkach, ozdobach, czekoladkach, materiałach promocyjnych. Na cześć tej rasy bydła mieszkańcy postawili nawet pomnik na jednym z głównych placów wyspy.

3. · Jersey Pottery Zwiedzający Jersey Pottery mogą krok po kroku zobaczyć etapy produkcji ceramiki, poczynając od toczenia i odlewu, do ręcznej dekoracji. Ekspozycja obejmuje blisko 600 linii eksportowanych na cały świat. adres: Gorey Village tel: cena biletu: wstęp wolny otwarte: cały rok dojazd: Autobus nr 1, 1A ze stacji w St. Helier · Lavender Farm Prawdopodobnie najbardziej zapachowa atrakcja na Jersey! Działająca farma przedstawia proces wzrostu, zbioru, destylacji i osuszania lawendy. Najbardziej spektakularny widok ma miejsce, kiedy lawenda jest w rozkwicie, od końca maja do początku sierpnia. Cenny olejek lawendowy, produkowany w trakcje destylacji, jest wykorzystywany do produkcji linii zapachowej Jersey Lavender Toiletries. Cały proces objaśniany przez personel farmy można obejrzeć na video. adres: Rue du Pont Marquet tel: +44 (0) cena biletu: £3.50 otwarte: sezonowy - od 15 maja do 23 września, zamknięte w poniedziałki dojazd: Autobusem nr 15 ze stacji w St. Helier · Elizabeth Castle Zamek, zbudowany na skalnej wysepce około 1590 roku, został nazwany na cześć Królowej Elżbiety I przez Sir Waltera Raleigh będącego wówczas Gubernatorem Jersey. Ekspozycje prezentowane w zamku wyjaśniają role zamku w historii wyspy. Pustelnia, mała kapliczka, była miejscem świętym od XII wieku i jest poświecona świętemu, którego imieniu miasto zawdzięcza swoja nazwę. Codziennie na żywo, o godzinie 12 w południe, historię i ostrzał kanonu prezentuje Gunner Gilly w Parade Grodnu. adres: St Aubin Bay tel: otwarte: od 31 marca cena biletu: £5.40, dzieci £4.60, dzieci do lat 6 wstęp wolny

· Jersey Goldsmiths i Lion Park Jersey Goldsmiths to świat złota i kamieni szlachetnych. Park prezentuje dużą kolekcję złota i biżuterii międzynarodowych gwiazd sceny i ekranu. Lokalni jubilerzy robią biżuterię na każdą kieszeń i gust. Można tu także wykonać własną biżuterię pod bacznym okiem wykwalifikowanych artystów ze szkoły biżuterii, Quick Silver. Lion Park to również przepiękne jezioro otoczone ogrodami, gdzie wolno spacerują flamingi... adres: Lion Park tel: cena biletu: wstęp wolny otwarte: cały rok dojazd: droga nr B39 · Jersey War Tunnels Kompleks tuneli, zaplanowany jako przeciw bombowy barak i skład broni ciężkiej, został wykopany pomiędzy październikiem 1941 roku a styczniem 1944 roku przez okupujące Jersey siły niemieckie, wykorzystując niewolniczą siłę roboczą. Jersey War Tunnels ukazuje prawdziwą historię okupacji na Jersey podczas II wojny światowej. Dzieci poniżej 16 roku życia muszą być w towarzystwie opiekuna. adres:Les Charrieres Malorey tel: cena biletu: £8.60, dzieci £4.60, dzieci do lat 8 wstęp wolny totwarte:sezonowo (od 11 lutego do 16 grudnia, codziennie od godz do godz ) dojazd: Autobusem 8A ze stacji w St. Helier · Living Legend The Jersey Experience jest podróżą w czasie, które zaczyna się na pokładzie wiktoriańskiego parostatku płynącego w kierunku St. Helier. Podczas tej podróży zwiedzający mają możliwość poznać współczesną Jersey, odkryć, jaki ma polityczny i geograficzny związek z Wielką Brytanią, w jaki sposób jest zorganizowane prawodawstwo oraz poznać tradycje wyspy. Living Legend oferuje także pole golfowe, go karts, sklep i restauracje. adres: La Rue du Petit Aleval tel: +44 (0) cena biletu: w zależności od atrakcji otwarte: sezonowy - od od 17 marca do 5 listopada

4.

5.

Łuk Triumfalny (fr. L'Arc de Triomphe) - pomnik stojący na placu Charles'a de Gaulle'a w 8. Dzielnicy (dawniej Plac Gwiazdy, Place de l'Etoile) w Paryżu, na zachodnim skraju Pól Elizejskich (Avenue des Champs-Élysées). Jest to ważny element architektury Paryża, stanowiący zakończenie perspektywy Pól Elizejskich. Jest to budowla empirowa w formie jednoarkadowego rzymskiego łuku triumfalnego. Wysokość: 51 m Szerokość: 44,8 m Stopnie: 284 Na łuku znajdują się 4 znaczne reliefy: Marsylianka (inna nazwa Wymarsz ochotników w 1792, François Rude ) Triumf Napoleona (Jean-Pierre Cortot) Obrona Francji przed koalicją 1814 (Antoine Etex) Pokój (la Paix, Antoine Etex) Fryz obiegający Łuk Triumfalny przedstawia wymarsz i powrót w chwale armii francuskiej. Przedstawiono także w mniejszej formie sceny z wielu znanych bitew. Pod Łukiem znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, którego Płomień Pamięci (fr. – Flamme du Souvenir)[1] jest symbolicznie rozpalany każdego wieczora oraz niewielkie muzeum poświęcone historii tego obiektu

