STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE
Wprowadzenie: Co to jest standard? (z definicji: 1. zwykła wielkość, norma, 2. model, wzorzec odpowiadający określonym normom, 3.ujednolicone normy) - dokument - ustanowiony przez uzgodnienie - zaakceptowany przez wskazany uznawany organ - określający dla potrzeb powszechnego i powtarzalnego wykorzystania: reguły, wskazówki lub właściwości (charakterystyki) dla różnych dziedzin aktywności oraz ich rezultatów - którego celem jest osiągnięcie optymalnego (z punktu widzenia interesów „społeczności”) poziomu uporządkowania wiedzy, techniki i doświadczenia w określonej dziedzinie (kontekście)

Standard (norma) - dokument odniesienia do dobrowolnego stosowania, powstały w wyniku demokratycznej procedury, w której uczestniczą wszystkie zainteresowane strony, przyjęty do stosowania na zasadzie uzgodnienia (konsensusu) Regulacja prawna - dokument zawierający obowiązujące (i obowiązkowe) wymagania, przyjęty do stosowania na podstawie rozporządzenia, ustawy, itp., wydanego przez organ do tego uprawniony

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE MIĘDZYNARODOWE ORGANIZACJE NORMALIZACYJNE (w dziedzinie informatyki)
ISO - Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna utworzona w 1946 roku, określa standardów międzynarodowych, obejmuje praktycznie wszystkie dziedziny wiedzy ludzkiej, poza elektryką i elektroniką. ANSI - Amerykański Narodowy Instytut Normalizacji niezależna organizacja (prywatna), jej misja jest ułatwienie rozwoju, koordynacji oraz publikowanie nie-obligatoryjnych standardów. IEC - Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna utworzona w 1909 roku, ustanawia międzynarodowe standardy dotyczące wszelkich zagadnień elektrycznych i elektronicznych. Utworzyła z ISO połączony komitet techniczny (JTC-1)w celu określenia standardów dla technologii informatycznych.

IEEE - Instytut Elektryków i Elektroników
STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE MIĘDZYNARODOWE ORGANIZACJE NORMALIZACYJNE (w dziedzinie informatyki) IEEE - Instytut Elektryków i Elektroników odpowiedzialny za zdefiniowanie i publikowanie standardów telekomunikacyjnych oraz przysłania danych. IAB - Komisja Architektury Internetu zarządza techniczną stroną rozwoju sieci Internet, ustanawia standardów technicznych dla Internetu, jak również nowych standardów, takich jak protokół IP IETaskForce - publikuje RFC(Requests For Comments) ITU-T - Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna utworzona w 1865 roku, publikuje obowiązujące w skali międzynarodowej normy telekomunikacyjne. RSA Security Inc. publikuje PKCS (Public Key Cryptography Standards)

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE EUROPIEJSKIE I POLSKIE ORGANIZACJE NORMALIZACYJNE (w dziedzinie informatyki) CEN - Europejski Komitet Normalizacyjny (European Committee for Standardization / Comité Européen de Normalisation) - publikuje normy europejskie EN CENELEC - Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (European Committee for Electrotechnical Standardization ETSI - Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (European Telecommunications Standards Institute)) ECMA - Europejskie Stowarzyszenie Producentów Komputerów (European Computer Manufacturers Association) publikuje specyfikacje PKN – Polski Komitet Normalizacyjne (publikuje polskie lub akceptacji międzynarodowych i europejskich norm)

Co to jest system otwarty ? Uwzględnianie norm międzynarodowych (= otwartość): niższe koszty większe możliwości rozwoju współdziałanie produktów różnych producentów Indywidualne podejście do tworzenia systemów IT: brak możliwości, lub utrudnione współdziałanie produktów informatycznych różnych producentów

Co zachodzi w systemach IT ? przetwarzanie danych przechowywanie danych przesyłanie danych Co musi być uzgodnione ? protokoły przesyłania danych formaty danych (kodowanie, itd.) sposób identyfikacji podmiotów uczestniczących w wymianie danych inne (np.:aspekty techniczne: poziomy sygnałów, itp.)

