Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie

Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie
Leczenie podtrzymujące i wspomagające w szpiczaku plazmocytowym Anna Dmoszyńska 2012 r.

Leczenie podtrzymujące Anna Dmoszyńska 2012 r.

Etapy leczenia szpiczaka
< 70 lat leczenie indukujace > 70 lat leczenie podtrzymujące leczenie ratunkowe leczenie wspomagające leczenie paliatywne Anna Dmoszyńska 2012 r.

Wprowadzenie (1) Coraz lepsze wyniki leczenia indukcyjnego postawiły przed lekarzami problem jak utrzymać tak dobre wyniki indukcji? Jakie stosować leczenie podtrzymujące aby przedłużyć maksymalnie uzyskaną remisję choroby? Anna Dmoszyńska 2012 r.

Wprowadzenie (2) Leczenie podtrzymujące w szpiczaku stosowane jest co najmniej od 30 lat. W tym czasie oceniano: kortykosterydy, interferon α, γ, ATRA, IL-2 Anna Dmoszyńska 2012 r.

Badacze chińscy stosowali u 56 chorych na MM leczenie podtrzymujące interferonem α. Autorzy obserwowali poprawę odnośnie PFS i OS. Trzyletni okres PFS obserwowano u 75,4% w porównaniu do 23,2% grupy kontrolnej, która nie otrzymywała podtrzymywania. 4-letni OS wynosiło odpowiednio 89,7% vs 33,9 Zhonghua Yi Xue 2011; Anna Dmoszyńska 2012 r.

Nowe leki w leczeniu podtrzymującym
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Nowe leki w leczeniu podtrzymującym talidomid lenalidomid bortezomib Anna Dmoszyńska 2012 r.

Międzynarodowa grupa IMWG analizując dane dotyczące leczenia podtrzymującego talidomidem i bortezomibem po ASCT stwierdziła, że leczenie podtrzymujące talidomidem w 6 dużych próbach wykazało wydłużenie czasu do progresji i w 3 próbach wydłużenie całkowitego czasu przeżycia. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Analiza leczenia podtrzymującego bortezomibem wykazała, że lek ten stosowany samodzielnie wydłuża przeżycie chorych w porównaniu do konwencjonalnej terapii i leczenia podtrzymującego talidomidem. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Leczenie podtrzymujące nowymi lekami Autor Lek podtrzymujący Komparator PFS % 0S Attal i wsp. (597) TAL 400 mg Obs 52 vs 36 3 lata 87 vs 77 4 lata Barlogie i wsp. (614) TAL 400 62 VS 43 5 lat 57 vs 44 8 lat Attal (614) Mc Carthy (568) LEN mg placebo 42,2 vs21,8 81 vs 81 Anna Dmoszyńska 2012

Leczenie podtrzymujące po ASCT Lek Efekt Stopień rekomendacji Lenalidomid /Attal i wsp. 2010/ PFS↑ TTP↑ 2B /Mc Marthy i wsp. 2011/ OS ↑ Średnia jakość badania przedwczesne zalecenia Bortezomib /Sonnelveld i wsp. 2010/ PFS ↑ 2 C Anna Dmoszyńska 2012

Efekty leczenia podtrzymującego u chorych po ASCT z translokacją 4;14 Autor Lek podtrzymujący PFS OS Moreau Talidomid 21 m 41,4 m Cavo VTD (konsolidacja ) TAL+ DEX 69% (3 lata) 37% (3 lata) Goldschmidt bortezomib talidomid 36 m 18 m 76% (3 lata) 39% (3 lata) Anna Dmoszyńska 2012

Podsumowanie Leczenie podtrzymujące nie uzyskało jeszcze formy zalecenia czy postępowania standardowego. Leczenie podtrzymujące i jego rodzaj musi być rozpatrywane indywidualnie u każdego pacjenta rozważając korzyści vs ryzyko. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Podsumowanie Nie ustalono czy efekt leczenia podtrzymującego zależy od rodzaju leczenia indukującego Chorzy z translokacją 4;14 odnoszą korzyści z terapii zawierających bortezomib lub lenalidomid Chorzy z delecją 17p mogą odnieść korzyści tylko stosując w indukcji i podtrzymywaniu po ASCT schematy z bortezomibem. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Leczenie wspomagające Anna Dmoszyńska 2012 r.