Panteon (fr. Panthéon) – budowla w Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu. Król Francji Ludwik XV poprzysiągł wznieść świątynię wartą patronki Paryża (świętej Genowefy) w miejsce zrujnowanego kościoła w zamian za przywrócenie zdrowia. Realizacja tego przedsięwzięcia spadła na markiza Marigny, który wybrał swojego znajomego Jacques'a Germaina Soufflota. Fundamenty pod tę monumentalną świątynię położono w roku 1758, ale ostateczne ukończenie zostało wykonane przez ucznia Soufflota, Jean- Baptiste'a Rondeleta w roku Panteon Paryski jest klasycystyczną budowlą na planie krzyża greckiego z kopułą centralną i 4 spłaszczonymi kopułami bocznymi oraz z kolumnowym portykiem wejściowym. Uważa się, że jest on wzorowany na Rzymskim. Od czasów Rewolucji (1791) Panteon jest miejscem spoczynku wielu sławnych Francuzów i Francuzek. W krypcie Panteonu znajdują się m.in. grobowce: Woltera, Jana Jakuba Rousseau, Honoré Mirabeau, Victora Hugo, Emila Zoli, Jeana Jaurèsa, wynalazcy pisma dla niewidomych Louissa Braille'a, fizyków Paula Langevine'a, Piotra Curie, Marii Skłodowskiej-Curie, chemika Marcelina Berthelota, generała F. Marceau, przywódcy ruchu oporu z czasów II wojny światowej - Jeana Moulina. Dwukrotnie próbowano przywrócić funkcję religijną Panteonowi, lecz od roku 1885 ostatecznie przeznaczono go na mauzoleum.

Wieża Eiffla (fr. Tour Eiffel, wym. tu ʀ ɛ f ɛ l) – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. "Dama Paryża" stoi w centrum miasta, nad Sekwaną, u północno-zachodniego krańca Pola Marsowego. Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 r.. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Po zakończeniu wystawy planowano wieżę rozebrać, jednakże po tym, jak na jej szczycie założono laboratorium meteorologiczne, odstąpiono od jej demontażu. Ocalała budowla z czasem stała się największą atrakcją turystyczną Paryża, którą odwiedziło już ponad 200 milionów ludz

Największe atrakcje Paryża to między innymi: Sekwana – spacery nad rzeką lub wieczorny rejs statkiem Bercy – biblioteka narodowa w południowo-wschodniej Bercy Vilage – imprezy, uroczy park, kluby na wodzie Centrum Pompidou – rozbudowana przestrzeń wystawowa, panorama miasta a tarasu widokowego na dachu Luwr – wiele nowych kolekcji i oczywiście Mona Lisa oraz Wenus z Milo Musee d’Orsay – niezrównana kolekcja sztuki impresjonistów Sainte Chapelle – wspaniałe witraże (zwłaszcza w słoneczny dzień) Katedra Notre Dame – koncerty organowe Marais – w dzień oglądanie starych rezydencji, w nocy wizyty w gwarnych barach i klubach.

Lazurowe Wybrzeże (fr. Côte d'Azur), znane także jako Riwiera Francuska, to odcinek wybrzeża Morza Śródziemnego we francuskiej Prowansji (region Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe), rozciągający się od miejscowości Cassis na zachodzie (na wschód od Marsylii) aż po granicę włoską. Najważniejszy region turystyczny Francji, który odwiedza około 10 milionów turystów rocznie. Początki turystyki w tym obszarze sięgają początków XIX wieku, kiedy to zimą przyjeżdżali tu bogaci Francuzi i Anglicy. Podczas okresu międzywojennego turyści pojawiają się także coraz częściej w lecie. Po II wojnie światowej na całym wybrzeżu powstała intensywna zabudowa dla celów wypoczynkowych: hotele, mariny, kąpieliska i kasyna. Nazwy Lazurowe Wybrzeże użył po raz pierwszy francuski pisarz Stéphen Liégeard, który w 1887 wydał książkę zatytułowaną właśnie La côte d'azur. Za to Anglicy używali już wcześniej i nadal używają określenia Riviera (do której też wliczają część włoską wybrzeża) lub French Riviera (Riwiera Francuska).