ISO/IEC JTC 1: OSI - Open Systems Interconnections (Współ. Systemów Otwartych) opracowane w 1984 roku, opisuje on sposób przypływu informacji między aplikacjami softwarowymi dwóch stacji przy użyciu kabla sieciowego. Model referencyjny OSI: model koncepcyjny dzieli procesy zachodzące podczas sesji komunikacyjnej na siedem warstw funkcjonalnych, uporządkowanych według naturalnej sekwencji zdarzeń zachodzących podczas sesji. Zadania przepisany każdej warstwy ma charakter autonomiczny i może być implementowane niezależny.

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE Model referencyjny OSI
Warstwa 1 - Fizyczna Odbiera ramki danych z warstwy 2 i przesyła szeregowo bit po bicie całą ich strukturę i zawartość. Odpowiedzialna także za odbiór kolejnych przychodzących strumieni bitów i przekazywanie ich do warstwy 2 w celu sformowania ich w ramki danych. Ważne tu są wyłącznie charakterystyki elektryczne i optyczne sygnałów (poziomy napięć, prądów, impedancji, fizyczny kształt złącza, itp.)

Warstwa 2 - Łącza Danych Odpowiedzialna za „upakowanie” instrukcji i danych w ramki (frames) i końcową zgodność przesyłanych danych. Ramka zawiera ilość informacji wystarczającą do pomyślnego przesłania danych przez sieć do ich docelowego odbiorca . Ramka musi zawierać mechanizmy zapewniające weryfikację jej integralności (węzeł początkowy musi otrzymać od węzła końcowego potwierdzenie odbioru każdej ramki, lub informację o błędach). Warstwa Łącza Danych jest odpowiedzialna za wykrywanie i naprawę błędów powstałych podczas przesyłania.

Warstwa 3 - Sieci Odpowiedzialna za określanie trasy transmisji między węzłem początkowym i końcowym (nie ma mechanizmów kontroli błędów). Architektura „trasowania” niezależna od warstwy 2. Przykładem protokołu trasowanego jest IP. Warstwa 4 - Transportu Odpowiedzialna za końcową integralność transmisji danych. Wykrywa odrzucone pakiety i żąda ich retransmisji. Identyfikuje oryginalną kolejność pakietów i ustawia je w odpowiedniej kolejności przed wysłaniem do warstwy sesji. Warstwa 5 - Sesji (często łączona z warstwą 4) Zarządza przebiegiem komunikacji podczas połączenia (sesji)między dwoma węzłami. Określa także kierunek komunikacji (1- czy 2-stronna).

Warstwa 6 - Prezentacji Odpowiedzialna za zarządzanie sposobem kodowania wszelkich danych. Może być np. wykorzystywana do przekształcania (konwersji) danych z jednego formatu (np.:ASCII) na drugi (np.:UTF-8), a także do szyfrowania i deszyfrowania przesyłanych danych. Warstwa 7 - Aplikacji Spełnia rolę interfejsu miedzy aplikacją użytkownika a usługami sieciowymi. Można ją np. traktować jako warstwę inicjującą i zamykającą sesje komunikacyjne.

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE Warstwy modelu OSI, ich funkcje i protokoły
Warstwa 7 Aplikacji Komunikaty Wyspecjalizowane funkcje sieciowe: obsługa transmisji plików, wirtualne terminali, poczta elektroniczna FTP, SMTP, Telnet, SNMP Warstwa 6 Prezentacji Formatowanie danych, konwertowanie kodów znakowych oraz szyfrowanie danych Bez protokołów Segmenty Warstwa 5 Sesja Negocjowanie warunków połączenia i nawiązywanie połączeń z innymi węzłami Bez protokołów Segmenty Warstwa 4 Tansport. Dostarczanie danych między dwoma końcowymi węzłami TCP, UDP Datagramy Warstwa 3 Sieciowa Rozsyłanie w wielu sieciach pakietów z danymi IP. ICMP, RIP,... Pakiety SLIP, PPP, ARP,... Warstwa 2 Łącza dan. Transmitowanie adresowanych części ramek i kontrolowanie poprawności transmisji Ramki IEEE 802.x, ISO 2110 Warstwa 1 Fizyczna Transmitowanie danych binarnych w sieci komunikacyjnych Bity

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE Protokoły i usługi internetowe
Warstwy protokołów TCP/IP