Leki aktualnie stosowane w leczeniu wspomagającym szpiczaka mnogiego – zmodyfikowane zalecenia NCCN
Leczenie wspomagające: dwufosfoniany białka erytropoetyczne radioterapia Gy Anna Dmoszyńska 2012 r.

Leczenie antyosteolityczne wg doświadczenia Mayo Clinic
Sytuacje kliniczne Zalecenie Jeśli w szpiczaku są widoczne zmiany limfatyczne Podawać dwufosfoniany 1x w miesiącu iv Brak zmian litycznych w rtg ale stwierdza się osteopenię lub osteoporozę Uzasadnione infuzje dożylne dwufosfoniany Szpiczak „tlący” Nie poleca się dwufosfonianów Anna Dmoszyńska 2012 r.

Uwaga Czas leczenia dwa lata po tym okresie przerwa, ale jeśli chory wymaga dalszego leczenia to w odstępach miesięcy. Przed podaniem dwufosfonianów należy skierować chorego do stomatologa celem oceny stanu uzębienia Ważne przestrzeganie higieny j. ustnej. Przed interwencją chirurgiczno - stomatologiczną zrobić miesięczną przerwę w terapii dwufosfonianem. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Czynniki mające wpływ na poprawę stanu fizycznego pacjenta
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Czynniki mające wpływ na poprawę stanu fizycznego pacjenta ćwiczenia fizyczne odpowiednie odżywianie suplementacja witamin i minerałów okresowa kontrola radiologiczna celem monitorowania zmian kostnych Anna Dmoszyńska 2012 r.

Suplementy diety Suplementy diety to różne składniki pochodzenia roślinnego, które stosowane z innym lekiem stosowanym w leczeniu choroby prowadzą do lepszego wyniku leczenia bądź redukcji działań niepożądanych podstawowej terapii. Ocenia się, że 20% chorych na nowotwory stosuje suplementy. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Grzyby stosowane w medycynie chińskiej (1)
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Grzyby stosowane w medycynie chińskiej (1) Ganoderma lucidum Coriolus vesicular Polisacharydy zawarte w grzybach mają właściwości immunostymulujące. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Grzyby stosowane w medycynie (2)
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Grzyby stosowane w medycynie (2) β-glukany pochodzące z rodziny Ganoderma Lucidum wywierają wpływ immunomodulujący przez stymulowanie dojrzewania komórek dendrytycznych pochodzących z monocytów oraz aktywacją komórek NK i NKT D. Chen i g. Chan; Hematology 2009: Anna Dmoszyńska 2012 r.

Kurkumina Kurkumina jest aktywnym składnikiem tradycyjnych ziół chińskich pochodzących z Curcuma longa. Składnik ten wykazuje właściwości przeciwzapalne antyoksydacyjne, chemoprewencyjne i chemoterapeutyczne właściwości. Cell Mol. Life Sci 2008 Anna Dmoszyńska 2012 r.

Mechanizm działania kurkuminy
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Mechanizm działania kurkuminy reguluje aktywność NFΚ B hamuje angiogenezę „wymiata” wolne rodniki tlenowe chelatujące właściwości w stosunku do Fe++ i Cu ++ modulująca aktywność oksydacyjna Kurkumina wykazuje działanie podobne do bortezomibu hamując kompleks proteasomu. Int. J. Mol. Med. 2010;26:447 Anna Dmoszyńska 2012 r.

Scutellaria baicalensis
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Scutellaria baicalensis Jedno z najbardziej aktywnych i popularnych ziół chińskich. Wykazuje wielokierunkowe działanie przeciwzapalne, hipotensyjne przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne oraz przeciwnowotworowe. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Mechanizm działania „wymiata” wolne rodniki tlenowe reguluje geny zaangażowane w cykl komórkowy supresja genu COX-2 działanie przeciwwirusowe wzbudza aktywność fosfolipidazy Cγ1 inhibitor p27 Cancer Treat Rew 2009 Anna Dmoszyńska 2012 r.

