ŻOŁNIERZE WYKLĘCI

Polskie powojenne podziemie antykomunistyczne stawiające opór sowietyzacji Polski i podporządkowania jej ZSRR, toczący walkę ze służbami bezpieczeństwa ZSRR i podporządkowanymi im służbami w Polsce.

Już w roku 1943 w związku z niemieckimi klęskami na wschodnim froncie dowództwo AK rozpoczęło tworzenie struktur na wypadek okupacji przez ZSRR. Powstała organizacja NIE łącząca struktury cywilne i wojskowe, mająca na celu samoobronę i podtrzymywanie morale polskiego społeczeństwa w oczekiwaniu na wojnę Zachodu z ZSRR.

NIE – kadrowa organizacja wojskowa, której zadaniem było kontynuowanie walki o niepodległość Polski po wkroczeniu Armii Czerwonej. Nazwa może być tłumaczona na dwa sposoby – NIE jako skrót od słowa "Niepodległość" lub jako symbol sprzeciwu wobec ZSRR. Komendantem Głównym NIE został generał Leopold Okulicki.

Po rozwiązaniu NIE w jej miejsce 7 maja 1945 rozkazem generała Władysława Andersa powstała nowa organizacja antykomunistyczna - Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj. Na jej czele stanął płk. Jan Rzepecki, który na swego następcę, w wypadku aresztowania, wyznaczył płk dypl. Janusza Bokszczanina. Delegatura istniała do 6 sierpnia 1945, kiedy została rozwiązana rozkazem płk. Rzepeckiego. W jej miejsce 2 września tego roku, powołano do życia polityczną, w założeniu organizację - Ruch Oporu bez Wojny i Dywersji "Wolność i Niezawisłość". Płk. Jan Rzepicki Płk.dypl. Janusz Bokszczanin

Akcje większości oddziałów podziemia antykomunistycznego były wymierzone w oddziały zbrojne UB, KBW, MO. Podziemie prowadziło również akcje ekspropriacyjne.

Zygmunt Szendzielarz – „Łupaszka” August Emil Fieldorf- „Nil” Zdzisław Badocha – „Żelazny” Hieronim Dekutowski - „Zapora” Józef Kuraś - „Ogień” Władysław Łukasiuk – „Młot„ Witold Pilecki- „Witold” Danuta Siedzikówna – „Inka” Mieczysław Dziemieszkiewicz – „Rój”

Witold Pilecki, ps. „Witold”, „Druh”; nazwiska konspiracyjne „Roman Jezierski”, „Tomasz Serafiński”, „Leon Bryjak”, „Jan Uznański”, „Witold Smoliński”; kryptonim T-IV (ur. 13 maja 1901 w Ołońcu, zm. 2 maja 1948 w Warszawie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej, więzień i organizator ruchu oporu w K L Auschwitz. Autor raportów o Holokauście, tzw. Raportów Pileckiego. Oskarżony i skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci, stracony w 1948. Unieważnienie wyroku nastąpiło w 1990. Pośmiertnie, w 2006 otrzymał Order Orła Białego, a w 2013 został awansowany do stopnia pułkownika.

Zygmunt Edward Szendzielarz, ps. "Łupaszka" (ur Zygmunt Edward Szendzielarz, ps. "Łupaszka" (ur. 12 marca 1910 w Stryju, stracony 8 lutego 1951 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego i Armii Krajowej, żołnierz wyklęty.

 Zdzisław Badocha „Żelazny” objął funkcję dowódcy plutonu w 4 szwadronie dowodzonym przez por Mariana Plucińskiego „Mścisława”. Jako wyróżniający się żołnierz 22 maja został awansowany na stopień kaprala.„Żelazny” wykazywał się wielką odwagą osobistą, jak choćby przechodząc w swobodnie narzuconym na mundur płaszczu przez zaskoczenie rozbroił wartownika pilnującego mostu na Bugu, dzięki temu cały 4 szwadron spokojnie przeprawił się na druga stronę rzeki. Odwagę „Żelaznego” z pewnością doceniał major „Łupaszko” gdyż parokrotnie powierzał mu zadania ochrony osobistej. 15 sierpnia 1945 roku w dniu święta Wojska Polskiego major „Łupaszko” awansował kpr. Zdzisława Badochę „Żelaznego” do stopnia podporucznika czasu wojny

Hieronim Dekutowski ps Hieronim Dekutowski ps. „Zapora”, „Odra”, „Reżu”, „Stary”, „Henryk Zagon”, „Mieczysław Piątek” (ur. 24 września 1918 w Dzikowie, zm. 7  marca 1949 w Warszawie) –  major, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, cichociemny, dowódca oddziałów partyzanckich AK, DSZ i Zrzeszenia W i N, harcerz. Pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika w 1988 przez Rząd RP na uchodźstwie.

Słynny partyzant na Podhalu Słynny partyzant na Podhalu. W czasie II wojny światowej walczył razem z Rosjanami przeciw Hitlerowcom. Po zakończeniu wojny początkowo współpracował z Rosjanami, tworząc placówkę MO w rodzinnym Nowym Targu. Widząc jednak później rządy nowej władzy, zdecydował o „powrocie do lasu”. Walczył aktywnie z UB, NKWD i MO.

Władysław Łukasiuk ps. „Młot” (ur. 16 lutego 1906, zm Władysław Łukasiuk ps. „Młot” (ur. 16 lutego 1906, zm. 27 czerwca 1949) – kapitan WP/AK, partyzant antykomunistyczny ziemi podlaskiej.  Wyróżniał go na tle innych dowódców bardzo silny charakter. Pomimo kalectwa zawsze maszerował w pierwszym szeregu, razem ze swoim oddziałem. Starsi mieszkańcy Podlasia pamiętają, że poruszanie sprawiało mu duże kłopoty. Musiał podpierać się swoim karabinem SWT.

Do śmierci Dziemieszkiewicza przyczyniła się kobieta, którą kochał Do śmierci Dziemieszkiewicza przyczyniła się kobieta, którą kochał. UB przetrzymujące jej rodziców, szantażem zmusiło ją do wydania Roja. Żołnierz zginął w trakcie próby przedarcia się z podwładnym Bronisławem Gniazdowskim, ps. Mazur, przez obławę 270 żołnierzy z I Brygady KBW.

Jest mi smutno, że muszę umierać Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba - napisała w ostatnich słowach Danuta Siedzikówna, nosząca pseudonim "Inka" i nazwisko konspiracyjne Danuta Obuchowicz. W trakcie ciężkiego śledztwa w kazamatach UB, okazała się niezłomna. Na pięć dni przed swoimi osiemnastymi urodzinami sanitariuszka V Brygady Wileńskiej Armii Krajowej za wyimaginowane zbrodnie została zamordowana. 

Zdjęcia Żołnierzy Wyklętych

Od 2011 roku, 1 marzec jest świętem państwowym, jest to Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Marysia Drewniak klasa VI a Źródło :Internet