Polecenia i odpowiedzi
STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE SMTP (Simple Mail Transfer Protocol – RFC 821) Osadzony w warstwie sesji programów użytkowych i przeznaczony do zapewnienia wiarygodnego i skutecznego przekazywania poczty elektronicznej niezależnie od warstwy transportowej. Model SMTP Protokół realizowany bezpośrednio między “hostem” nadawcy i “hostem odbiorcy” lub za pośrednictwem serwera SMTP (w tym przypadku serwer SMTP musi otrzymać informację o nazwie źródła (nadawcy) poczty oraz nazwie odbiorczej skrzynki pocztowej. SMTP nadawcy (Sender-S) Polecenia i odpowiedzi SMTP oraz Poczta SMTP odbiorcy (Receiver-R) Użytkownik Użytkownik System plików System plików

Polecenia i odpowiedzi
STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE SMTP (Simple Mail Transfer Protocol – RFC 821) W przypadku wysyłania wiadomości do wielu odbiorców SMTP dopuszcza wysłanie tylko jednej kopii danych do wszystkich odbiorców “osadzonych” na tym samym “hoście” wskazanym jako “host” przeznaczenia. Protokół określa komunikację w trybie “polecenie – odpowiedź”, przy czym składnia obu pakietów jest sztywno określona. Kody poleceń i odpowiedzi nie są wrażliwe na “duże i małe litery”. Znaki wykorzystywane do kodowania poleceń i odpowiedzi należą do zbioru znaków ASCII. Każde polecenie składa się z ciągu czterech liter, zaś po spacji występują jego parametry i słowa (frazy) kluczowe. Polecenie kończy się m. in. sekwencją “CRLF”. Każda odpowiedź zaczyna się od 3-znakowego numerycznego kodu odpowiedzi, zaś po spacji następują parametry i słowa (frazy) kluczowe. Odpowiedź kończy się m. in. sekwencją “CRLF”. SMTP nadawcy (Sender-S) Polecenia i odpowiedzi SMTP oraz Poczta SMTP odbiorcy (Receiver-R) Użytkownik Użytkownik System plików System plików

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE SMTP (Simple Mail Transfer Protocol – RFC 821)
Procedury SMTP Wysyłanie poczty (MAILING) Faza 1: Polecenie MAIL identyfikujące nadawcę i informujące odbiorcę (odbiorców) o rozpoczęciu nowej transakcji pocztowej i konieczności “resetu” wszystkich tablic stanu i buforów odbiorcy przeznaczonych do obsługi poczty. Polecenie to musi zawierać tzw. “ścieżkę zwrotną”. Składnia: MAIL<SP>FROM:<reverse-path><CRLF> Faza 2: Polecenie RCPT wskazujące odbiorcę oraz “ścieżkę docelową”. Polecenie jest powtarzane tyle razy, ilu jest zamierzonych odbiorców poczty, do których ma być przekazana poczta. Składnia: RCPT<SP>TO:<forward-path><CRLF>

Faza 3: Polecenie DATA inicjujące przesyłanie danych, po którym w przypadku potwierdzenia przez odbiorcę gotowości do odbioru następują kolejne linie tekstu danych (łącznie z pewnymi słowami kluczowymi i ich odpowiednimi parametrami, takimi jak Date, Subject, To, Cc, From), zakończone podwójną sekwencją <CRLF>. Składnia: DATA<CRLF> Przykład: S: MAIL R: 250 OK S: RCPT R: 250 OK. S: RCPT R: 550 No such user here S: DATA R: 354 Start mail input; end with <CRLF>,<CRLF> S: Bla, bla, bla... S: .... S: Bla, bla. S: <CRLF>,<CRLF>

Przekazywanie poczty (FORWARDING) Jeżeli SMTP odbiorcy stwierdzi, że informacja zawarta w “ścieżce docelowej” polecenia RCPT jest niewłaściwa, lecz zna właściwą ścieżkę, wówczas może zareagować w sposób dwojaki. A. Samodzielnie podjąć się przekazania poczty do właściwego miejsca przeznaczenia (ponosząc za to odpowiedzialność): 251 User not local; will forward to <forward-path><CRLF> B. Wskazać właściwą ścieżkę pozostawiając SMTP nadawcy decyzję, czy przekierować pocztę, czy zwrócić komunikat o błędzie pierwotnemu nadawcy: 551 User not local; please try <forward-path><CRLF> Przykład 1: S: RCPT R: 251 User not local; will forward to Przykład 2: R: 551 User not local; please try