Polifenole ekstrahowane z zielonej herbaty
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Polifenole ekstrahowane z zielonej herbaty hamują wzrost komórek szpiczakowych indukują apoptozę komórek szpiczakowych wzmacniają ekspresję DAPK 2 (death-associated protein kinase 2) zwiększają ekspresję FasL i p53 Blood 2006;108:2804 Anna Dmoszyńska 2012 r.

Oridonina Związek wyizolowany z Rabdosia rubescens wykazuje hamujące działanie przeciwszpiczakowe oraz przeciwbiałaczkowe (ALL-T) przez obniżenie ekspresji MCL-1 i białek z rodziny BCL-2, blokuje także TNF Mol.Cancer Ther 2005; 4:578 Anna Dmoszyńska 2012 r.

Związki arsenowe Związki arsenowe stosowane były w medycynie chińskiej od wielu stuleci. Od lat 70-tych leki zawierające związki arsenowe stosowane są w medycynie światowej w leczeniu ostrej białaczki promielocytowej, zespołów mielodysplastycznych i szpiczaka plazmocytowego Anna Dmoszyńska 2012 r.

Zioła chińskie zawierające związki arsenowe to m. in.
Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie Zioła chińskie zawierające związki arsenowe to m. in. Realgar Indigo Quinhuang Powder Zioła te zawierają zarówno związki tlenowe jak i siarkowe (As2O3,As4S4 ) Chin. J. Integr. Med.2010;4:368 Anna Dmoszyńska 2012 r.

PHY 906 Jest to chiński tradycyjny lek ziołowy czteroskładnikowy (scutellaria baicalensis, Glycyrrhiza uralensis, Paeonia lactiflora i Ziziphus jujube), który od 15 lat badany jest na Uniwersytecie Yale jako model terapii adiuwantowej u chorych na nowotwory. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Badacze z tego uniwersytetu wystąpili do FDA o rejestrację tego leku PHY 906 zawiera aktywne związki takie jak: flawonoidy, terpeny, saponiny i glikozydy Anna Dmoszyńska 2012 r.

Wybrane leki ziołowe Nazwa Mechanizm Patrinia scabiosaefolia Hamowanie szlaku przewodzenia STAT 3 Rabdosia rubescens Blokowanie czynnika NFΚ B Zmniejszanie ekspresji Mcl1, BCLXL Zielona herbata Apoptoza komórek szpiczakowych przez zwiększenieekspresji FASl, Fas, kaspazy 4 Aktywuje NFΚ B Scutellaria baicalensis Indukcja apoptozy Hamowanie cyklu komórkowego Zmniejszenie c-MYC Scutellaria orientalis aktywacja kaspazy 3 Curcumin redukuje wolne rodniki tlenowe Anna Dmoszyńska 2012

Leki roślinne a cytostatyki (1) LEK ROŚLINNY SUBSTANCJE AKTYWNE MECHANIZM INTERAKCJI BADANY LEK CYTOSTATYCZNY EFEKT INTERAKCJI Dziurawiec zwyczajny hipercyna Induktor glikoproteiny P (białko odporności lekowej) Imatynib Zmniejszenie działania przeciwnowotworowego Sok grejpfrutowy naryngenina Inhibitor CYP 3A4 Nilotynib Wzrost toksyczności leków przeciwnowotworowych Inhibitor OATP 1 (białko transportujące aniony ograniczone) Etopozyd p.o. Zmniejszenie dostępności biologicznej Vilcacora tzw. koci pazur Pteropodyna Inhibitor CYP3A4 Alkaloidy Vinca Cyklofosfamid Czosnek alicyna Inhibitor CYP2E1 dakarbazyna Anna Dmoszyńska 2012

Leki roślinne a cytostatyki (2) LEK ROŚLINNY SUBSTANCJE AKTYWNE MECHANIZM INTERAKCJI BADANY LEK CYTOSTATYCZNY EFEKT INTERAKCJI Jeżówka Tusilagina Inhibitor CYP3A4 Alkaloidy Vinca Cyklofosfamid Wzrost toksyczności leków przeciwnowotworowych Kozłek lekarski Waleranina Waleriana Aktynidyna Inhibitor CYP2C9 Tamoksifen CYP2C19 Tenipozyd Żeńszeń ginsenozydy CYP3A4 Miłorząb dwuklapowy Kemfreol Alkaloidy Vinca Cyklofosfamid Zielona herbata Galusan epigallokatechiny Inhibitor metaloproteinazy i proteasomu Inhibitor proteasomu 26S: Bortezomib - spadek skuteczności leku in vitro z 95% do 20% -zmniejszenie działania przeciwnowotworowego Anna Dmoszyńska 2012

Zastosowanie bendamustyny w szpiczaku plazmocytowym Anna Dmoszyńska 2012 r.

