Góra Trzech Krzyży Na Górze Trzech Krzyży, dawniej zwaną Łysą lub Krzywą, stoi duży pomnik - trzy białe krzyże. Po raz pierwszy na Górze Łysej.

Prezentacja na temat: "Góra Trzech Krzyży Na Górze Trzech Krzyży, dawniej zwaną Łysą lub Krzywą, stoi duży pomnik - trzy białe krzyże. Po raz pierwszy na Górze Łysej."— Zapis prezentacji:

1

2

3 Góra Trzech Krzyży

4

5

6 Na Górze Trzech Krzyży, dawniej zwaną Łysą lub Krzywą, stoi duży pomnik - trzy białe krzyże. Po raz pierwszy na Górze Łysej trzy drewniane krzyże dla upamiętnienia męczeńskiej śmierci franciszkanów wzniesiono w XIV wieku. Przez wiele wieków były odnawiane. Wymienione w roku1740 roku przetrwały do 1869 roku i ze starości się zawaliły. Władze rosyjskie nie zezwoliły na ich odbudowę. W 1916 roku z inicjatywy ks. Kazimierza Michałkiewicza postawiono krzyże betonowe, według projektu Antoniego Wiwulskiego. Krzyże te przetrwały do 1951 roku, kiedy to na rozkaz władz radzieckich zostały wysadzone. W 1989 roku pomnik Trzech Krzyży został odbudowany.

7 Panorama Starego Miasta z góry Trzech Krzyży

8

9

10

11

12

13

14

15 Zdjęcia z balkonu bloku w Lipowce

16

17

18

19 Panorama Starego Miasta ze strony Zarzecza, z góry Bekesa.

20 Panorama Zarzecza z góry Bekesa

21 Panorama Starego Miasta z wieży Giedymina

22

23

24

25 Panorama nowej dzielnicy na Śnipiszkach

26

27

28 Dzielnica Karolinki Wieża Telewizyjna

29 Nocą z 12 na 13 stycznia 1991 r., w kilkanaście miesięcy po jednostronnym ogłoszeniu przez Litwę suwerenności, wspierani przez czołgi żołnierze rosyjskich sił specjalnych podjęli próbę opanowania nadajnika, z którego emitowano audycje patriotyczne. Napotkali jednak zdecydowany opór tłumu mieszkańców. Zginęło 14 osób, a ok. 600 zostało rannych. Wzniesiona w czasach sowieckich w dzielnicy Karolinki wieża telewizyjna jest najwyższą budowlą Wilna (326,5 m). Rozciąga się stąd wspaniała panorama, którą obserwować można z obrotowej kawiarni, na wysokości 165 m. Dziś wieża jest przede wszystkim symbolem narodowym.

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42 Śnipiszki – Europa Tower

43 Stare Miasto - Panorama z Europa Tower

44 Józef Marszewski (1872) – Widok Wilna z Góry Turowej.ENTER

45 Najstarsze wzmianki o Wilnie pochodzą z 1323 roku, za panowania Giedymina, który wzniósł zamek, rezydencję książęcą na Górze Zamkowej. W 1387 Władysław II Jagiełło nadał Wilnu prawa magdeburskie po przyjęciu chrztu przez Litwinów, będącego konsekwencją unii z Polską (1385). Miasto zaczęło się rozwijać, powstały cechy rzemieślnicze. W latach 1503-1522 miasto było otoczone murami obronnymi z 9 bramami i 3 basztami, które zostały zburzone w latach 1799- 1805 z wyjątkiem Bramy Miednickiej, zwanej też Ostrą. Od 1544 przebywał w Wilnie ze swoim dworem Zygmunt II August. W owym czasie miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać. W 1578 król Stefan Batory założył akademię prowadzoną przez jezuitów (Uniwersytet Wileński), dzięki której miasto stało się ważnym ośrodkiem myśli naukowej, religijnej i politycznej w regionie. W ciągu burzliwych dziejów poważne zniszczenia przyniosła okupacja moskiewska trwająca przez sześć lat do roku 1660. Wskutek grabieży, pożarów i rzezi mieszkańców Wilno podupadło. Kolejne zniszczenia przyniosła wojna północna na początku XVIII wieku. Po trzecim rozbiorze Polski (1795) miasto wcielono do Rosji - stało się stolicą guberni. Podczas pobytu wojsk napoleońskich w 1812 doznało kolejnych zniszczeń. ENTER Wilno zamieszkuje 542 tys. osób (2006), a skład narodowościowy mieszkańców w 2001 wynosił: Litwini 57,8 %, Polacy 18,7 %; Rosjanie 14 %, Białorusini 4 %, Żydzi 0,5 %, inne narodowości 5 %. Według, spisu powszechnego z 9 grudnia 1931 Polacy stanowili 65,9 % mieszkańców miasta (128,6 tys. osób), Żydzi 28 % (54,6 tys. osób), Rosjanie 3,8 % (7,4 tys. osób), Białorusini 0,9 % (1,7 tys. osób), Litwini 0,8 % (1579 osób), Niemcy 0,3 % (600 osób), Ukraińcy 0,1 % (200 osób), inni 0,2 % (ok.400 osób).

46 W czasie powstania styczniowego (1863-1864) trwały w mieście zaciekłe walki, spacyfikowane przez generał-gubernatora M.N. Murawjowa. W latach 1915-1918 Wilno było okupowane przez Niemcy. W lutym 1919 zostało stolicą proklamowanej Radzieckiej Socjalistycznej Republiki Litwy i Białorusi, 19 kwietnia 1919 zajęte przez wojsko polskie pod dowództwem E. Rydza-Śmigłego. 22 kwietnia marszałek Piłsudski wydał odezwę do mieszkańców byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego, w którym zapowiadał utworzenie federacji. Rząd litewski odrzucił tę ofertę. Rada Najwyższa konferencji pokojowej zatwierdziła status quo na Litwie, przyjmując projekt rozgraniczenia Polski i Litwy na zasadzie etnicznej (tzw. Linia Focha). Zgodnie z nim Wilno pozostawało po stronie polskiej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej (1919-1921), nastawieni antypolsko Litwini podpisali z Rosją układ pokojowy. 14 lipca 1920 miasto zostało zdobyte przez Armię Czerwoną i przekazane Litwie, w zamian za prawo przemarszu przez jej terytorium. W XIX wieku główną rolę w życiu miasta odgrywał uniwersytet, zreorganizowany w 1803, z polskim językiem wykładowym. Rozwijały się patriotyczne, samokształceniowe organizacje młodzieżowe (filomaci, filareci, promieniści). W 1832, wskutek represji po powstaniu listopadowym (1830-1831), władze carskie zamknęły uniwersytet. Do 1842 przetrwał Wydział Lekarski, przekształcony w Akademię Medyko-Chirurgiczną, i Wydział Teologiczny, przekształcony w Akademię Duchowną. ENTER

47 Po zwycięskich bitwach wpierających bolszewików, jesienią 1920r. Wojska polskie ponownie wkroczyły na teren będący przedmiotem sporu z Litwą. Jednak Wilno, w którym większość mieszkańców stanowili Polacy, bolszewicy przekazali wcześniej Litwie. Nie mogąc działać otwarcie ze względu na mocarstwa zachodnie, Piłsudski zdecydował się na polityczno-militarny podstęp. Zlecił gen. Lucjanowi Żeligowskiemu, dowódcy Dywizji Piechoty Litewsko-Białoruskiej ( w której skład wchodzili przeważnie Polacy z kresów), upozorowanie buntu. 9 października 1920 oddziały te wkroczyły do Wilna, poczym proklamowano powstanie Litwy Środkowej. 20 lutego 1922 Sejm Wileński przyjął uchwałę o przyłączeniu Litwy Środkowej do Polski, co w 1923 uznała Rada Ambasadorów. Litwa nie pogodziła się z utratą miasta co miało znaczący wpływ na stosunki Polsko-Litewskie w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Po IV rozbiorze Polski (1939) zdobyte przez Armię Czerwoną Wilno zostało przekazane Litwie. W czerwcu 1940 ponownie zajęte przez Rosjan, stało się stolicą Litewskiej SRR. Prześladowania i deportacje w głąb ZSRR objęły ok. 35 tysięcy mieszkańców Wilna i okolic, głównie Polaków. W czerwcu 1941 zajęte przez Niemców. W masowych egzekucjach w pobliskich Ponarach zginęło ok. 100 tyś. Mieszkańców (głównie Żydów). W lipcu 1944 wyzwolone przez wojska radzieckie przy współudziale AK (oddziały AK zostały rozbrojone przez Armię Czerwoną, znaczna część żołnierzy została uwięziona i wywieziona w głąb ZSRR). W latach 1944-1991 miasto ponownie zostało stolicą Litewskiej SRR. Od 1991 roku Wilno jest stolicą Litwy. ENTER W 1991 roku ustanowiono mały i wielki herb miasta.

48 Herb Herb miastu został nadany w 1330 roku. Przedstawia on brnącego przez fale Świętego Krzysztofa, niosącego na barkach Dzieciątko Jezus. W roku 1568 Zygmunt August po raz pierwszy wspomina o symbolach, umieszczonych na pieczęci stolicy. Na jednym z jego listów widoczna jest pieczęć, przedstawiająca świętego Krzysztofa, brnącego przez fale, z Dzieciątkiem Jezus na barkach. Święty przedstawiony jest z podwójnym krzyżem na lasce. W XVI wieku laska zamieniona była na wyrwane drzewo. Święty Krzysztof (z greckiego niosący Chrystusa) prawdopodobnie żył w III wieku. Jak głosi legenda, poniósł on śmierć męczeńską za głoszenie nauk Chrystusa w Licji za panowania cesarza Decjusza. Święty Krzysztof jest patronem kierowców, marynarzy, podróżnych, przewodników, ale też introligatorów i ogrodników. Wilno posiada dwa herby – duży i mały. W herbie dużym mieści się mały, po obu jego stronach są trzymacze heraldyczni, nad małym herbem unoszący wieniec laurowy, przepasany wstęgami w kolorach flagi litewskiej (żółty, zielony, czerwony). Trzymacz po prawej stronie herbu prawej ma topór, symbol jedności, przewiązany rózgami liktorskimi, trzymacz po lewej symbol sprawiedliwości wagę oraz kotwicę, znak nadziei. ENTER BG www.rotfl.com.pl