ANGIELSCY Poeci.

Prezentacja na temat: "ANGIELSCY Poeci."— Zapis prezentacji:

1 ANGIELSCY Poeci

2 Allen Ginsberg

3 Biografia autora Allen Ginsberg ( ) – poeta brytyjski żydowskiego pochodzenia, zaliczany do twórców nurtu konfesyjnego i ruchu bitników (Beat Generation), w twórczości swojej nawiązywał do klasyków poezji współczesnej (Walt Whitman, William Blake, Arthur Rimbaud), ale też do egzystencjalizmu, surrealizmu i filozofii Dalekiego Wschodu. W wierszach swoich często wykorzystywał stylistykę chrześcijańskich psalmów i buddyjskiej mantry, czemu służyła m. in. anaforyczna budowa utworu. Łączył podniosły wysublimowany styl z językiem potocznym i wulgarnym. Opisywał zjawiska wstydliwe dla współczesnej cywilizacji takie, jak: prostytucję, narkomanię czy homoseksualizm. Sam nie ukrywał, że był zarówno narkomanem, jak i gejem. Dla amerykańskiej kontrkultury lat 60-tych i 70 –tych był postacią kultową, owianą legendą i mirem niezależnego barda jeszcze za życia. Dużo podróżował, m. in. na Daleki Wschód, dwukrotnie odwiedził też Polskę, interesował się jazzem i pop music, występował z takim artystami, jak: Bobe Dylan, Grateful Dead i Paul McCartney, wydał na płycie pieśni Williama Blake’a oraz własne wiersze recytowane do jazzowego akompaniamentu (album „First Blues”, 1983). Po polsku ukazały się: "Utwory poetyckie” (1984), „Skowyt i inne wiersze” (1984), „ Kadysz i inne wiersze: ” (1992), „Znajomi z tego świata” (1993

4 In Back of the Real railroad yard in San Jose I wandered desolate in front of a tank factory and sat on a bench near the switchman's shack. A flower lay on the hay on the asphalt highway --the dread hay flower I thought--It had a brittle black stem and corolla of yellowish dirty spikes like Jesus' inchlong crown, and a soiled dry center cotton tuft like a used shaving brush that's been lying under the garage for a year. Yellow, yellow flower, and flower of industry, tough spiky ugly flower, flower nonetheless, with the form of the great yellow Rose in your brain! This is the flower of the World.

5 Na zapleczu rzeczywistości
bocznicy kolejowej w San Jose wędrowałem samotny aż dotarłem przed fabrykę cystern i usiadłem na ławce obok budki dozorcy. Kwiat leżał na kępce siana na asfaltowej szosie - pomyślałem okropny wyschły kwiat - miał kruchą czarną łodygę i koronę żółtawo brudnych ostrych płatków podobnych cierniowej koronie Jezusa a w środku suchą splamioną bawełnianą kępkę jak stary pędzel do golenia rok temu rzucony gdzieś koło garażu. Żółty, żółty kwiat, kwiat przemysłu, twardy ostry i szpetny, mimo to kwiat - o kształcie ogromnej żółtej Róży w twym mózgu! Oto jest kwiat Świata. przełożył Bogdan Baran

6 Interpretacja Wiersz opowiada o zmieniającym, rozwijającym się świecie nie zawsze w dobrym kierunku.Staja się z minuty na minute, z dnia na dzień coraz bardziej szary, smutny i ponury.

7 Benjamin Franklin

8 Biografia autora Benjamin Franklin King, Jr ( ), amerykański satyryk i poeta , którego prace są opublikowane pod nazwą Ben króla lub pseudonimem Bow Hackley .Dzięki tym pseudonimom osiągnął rozgłos w swoim życiu. Został pochowany na cmentarzu St Joseph. Pomnik wzniesiono w Lake Bluff Park, Berrien County, Michigan w 1924 roku. Znajduje się tam brązowe popiersie króla stworzone przez rzeźbiarza Leonarda Crunelle. Na granicie napisane są fragmenty z jego poematu " Rzeka St Joe "

9 If I should die If I should die tonight  And you should come to my cold corpse and say,  Weeping and heartsick o'er my lifeless clay --  If I should die to-night,  And you should come in deepest grief and woe --  And say: "Here's that ten dollars that I owe,"  I might arise in my large white cravat  And say, "What's that?"  If I should die to-night  And you should come to my cold corpse and kneel,  Clasping my bier to show the grief you feel,  I say, if I should die to-night  And you should come to me, and there and then  Just even hint 'bout payin' me that ten,  I might arise the while,  But I'd drop dead again.