Bendamustyna jest wyjątkowym lekiem cytostatycznym, który wykazuje strukturalne podobieństwo zarówno do leków alkilujących jak i analogów purynowych i nie wykazuje krzyżowej oporności z innymi lekami alkilującymi. Anna Dmoszyńska 2012 r.

Bendamustyna jako monoterapia w MM
Otwarte prospektywne jednoośrodkowe badanie chorych Porównanie z historyczną grupą kontrolną chorych na MM 25 mg bendamustyny iv codziennie przez 14 d. Hesse i wsp. 1972

Wyniki Grupa kontrolna Bendamustyna CR : 11.11% Czas przeżycia
9 miesięcy – 25% 2 lata % Bendamustyna CR : 11.11% Czas przeżycia: 9 miesięcy : 44.4% 2 lata : 33.3%. 9 months after the start of the treatment 16 patients alive and after 2 years 12 patients were still alive Hesse i wsp. 1972

Chorzy leczeni wcześniej wg schematu: cyklofosfamid, melfalan, winkrystyna, epirubicyna Bendamustyna w dawce 60 mg/m2 iv (1 godz. infuzja), dni 1-2, cykle co 3 tygodnie Wyniki Heider i wsp. 1997

Badanie prospektywne Bendamustyna jako terapia ratunkowa 25 chorych na MM, uprzednio leczonych (1-5 linii chemioterapii) Protokół leczenia Bendamustyne 50 mg/m2 iv dni 1 - 5 cykle co 4-6 tygodni Wyniki Bremer i wsp. 1999

Knop i wsp. Haematologica 2005
Bendamustyna – badanie fazy I/II Wyniki Odpowiedź 60 mg/m2 (n=5) 70 mg/m2 (n=8) 80 mg/m2 (n=6) 90 mg/m2 (n=6) 100 mg/m2 (n=6) Total, N (N=31) CR -- 1 2 PR 3 7 MR ORR /55% ORR - Całkowity odsetek odpowiedzi (CR + PR + MR) CR = odpowiedź całkowita PR = odpowiedź częściowa MR = mniejsza odpowiedź Knop i wsp. Haematologica 2005

Knop i wsp.. Haematologica 2005
Bendamustyna – badanie fazy I/II Wyniki Średni czas trwania odpowiedzi - 8 (4-15) miesięcy Zakażenia stopnia 2 wg WHO – 2 chorych Maksymalna tolerowana dawka: 100 mg/m2 (Toksyczność ograniczająca dawkę – gorączka neutropeniczna u 1 chorego przy dawce bendamustyny 100 mg/m2) Knop i wsp.. Haematologica 2005

Wyniki (I) Ocena odpowiedzi na leczenie ORR 51 (75) 44 (70) NS CR
Bendamustyna + Prednizon N=68 n (%) Melfalan + Prednizon N=63 P value* ORR 51 (75) 44 (70) NS CR 22 (32) 8 (13) 0.007 PR 29 (43) 36 (57) SD 16 (23) 17 (27) PD 1 (2) 2 (3) ORR = Overall Response Rate (CR + PR); CR = Complete Response; PR = Partial Response; SD = Stable Disease; PD = Progressive Disease; NS = Not Significant *Fisher’s Exact Test Pönisch i wsp. J Cancer Res Clin Oncol. 2006

Bendamustyna – badanie fazy I/II
Eskalowana terapia z zastosowaniem bortezomibu, deksametazonu i bendamustyny u chorych na oporną/nawrotową postać MM Protokół leczenia: bortezomib 1,3 mg/m2 iv w dniach 1,4,8,11 w monoterapii Następnie, u chorych, którzy nie osiągnęli przynajmniej mniejszej odpowiedzi, eskalacja terapii poprzez dodanie: deksametazon mg iv w dniach 1,4,8,11 bendamustyna – 100 mg/m2 w dniach 1 i 8 Fenk i wsp., Leuk Lymph 2007

