PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNA

Prezentacja na temat: "PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNA"— Zapis prezentacji:

1 PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNA
NAJCZĘSTSZE ZDARZENIA

2 RANY Rana to uszkodzenie tkanek organizmu połączone z przerwaniem ciągłości skóry, krwawieniem i znacznym bólem.

3 RANY Ze względu na rodzaj czynnika uszkadzającego rany dzielimy na:

4 RANY Rana cięta – zadana ostrymi przedmiotami – nożem, żyletką, szkłem, blachą. Ma gładkie i równe brzegi, jest niezbyt głęboka, ma jednolitą powierzchnie urazu, tkankę okoliczną niezmienioną i towarzyszy jej silny krwotok.

5 RANY Rana kłuta – zadana przez ostro zakończone przedmioty – gwóźdź, drut. Głęboka, o niewielkiej średnicy i równych brzegach, gładkiej powierzchni i tkankach okolicznych niezmienionych. Pozornie mało krwawi, lecz może swą głębokością sięgać jam ciała lub narządów wewnętrznych.

6 RANY Rana szarpana – spowodowana jest rozciągnięciem i napięciem tkanek ponad ich fizjologiczną wytrzymałość. Brzegi rany są postrzępione i poszarpane. Krwawienie niezbyt obfite.

7 RANY Rana miażdżona – spowodowana płasko i tempo działającymi siłami (upadek, uderzenie, kopnięcie). Brzegi rany są nieregularnie postrzępione, zasinione, okoliczne tkanki stłuczone, zmiażdżone, ulegające obrzękowi. Krwawienie skąpe, duża bolesność, odrętwienie bólowe zmiażdżonych tkanek.

8 RANY Rana kąsana – kombinacja rany kłutej i szarpanej,
Rana rąbana – kombinacja rany ciętej i miażdżonej.

9 RANY Cel pierwszej pomocy: ochrona rany przed zakażeniem,
zmniejszenie lub opanowanie krwotoku, ochrona rany przed dodatkowymi urazami, poprawa psychicznego stanu ofiary.

10 RANY Pierwsza pomoc: odsłonić zranione miejsce, obejrzeć ranę i ustalić jej rodzaj, oczyścić ranę i jej okolice za pomocą wody i gazy,

11 RANY Pierwsza pomoc: zdezynfekować powierzchnię rany woda utlenioną i zabezpieczyć ranę, przykrywając jej powierzchnię jałową gazą,

12 RANY Pierwsza pomoc: odkazić powierzchnię skóry w okolicy rany jodyną, gencjaną lub fioletem goryczkowym (barwniki antyseptyczne),

13 RANY Pierwsza pomoc: założyć opatrunek tak by nie był zbyt luźny i nie spadł, a zarazem zbytnio nie uciskał i nie tamował fizjologicznego krążenia.

14 RANY Nie wolno: powierzchni rany dezynfekować barwnikami antyseptycznymi (jodyna, gencjana, fiolet goryczkowy-roztwory spirytusowe),

15 RANY Nie wolno: kłaść na powierzchnię rany ligniny lub waty (przyklejają się do powierzchni rany),

16 RANY Nie wolno: usuwać z rany tkwiących w niej zbyt głęboko ciał obcych (można spowodować duży krwotok).

17 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Krwotok to następstwo otwarcia światła naczynia na skutek urazu bądź zranienia.

18 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Wyróżniamy: Krwotok tętniczy – z rany wydobywa się krew dobrze utleniona, jasnoczerwona, o cyklicznie zmiennym ciśnieniu, zsynchronizowanym z pracą serca.

19 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Wyróżniamy: Krwotok żylny – z rany wydobywa się krew o dużej zawartości CO2, koloru ciemnoczerwonego, równomiernym, leniwym strumieniem,

20 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Wyróżniamy: Krwotok włosowaty – krew sączy się z wielu drobnych naczyń tętniczo-żylnych.

21 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Pierwsza pomoc: Głównym celem pierwszej pomocy jest zatrzymanie krwotoku zewnętrznego, najlepiej przy pomocy opatrunku uciskowego, który zatrzymuje każde krwawienie, zabezpiecza ranę przed infekcją i eliminuje opaskę uciskową, a więc niebezpieczeństwo zbyt silnego jej zaciśnięcia.

22 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Schemat opatrunku: rana, gaza jałowa, gazik, wałeczek bandaża wata, bandaż lub chusta trójkątna.

23 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)

24 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Opaskę uciskową stosuje się przy amputacjach urazowych lub katastrofach masowych, a także gdy po założeniu opatrunku uciskowego krwotok nie ustaje.

25 KRWOTOKI(KRWAWIENIA)
Po założeniu opaski uciskowej należy dołączyć kartkę informacyjną z czasem jej założenia. Maksymalny czas zaciśnięcia opaski wynosi 1.5 – 2 godz.

26 KRWAWIENIA Z NOSA Bardzo często spotykanym jeszcze stereotypem postępowania w przypadku krwawienia z nosa jest odgięcie głowy do tyłu i zatkanie nosa, by krew nie wypływała.