10 Jeśli powinienem umrzeć
Jeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocy I Ty powinieneś przyjść do moich zwłok i powiedzieć, Płacząc i z bólem serca, koniec bez życia Jeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocy, I Ty powinieneś przyjść z głębokim żalem i rozpaczą I powiedzieć: "Tutaj są te dziesięć dolarów, które byłem winny" Ja mógłbym powstać w moim wielkim, białym krawacie I powiedzieć: "Co to jest?" I ty powinienieś przyjść do moich zwłok i uklęknąć Uścisnąć moje nosze pogrzebowe by zobaczyć smutek, który czujesz Ja powiem, Jeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocy I ty powinieneś przyjść do mnie, tu i potem Poprostu wspomnieć 'o płaceniu' mi tych dziesięciu Mógłbym powstać w jednej chwili Ale chciałbym upaść nieżywy znów.

11 Interpretacja Wiersz opowiada o człowieku który jest na łożu śmierci. Pragnie on, aby każda bliska mu osoba pożegnała się z nim w tych ostatnich chwilach życia.

12 Sylvia Plath

13 Biografia autorki Sylvia Plath (ur. 27 października 1932, zm. 11 lutego 1963 w Londynie) –poetka, pisarka i eseistka, zaliczana do grona tzw. Poetów wyklętych. Współcześnie znana m.in. dzięki na poły autobiograficznej powieści Szklany klosz. Jej poezja należy do nurtu poezji konfesyjnej. Sylvia Plath jest przy tym jedną z czołowych postaci kierunku w literaturze lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, określanego mianem Konfesjonalistów (ang. Confessionalist)

14 Child Your clear eye is the one absolutely beautiful thing. I want to fill it with color and ducks, The zoo of the new Whose names you meditate April snowdrop, Indian pipe, Little Stalk without wrinkle, Pool in which images Should be grand and classical Not this troublous Wringing of hands, this dark Ceiling without a star.

15 Dziecko Twoje jasne oko jest jedyną bezwzględnie piękną rzeczą. Chcę napełnić je kolorem i kaczkami, Zoo nowości Nad czyim imieniem medytujesz Kwietniowa śnieżyczka, korzeniówka, Mała Łodyga bez zmarszczki, Kałuża w której obrazy Powinny być wielkie i klasyczne Nie ten niespokojny Wykręcający ręce, ten ciemny Sufit bez gwiazdy.

16 Interpretacja Wiersz opowiada o matce która bardzo kocha swoje dziecko. Matka widzi, że dziecko jest bezbronne i zrobiła by dla niego wszystko, żeby go uchronić przed złymi obrazami świata.

17 William Szekspir

18 Biografia autora William Szekspir (ang, William Shakespeare; ur. prawdopodobnie 23 kwietnia 1564, data chrztu: 26 kwietnia 1564, w Stratford-upon-Avon, zm. 23 kwietnia, 3 maja, 1616 tamże) – angielski poeta, dramaturg, aktor. Powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej oraz reformatorów teatru. Napisał 38 sztuk, 154 sonety, a także wiele utworów innych gatunków. Mimo że cieszył się popularnością już za życia, jego sława rosła głównie po śmierci, dopiero wtedy został zauważony przez prominentne osobistości. Uważa się go za poetę narodowego Anglii

19 Sonnet XCI Some glory in their birth, some in their skill, Some in their wealth, some in their body's force, Some in their garments though new-fangled ill; Some in their hawks and hounds, some in their horse; And every humour hath his adjunct pleasure, Wherein it finds a joy above the rest: But these particulars are not my measure, All these I better in one general best. Thy love is better than high birth to me, Richer than wealth, prouder than garments' cost, Of more delight than hawks and horses be; And having thee, of all men's pride I boast: Wretched in this alone, that thou mayst take All this away, and me most wretched make.

20 Sonet 91 Jedni ród sławią, inni zręczność swoją, Inni swe skarby, inni ciała siłę, Inni strój modny, choć im źle go skroją, Inni sokoły, psy i konie miłe. I każdy jedno ma upodobanie, Które najwięcej radości mu sprawia, Lecz nie chcę z nimi wchodzić w porównanie, Nad wszystko dobre, moje lepszym stawiam. Dla mnie twa miłość lepsza, niż ród stary, Droższa niż skarby i strojów przepychy, Milsza niż sokół, konie i ogary. Drwię, mając ciebie, z całej ludzkiej pychy. Lecz wynędzniałem od tego zarazem, Drżąc, że odejdziesz, czyniąc mnie nędzarzem. tłumaczenie: Maciej Słomczyński

21 Interpretacja W tym sonecie osobą opowiadającą o swoich uczuciach jest pewien młodzieniec, który pragnie pokazać, że w każdym jest coś pozytywnego, jakaś zaleta, a w nim są uczucia do pewnej kobiety, odwzajemnione, lecz później utracone. Bał się, że ona odejdzie i to było dla niego najgorsze. Sonet idealnie pokazuje, że każdy może mieć inne upodobania, chociaż dla innej osoby mogą wydawać się dziwne lub mniej ważne.

22 Koniec Autorzy: Julia Czarnecka, Alicja Kaszuba, Nikola Stępień, Kamila Mokros