Schemat z zastosowaniem bendamustyny, bortezomibu i prednizonu u chorych na oporną/nawrotową postać MM Protokół leczenia: bendamustyna – 80 mg/m2 iv w dniach: 1 i 2 bortezomib ,3 mg/m2 iv w dniach: 1,4,8,11 prednizon mg po w dniach: 1,4,8,11 cykle 21- dniowe do uzyskania najlepszej odpowiedzi lub progresji choroby 46 chorych na oporną/nawrotową postać MM średnia liczba cykli przed BVP – 2 (1-6) Wyniki: ORR - 78% (2CR, 5nCR, 6 VGPR, 15 PR i 8 MR) EFS i OS po 12 miesiącach: 46% i 79% Pönisch i wsp. ASH2007, Abs. 2723

Schemat z zastosowaniem bendamustyny, bortezomibu i deksametazonu u chorych na oporną/nawrotową postać MM Protokół leczenia: bendamustyna mg/m2 w dniu 1 i 8 bortezomib ,3 mg/m2 iv w dniach 1,4,8,11 deksametazon x 8 mg po w dniach 1-3 i 8-10 40 chorych (średnia wieku 66 lat, zakres 51-86) średnia liczba linii przed BVD – 4 (2-10) Wyniki: ORR-85% (VGPR-25%, PR-47,5%, MR-12,5%) czas trwania remisji (co najmniej PR) - 8 miesięcy (zakres 2-26 miesięcy) Hrusovsky i wsp. ASH 2007, Abs. 4851

Badanie I fazy - zastosowanie schematu BPT (bendamustyna, prednizon i talidomid) u chorych na oporną/nawrotową postać MM Protokół badania: bendamustyna mg/m2 iv w dniach: 1,8 i 15 prednizon mg po w dniach: 1,8,15 i 22 talidomid (Thal) , 100 lub 200 mg po w dniach 1-28 cykle 28 dniowe do uzyskania najlepszej odpowiedzi, toksyczności ograniczającej dawkę lub progresji choroby Pönisch i wsp. Br J Hematol 2008

Badanie I fazy (zastosowanie schematu BPT (bendamustyna, prednizon i talidomid) u chorych na oporną/nawrotową postać MM Grupa 28 chorych: Ramię A: chorzy z nawrotem po konwencjonalnej chemioterapii: 3 grupy po osób (różna dawka Thal) Ramię B: chorzy z nawrotem po HD/ASCT Pönisch i wsp. Br J Hematol 2008

Bendamustyna – badanie fazy I
Badanie I fazy (zastosowanie schematu BPT (bendamustyna, prednizon i talidomid) u chorych na oporną/nawrotową postać MM Wyniki: Całkowity odsetek odpowiedzi - 89% PFS (mediana) – 11 miesięcy OS (mediana) - 19 miesięcy Objawy niepożądane: Niedokrwistość - 5/28 Małopłytkowość – 2/28 Neutropenia – 12/28 Łagodna polineuropatia obwodowa -21/28 Pönisch i wsp. Br J Hematol 2008

Bendamustyna u chorych z nawrotowym/ opornym MM – analiza retrospektywna
39 chorych z nawrotowym/opornym MM, leczonych bendamustyną w ramach leczenia ratującego Średnio 2 (zakres 1–5) linii wcześniejszej terapii, pacjenci otrzymali średnio 3 (zakres 1–10) cykli leczenia bendamustyną Mediana dawki bendamustyny wyniosła 100 (zakres 80–150) mg/m2 w dniach 1+2 miesięcznego cyklu Bendamustynę podawano w monoterapii u 31% chorych i w skojarzeniu z kortykosteroidami u 69% Michael M. i wsp. Eur J Med Res 2010 34

