Stereotypy o Polakach.

Prezentacja na temat: "Stereotypy o Polakach."— Zapis prezentacji:

1 Stereotypy o Polakach

2 Stereotypy o Polakach:
piją za dużo; codziennie imprezują; uwielbiają rozmawiać o polityce; bardzo lubią podróżować; piłkę nożną po prostu kochają, ale nie umieją w nią grać; patrioci; religijni; nie za bardzo szanują Rosjan; mamy dobre stosunki (między Polską i Kazachstanem); znają nas przez film „Borat”; wiecznie narzekają.

3 Pierwszy raz - Pierwszy kraj
O Polsce nic nie wiedziałam, kiedy skonczyłam szkołę. Pierwsza Polka, którą poznałam to była pani Michalina Lisiak. Ta nauczycielka dużo mówiła po polsku, wszyscy (studenci) dowiedzieli się wtedy, że język polski składa się z dźwięków “PSZ”. Na przykład: Przepraszam, proszę, przyjaźń, pszczoła itd. Kiedy przerabialiśmy na lekcji materiał o świętach w Polsce, zawsze wyobrażaliśmy sobie ludzi ubranych w tradycyjne ubrania i śpiewajacych kolędy. Myśleliśmy, że Polska jest małym krajem, ale pieszo nie proponowałabym przejść wszystkich jezior i lasów  Myśleliśmy, że wszystkie uniwersytety europejskie są bardzo stare i że będziemy studiować semestr w bibliotece. Kiedy nas pytali jak wygląda Polak lub Polka, mieliśmy w głowie zdjęcia: Barbary Brylskiej, Maryli Rodowicz, Adama Małysza i Lecha Kaczyńskiego.To było zdanie studenta Kazacha studiującego polonistykę, o zwykłym Polaku, przed spotkaniem z rzeczywistością prawdziwej Polski.

4 „Obraz Polaków w podręcznikach do nauki języka polskiego”
Moim pierwszym podręcznikiem do języka polskiego był Zaczynam mówić po polsku. Wtedy nie znałam języka w ogóle. Zauważyłam, że nazwisko Kowalski spotyka się wszędzie, jak u Rosjan – Iwanow. Potem, kiedy na wykładach czytałyśmy teksty, zauważyłam, że Polacy są bardzo wierzący. Dlatego, że czytałyśmy dużo tekstów, jak Polacy obchodzą religijne święta. Tradycje stoją na pierwszym miejscu. Zwróciłam też uwagę, że weekendy Polacy lubią spędzać z rodziną. Na przykład: jeździć w góry, nad morze albo po prostu robić grilla. Często młodzi ludzie nie mieszkają razem z rodzicami. Ale na święta wszyscy: dziadkowie, rodzice, dzieci zbierają się za jednym stołem. Niestety, o jedzeniu było mało informacji. Poznalam tyłko takie dania, jak bigos, zupa pomidorowa, ziemniaki. Było też mało informacji o wyglądzie Polaków. Ale często spotykałam teksty o młodzieży. W niedzielę oni lubią chodzić do kina, na kawkę. Zauważyłam, że Polacy są bardzo weseli, nie przejmują się głupstwami. To według mnie jest dobra cecha charakteru. Jeszcze w podręcznikach było pokazane, że Polacy lubią podróżować, zwłaszcza młodzież. Zwróciłam uwagę, że Polacy są gościnni. Trzeba również odnotować, że Polacy są bardzo uprzejmi. Na ulicy, w sklepach wszyscy zwracają się do siebie nawzajem na pan, pani. U nas, jeżeli jesteś młody – starsi ludzie mówią ci na ty. Moje pierwsze wrażenie było bardzo dobre. I im więcej dowiaduję się o Polakach, to tym bardziej przekonuję się, że pierwsze wrażenie jest prawdziwe!

5 A teraz prawdziwa Polska naszymi oczami :
Na lotnisku: Dużo obcokrajowców. Prawdziwi Polacy zabrali mnie do jakiegoś pokoju i pytali: skąd jestem, ile mam lat, co robię w Polsce oraz ile uczę się polskiego? Myślę, że wszystkich tak witali przyjemnie. Od tego czasu, kiedy rodzice pytają, jak wygląda Polak, wyobrażam sobie dużego wujka, który pytał o wszystko na lotnisku.

6 Dworzec (Katowice) Wreszcie dojechałam do Polski, to było w nocy 16 lutego. Zostaliśmy dobrze powitani przez naszą opiekunkę - panią Magdę, która potem przez całe 4 miesiące opiekowała sie nami, byłam trochę tym zaskoczona (w dobrym sensie), bo oni tak dbali o nas, chociaż oprócz nas było dużo studentów z innych krajów.. Na dworcu czekali na nas taksówkarze, którzy dowieźli nas do akademika (to wszystko przygotawała pani Magda, za co jestem bardzo wdzięczna). W tej sytuacji był potwierdzony stereotyp o polskiej gościnności.