27 KRWAWIENIA Z NOSA Taki zabieg powoduje jednak tworzenie się skrzepu w jamie nosowej, który blokuje drogi oddechowe, a poza tym grozi zadławieniem się własną krwią, która nie mając ujścia ścieka po tylnej ścianie gardła.

28 KRWAWIENIA Z NOSA Pierwsza pomoc: pochylamy głowę do przodu,
opieramy czoło na dłoniach,

29 KRWAWIENIA Z NOSA Pierwsza pomoc:
kładziemy zimne okłady bezpośrednio na nos oraz na szyję (w miejscu przebiegu dużych naczyń),

30 KRWAWIENIA Z NOSA Pierwsza pomoc: zaciskamy skrzydełka nosa,
wzywamy pogotowie jeśli krwotok trwa długo i nie słabnie.

31 ZACHŁYŚNIĘCIE Najczęściej spotykanym przypadkiem jest zachłyśnięcie, czyli dostanie się ciała obcego do tchawicy. Ma to miejsce bardzo często podczas rozmowy przy jedzeniu.

32 ZACHŁYŚNIĘCIE Od razu wyzwala się naturalny odruch obronny organizmu w postaci kaszlu. Poszkodowany nie może złapać oddechu i wpada w panikę. Jeśli pomoc nie zostanie udzielona bardzo szybko, w efekcie braku tlenu następuje bezdech.

33 ZACHŁYŚNIĘCIE Pierwsza pomoc:
Jednym ze sposobów radzenia sobie w takiej sytuacji jest uderzanie płaską dłonią w plecy pacjenta między łopatkami.

34 ZACHŁYŚNIĘCIE Pierwsza pomoc:
Trzeba pamiętać, żeby w czasie wykonywania manewru, głowa pacjenta znajdowała się niżej niż jego tułów. Najważniejsze, aby ujście dróg oddechowych było skierowane w dół.

35 ZACHŁYŚNIĘCIE

36 ZACHŁYŚNIĘCIE

37 ZACHŁYŚNIĘCIE Gdy zabiegi te nie pomogą, pozostaje jeszcze wykonanie tzw. CHWYTU HEIMLICHA.

38 ZACHŁYŚNIĘCIE Jeśli pacjent jest przytomny ratownik staje za nim i obejmuje go oburącz za brzuch tak, aby dłonie zetknęły się na brzuchu powyżej pępka. Nagłym ruchem przyciska go mocno do siebie.

39 ZACHŁYŚNIĘCIE W ten sposób ciało obce zostaje "wyciśnięte" z tchawicy w skutek zwiększenia się tłoczni brzusznej działającej następnie na klatkę piersiową.

40 ZACHŁYŚNIĘCIE

41 ZACHŁYŚNIĘCIE Jeśli pacjent leży, (ale jest przytomny!), ratownik klęka przed nim układając obie dłonie na nadbrzuszu ponad pępkiem. Następnie gwałtownym, lecz płynnym ruchem wciska brzuch.

42 ZACHŁYŚNIĘCIE

43 ZACHŁYŚNIĘCIE Manewru Heimlicha nie wolno stosować:
u kobiet ciężarnych, u małych dzieci, u nieprzytomnych oraz u bardzo otyłych.

44 EPILEPSJA(PADACZKA) Padaczka – jest to występujące napadowo schorzenie mózgowe. Wyróżniamy wiele rodzajów i stopni nasilenia epilepsji, różniących się ciężkością i odstępami czasowymi napadów.

45 EPILEPSJA(PADACZKA) Objawy padaczki: nagła utrata przytomności,
sinica, usztywnienie kończyn i mięśni tułowia,

46 EPILEPSJA(PADACZKA) Objawy padaczki: silne drgawki całego ciała,
piana na ustach, mimowolne oddawania moczu.

47 EPILEPSJA(PADACZKA) Napad epilepsji trwa kilka minut i ustaje samoistnie. Po nim chory zapada w sen, nie odzyskując przytomności.

48 EPILEPSJA(PADACZKA) Pierwsza pomoc:
chorego zabezpieczamy przed urazami, podkładając coś miękkiego pod głowę, rozluźniamy ubranie,

49 EPILEPSJA(PADACZKA) Pierwsza pomoc:
zapewniamy spokój i bezpieczeństwo, zapewniamy pomoc lekarską lub wzywamy Pogotowie.

50 EPILEPSJA(PADACZKA) Nie wolno krępować siłą drgawek, ani wkładać choremu do ust żadnych przedmiotów (dowiedziono, że nie pomaga to w ochronie języka przed urazami).

51 OMDLENIE Omdlenie – to krótkotrwała utrata przytomności (nie dłużej niż minutę) spowodowana niedostatecznym dopływem krwi do mózgu lub niewystarczającym jej utlenieniem.