Weryfikacja nazwy użytkownika i rozszerzenie listy adresowej (VERIFYING AND EXPANDING) Polecenie VRFY, którego argumentem jest nazwa użytkownika, umożliwia ewentualne uzyskanie informacje o pełnej nazwie użytkownika (aliases) wraz z adresem pocztowym. Jeżeli wskazana nazwa jest utożsamiana z listą pocztową (mailing list), to albo poczta będzie dostarczona do wszystkich odbiorców z tej listy, albo SMTP odbiorcy poinformuje o fakcie, że jest to nazwa pojedynczego użytkownika. Jeżeli wskazana w poleceniu VRFY nazwa użytkownika nie będzie przez SMTP odbiorcy jednoznacznie identyfikowana, to o tym fakcie SMTP odbiorcy musi poinformować SMTP nadawcy.

Przykład 1 (OK): S: VRFY Pejas R: 250 Jerzy Pejas Przykład 2 (przekierowanie): S: VRFY Pejat R: 251 User not local; will forward to Przykład 3 (brak nazwy w bazie SMTP odbiorcy): S: VRFY Pejax R: 550 String does not match anything. Przykład 4 (niejednoznaczna nazwa użytkownika, np. lista pocztowa): S: VRFY Mafia R: 553 User ambiguous.

Polecenie EXPN, którego argumentem powinna być nazwa listy pocztowej, umożliwia ewentualne uzyskanie informacji o pełnych (wraz z adresami pocztowymi) nazwach członków listy w formie ciągu odpowiedzi. Jeżeli wskazana nazwa jest nazwą indywidualnego użytkownika, to SMTP odbiorcy powinien wskazać pojedynczą nazwę lub informację o tym, że jest to nazwa pojedynczego użytkownika, nie zaś listy. W przypadku braku prawa dostępu nadawcy do listy SMTP odbiorcy informuje o tym w odpowiedni sposób. Przykład 1: S: EXPN Mafia R: 250-Kosa R: 250-PingPong R: 250-Szynka Przykład 2: R: 550 Access denied to You.

Wysyłanie na bieżąco (“sending”) i do skrzynki pocztowej “mailing” (SENDING AND MAILING) Implementacja mechanizmów umożliwiających bieżące otrzymywanie poczty przez użytkownika pracującego przy aktywnym terminalu jest opcją, która nie jest wymagana w tzw. ”minimalnych” implementacjach SMTP. Istnieją następujące trzy polecenia, które mogą być wykorzystywane jako alternatywa dla polecenia MAIL: A. Bezpośrednie wysyłanie do użytkownika pracującego przy terminalu. Jeżeli użytkownik (lub terminal) są nieaktywne, to na kolejne polecenie RCPT zwracana jest odpowiedź o kodzie błędu 450. Składnia: SEND<SP>FROM:<reverse-path><CRLF> B. Wysyłanie alternatywne (OR) do użytkownika pracującego przy terminalu lub jego skrzynki w przypadku, gdy użytkownik (lub terminal) są nieaktywne. Składnia: SOML<SP>FROM:<reverse-path><CRLF> C. Wysyłanie jednoczesne (AND) do użytkownika pracującego przy terminalu i do jego skrzynki pocztowej, bez względu na aktywność użytkownika. Składnia: SAML<SP>FROM:<reverse-path><CRLF>

Otwieranie i zamykanie kanału przesyłowego (OPENING AND CLOSING) Polecenia otwierania (HELO) i zamknięcia (QUIT) kanału przesyłowego, przy pomocy “host” nadający i odbierający nawzajem informują się o swoich “tożsamościach” (domenach) oraz o zakończeniu połączenia. Składnia: HELO<SP><domain ><CRLF> QUIT<SP><CRLF> Przykład 1 (otwarcie): R: 220 wi.ps.pl Simple Mail Transfer Ready S: HELO beta.tuniv.pl R: 250 wi.ps.pl Przykład 2 (zamknięcie): S: QUIT R: 221 wi.ps.pl Service closing transmission channel

