NA MOJEJ WYSPIE KS. MARIUSZ ROSIK.

Prezentacja na temat: "NA MOJEJ WYSPIE KS. MARIUSZ ROSIK."— Zapis prezentacji:

1 NA MOJEJ WYSPIE KS. MARIUSZ ROSIK

2 Na mojej wyspie ptak nie zrywa się do lotu

3 gdy słyszy kroki człowieka,

4 lecz śpiewa głośniej i piękniej swoją pieśń.

5 Na mojej wyspie wciąż słychać delikatne tony muzyki.

6 Jest na tyle głośna, by wciąż nauczała duszę o pięknie,

7 i na tyle cicha, by nie przeszkadzała myślom.

8 Myśli są tu zawsze tak jasne,

9 jak w Modlitwie o pogodę ducha:

10 „Boże, daj mi pogodę ducha, bym przyjął to, czego zmienić nie mogę.

11 Daj mi odwagę, bym zmienił to, co zmienić mogę.

12 I daj mi mądrość, bym umiał odróżnić jedno od drugiego”.

13 Na mojej wyspie wszystko jest modlitwą:

14 rozpryskujące się na twarzy krople deszczu

15 i ścieląca się w dolinach mgła;

16 tęcza, która rozpostarła swój łuk na błękicie nieba

17 i jasne spojrzenie przyjaciół, którzy umieją słuchać;

18 wiatr tańczący dziwny taniec z kosmykami włosów

19 i płomień świecy, który odbija się jasno
w zagłębieniu lampki czerwonego wina.

20 „Wszystko ma swój czas

21 i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod słońcem”.

22 Na mojej wyspie jest dom.

23 Prawdziwy, z masywnymi drzwiami,

24 okiennicami z drewna

25 i malwami pod płotem.

26 To dom światła.

27 W ciągu dnia jego snop wdziera się szeroką smugą przez otwarte drzwi.

28 Pokonuje upór ciemnej podłogi i przebarwia ją, już od progu, w świetlisty dywan.

29 Nocą, przez szpary w okiennicach, żółtawe światło

30 strużkami sączy się w gąszcz lasu.

31 Nad strzechą smuga jasnego dymu opowiada niebu o świetle, które czai się na dnie komina.

32 Okiennice tłuką na wietrze,

33 Deszcz zmywa ze schodów letni kurz.

34 W zaczarowanym domu

35 mieszkają zwykli ludzie.

36 Każdej nocy stają w kolejce po świt.

37 czas tka codzienność z kolorowych nitek.
Na mojej wyspie czas tka codzienność z kolorowych nitek.

38 Śmiech plącze z płaczem,

39 a miłość - ze zdradą.

40 Łzy jednak wysychają szybciej,

41 a zdrada nie boli tak bardzo.

42 To jest wyspa,

43 na której liczy się chwila obecna.

44 Przeszłość nie należy już do nas.

45 Nasze są tylko wnioski, które z niej płyną.

46 Przyszłości jeszcze nie ma.

47 Przyjdzie do nas i powie:
Oto ja, teraźniejszość.

48 Tu, w czasie, ciągle dzieje się teraz.

49 Od nas zależy, co uczynimy.

50 Chwila nie lubi się powtarzać.

51 Nie zdarzyła się wcześniej
i nie przyjdzie potem.

52 Podarowana tylko raz. Podarowana właśnie teraz.

53 Na mojej wyspie są złociste i bezładne pustynie;

54 a na każdej z nich maleńkie oazy.

55 To tam rozkwitają ogrody, pomalowane zielenią, żółcią, czerwienią i fioletem.

56 Ich barwy są intensywne.
Ich obecność upragniona.

57 Żar dnia miesza się

58 z czarnym chłodem nocy.

59 Pustynne noce nabrzmiewają strachem.

60 Żaden z nich jednak nie jest tak wielki a żadna noc tak czarna,

61 aby nie udało się wyplątać z obłoków jednej choćby gwiazdy.
I uczepić się jej kurczowo.

62 I wierzyć, że iskra może

63 zapowiadać płomień.

64 Wszyscy tworzymy własne wyspy.

65 Na nich budujemy domy.

66 W domach otwieramy okna.

67 Z okien wyglądamy na tych,

68 którzy powinni przyjść,

69 abyśmy mogli ich kochać.

70 Aby oni mogli kochać nas.