7 (tego nie komentuję... to ich własna sprawa).
Akademik (Ligota DS2) 1.W akademiku zaskoczyło mnie to, że on nie zamyka się w ciągłu doby, można wchodzić i wychodzić kiedy chcesz, iść dokąd chcesz - to jest super! 2.Jeszcze byłam zdziwiona, że w pokojach mogą mieszkać chłopak z dziewczyną razem (tego nie komentuję... to ich własna sprawa). 3.W akademiku można robić imprezy - super (bez sarkazmu!) Mieszkańcy Katowic i nie tylko! Dla mnie było ciekawe to, że Polacy bardzo dziwią się temu, że inna narodowość może dobrze znać i nawet studiować język polski. I to, że większość Polaków prawie nic nie wie o naszym kraju - Kazachstanie i dziwią się temu, że Kazachowie mogą rozmawiać po rosyjsku. Zauważyłam jeszcze to, że młodzież jest bardzo patriotyczna, oni dobrze znają historię swojego kraju, chętnie pokazują osobliwości narodowe, opowiadali ciekawe wydarzenia historyczne. Kiedy zaczynałam studiować język polski, nie miałam zielonego pojęcia o modelu polskiej rodziny. Pamiętam, jak pani Agnieszka opowiadała o swojej rodzinie: o wspólnych posiłkach, o świętach z rodzicami w Hiszpanii. Ze swojego pierwszego tekstu o rodzinie Kowalskich (dokładnie nie pamiętam) przeczytałam, że ubieranie choinki, przygotowanie potraw na kolację czy malowanie pisanek to zajęcia prawdziwej polskiej rodziny. Rodzina to wspólne niedzielne obiady przy stole. Takie posiłki zbliżają do siebie Polaków. Moim zdaniem, jednym z łączników polskiej rodziny jest właśnie stół. Pamiętam w podręczniku „Z polskim na ty” był taki tekst o starym stole, który zostal świadkiem rodzinnych obiadów i tajemnic. Rodzina to także wspólne rozmowy i rozwiązywanie konfliktów. Pamiętam, jak Agnieszka mówiła, że „matriarchat nie jest jednak zbyt popularny”, ale zawsze myślałam, że w europejskich krajach kobiety rządzą w domu. Teraz myślę, że w Polsce jest tak samo jak w Kazachstanie: mąż i żona wspólnie podejmują decyzję. Dlatego i w Polsce, i w Kazachstanie popularne jest powiedzienie, że „mężczyzna jest głową rodziny, lecz kobieta szyją, która tą głową kręci.” Zauważyłam w Polsce, że polska rodzina jest bardzo gościnna, ludzie są mili i uprzejmi. Jeden mój znajomy w Polsce zapraszał nas do swojego domu, byłam bardzo zdziwiona, jak traktowala nas jego matka. Było bardzo przyjemnie. Polskie rodziny są bardzo religijne i wszystkie święta spędzają według tradycji. Nie miałam możliwości spędzenia świąt z polską rodziną, ale mam nadzieję, że będzie jeszcze taka szansa. Nie mogę się doczekać kolejnego spotkania z polskością i polską rodziną.

8 Polacy są religijni. A kiedy święta, to w ogóle masakra! Bo sklepy są zamknięte. Miałam wtedy myśl: NIE ZROBIŁAŚ ZAKUPÓW? TO PO PROSTU JESTEŚ IDIOTKĄ! Mieć depresyjne uczucie, że masz pustą lodowkę na trzy dni albo więcej, dla obcokrajowca-Kazacha to równa się śmierci.

9 Bardzo lubią pić piwo! I oglądać piłkę nożną.
Pamiętam w pierwszy dzień w akademiku poznaliśmy chłopaka, który miał na imię Tomek. Pierwsza rzecz, którą on zrobił, nie było pytanie skąd jesteś, ale proponowanie piwa! Jak wiecie w naszym kraju nie wolno pić alkoholu, jeżeli nie masz 21 lat, ale jeżeli pijesz, to nie tak otwarcie Jedna koleżanka (ale muszę dodać, że ona nie była Polką) tak bardzo KOCHAŁA piwo, że kiedy przychodziłam pogadać z nią, zawsze pytała najpierw: CHCESZ PIWA? W moim rozumieniu to miało sens: Może być herbata albo kawka? To było o ósmej rano.

10

11 Euro 2012 w Polsce mogłoby kosztować mnie życie, bo wszędzie byli Polacy z krzykiem: POLSKA – CZERWONA I BIAŁA! Ale ja byłam za Włochami. W życiu polskiego studenta Impreza - to całe wydarzenie! Tutaj mogłabym powiedzieć, że Polacy są fajni! Nie patrzą na Ciebie, jakbyś nie znała polskiego, to nie będę rozmawiał z Tobą! Oni szukają innych języków, żeby uslyszeć, co albo jak myślisz na dany temat... To mogą być też gesty.  Polscy studenci lubią porozmawiać lub podyskutować o polityce. Oni wiedzą, o co chodzi w Polsce, to znaczy, że są patriotami Rzeczpospolitej Polskiej! Chciałabym, żeby w moim kraju było tak samo.

