Człowiek sukcesu. Karolina Budny Dorota Biały Maja Żakowiecka
1. Kim jest Lech Wałęsa? 2. Życiorys – młodość. 3. Porozumienia sierpniowe. 4. Wałęsa na bramie przed Stocznią. 5. Sierpień „Solidarność”. 7. Okrągły stół. 8. W kraju. 9. Życie prywatne. 10. Wyróżnienia i nagrody. 11. Ordery i odznaczenia.
Lech Wałęsa - prezydentem Polski w latach 1990 – 1995; Polskim politykiem; działaczem związkowym; z zawodu elektrykiem; współzałożycielem i pierwszym przewodniczącym „Solidarności”, a przede wszystkim człowiekiem sukcesu. Dokonał wielkich rzeczy dla naszego kraju m.in. Obalił Komunizm.
Urodził się r. W Popowie, znajdującym się w województwie kujawsko-pomorskim. Jego rodzicami byli Bolesław i Feliksa. W 1961 r. ukończył ZSZ*, następnie pracował jako elektryk i odbywał służbę wojskową, którą zakończył stopniem kaprala. W grudniu 1970 został członkiem Komitetu Strajkowego, z którego został zwolniony w 1976 r. za krytykę działalności związków zawodowych. W 1978 został współzałożycielem WZZW**. *ZSZ – Zasadnicza Szkoła Zawodowa **WZZW – Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża
Cztery porozumienia zawarte przez rząd PRL z komitetami strajkowymi powstałymi w sierpniu 1980 r. Podpisanie Porozumień sierpniowych w Szczecinie Były to (kolejno); porozumienie w Szczecinie - 30 sierpnia 1980 r., porozumienie w Gdańsku - 31 sierpnia 1980 r., porozumienie w Jastrzębiu-Zdroju - 3 września 1980 r., porozumienie w Hucie Katowice (Dąbrowa Górnicza) - 11 września 1980 r. W pierwszym punkcie porozumień gdańskich stwierdzano, że działalność związków zawodowych nie spełniła nadziei i oczekiwań pracowników, dlatego uznaje się za celowe powołanie nowych, samorządnych związków zawodowych, które byłyby autentycznym reprezentantem klasy pracującej. Na podstawie tego punktu dopuszczono do zarejestrowania NSZZ Solidarność. W dalszej części rząd zobowiązał się m.in. do wniesienia do Sejmu ustawy o ograniczeniu cenzury. Władze zobowiązały się do ponownego zatrudnienia osób zwolnionych z pracy po wydarzeniach 1970 i 1976 r. W kwestii gospodarczej władze zobowiązały się do opublikowania podstawowych założeń reformy i umożliwienia nad nią publicznej dyskusji. Reforma miała opierać się na zwiększonej samodzielności przedsiębiorstw i udziale samorządu robotniczego w zarządzaniu
W sierpniu 1980 r. brał udział w organizowaniu strajku, w Stoczni Gdańskiej. 14 sierpnia dołączył do inicjujących protest. Po przemówieniu do dyrektora Stoczni Gdańskiej, wszedł w skład Komitetu Strajkowego, a następnie stanął na jego czele. Po tym jak władze zgodziły się na główne postulaty, Wałęsa ogłosił decyzję o zakończeniu protestu. Tego samego dnia ogłosił strajk solidarnościowy, a następnego został przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 31 sierpnia podpisał gdańskie porozumienia sierpniowe. Robotnicy niosą Wałęsę po podpisaniu porozumienia sierpniowego.