Bendamustyna u chorych z nawrotowym /opornym MM – analiza retrospektywna: wyniki
PR -36%, MR -18%, NC - 26% mediana PFS - 7 miesięcy, mediana OS - 17 miesięcy Nie zaobserwowano istotnych różnic pod względem efektu działania: w przypadku bendamustyny w dawce 80–100 mg/m2 względem 120–150 mg/m2 w przypadku bendamustyny w monoterapii względem leczenia skojarzonego wśród pacjentów w wieku >65 lat względem młodszych pacjentów Zdarzenia niepożądane stopnia 3/4 obejmowały niedokrwistość, małopłytkowość i neutropenię Najczęstszymi toksycznościami niehematologicznymi były nudności i wymioty oraz biegunka stopnia 1/2; nie odnotowano żadnych przypadków łysienia Bendamustyna u chorych z nawrotowym/opornym MM – analiza retrospektywna: wyniki Ogółem 36% chorych wykazało częściową odpowiedź, w tym jeden chory (3%) bardzo dobrą częściową odpowiedź, 18% wykazało minimalną odpowiedź, a u 26% choroba była stabilna. Mediana przeżycia wolnego od zdarzeń wyniosła 7 miesięcy, a mediana całkowitego czasu przeżycia - 17 miesięcy. W badaniu nie odnotowano żadnych istotnych różnic pod względem efektu zdrowotnego pomiędzy chorymi otrzymującymi 80–100 mg/m2 bendamustyny, a tymi otrzymującymi wyższą dawkę na poziomie 120–150 mg/m2. Poza tym nie zaobserwowano żadnych istotnych różnic pod względem efektu zdrowotnego pomiędzy podgrupami otrzymującymi bendamustynę w monoterapii lub w skojarzeniu z kortykosteriodami, czy pomiędzy pacjentami w wielu powyżej 65 lat, a młodszymi pacjentami. Zdarzenia niepożądane stopnia 3/4 obejmowały anemię u 4 (10%) chorych i małopłytkowość u 10 (26%) chorych. U 16 (41%) pacjentów rozwinęła się neutropenia stopnia 3/4, a 6 spośród nich (15%) wymagało dożylnego leczenia antybiotykowego i hospitalizacji. Toksyczności niehematologiczne obejmowały głównie reakcje żołądkowo-jelitowe: nudności i wymioty stopnia 1/2 u 8% oraz biegunkę stopnia 1/2 u 5%. Nie zaobserwowano żadnych przypadków łysienia. Piśmiennictwo: Michael M et al. Eur J Med Res 2010;15:13–19. Michael M i wsp. Eur J Med Res 2010 35

Dawka i droga podawania
Schematy leczenia z bendamustyną u ciężko przeleczonych chorych wg Kriegera i wsp. Lek Dawka i droga podawania Dni leczenia Uwagi Bendamustyna 90 mg/m2 i.v. 1,2 Cykle powatrzane co 28 dni Deksametazon 8 mg p.o.

Dawka i droga podawania
Schematy leczenia z bendamustyną u ciężko przeleczonych chorych wg Gisslingera i wsp. (1) Lek Dawka i droga podawania Dni leczenia Uwagi Bendamustyna 40 mg/m2 i.v. 1,2 Cykle 28 dniowe Lenalidomid 10 mg p.o. 1 - 21 Deksametazon 16 mg p.o. 1 x ~ tyg.

Dawka i droga podawania Cykle powtarzane co 28 dni
Schematy leczenia z bendamustyną u ciężko przeleczonych chorych wg Gisslingera i wsp. (2) Lek Dawka i droga podawania Dni leczenia Uwagi Bendamustyna 70 mg/m2 i.v. 1,2 Cykle powtarzane co 28 dni Lenalidomid 10 mg p.o. 1 - 21 Deksametazon 16 mg p.o. 1 x ~ tyg.

