Wprowadzenie do technik efektywnego uczenia Zajęcia 1

Prezentacja na temat: "Wprowadzenie do technik efektywnego uczenia Zajęcia 1"— Zapis prezentacji:

1 Wprowadzenie do technik efektywnego uczenia Zajęcia 1

2 Problemy z tym dziś się zmagamy… wszyscy!

3 Dzisiejszy świat niepewność, nieprzewidywalność, gwałtowne, niespotykane na dotychczasową skalę tempo zmian (Bauman, Luhmann, Giddens), nieprawdopodobny przyrost informacji, intensywność komunikacji, różnice w operowaniu technologiami, w tym Internetem, walka o uwagę, niebywały rozwój technologiczny, niedostosowanie instytucji do skali, tempa i kierunku zmian – w tym – niestety – dzisiejszej szkoły (Robinson, Fischer, Giddens), brak fundamentów, oparcia, podstawy, zaufania (Sztompka) paradoks wielości wyboru. Chaos.

4 Grzechy szkoły brak wsparcia szkoły dla rozwoju umiejętności – taniec, sztuka, teatr, film, sport itd. (Mamy nie tylko mózgi, ale i ciała, Robinson), przeładowanie wiedzą, jej rozłączność i fragmentaryczność. Nieróżnicowanie technik uczenia, „jednowymiarowość” zajęć, brak nauki uczenia (Przepis, w którym zawarto składniki, ale pominięto instrukcję), zaniedbywanie nowych technologii i nowych mediów w nauczaniu, brak wsparcia motywacyjnego i celowościowego ucznia (Dlaczego mam się tego uczyć? Bo tak! Ucz się!) nakierowanie na jeden rodzaj inteligencji. pomijanie twórczości, kreatywności, wynalazczości.

5 5 najważniejszych „rozpoznań”
Jak się uczę – rozpoznanie indywidualnego stylu uczenia (wzrokowiec, słuchowiec, kinestetyk) oraz sposobu uczenia (planowe, systematyczne, niesystematyczne). Co mnie interesuję – rozpoznanie zainteresowań, tego, co autentycznie angażuje, czemu poświęcam najwięcej czasu, uwagi, Jakie są moje cele szkolne (teraźniejszość i bliska przyszłość) oraz życiowe (dalsza przyszłość). Czemu/komu poświęcam najwięcej czasu i jak go spędzam – pracy/ nauce (produktywnie, nieproduktywnie), przyjemnościom własnym, rodzinie/ przyjaciołom/ znajomym. Co/ kto mnie motywuję – co powoduje, że mimo trudności, nie poddaje się – jestem konsekwentny i wytrwały, a jeśli tak nie jest, dlaczego.

6 Pytania, których nie zadajemy
Kim chcę być i co chcę robić za 15, 10, 5 lat, 3 lata, za 1 rok, 0,5 roku – jakie są moje cele krótko- i długoterminowe? Dlaczego chcę to robić – jaka jest moja motywacja? Czy jeśli nie mam pomysłu na przyszłość, czy poszukuję swojej drogi i zastanawiam się nad nią? Czy znam swoje silne i słabe strony? Co robię, by realizować swoje cele (jeśli je znam)? Czy wystarczająco dobrze znam siebie? Dlaczego – mimo że wiem, czego chcę – nie udaje mi się wytrwać w postanowieniach? Mam słabą silną wolę? Kto jest dla mnie drogowskazem/ mentorem/ autorytetem? Czy mam osobę, która może być moim przewodnikiem? Czy mam osobę, która wspiera i konstruktywnie krytykuje?

7 Jak więc się uczyć?

8 1| Poznaj swój styl uczenia Co to znaczy?

9 Problem: wymaga czasu i samopoznania
1| Wykorzystuj te techniki uczenia, które w twoim przypadku są najskuteczniejsze. Testuj, sprawdzaj, ucz się na błędach, odrzucaj. Wybierz tylko to, co działa i przynosi rezultaty. Problem: wymaga czasu i samopoznania

10 2| Obierz strategię. Planuj uczenie

11 Problem: konsekwencja, praca u podstaw
2| Ustal, ile czasu dziennie poświęcasz na naukę, i trzymaj się tego. Korzystaj z harmonogramów dnia. Zobowiąż się przez sobą do solidnej pracy nad poznaniem siebie. Problem: konsekwencja, praca u podstaw

12 3| Bądź gotowy na porzucenie „strefy komfortu”

13 3| Nie oczekuj rezultatów bez pracy i zaangażowania. Ustaw priorytety i trzymaj się ich. Bądź konsekwentny. Problem: pokusy

14 4| Techniki uczenia to umiejętności, które trzeba posiąść

15 4| Samo poznanie nie wystarczy, trzeba je opanować, tak jak uczy się tańca, gry gitarze, żonglowania. Problem: wymaga czasu, systematyczności, obserwowania siebie, wytrwałości i wiary, że się uda

16 5| Obserwuj małe sukcesy. Postęp trwa w czasie

17 5| (Samo)Motywacja jest motorem najszybszych, najskuteczniejszych, najtrwalszych zmian. Problem: samoobserwacja. Jeśli widzisz cel końcowy, to potrafisz wyznaczyć drogę i widzieć każdy krok naprzód

18 Czego używać w nauce, bez względu na styl uczenia
Wyobraźni, myślenia obrazowego – zobacz to, czego się uczysz, Emocji – poczuj to, czego się uczysz, doświadcz tego, Zabawy, humoru, żartu, ironii, sarkazmu, anegdoty, opowiastki, Doświadczenia, eksperymentu – czy udałoby się sprawdzić to w działaniu lub zobaczyć w naturze (chemia, biologia, fizyka itd.), (samo)poznania – nie bój się pytać, stawiaj pytania sobie i innym, Łącz zmysły – ucz się wyobrażając sobie, dotykając/ czując, smakując, wąchając, słysząc, robiąc/ wykonując, Wiary w siebie i własne możliwości – wspieraj je motywacją zewnętrzną i wewnętrzną, Pasji i zaangażowania – krytykuj, nie zgadzaj się, dyskutuj, Nowych technologii i mediów – blogów, mikroblogów, czytników RSS, podkastów, poczty elektronicznej, wirtualnych słowników i encyklopedii , forów internetowych, czatów tamatycznych, Twórczości – namaluj to, narysuj, stwórz, skonstruuj, zbuduj, opracuj,

19 Co naprawdę Cię interesuje?

20 Nie bądź obojętny, Zastanawiaj się, myśl, działaj, Wyciągaj wnioski.
Credo Nie bądź obojętny, Zastanawiaj się, myśl, działaj, Wyciągaj wnioski.

21 Wiele zależy od Ciebie. Wykorzystaj to!

22 Polecana literatura Gordon Dryden, Jeannete Vos, Rewolucja w uczeniu, przeł. Beata Jóźwiak, Poznań 2003. Monika Łukasiewicz, Sukces w szkole, Poznań 2005. Robert Fischer, Uczymy jak myśleć, przeł. Krzysztof Kruszewski, Warszawa [dostępna w antykwariatach – nakład wyczerpany]. Robert Fischer, Uczymy jak się uczyć, przeł. Krzysztof Kruszewski, Warszawa [dostępna w antykwariatach – nakład wyczerpany]. Ken Robinson, Oblicza umysłu. Ucząc się kreatywności, przeł. Aleksander Baj, Kraków 2010.

23 Dziękuję za Twój poświęcony czas!