52 OMDLENIE Objawy: skóra, błony śluzowe, wargi blade,
krople potu na skórze, „mroczki przed oczami”,

53 OMDLENIE Objawy: szum w uszach, tętno słabe, powolne,
oddech płytki, rzadki,

54 OMDLENIE Objawy: poszkodowany, mdlejąc, upada tam gdzie stał,
po oprzytomnieniu poszkodowany pamięta co się wydarzyło.

55 OMDLENIE Pierwsza pomoc: Chorego układamy na wznak, tak aby głowa była poniżej tułowia i nóg (najlepiej jest unieść nogi do góry, zwiększając dopływ krwi do mózgu).

56 OMDLENIE Pierwsza pomoc: Rozpinamy uciskające części garderoby (pasek, kołnierzyk), jeśli posiadamy możemy podsunąć choremu do powąchania silne substancje zapachowe (amoniak).

57 OMDLENIE Pierwsza pomoc: W razie ustania oddechu stosujemy sztuczne oddychanie aż do przybycia lekarza. Bezwzględnie wzywamy Pogotowie, jeśli doszło do pełnej utraty przytomności.

58 OMDLENIE Pierwsza pomoc: Po odzyskaniu przez chorego przytomności podajemy gorącą kawę lub mocną herbatę i zapewniamy kontakt z najbliższymi.

59 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Utrata przytomności – to stan dużo cięższy niż omdlenie, w którym człowiek nie reaguje na bodźce środowiska zewnętrznego natomiast na bodźce wewnętrzne reakcja jest osłabiona lub całkowicie zniesiona. Przy utracie przytomności mówimy o stanie zagrożenia życia.

60 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Przyczyny: urazy głowy, niedostatek tlenu w mózgu,
zaburzenia przemiany materii,

61 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Przyczyny: zatrucia,
napady skurczowe pochodzenia mózgowego (padaczka), działanie prądu elektrycznego,

62 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Przyczyny: udar mózgu, nadmierne ochłodzenie,
utonięcie, działanie wysokiej temperatury.

63 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Objawy: bladość skóry i spojówek, oddech płytki,
tętno słabe, wiotkość mięśni,

64 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Objawy:
brak reakcji na bodźce zewnętrzne (nieprzytomny nie reaguje na pytania, głośne wołanie, na uszczypnięcie), może wystąpić bezdech i zatrzymanie krążenia.

65 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: Głównym celem postępowania ratownika jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania organizmu i bezpieczny powrót do przytomności.

66 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: Przede wszystkim poszkodowanego wynosimy z miejsca zagrożenia i zapewniamy spokój i bezpieczeństwo.

67 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: Kontrolujemy oddech, przy braku oddechu badany czy jest zachowane krążenie. Przy braku oddechu prowadzimy sztuczną wentylację płuc, przy zatrzymaniu krążenia pełną reanimację.

68 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: Gdy poszkodowany oddycha układamy go w pozycji bocznej ustalonej w celu zapewnienia drożności górnych dróg oddechowych,

69 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: eliminacji zbędnych ucisków mechanicznych oraz umożliwienia biernego odpływu nagromadzonej w jamie ustnej zawartości (wymiociny, krew).

70 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: Dzięki temu unikniemy zachłyśnięcia się rannego i jego przekręceniu na brzuch lub plecy. Nieprzytomnego cały czas obserwujemy i średnio co minutę kontrolujemy jego czynności życiowe.

71 UTRATA PRZYTOMNOŚCI Pierwsza pomoc: Zawsze przy utracie przytomności należy bezwzględnie wezwać Pogotowie Ratunkowe!!!.

72 ASTMA Astma – to schorzenie polegające na trudnościach w oddychaniu. W zależności od rodzaju choroby, astma może mieć postać nagłego ataku jak również długotrwałych problemów w swobodnym oddychaniu. Czas trwania ataku może być dość krótki (kilka minut), albo trwać kilka dni.

73 ASTMA Przyczyny: czynniki psychiczne,
chroniczne schorzenia dróg oddechowych, alergia.

74 ASTMA Objawy: duszności, głęboki oddech.

75 ASTMA Pierwsza pomoc: Ratujący powinien usadzić osobę z atakiem na krześle przodem do oparcia, ponieważ ułożenie rąk na oparciu uruchamia mięśnie wspomagające oddychanie.

76 ASTMA Pierwsza pomoc: Następnie należy poluźnić ubranie pacjenta (rozpiąć koszulę, krawat pod szyją) i otworzyć okno (jeśli znajduje się w pomieszczeniu).

77 ASTMA Pierwsza pomoc: Ważne jest zapewnienie jak najwięcej wolnej przestrzeni i niedopuszczanie gapiów, ponieważ osoba z atakiem potrzebuje całkowitego spokoju i koncentracji na własnym oddechu.

78 ASTMA Pierwsza pomoc: Jeśli poszkodowany posiada przepisany przez lekarza aerozol na astmę możemy (pomimo zasady nie podawania żadnych leków w pierwszej pomocy przedmedycznej) pomóc go zażyć.

79 ASTMA Pierwsza pomoc: Jeśli atak nie ustępuje przed dłuższy czas lub nasila się koniecznie wzywamy Pogotowie Ratunkowe.

80 ZŁAMANIA Złamanie to uszkodzenie kości połączone z przerwaniem jej ciągłości.

81 ZŁAMANIA Wyróżniamy: złamanie zamknięte – bez uszkodzenie skóry,
złamanie otwarte – z uszkodzeniem skóry.

82 ZŁAMANIA Objawy: bolesność – ból pojawia się zaraz po urazie, trwa i nasila się przy próbach ruchu oraz ucisku miejsca urazu,

83 ZŁAMANIA Objawy: obrzęk – zniekształcenie okolicy urazu będące wynikiem wewnętrznego krwotoku pourazowego,

84 ZŁAMANIA Objawy: patologiczna, czyli nienormalna ruchomość odcinka w normalnych warunkach nieruchomego albo poruszającego się inaczej,

85 ZŁAMANIA Objawy: całkowicie lub częściowo ograniczona zdolność do czynnego poruszania się oraz obciążenia uszkodzonej kości.

86 ZŁAMANIA Pierwsza pomoc: Najważniejsze w udzielaniu pierwszej pomocy jest unieruchomienie uszkodzonego odcinka kości, przy czym ranny nie powinien się poruszać.

87 ZŁAMANIA Pierwsza pomoc: W celu oszczędzenia bólu rannemu i zyskania na czasie sprzęt pierwszej pomocy przynosimy do poszkodowanego i nie rozbieramy go

88 ZŁAMANIA Pierwsza pomoc: dokonując prowizorycznego unieruchomienia przy pomocy kija, laski, parasola, deski, szalika, koca itp.

89 ZŁAMANIA Pierwsza pomoc: Aby osłabić narastanie obrzęku, kończynę należy ułożyć powyżej poziomu serca, ponadto stale kontrolujemy barwę i temperaturę skóry uszkodzonego odcinka, ruchomość palców, czucie.

90 ZŁAMANIA Pierwsza pomoc: W przypadku uszkodzenia kości długich unieruchamiamy dwa sąsiadujące stawy, a w razie uszkodzenia stawu obie sąsiadujące kości.

91 ZŁAMANIA Nie wolno: poruszać uszkodzonym odcinkiem w celu stwierdzenia tarcia odłamów, kierunku czy zakresu ruchów patologicznych, poprawiać nieatanomicznego ustawienia uszkodzonego odcinka.

92 SKRĘCENIA Skręcenie to naciągnięcie lub naderwanie aparatu wiązadłowo - torebkowego stawu.

93 SKRĘCENIA Skręcenie jest mniej groźną formą niż zwichnięcie, ponieważ nie zostaje rozerwana torebka stawowa i dzięki elastyczności wiązadeł zostają przywrócone normalne stosunki anatomiczne stawu.

94 SKRĘCENIA Przy silniejszym skręceniu może jednak dojść do rozluźnienia więzadeł lub ich naderwania. Skręcenie stawu powoduje najczęściej krwawienie wewnątrz stawu, obrzęk, dużą bolesność i ograniczenie ruchów kończyny.

95 SKRĘCENIA Pierwsza pomoc: Przy skręceniu stawu postępujemy podobnie jak przy złamaniu. Kończynę unieruchamiamy poprzez obłożenie jej odpowiednimi przedmiotami(zwiniętymi kocami, częściami garderoby, poduszkami).

96 SKRĘCENIA Nie wolno poruszać stawem ani próbować go nastawić.

97 ZWICHNIĘCIA Zwichnięcie to trwała zmiana położenia powierzchni stawowych, której towarzyszy najczęściej całkowite lub częściowe zerwanie więzadeł stawowych, pęknięcie torebki stawowej oraz krwawienie do jamy stawowej.

98 ZWICHNIĘCIA Objawy: duża bolesność, stale powiększający się obrzęk,

99 ZWICHNIĘCIA Objawy: ustawienie kończyny typowe dla danego stawu, ale zastopowane w jednej pozycji, ruchomość stawu ograniczona lub niemożliwa.

100 ZWICHNIĘCIA Pierwsza pomoc: W przypadku zwichnięć udzielając pierwszej pomocy należy założyć opatrunek, używając płynów ściągających obrzęk jak np. płyn Burowa, Altacet, rumianek.

101 ZWICHNIĘCIA Pierwsza pomoc: Można też użyć kompresu z zimnej wody, lodu lub wody z octem, które również hamują powstawanie obrzęków. W celu wykluczenia złamania należy zapewnić pomoc lekarską lub wezwać Pogotowie.

102 OPARZENIA Oparzenia powstają na skutek działania promieni cieplnych, światła słonecznego, zetknięcia się z gorącą parą, płynem lub przedmiotem, bezpośredniego kontaktu z ogniem.

103 OPARZENIA Jeżeli uwzględnimy rozległość wyróżniamy:
oparzenie lekkie – zajmują 1-2% powierzchni ciała, oparzenie ciężkie – zajmują w przypadku dzieci i osób starszych 10%, u dorosłych 15%.