W grudniu 1970 był jednym z przywódców strajku w swoim zakładzie pracy, wchodząc w skład Komitetu Strajkowego. Miesiąc później wszedł w skład rady oddziałowej związku zawodowego metalowców oraz społecznym inspektorem pracy. Brał udział w rozmowach pracowników Stoczni Gdańskiej z pierwszym sekretarzem KC PZPR Edwardem Gierkiem. W 1976 został zwolniony z pracy za publiczną krytykę koncesjonowanych organizacji związkowych. Do 1980 zatrudniony najpierw jako elektromechanik w Gdańskich Zakładach Mechanizacji Budownictwa ZREMB i następnie w Zakładzie Robót Elektrycznych Elektromontaż w Gdańsku. W 1978 zaangażował się w działalność Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. Był członkiem redakcji "Robotnika Wybrzeża", współpracował z Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. W latach 70. był przesłuchiwany i zatrzymywany przez funkcjonariuszy SB. Brama przed stocznią.
Po przywróceniu do pracy w Stoczni Gdańskiej, 17 września stanął na czele Krajowej Komisji Porozumiewawczej, organu koordynującego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1981 został wpierw wybrany na przewodniczącego zarządu Regionu Gdańskiego, a następnie na pierwszego przewodniczącego NSZZ „Solidarność”. Kierowany przez Lecha Wałęsę związek zawodowy w latach przekształcił się w masowy ruch społeczno-polityczny, wokół którego powstawały organizacje satelickie. Rok 2004
Strajk ten został zakończony ugodą z rządem i rozpoczęciem rozmów Okrągłego Stołu. Był współtwórcą porozumień Okrągłego Stołu, czyli nieformalnym przywódcą tzw. społecznej części uczestników tych rozmów i oficjalnie jej głównym koordynatorem. Był też współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". Wałęsa 31 sierpnia 1988 podczas spotkania z gen. Kiszczakiem osiągnął porozumienie w sprawie rozpoczęcia obrad rządu z opozycją w zamian za wygaszenie zorganizowanej przez „Solidarność” fali strajków. Rozmowy okrągłego stołu rozpoczęły się 6 lutego 1989, a zakończyły 5 kwietnia W ich wyniku możliwa była zmiana Konstytucji PRL i wybory parlamentarne w czerwcu Komitet Obywatelski zdobył w wyborach w ze 100 mandatów w Senacie i wszystkie z 35% pochodzących z wolnego wyboru miejsc w Sejmie. W sierpniu 1989 zorganizował spotkanie z przewodniczącymi ZSL i SD, zawiązując w Sejmie koalicję, która utworzyła następnie pierwszy powojenny niekomunistyczny rząd z Tadeuszem Mazowieckim jako premierem.
W 1995 założył pozarządową organizację Fundacja „Instytut Lecha Wałęsy”. W latach 1996–1997 próbował organizować własną partię polityczną, jednak ostatecznie poparł kampanię wyborczą AWS, która skończyła się w 1997 roku wygraną tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych. Jego zasługa w tym sukcesie jest jednak minimalna, a sam Wałęsa po roku odwrócił się od AWS i zaczął ją krytykować. W 2000 ponownie przegrał wybory prezydenckie, otrzymując śladowe poparcie (1,01%), po którym ogłosił ostateczne odejście na polityczną emeryturę. W 2004 otrzymał Dyplom Specjalny MSZ za wybitne zasługi dla promocji Polski w świecie. W lutym 2005 napisał list otwarty na temat kontrowersyjnej rozgłośni katolickiej Radia Maryja – oskarżył ją mocnymi słowami o spiskowe teorie na temat III RP, antysemityzm i ksenofobię. Bodźcem do tego działania stało się oskarżenie Wałęsy na antenie Radia Maryja o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa pod pseudonimem "Bolek". Spotkał go za to agresywny atak ze strony środowisk prawicy. Wałęsa publicznie ogłosił poparcie dla powstającej Partii Demokratycznej i niemal równolegle poparł kandydaturę Donalda Tuska z Platformy Obywatelskiej na prezydenta RP 16 listopada 2005 uzyskał decyzją Instytutu Pamięci Narodowej status pokrzywdzonego przez służby bezpieczeństwa PRL i zapowiedział walkę na drodze sądowej z osobami oskarżającymi go o działalność agenturalną. 22 sierpnia 2006 Lech Wałęsa wystąpił z Solidarności, gdyż uznał, że związek za bardzo zaangażował się w poparcie PiS i braci Kaczyńskich. Decyzję rozważał już w 2005, kiedy polecił opłacenie składek członkowskich tylko do końca roku. 11 czerwca 2007 Sąd Okręgowy w Gdańsku orzekł, iż Lech Wałęsa naruszył dobra osobiste Krzysztof Wyszkowskiego, nazywając go między innymi "małpą z brzytwą", "wariatem", "chorym debilem". 19 czerwca 2007 na swojej stronie internetowej napisał komentarz, w którym nazwał obecnego Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego "s...synem", zaś w programie publicystycznym Kropka nad i na antenie telewizji TVN 24 podtrzymał to zdanie. 24 września 2008 Sąd Okręgowy w Gdańsku podtrzymał wyrok z 11 czerwca 2007, iż Lech Wałęsa naruszył dobra osobiste Krzysztofa Wyszkowskiego.
Lech poślubił (8 grudnia 1969) Danutę Gołoś. Lech i Danuta razem mają ośmioro dzieci: Bogdan ur Sławomir ur Przemysław ur Jarosław ur Magdalena ur Anna ur Maria Wiktoria ur Brygida ur. 1985
15 doktoratów honorowych (od 1995 roku do 2004) Komandorię Missio Reconciliationis za "działalność dla dobra publicznego, dobrosąsiedzkich stosunków i pokoju" Lech Wałęsa został odznaczony przyznaną Zarząd Krajowy Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Społecznego "Misja Pojednania„ Tytuł Człowieka Roku magazynu Time (w 1981) Godność Honorowego Członka Orderu Łaźni otrzymał od samej Królowej Elżbiety II Przyjaciel Ludzi Bezdomnych został mianowany przez Marka Kotańskiego (1996) Tytuł Honorowego Obywatela przyznała mu Rada Miasta Stołecznego Warszawy (2007) Został dożywotnim członkiem FOSE*. To Jørgen Rasmussen, prezes Europejskiej Fundacji Skautowej, przyjął Lecha do FOSE *FOSE- Przyjaciele Skautingu w Europie
1989: wenezuelski Order I Klasy Francisco de Miranda 1989: amerykański Medal Wolności 1991: belgijski Krzyż Wielki Orderu Leopolda 1991: brytyjski Wielki Krzyż Orderu Łaźni 1991: francuski Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej 1991: Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej 1993: szwedzki Królewski Order Serafinów 1993: duński Order Słonia 1993: fiński Wielki Krzyż Orderu Białej Róży 1994: Wielki Krzyż Orderu Zasług Republiki Węgierskiej 1999: amerykański Medal Wolności National Endowment for Democracy 1999: Międzynarodowa Nagroda Wolności 1999: czeski Order Białego Lwa I Klasy 2001: dominikański Gran Gruz Placa de Oro de la Orden Heraldica do Cristobal Colon 2006: estoński Wielki Krzyż Orderu Ziemi Maryjnej holenderski Order Lwa Niderlandzkiego Order Piusa XII Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec brazylijski Narodowy Order Krzyża Południa turecki Medal Niepodległości Republiki Turcji portugalski Wojskowy Order Św. Jakuba z Mieczami Medal UNESCO Order Henryka Portugalskiego norweski Order św. Olafa Medal Republiki Urugwaju.
Wojciech Roszkowski: „Najnowsza historia Polski 1980–2002” Andrzej Paczkowski: „Wojna polsko-jaruzelska. Stan wojenny w Polsce 13 XII 1981–22 VII 1983” Jakub Karpiński: „Trzecia niepodległość. Najnowsza historia Polski” Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności
Dziękujemy za obejrzenie naszej prezentacji.