Podsumowanie 100 mg/m2 w dniach na cykl jest maksymalną tolerowaną dawką bendamustyny podawanej w monoterapii u chorych z nawrotowym/opornym MM po transplantacji1 Bendamustyna jest skuteczna w skojarzeniu z bortezomibem u chorych z nawrotowym MM2,3 Bendamustyna jest skuteczna w skojarzeniu z prednizonem i talidomidem u chorych z nawrotowym/opornym MM4 Bendamustyna stanowi opcję leczenia nawrotowego i opornego MM z uwagi na korzystny profil toksyczności zarówno w monoterapii, jak i leczeniu skojarzonym5 Podsumowanie 100 mg/m2 w dniach na cykl jest maksymalną tolerowaną dawką bendamustyny podawanej w monoterapii u chorych z nawrotowym/opornym MM po transplantacji. Wykazano również, że bendamustyna jest skuteczna i dobrze tolerowana w skojarzeniu z bortezomibem u chorych z nawrotowym MM2,3 a w skojarzeniu z prednizonem i talidomidem u chorych z nawrotowym/opornym MM.4 Wstępne wyniki trwającego badania dot. stosowania bendamustyny plus lenalidomidu plus deksametazonu są obiecujące, jeśli chodzi o to skojarzenie u chorych na MM, poddanych wcześniej intensywnemu leczeniu.5 Na koniec, analiza retrospektywna wykazała, że bendamustyna jest skuteczna u chorych na MM w zaawansowanym stadium klinicznym w przypadku stosowania w placówce klinicznej, dając wskaźnik częściowej odpowiedzi na poziomie 36%, który jest podobny jak w przypadku innych terapii ratujących.6 Piśmiennictwo: 1. Knop S et al. Haematologica 2005;90:1287–8. 2. Hrusovsky I et al. Blood 2007;110:Abs 4851. 3. Pönisch W et al. Blood 2007;110: Abs 2723 4. Pönisch W et al. Br J Haematol 2008;143:191–200. 5. Lentzsch S et al. Blood 2009;114:Abs 1856. 6. Michael M et al. Eur J Med Res 2010;15:13–19. 1.Knop S et al. Haematologica 2005;90:1287–8; 2. Hrusovsky I et al. Blood 2007;110:Abs 4851; 3. Pönisch W et al. Blood 2007;110: Abs 2723; 4. Pönisch W et al. Br J Haematol 2008;143:191–200; 5.. Michael M et al. Eur J Med Res 2010;15:13–19 36

Rekomendacje dotyczące stosowania bendamustyny w szpiczaku mnogim
wg Międzynarodowego Panelu Ekspertów (2009) Cheson BD, Wendtner CM, Pieper A, Dreyling M, Friedberg J, Hoelzer D, Moreau P, Gribben J, Knop S, Montillo M, Rummel M. Optimal use of bendamustine in chronic lymphocytic leukemia, non-Hodgkin lymphomas, and multiple myeloma: treatment recommendations from an international consensus panel. Clin Lymphoma Myeloma Leuk Feb;10(1):21-7.

Rekomendacje dotyczące stosowania bendamustyny w szpiczaku mnogim
wg Międzynarodowego Panelu Ekspertów (2009) bendamustyna jest zalecana przez ekspertów w dawce mg/m2 stosowanej w 1 i 2 dniu cyklu leczenia u chorych z nawrotową/oporną postacią szpiczaka mnogiego u chorych, u których nie uzyskano odpowiedzi po 2 cyklach leczenia, należy rozważyć zmianę formy terapii; u chorych z oporną/nawrotową chorobą należy stosować od 4 do 6 cykli leczenia leku nie należy stosować u chorych z niewydolnością nerek i klirensem kreatyniny <40 ml/min oraz u chorych ze stężeniem transaminaz > 2,5 x górna granica normy lub stężeniem bilirubiny > 3 x górna granica normy

Leczenie chorych kwalifikujących się do HDT i PBSCT
Leczenie indukcyjne CTD lub VCD neurotoksyczność progresja remisja lenalidomid bendamustyna bortezomib talidomid bendamustyna HDT+PBSCT remisja remisja podtrzymywanie PBSCT podtrzymywanie nawrót nawrót 2-gi PBSCT lenalidomid bendamustyna nowe leki VAD powtórzenie leczenia u chorych z remsiją > 12 m-cy

Leczenie chorych nie kwalifikujących się do HDT i PBSCT
Leczenie indukcyjne MPT lub MPV neurotoksyczność progresja remisja lenalidomid bendamustyna neurotoksyczność podtrzymywanie bortezomib remisja progresja remisja nawrót podtrzymywanie bortezomib lenalidomid talidomid bendamustyna nawrót podtrzymywanie nowe leki VAD EDAP zredukowany lenalidomid małe dawki

Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres