RYS HISTORYCZNY MIASTA OSIEK

Prezentacja na temat: "RYS HISTORYCZNY MIASTA OSIEK"— Zapis prezentacji:

1 RYS HISTORYCZNY MIASTA OSIEK

2

3 Pierwsze wzmianki o miejscowości Osiek sięgają czasów panowania Bolesława Chrobrego. Władca w 1020 r. przekazał Ossziekowi klasztorowi benedyktynów na Świętym Krzyżu. W roku 1253 w źródłach zapisano Ossek jako dzisiejszy Osiek. Osada była wówczas grodem książęcym posiadającym przywileje targowe. W 1270 r. osada została odstąpiona Bolesławowi Wstydliwemu przez opata jasnogórskiego.

4 Mieszkańcy Osieka wykorzystywali bardzo sprzyjające położenie osady, znajdujące się na trakcie z Krakowa do Sandomierza, Lublina i na Litwę. Będąc w drodze do stolicy zatrzymywali się tutaj książęta piastowscy. Stąd wniosek, że musiał tutaj stać zamek lub warownia. W Osieku wydanych zostało również kilka przywilejów. Przykładowo Bolesław Wstydliwy podpisał tutaj przywileje w 1253, 1262, 1264, 1268, Kazimierz Wielki przebudował zamek i podobno bywał w nim dość często.

5 Osiek został spustoszony po bitwie pod Goźlicami przez Tatarów i Rusinów. Mieszkańcy jednak odbudowali wieś, a w 1430 r. król Władysław Jagiełło potwierdził istnienie ośrodka miejskiego, nadał również Osiekowi cotygodniowe targi w środy oraz dwa jarmarki na św. Piotra w Okowach (1 sierpień), oraz św. Gawła (16 października)

6 Za czasów panowania Władysława Warneńczyka Osiek należał do Dersława z Rytwian, wojewody sandomierskiego. Z kolei w 1525 r. miastem zarządzał faktor królewski Jan Gotowski. Następnie stał się własnością familii Strzyżowskich, panów na Strzyżowie i Czudźcu. Nie jest wyjaśnione jak Osiek znalazł się w rękach szlacheckich. Możliwe, iż został wykupiony lub nadany. W ciągu pierwszej połowy XVI w. miasta zmieniało kilkakrotnie właścicieli, żeby w 1551 r. znów trafić do dziedziców Strzyżowskich

7 Po niepokojach najazdów tatarskich Osiek rozkwitał gospodarczo oraz kulturalnie. Największy okres rozwoju przypadł na przełom XVI i XVII w. Wówczas miasto liczyło 1000 mieszkańców. W obrębie miasteczka rozwijał się handel, rzemiosło, garncarstwo, szewstwo, tkactwo oraz bartnictwo. Rejestr podatkowy oraz lustracja z 1564 r. wymieniają w Osieku 19 piekarzy, 8 rzeźników, 4 kowali, garncarzy i szewców, 3 tkaczy, 2 krawców i kuśnierzy, ślusarza, łaziebnika i kilku rybaków oraz młynarzy. W Osieku w drugiej połowie XVII w. stało ok. 60 domów. Miasteczko

8 jednakże cały czas się rozbudowywało i pod koniec wieku XVIII jego zabudowa wynosiła ponad 100 budynków, a w latach 20-tych XIX w. dochodziło do 150. Po upadku powstania listopadowego ekonomia królewska została przekształcona na majorat. Osiek z przyległościami oddano na własność rosyjskiemu generałowi Wasilowi Pogodinowi, a następnie w czasie reformy administracyjnej w 1869 r. zabrano Osiekowi prawa miejskie. Jednocześnie w roku tym Osiek został siedzibą gminy. W jej skład wchodziły: Pliskowola, Strzegom, Bukowa, Lipnik, Kąty, Długołęka, Matiaszów, Szwagrów, Niekurza, Tursko Wielkie, Trzcianka oraz Wiązownica.

9 Pod koniec XIX w. na terenie miasta Osiek dziedzic posiadał 28 morgów ziemi. Osiek finansowo nie radził sobie dobrze. Na przestrzeni lat zanotował ogólny ujemny bilans pieniężny kasy. Nie wróżyło to dobrze na przyszłość. Miasteczko to nie tylko nie rozwijało się w tym okresie, ale wręcz przeżywało stagnację i popadało w coraz większy kryzys monetarny. Odbiło się to również na warunkach materialnych ludności.

10 Opracowali uczniowie uczęszczający na zajęcia z historii „Łowcy historii” w ramach projektu „Szansa na lepszą przyszłość”