Przekazywanie poczty między “hostami” “Ścieżka docelowa” (<forward-path>) może mieć bardziej złożone formy, niż wskazanie jednego odbiorcy (indywidualnego lub listy). SMTP zapewnia w takim przypadku mechanizmy odpowiedniego “trasowania”. Przykład: Jeden z “hostów” (HOST2) otrzymał następujące parametry w obu ścieżkach: Wówczas przekaże do kolejnego “hosta” (HOST3) następujące parametry w obu ścieżkach: Ze względu na możliwość “zapętlenia” się “trasowania” (przez replikację ich fragmentów w obu ścieżkach) dopuszcza się tzw. “pustą ścieżkę zwrotną”: MAIL FROM:< >

Inne polecenia SMTP RESET (RSET) – Polecenie porzucenia wszelkiej transmisji; odbiorca musi potwierdzić to polecenie odpowiedzią OK (250). HELP (HELP) – Polecenie “zachęcające” odbiorcę do “uzupełnienia” pewnych użytecznych informacji. Parametrem polecenia jest łańcuch tekstowy wyjaśniający, o jaką “pomoc” chodzi nadawcy. NO OPERATION (NOOP) – Polecenie “zachęcające” odbiorcę do wysłania jedynie odpowiedzi OK (250). ZMIANA RÓL (TURN) – Polecenie “zachęcające” odbiorcę do przejęcia roli nadawcy w bieżącej sesji komunikacyjnej (na co odbiorca może się zgodzić lub nie).

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE POP3 (Post Office Protocol – RFC 1939)
Protokół POP3 powstał z intencją obsłużenia małych węzłów, dla których implementacja rezydentnego ciągle działającego serwera SMTP wiązałaby się np. z nadmiernym wykorzystaniem dostępnych zasobów tylko do obsługi poczty elektronicznej. Protokół POP3 jest przeznaczony do wygodnej realizacji dynamicznego dostępu do skrzynki pocztowej obsługiwanej przez „host” serwera poczty, tzn. umożliwienia klienckiej stacji roboczej podejmowania przechowywanej tam poczty. W zasadzie ogranicza się on do podejmowania poczty z serwera i następnie jej usuwania. Bardziej uniwersalnych i wyrafinowanych usług dostarcza protokół IMAP. Podstawowa zasada działania Inicjacja protokołu polega na nasłuchiwaniu przez serwer (S) usługi POP3 na porcie 110 (TCP). Gdy klient (C) chce skorzystać z usługi, wtedy ustanawia połączenie TCP z serwerem. Po wysłaniu przez serwer pozdrowienia klient i serwer wymieniają polecenia i odpowiedzi do czasu zamknięcia lub porzucenia połączenia.

Polecenia w POP3 składają się ze słów kluczowych (niewrażliwych na „małe i wielkie” litery), po których mogą wystąpić argumenty polecenia. Wszystkie polecenia są kończone sekwencją <CRLF>. Słowa kluczowe i argumenty redagowane są ze znaków ASCII i przedzielone pojedynczymi spacjami. Słowa kluczowe mają długość 3 lub 4 znaków. Długość argumentów jest ograniczona do 40 znaków. Odpowiedzi w POP3 rozpoczynają się ze wskaźnika statusu (+OK lub –ERR, zawsze duże litery), po którym może wystąpić dodatkowa informacja. Wszystkie odpowiedzi są kończone sekwencją <CRLF>. Długość odpowiedzi jest ograniczona do 512 znaków. Odpowiedzi na niektóre polecenia mogą składać się z wielu linii. Wtedy końcowa linia zawiera znak końca (oktet „.” = 046) i <CRLF>.

Każda sesja protokołu POP3 może się składać z trzech kolejnych faz (stanów): AUTORYZACJI (AUTHORIZATION) – po otwarciu połączenia TCP serwer wysyła „pozdrowienie”, zaś klient musi się zidentyfikować w stosunku do serwera. Po pomyślnej identyfikacji serwer „pozyskuje” zasoby zdeponowane w skrzynce pocztowej klienta i następuje przejście do stanu TRANSAKCJI. TRANSAKCJI (TRANSACTION) – klient za pomocą wydawanych kolejno poleceń inicjuje określone działania serwera. Poleceniem QUIT powoduje przejście do stanu UAKTUALNIANIA. UAKTUALNIANIA (UPDATE) – serwer POP3 zwalnia zasoby pozyskane podczas fazy TRANSAKCJI i „żegna się” z klientem. Połączenie TCP zostaje zamknięte.

Dodatkowe wymagania protokolarne: Serwer MUSI udzielić odpowiedzi na nierozpoznane, niezaimplementowane lub nieprawidłowe składniowo polecenie klienta przez wysłanie wskaźnika negatywnego statusu. Serwer MUSI udzielić odpowiedzi na polecenie niewłaściwe dla bieżącego stanu sesji komunikacyjnej przez wysłanie wskaźnika negatywnego statusu. Nie ma ogólnej zasady, która pozwoliłaby klientowi stwierdzić, czy negatywna odpowiedź serwera wynika z niezaimplemetowanej obsługi polecenia opcjonalnego, czy też z faktu, że serwer nie chce „obsłużyć” klienta. Serwer MOŻE mieć zaimplementowane mechanizmy kontroli czasu przerwy między kolejnymi poleceniami klienta (autologout timer). Jeżeli je ma, to odpowiedni czas reakcji MUSI wynosić co najmniej 10 minut. Jeżeli czas ten upłynie w stanie TRANSAKCJI, to sesja nie osiąga stanu UAKTUALNIENIA i serwer musi zamknąć połączenie TCP bez usuwania jakichkolwiek wiadomości lub wysyłania odpowiedzi do klienta.

Stan AUTORYZACJI Po otwarciu połączenia TCP przez klienta POP3 serwer POP3 wysyła jedynie linię „powitania”, np.: S: +OK POP3 server ready Sesja „wkracza” w stan AUTORYZACJI. Identyfikacja klienta względem serwera może być zrealizowana przez łączne działanie poleceń USER i PASS albo opcjonalnego polecenia APOP. Bardziej „wyrafinowane” mechanizmy uwierzytelniania klienta, wykorzystujące np. protokół Kerberos lub funkcję skrótu MD5 określono definiując dodatkowe polecenie AUTH w dokumencie RFC 1734. Serwer POP3 musi zapewniać obsługę co najmniej jednego z tych mechanizmów potwierdzania tożsamości klienta.

Uwierzytelnianie USER i PASS Najpierw klient wydaje polecenie USER, którego argumentem jest nazwa skrzynki pocztowej o znaczeniu istotnym wyłącznie dla serwera. Jeżeli serwer odpowie -ERR, to klient ponownie próbuje się uwierzytelnić, lub kończy sesję poleceniem QUIT. Jeżeli serwer odpowie +OK, to klient kontynuuje uwierzytelnianie poleceniem PASS, lub kończy sesję poleceniem QUIT. Polecenie PASS, którego argumentem jest hasło (ciąg znaków) powoduje, że serwer zestawia nazwę i hasło, i na tej podstawie decyduje o udostępnieniu zasobów skrzynki pocztowej. Przykład 1: C: USER batman S: -ERR sorry, nor mailbox for batman here C: QUIT S: +OK dewey POP3 server signing off

Przykład 2: C: USER batman S: +OK batman is a real mailbox user C: PASS secret S: -ERR mailbox already locked C: QUIT S: +OK dewey POP3 server signing off Przykład 3: S: +OK batman’s mailbox has 3 messages (320 octets) (i przejście w stan TRANSAKCJI)

Uwierzytelnianie APOP Argumentami polecenia APOP są: nazwa skrzynki pocztowej (ta sama, co wykorzystywana w poleceniu USER) oraz wartość funkcji skrótu MD5 obliczona dla łańcucha tekstowego utworzonego przez konkatenację: ⇒ „znacznika czasu” utworzonego przez unikalną sekwencję związaną z czasem, numerem procesu, itp. oraz nazwę domeny (w nawiasach <>), przekazywanego podczas „powitania” przez serwer POP3; ⇒ nazwy skrzynki pocztowej. Przykład: (powitanie i przekazanie „znacznika czasu”) S: +OK POP3 server ready (uwierzytelnianie) C: APOP mrose c4c9334bac560ecc979e58001b3e22fb S: +OK maildrop has 1 message (369 octets)

UWAGA: c4c9334bac560ecc979e58001b3e22fb to wartość funkcji skrótu MD5 dla łańcucha: , gdzie tanstaaf spełnia rolę sekretu znanego serwerowi i klientowi mrose. Po pomyślnej „autoryzacji” serwer POP3 „pozyskuje” zasoby zdeponowane w skrzynce pocztowej i blokuje je w celu uniemożliwienia jakichkolwiek modyfikacji przed osiągnięciem stanu UAKTUALNIENIA. Jeżeli z różnych powodów serwer udzieli odpowiedzi negatywnej, lecz nie zamknie połączenia, to klient może zakończyć sesję wydając polecenie QUIT lub próbować ponownie wydać nowe polecenie wiodące do potwierdzenia tożsamości. Jeżeli serwer POP3 otworzy „skrzynkę pocztową”, to wówczas przypisuje każdej wiadomości numer kolejny i jej rozmiar w oktetach (w notacji dziesiętnej).