12 Przez historię nie bardzo lubią Rosjan
Przez historię nie bardzo lubią Rosjan. Kiedy my rozmawialiśmy po rosyjsku w autobusach, starsi ludzie dziwnie na nas patrzyli. Młodzież chce mieć dobre stosunki z Rosją i mówili nam, że chcą żeby to wszystko, co było historią, już nią pozostało.

13

14 Każdy zna powiedzenie, że śmiech to zdrowie
Każdy zna powiedzenie, że śmiech to zdrowie. W tym powiedzeniu kryje się bardzo dużo prawdy. Lekarze udowadniają, że kilka minut śmiechu dziennie przedłuża nasze życie, wzmacnia mięśnie brzucha i rozjaśnia cerę. Chciałabym powiedzieć, jak i z czego śmieją się Polacy i co może rozśmieszyć każdego rosyjskojęzycznego człowieka w Polsce. Śmiech wynika z życia codziennego: w domu, w pracy, przy ogłądaniu telewizji, w rozmowie z przyjaciółmi, itp. sytuacjach. Dla turysty znającego język rosyjski mogą być powodem do śmiechu słowa mające podobieństwo w piśmie i mowie, ale mające inne znaczenie. Pamiętam kiedy pierwszy raz w Katowicach zobaczyłam szyld „Mój sklep”, byłam bardzo zaskoczona, nawet byłam trochę obrażona. Oczywiście, wiem, że w miastach są markety, gdzie sprzedają groby, trumny. Ale jak można do słowa trumna dopisać słowo „mój”! Jestem żywa i chcę jeszcze sobie pożyć. Jacy Polacy są okropni... pomyślałam. Póżniej, na studiach dowiedziałam się, że słowo „sklep” znaczy market. Często miałam nietypowe sytuacje przez podobieństwo języka rosyjskiego do polskiego. Jeden raz w autobusie starsza kobieta powiedziała, że mam niezwykłą azjatycką urodę. Pomyślałam, że ta kobieta jest jakimś skinheadem. Ale po co ona uśmiechała się, kiedy mówiła do mnie? Być może ona mne wyśmiewa? Póżniej okazało się, że Polacy nawet mają „salon urody”. I ta pani zrobiła komplement, i to słowo odnosi się tylko do piękna (ros. uroda to brzydota). Polacy-optymiści: na ulicach, w supermarketach nigdy nie spotkałam Polaka ze skisłą miną. Oni lubią robić ze wszystkiego żarty, często śmieją się z policjantów, z polityki, z rodziny, z dróg polskich itd. W dowcipach można spotkać się z polskim bratem rosyjskiego Wowusi - z Jasiem. Jaś to chłopczyk uczący się w szkole podstawowej. Codzienne życie Jasia jest nasycone żartem. Dowcipy o Jasiu można podzielić na różne tematy. I te wszystkie tematy dotyczą kultury i mentalności całego państwa. Jeszcze jednym z najpopularniejszych i najważnejszych żródeł żartów i dowcipów w polskiej kulturze są kabarety. Pierwszy polski kabaret Zielony Balonik został założony w Pisał do niego Boy-Żeleński, tworzono szopki satyryczne, w których udział brały znane postaci życia politycznego i kulturalnego początku XX wieku. W tym samym czasie działał także kabaret Figliki. W 1909 pojawił się w Warszawie Momus, za nazwę przyjmując imię greckiego bożka, znanego ze złośliwej krytyki, drwiny i śmiechu, jednoznacznie wskazując na charakter działalności (założony przez Szyfmanowskiego i Żółkiewskiego). Teraz istnieją Neo-Nówka, Kabaret Moralnego Niepokoju, Limo itd. Śmiech w życiu, nie tylko Polaków, a całego świata gra dużą rolę. Pomaga zobaczyć dobrą stronę w najtrudniejszych sytuacjach. Tylko dzięki dowcipom, anegdotom, które dają szczery, mądry śmiech, możemy zrozumieć, co jest naprawdę ważne.

15 Stereotyp zawsze zostaje stereotypem, jeżeli ktoś go nie złamie!
Trzy lata temu nie mieliśmy pojęcia o Polsce i o zawsze uśmiechniętych Polakach. Teraz tęsknimy do zielonego kraju z jego krzykami: Polska wiecznie biała i czerwona. Moglibyśmy dużo napisać o naszych wrażeniach, ale lepiej od nas wiecie Wy – Polacy, jak to jest mieszkać w Polsce!

16

17 Prezentację opracowały: Aigerim Orynbassarkyzy Margarita Borovikova Teksty: Aidana Kaliżanowa - Katowice Julianna Sebasjanowa - Obraz Polaków w podręcznikach do nauki języka polskiego Anara Żunusowa – Z czego śmieją się Polacy Aigerim Orynbassarkyzy – pozostałe teksty

18 Zdjęcia: Slajd 2 - Slajd 3 – Slajd 5 – Slajd 11 – Slajd 12 – Slajd 13 – Slajd