104 OPARZENIA Ponadto oparzenia dzielimy na: termiczne, chemiczne,
termiczne, chemiczne, elektryczne.

105 OPARZENIA Stopnie oparzenia: I° - oparzenie obejmuje wierzchnią warstwę skóry - naskórek. Objawia się to zaczerwienieniem, lekkim obrzękiem powierzchni skóry oraz bólem,

106 OPARZENIA Stopnie oparzenia: II° - oparzenie obejmuje naskórek oraz zewnętrzne warstwy skóry właściwej. Objawy, to zaczerwienienie, pęcherze z płynem surowiczym oraz ból,

107 OPARZENIA Stopnie oparzenia: III° - oparzenie obejmuje naskórek, skórę właściwą oraz niekiedy tkanki znajdujące się głębiej. Objawy, to sucha, prawie biała skóra (czasem wręcz zwęglona), brak czucia z powodu zniszczenia zakończeń nerwowych.

108 OPARZENIA Pierwsza pomoc: Iº - ochładzamy oparzoną powierzchnię zimną i czystą wodą, lub kostkami lodu przez około min.,

109 OPARZENIA Pierwsza pomoc: IIº - oparzoną powierzchnię ochładzamy powyżej 30 min., pęcherze i rany przykrywamy jałową gazą i opatrujemy,

110 OPARZENIA Aby zapobiec wystąpieniu wstrząsu podajemy duże ilości płynów do picia, najlepiej lekko posoloną wodę, gdy poparzeniu uległy ręce należy jak najszybciej zdjąć obrączki i pierścionki, ponieważ dochodzi do obrzęku.

111 OPARZENIA Nie wolno: zdejmować z ciała zwęglonych materiałów, smarować oparzonej powierzchni tłuszczami, kurzym białkiem, jodyną, gencjaną lub innymi roztworami spirytusowymi.

112 OPARZENIA Powierzchnia poparzeń u dorosłego:

113 OPARZENIA

114 OPARZENIA Powierzchnia poparzeń u dziecka:

115 OPARZENIA

116 OPARZENIA Powierzchnia poparzeń - "Reguła 9": Polega ona na podziale całego ciała na odpowiednie części stanowiące 9% całkowitej powierzchni.

117 OPARZENIA Powierzchnia poparzeń - "Reguła 9": Na przykład GŁOWA = 9%, RĘKA = 9%, TUŁÓW = 18% (gdyż klatka piersiowa to 9% i brzuch to 9%). U dorosłych 1% stanowi krocze (narządy płciowe).

118 OPARZENIA Powierzchnia poparzeń - "Reguła 9": W przypadku dzieci rozliczenie procentowe jest bardzo podobne, z tym, że jedna noga stanowi 14%, a głowa aż 18%.

119 OPARZENIA

120 PORAŻENIE PRĄDEM Oparzenia elektryczne czyli porażenia prądem stanowią około 5% wszystkich oparzeń.

121 PORAŻENIE PRĄDEM Prąd może spowodować:
urazy cieplne, oparzenie i zwęglenie w miejscu wniknięcia do ciała, omdlenie w wyniku elektrycznego „znieczulenia” mózgu,

122 PORAŻENIE PRĄDEM Prąd może spowodować:
zatrzymanie oddechu z powodu porażenia przepony, zatrzymanie krążenia w wyniku zastopowania akcji serca lub jego migotania.

123 PORAŻENIE PRĄDEM Pierwsza pomoc: Pierwszą rzeczą jaką należy zrobić jest usunięcie źródła prądu i zabezpieczenie samego siebie przed porażeniem (poprzez użycie np. kija od szczotki by odsunąć kabel).

124 PORAŻENIE PRĄDEM Pierwsza pomoc: Jak najszybciej należy sprawdzić funkcje życiowe rannego. Przepływający przez ciało prąd elektryczny może doprowadzić do zaburzeń czynności serca i oddechu!

125 PORAŻENIE PRĄDEM Pierwsza pomoc: Jeśli tak się stało ratownik przeprowadza sztuczne oddychanie (zatrzymanie oddechu) i zewnętrzny masaż serca (zatrzymanie pracy serca).

126 PORAŻENIE PRĄDEM Pierwsza pomoc: Gdy funkcje życiowe są w normie ratujący ogranicza się do założenia jałowych opatrunków na rany i ułożenia chorego w pozycji bocznej ustalonej.

127 PORAŻENIE PRĄDEM Każdą osobę, która doznała nawet niewielkiego porażenia należy poddać konsultacji lekarskiej lub bezwzględnie wezwać Pogotowie.

128 ODMROŻENIA Odmrożenie to miejscowe uszkodzenie tkanek szczególnie narażonych na działanie zimna (np. uszy, nos, palce rąk itp.).

129 ODMROŻENIA Wskutek działania niskiej temperatury dopływ krwi do tkanek jest ograniczony lub zupełnie uniemożliwiony, co prowadzi do poważnych uszkodzeń.

130 ODMROŻENIA Wyróżnia się trzy stopnie odmrożenia:
Iº - bladość skóry i brak czucia, po rozgrzaniu sinoczerwone zabarwienie skóry,

131 ODMROŻENIA Wyróżnia się trzy stopnie odmrożenia:
IIº - pojawiają się pęcherze wypełnione mętną cieczą, łatwo pękające i ropiejące,

132 ODMROŻENIA Wyróżnia się trzy stopnie odmrożenia:
IIIº - obumarcie skóry i warstw głębszych tkanki, sinoczerwone owrzodzenie, powstają tzw. wały demarkacyjne i brak czucia.

133 ODMROŻENIA Pierwsza pomoc: Postępowanie ratownika polega na przywróceniu krążenia w odmrożonej części ciała za pomocą masażu lub rozcierania miękką tkaniną aż do zaczerwienienia skóry (tylko Iº).

134 ODMROŻENIA Pierwsza pomoc: Szybkie ogrzanie stosuje się wykonując kąpiel wodną w temperaturze 25-30ºC aż do powrotu czucia i normalnej temperatury.

135 ODMROŻENIA Pierwsza pomoc: Do picia podajemy ciepłe najlepiej lekko słodzone napoje (herbata, kawa). Po osuszeniu okolic odmrażania zakładamy jałowe opatrunki.

136 ODMROŻENIA Pierwsza pomoc: W cięższych przypadkach rannego staramy się ciepło ubrać lub okryć, zapewniamy mu spokój i bezpieczeństwo, wzywamy lekarza lub Pogotowie ratunkowe.

137 HIPOTERMIA Przechłodzenie czyli hipotermia to wyziębienie całego organizmu, które doprowadza do spadku temperatury poniżej normalnych wartości.

138 HIPOTERMIA Pierwsza pomoc: Przede wszystkim trzeba zabezpieczyć pacjenta przed dalszym wyziębieniem.

139 HIPOTERMIA Pierwsza pomoc: Należy przenieść go do chłodnego pomieszczenia, zdjąć mokre ubranie, owinąć tułów w suche koce i stopniowo rozgrzewać od środka ciepłymi, słodkimi napojami.

140 HIPOTERMIA Pierwsza pomoc: W żadnym przypadku nie wolno nagrzewać pacjenta z zewnątrz.

141 HIPOTERMIA Pierwsza pomoc: Ratownicy niejednokrotnie stwierdzili, że zgon następuje wówczas, gdy silnie przemarzniętego turystę po uratowaniu przenosi się do ciepłego schroniska i tam ogrzewa.

142 HIPOTERMIA Nie wolno dopuścić aby pacjent się poruszał, nie zezwala się na masowanie kończyn i podawanie alkoholu.

143 UDAR SŁONECZNY Udar słoneczny – jest to gwałtowne podwyższenie temperatury ciała w wyniku bezpośredniego działania promieni słonecznych na nie osłoniętą głowę i kark.

144 UDAR SŁONECZNY Objawy: osłabienie, wymioty, zawroty głowy,

145 UDAR SŁONECZNY Objawy: tętno szybkie, dobrze wyczuwalne,
ostatecznie utrata przytomności.

146 UDAR SŁONECZNY Pierwsza pomoc: Udzielając pierwszej pomocy umieszcza się poszkodowanego w zacienionym i odosobnionym miejscu, zapewnia dostęp świeżego powietrza i stosuje zimne okłady na głowę.

147 UDAR SŁONECZNY Pierwsza pomoc: Choremu podje się zimne napoje do picia. W razie utraty przytomności lub braku oddechu, stosuje się sztuczne oddychanie i bezwzględnie należy wezwać Pogotowie.

148 WSTRZĄS Wstrząs – jest odpowiedzią na bodziec przekraczający ustrojową odporność biologiczną i fizyczną organizmu.

149 WSTRZĄS To stan zagrożenia życia, który może rozwinąć się w przebiegu ciężkiej choroby lub poważnego urazu.

150 WSTRZĄS Ogólnie jego istotą są zaburzenia krążenia i czynności serca, w efekcie czego dochodzi do niedotlenienia.

151 WSTRZĄS Wyróżniamy: Wstrząs anafilaktyczny (uogólniona reakcja alergiczna), Wstrząs septyczny (zakażeniowy), Wstrząs hipowolemiczny (utrata krwi),

152 WSTRZĄS Wyróżniamy: Wstrząs oligowolemiczny (utrata płynów np. obfite biegunki, torsje), Wstrząs kardiogenny (sercowo-pochodny),

153 WSTRZĄS Wyróżniamy: Wstrząs neurogenny (obrażenia mózgu, kręgosłupa),
Wstrząs termiczny (działanie wysokich temperatur),

154 WSTRZĄS Wyróżniamy: Wstrząs bólowy.

155 WSTRZĄS Objawy wstrząsu: blada (szara) skóra, niepokój, zimny pot,

156 WSTRZĄS Objawy wstrząsu: szybkie i słabo wyczuwalne tętno,
szybki i spłycony oddech,

157 WSTRZĄS Objawy wstrząsu: apatia, zamroczenie, utrata przytomności.

158 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Pierwszą czynnością ratownika jest usunięcie przyczyny wywołującej szok (unieruchomienie złamania, zatamowanie krwotoku),

159 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: a następnie odpowiednie postępowanie z poszkodowanym w zależności od objawów klinicznych.

160 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: W celu zapewnienia dopływu większej ilości tlenu do mózgu stosujemy tzw. pozycję przeciwwstrząsową, polegającą na uniesieniu nóg poszkodowanego na wysokość około cm.

161 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Należy pamiętać, aby tej pozycji nie stosować osobom, u których doszło do: zaburzeń czynności serca (np. zawał), urazów kręgosłupa lub głowy, duszności!

162 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Na pierwszym miejscu w przeciwdziałaniu wstrząsowi (oprócz odpowiedniej pozycji) jest zapewnienie komfortu termicznego.

163 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Najlepszy w tym celu jest tzw. koc ratunkowy (folia NRC).

164 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Jest niezwykle poręczny, gdyż z powodzeniem mieści się do apteczki samochodowej i stanowi jej niezbędne wyposażenie.

165 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Aby ochronić poszkodowanego przed zimnem okrywa się go srebrną stroną folii do ciała,

166 WSTRZĄS

167 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: a żeby chronić go przed gorącem - złotą stroną folii do ciała.

168 WSTRZĄS

169 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Kolejną rzeczą, o jakiej nie wolno zapominać jest opieka psychiczna nad poszkodowanym.

170 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Stres, który zawsze towarzyszy pacjentowi we wstrząsie, nasilając się pogarsza jego stan.

171 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Dlatego tak ważna jest rozmowa z rannym, uspokajanie go i zapewnianie, że jest bezpieczny, a fachowa pomoc zaraz przybędzie.

172 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Pacjent w czasie wstrząsu jest przerażony i niespokojny, dlatego trzeba go w miarę możliwości uspokoić i chronić przed zaistniałym zamieszaniem.

173 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Dla pewności należy systematycznie sprawdzać podstawowe funkcje życiowe.

174 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Surowo zabrania się palenia i spożywania czegokolwiek.

175 WSTRZĄS Pierwsza pomoc: Nie wolno również przewozić chorego będącego we wstrząsie. To trzeba pozostawić kwalifikowanym służbom. Niezbędne jest wezwanie Pogotowia Ratunkowego.

176 WSTRZĄS

177 ZATRUCIA Trucizna – to każda substancja szkodliwa dla organizmu ludzkiego.

178 ZATRUCIA Trucizny mogą wniknąć do organizmu różnymi drogami, ale bez względu na to jak substancja zostanie zażyta, prowadzi zawsze do uszkodzeń całego organizmu poprzez rozniesienie się w układzie krwionośnym.

179 ZATRUCIA Wyróżnia się cztery podstawowe drogi przenikania substancji chemicznych: przez drogi oddechowe (gazy, pary), przez przewód pokarmowy (np.: alkohol, leki),

180 ZATRUCIA Wyróżnia się cztery podstawowe drogi przenikania substancji chemicznych: bezpośrednio przez układ krążenia (zastrzyki, ukąszenia), przez skórę (trucizny kontaktowe),

181 ZATRUCIA Wyróżnia się cztery podstawowe drogi przenikania substancji chemicznych: wieloma drogami (środki ochrony roślin, cyjanowodór, rozpuszczalniki).

182 ZATRUCIA Przyczyny zatruć:
pomyłka (przechowywanie trucizn w butelkach po winie, lemoniadzie itp.), nieświadomość (nie odczytanie napisu na etykiecie-dzieci),

183 ZATRUCIA Przyczyny zatruć:
lekkomyślność (uruchamianie samochodu w zamkniętym garażu), nadużycie (nadmierne spożycie alkoholu),

184 ZATRUCIA Przyczyny zatruć: zamach samobójczy (przedawkowanie leków).

185 ZATRUCIA Objawy: mdłości, wymioty, biegunka, bóle brzucha,

186 ZATRUCIA Objawy: bóle głowy, zaburzenia świadomości,
zaburzenia oddechu,

187 ZATRUCIA Objawy: wstrząs, zmiany częstotliwości tętna,
zmiany psychiczne.

188 ZATRUCIA Podstawowe zagrożenia dla życia człowieka przy zatruciach:
utrata przytomności i wynikającymi z niej powikłaniami (zachłyśnięcie, zaduszenie),

189 ZATRUCIA Podstawowe zagrożenia dla życia człowieka przy zatruciach:
zatrzymanie oddechu i krążenia, wstrząs.

190 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Postępowanie ratownika polega przede wszystkim na usunięciu czynnika zagrażającego

191 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: (wyniesienie z pomieszczenia zagazowanego, zakręcając źródło gazu, zatrzymując pracę silnika w garażu),

192 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: ostrzeżenie innych osób (przy wypadkach komunikacyjnych, gdzie np. z przewróconej cysterny ulatnia się gaz), oraz bezwzględne wezwanie Pogotowia Ratunkowego.

193 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Dalsza pomoc polega na zorientowaniu się w zagrożeniu podstawowych czynności człowieka, a więc sprawdzeniu oddechu.

194 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Jeśli oddech jest zachowany kładziemy nieprzytomnego w pozycji bocznej ustalonej, gdy nie ma oddechu prowadzimy sztuczna wentylację płuc.

195 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Należy, również przeciwdziałać wstrząsowi. Jeśli osoba zatruta ma trudności z oddychaniem, pomagamy jej usiąść by ułatwić oddychanie.

196 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Gdy substancje trujące dostają się przez skórę staramy się je spłukać wodą.

197 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Jeśli trucizna wniknęła przez drogi oddechowe to pierwszym sposobem postępowania jest podanie choremu duże ilości wody

198 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: (najlepiej z solą), aby groźna substancja uległa rozcieńczeniu.

199 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Drugim sposobem jest wywołanie wymiotów, jednak są pewne przeciwwskazania.

200 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Jednym z nich jest zażycie przez chorego stężonej zasady lub kwasu, płynu do mycia naczyń (gdyż wytworzona przez niego piana mogłaby udusić poszkodowanego),

201 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: produktów naftowych (np. benzyna, rozpuszczalnik) itp. Drugim przeciwskazaniem jest brak przytomności u chorego.

202 ZATRUCIA Wzywając pomoc należy podać : wiek chorego, rodzaj trucizny,
dawka trucizny, czas połknięcia trucizny, inne objawy.

203 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Pacjenta, należy otoczyć troskliwą opieką i cały czas kontrolować funkcje życiowe.

204 ZATRUCIA Pierwsza pomoc: Do zadań ratownika należy też zabezpieczenie przedmiotów mogących służyć do ustalenia rodzaju trucizny (opakowania po środkach chemicznych, po lekach, jak również wymiociny).

205 UŻĄDLENIA(OSY, PSZCZOŁY)
Najczęstsze objawy użądleń to: silny ból, obrzęk, swędzenie.

206 UŻĄDLENIA(OSY, PSZCZOŁY)
Jeśli doszło do licznych użądleń lub użądlenia w język i krtań pojawiają się objawy niebezpieczne dla życia a więc:

207 UŻĄDLENIA(OSY, PSZCZOŁY)
wstrząs, utrata przytomności, drgawki.

208 UŻĄDLENIA(OSY, PSZCZOŁY)
Pierwsza pomoc: Postępowanie polega przede wszystkim na usunięciu żądła, najlepiej przy pomocy pincety, a następnie na ochładzaniu miejsca użądlenia (najlepiej przy pomocy lodu).

209 UŻĄDLENIA(OSY, PSZCZOŁY)
Pierwsza pomoc: Jeśli chory został użądlony w język lub gardło podajemy zimną wodę do picia. W razie objawów wstrząsu lub w cięższych przypadkach wzywamy Pogotowie Ratunkowe.

210 UGRYZIENIA(PSY) Ugryzienia przez psy są bardzo niebezpieczne, ponieważ pies może być zarażony wścieklizną (równie groźne są ugryzienia prze koty, lisy, szczury, sarny, nietoperze itp.).

211 UGRYZIENIA(PSY) Pierwsza pomoc: Postępowanie przy udzielaniu pierwszej pomocy polega na założeniu opatrunku, zapewnieniu pomocy lekarskiej w celu wykluczenia możliwości zarażenia wścieklizną

212 UGRYZIENIA(PSY) Pierwsza pomoc: oraz skontrolowaniu czy pies, który ugryzł rannego był zaszczepiony i posiada świadectwo od weterynarza.

213 UTONIĘCIA Wyróżniamy:
utonięcie – jest to śmierć na skutek zalania górnych dróg oddechowych,

214 UTONIĘCIA Pierwsza pomoc: Widząc tonącego należy podać mu lub rzucić deskę, sznur, koło ratunkowe, głośno nawołując do wytrwania.

215 UTONIĘCIA Pierwsza pomoc: Ratowanie tonącego wymaga dużego wysiłku i odpowiednich umiejętności pływackich i ratowniczych.

216 UTONIĘCIA Pierwsza pomoc: Jeśli jesteśmy słabymi pływakami ograniczmy się do wezwania pomocy.

217 UTONIĘCIA Pierwsza pomoc: Po wydobyciu tonącego staramy się oczyścić jamę ustną z ciał obcych i sprawdzić oddech i krążenie.

218 UTONIĘCIA Pierwsza pomoc: Jeśli chory nie oddycha i nie wyczuwamy tętna przeprowadzamy reanimację aż do przybycia lekarza. Niezbędne jest wezwanie Pogotowia Ratunkowego.

219 KONIEC