Stan TRANSAKCJI W tym stanie sesji klient wydaje kolejne polecenia i otrzymuje kolejne odpowiedzi od serwera. Poleceniem QUIT „przeprowadza” sesję do stanu uaktualnienia. Polecenie STAT - polecenie bezargumentowe zwracające co najmniej informację o liczbie wiadomości (nie oznaczonych jako usuniętych) przechowywanych w skrzynce pocztowej i ich łącznym rozmiarze w oktetach. Przykład: C: STAT S: +OK 3 320 (w skrzynce są 3 wiadomości o łącznej długości 320 oktetów)

Polecenie LIST Polecenie zwracające listę informacji o wiadomościach (nie oznaczonych jako usuniętych) przechowywanych w skrzynce pocztowej i ich rozmiarze, bądź przy podanym jako argument numerze wiadomości, informację o rozmiarze tej konkretnej wiadomości. Przykład 1: C: LIST S: +OK 3 messages (320 octets) S: 1 100 S: 2 80 S: 3 140 S: . Przykład 2: Przykład 3: C: LIST 3 C: LIST 4 S: +OK S: -ERR no such message, only 3 messages in maildrop

Polecenie RETR Polecenie, którego argumentem jest numer (nie oznaczonej jako usuniętej) wiadomości. Jeżeli wiadomość o takim numerze znajduje się w skrzynce, to zostanie odesłana klientowi (w pakietach po 512 znaków z <CRLF> włącznie. Przykład: C: RETR 2 S: +OK 80 octets S: <40 first octets> S: <40 last octets> S: . Polecenie NOOP Bezargumentowe polecenie, wykorzystywane np. do „podtrzymania” sesji w stanie TRANSAKCJI. C: NOOP S: +OK

Polecenie DELE Polecenie, którego argumentem jest numer (nie oznaczonej jako usuniętej) wiadomości. Jeżeli wiadomość o takim numerze znajduje się w skrzynce, to zostanie oznaczona przez serwer POP3 jako usunięta. Do czasu UAKTUALNIENIA wiadomość o tym numerze jest niedostępna dla innych poleceń. Na próby odwołania się do niej uzyskuje się odpowiedź sygnalizującą błąd. Przykład 1: C: DELE 1 S: +OK message 1 deleted Przykład 2: C: DELE 3 S: -ERR message 3 already deleted

Polecenie RSET Polecenie bezargumentowe „kasujące” rezultaty wydanych dotychczas poleceń DELE i przywracające dostęp do oznaczonych jako usunięte wiadomości. Przykład: C: RSET S: +OK maildrop has 3 messages (320 octets) Opcjonalne polecenia UIDL i TOP (zalecane, ale nie konieczne) Polecenie UIDL wydane bez argumentów zwraca listę wiadomości w formie zestawienia ich numerów i unikalnych identyfikatorów – wartości funkcji skrótu (o długości do 70 znaków ASCII), zaś z argumentem będącym numerem wiadomości – numer tej wiadomości wraz z tym unikalnym identyfikatorem (podobnie jak polecenie LIST). Polecenie TOP, którego argumentami są numer wiadomości i liczba linii, powoduje przesłanie do klienta nagłówka wiadomości, jednego wiersza pustego i tylu pierwszych linii, ile określono w drugim z argumentów.

Stan UAKTUALNIENIA Stan osiągany po wydaniu przez klienta polecenia QUIT w stanie TRANSAKCJI. Wiadomości oznaczone jako usunięte są trwale usuwane ze skrzynki pocztowej. Przykład 1: C: QUIT S: +OK dewey POP3 server signing off (maildrop empty) Przykład 2: C:QUIT S:+OK dewey POP3 server signing off (2 messages left)

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "STANDARDY I SYSTEMY OTWARTE"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres