Pierwsze programy.

Prezentacja na temat: "Pierwsze programy."— Zapis prezentacji:

1 Pierwsze programy

2 Aplikacje konsolowe Strumień Strumień wejściowy wyjściowy Aplikacja
Przekierowanie strumienia na drukarkę

3 Pierwszy program

4 Składniki programu Słowa kluczowe: Zmienne (własności) Operatory
main, for, while, if, else.. Zmienne (własności) Liczby całkowite, rzeczywiste, litery (znaki)… Operatory +, -, *, /, <, &, |, ~, !… Funkcje (Metody) ANSI C, funkcje użytkownika

5 Wielkość liter, instrukcje, średniki
C, C++, Java rozróżniają wielkości liter terminEgzaminu TerminEgzaminu – to różne identyfikatory w Uwaga: w Pascalu i np. Basic-u to takie same identyfikatory. Języki te nie rozróżniają wielkości liter Każda instrukcja kończy się średnikiem printf(”ALA” ); X = Y + 123; if (x == y) z = x + y;

6 Instrukcje złożone, komentarze
Instrukcja złożona, to jedna lub kilka instrukcji prostych zgrupowanych poprzez nawiasy klamrowe. { instrukcja1; instrukcja2; instrukcja3; } Komentarz w jednej linii: printf(”To jest instrukcja”); // a to komentarz Komentarz w kilku liniach /* … */ : /* to jest komentarz w kilku liniach */ Komentarze są pomijane przez kompilator.

7 Włączanie plików #include
Dyrektywa #include włącza tekst z pliku do strumienia kompilacji. Jest używana zwykle w celu włączania informacji o deklaracjach zmiennych oraz definicjach stałych. Pliki nagłówkowe standardowych bibliotek są włączane z wykorzystaniem nawiasów <> #include <stdio.h> Można włączać tekst z dowolnego pliku tekstowego: #include ” mojplik.h”

8 Typy danych – wstęp int x;
Dane, którymi będziemy posługiwać się w programie muszą być zadeklarowane. C (C++) i Pascal są językami z tzw. ścisłą typizacją. Oznacza to między innymi, że każda zadeklarowana zmienna lub stała musi mieć podany typ. int x; Odwzorowanie danych w pamięci Typ określa ogólny kształt, wielkość i własności danych. Dzięki określeniu typu kompilator Może: określić i ewentualnie zarezerwować miejsce w pamięci sprawdzać poprawność przypisań dokonywać niezbędnych konwersji danych

9 Kilka typów podstawowych
Liczby całkowite: char short int Liczby rzeczywiste (zmiennoprzecinkowe): float double

10 printf() Funkcja: printf() <stdio.h>
wysyła sformatowane dane do standardowego strumienia wyjściowego int   printf ( tekst_sterujący , argument_1 , argument_2 ,  . . .  ) ; tekst sterujący stała łańcuchowa zawierająca: - zwykłe znaki (które są kopiowane na ekran)   - kody formatujące kolejnych argumentów:     %c    -    pojedynczy znak     %s    -    łańcuch znaków     %d    -    liczba dziesiętna ze znakiem     %f    -    liczba zmiennoprzecinkowa (notacja dziesiętna)     %e    -    liczba zmiennoprzecinkowa (notacja wykładnicza)     %g    -    liczba zmiennoprzecinkowa (krótszy z formatów %f %e)     %u    -    liczba dziesiętna bez znaku   

11 Funkcja: scanf() <stdio.h>
odczytuje dane ze standardowego strumienia wejściowego w/g zadanego formatu i zapamiętuje je pod zadanymi adresami pamięci int   scanf ( tekst_sterujący , adres_1 , adres_2 ,  . . .  ) ; tekst sterujący jest to stała łańcuchowa (w podwójnych cudzysłowach) zawierająca instrukcję jak traktować kolejne dane wczytywane ze strumienia (jakie typy zmiennych są pod adresami adres_1, adres_2, ... ) Kody formatujące (podobne jak dla printf() ):                  %c    -    pojedynczy znak                  %s    -    łańcuch znaków                  %d    -    liczba dziesiętna ze znakiem    %f  lub  %e    -    liczba zmiennoprzecinkowa                  %u    -    liczba dziesiętna bez znaku                  %x    -    liczba w kodzie szesnastkowym (bez znaku)                  %o    -    liczba w kodzie ósemkowym (bez znaku)                     l    -    przedrostek stosowany przed:  d  u  x  o  (long int)                     l    -    przedrostek stosowany przed:  f  e  (double)                     L    -    przedrostek stosowany przed:  f  e  (long double) &  -   operator adresowania (zwraca adres zmiennej podanej po operatorze)