Wybrzeże Morza Śródziemnego to prawdziwe wyzwanie dla francuskiego ruchu ochrony przyrody: w regionie tym skupiony jest przemysł, silnie rozwija się budownictwo, a nasilony ruch turystyczny jest dużym obciążeniem dla ekosystemu. Narodowe i międzynarodowe organizacje angażują się w działania na rzecz ochrony środowiska. Państwowy Urząd ds. Ochrony Wybrzeża wykupuje wymagające największej troski strefy wybrzeża. Niezwykłą przygodę na łonie natury gwarantuje nam pierwotny krajobraz rzeczny w dolinie Var, w głębi kraju, za Niceą. Park narodowy Mercantour – górski region oddalony tylko o kilka kilometrów od wybrzeża – jest bogaty w bagna, sadzawki, odnogi rzeczne i pełni funkcję rezerwuaru wody pitnej dla Lazurowego Wybrzeża. Walory krajobrazu mają chronić także regionalne parki narodowe, jak Luberon czy Verdon. Dla Prowansji natomiast charakterystyczne są bezkresne pola lawendy. Od delty Rodanu po Pireneje obok słynnych kąpielisk można jeszcze gdzieniegdzie znaleźć dziewicze plaże wyjątkowej urody. Charakterystyczne dla tutejszego krajobrazu są płytkie, słone jeziora oddzielone od morza wąskimi mierzejami. Stanowią one siedliska ptaków wodnych. Od Camargue aż po granicę z Hiszpanią istotną rolę – obok turystyki – odgrywają także przemysł i rolnictwo, m.in. uprawa winorośli i warzyw, a także pozyskiwanie soli ze słonych wód.

Etna

Największy, czynny wulkan Europy, położony w północno-wschodniej części Sycylii. Wznosi się na wysokość ok m n.p.m., a jego obwód u podstawy przekracza 300 km. Jest to typowy stratowulkan wyrzucający lawę i materiał piroklastyczny. Historia Etny zaczęła się około 500 tys. lat od wielu podmorskich wylewów lawy bazaltowej na dno rozległej zatoki. Ruchy tektoniczne wynoszące przyspieszyły proces wydźwignięcia powyżej poziomu morza. W trakcie potężnych erupcji początkowo uformował się wulkan Trifoglietto. Jego erupcje miały charakter eksplozywny z olbrzymią ilością materiału piroklastycznego (pyły, popioły, scoria, lapille). Opróżnianie zbiorników magmy prowadziło do zapadania się ich stropów i powstania licznych zagłębień (kalder) tworzących obecnie potężne obniżenie zwane Valla del Bove. Młody stożek Mongibello jest do dzisiaj aktywnym wulkanem a jego produkty przykrywają północno-zachodnie fragmenty zniszczonego Trifoglietto. W pierwszym okresie zakończonym około 8 tys lat temu działalność Mongibello zdominowały erupcje eksplozywne. Ostatni okres, aż do dzisiaj to przewaga erupcji wylewnych. W morfologii stożka wyróżniają się trzy kratery szczytowe i wiele mniejszych pasożytniczych. W czasach historycznych odnotowano około 150 erupcji. W ostatnich 30 latach kilkanaście dużych erupcji i ponad trzydzieści słabszych.

System dróg u podnóża Etny pozwala zrealizować wspaniałą trasę okrężną z ekscytującymi widokami. W pobliże części szczytowej wiodą drogi z południa, wschodu i północy. Wschodnia i południowa trasa samochodowa kończy się w Rifugio Sapienza na wysokości ok m n.p.m. Tutaj znajdują się liczne parkingi, restauracje i pensjonaty. Stąd także można wyruszyć terenowymi samochodami (cena ok. 150 zł) na pełną wrażeń trasę wiodącą na wysokość 2750m. Obserwujemy stożki pasożytnicze i zakrzepłe potoki lawowe, wspinając się w stronę dymiących kraterów szczytowych. Niesamowite wrażenie robi zniszczona kolejka linowa (powyginane podpory, pokryte lawą stacje pośrednie). Trasa samochodowa kończy się w Monte Frumento Supino. Dalej pieszo, z przewodnikiem, spacerujemy po zakrzepłych potokach lawy i obserwujemy fantastyczne formy bazaltowe powstałe z lokalnych wyrzutów lawy.

Przed nami wspaniały widok na część szczytową z wyrzucającymi gazy kraterami. Trasa północna wiedzie do Piano Provenzana, skąd samochodami możemy udać się w stronę szczytowych kraterów. W pobliżu Etny znajduje się wiele wspaniałych obiektów turystycznych; warto zwiedzić miasta Katanię i Taorminę, która dla wielu zwiedzających jest jednym z najpiękniejszych małych miast świata – wspaniałe zabytki z okresu rzymskiego, cudowne wąskie uliczki z przepięknymi domami i pałacykami oraz fantastyczne widoki na wybrzeże Morza Jońskiego i Etnę.

"Etna" była nazwą rozprawy poetyckiej o wybuchach wulkanów, która powstała między rokiem 55 p.n.e. a 79 n.e. Jednym z czołowych badaczy Etny był Haroun Tazieff (nakręcił o tym wulkanie kilka filmów i napisał kilka książek). Starożytny mit opowiada, że we wnętrzu Etny żyje stugłowy olbrzym Tyfon, zamknięty tam przez Jowisza. Erupcja Etny w 1971 roku zniszczyła m.in. kolejkę linową i Obserwatorium Astronomiczne.

Sandra Wójcicka Dominika Nowak Oskar Wójcicki Paweł Kucharczyk