LISTOPAD Miesiąc Dobrych Manier

Prezentacja na temat: "LISTOPAD Miesiąc Dobrych Manier"— Zapis prezentacji:

1 LISTOPAD Miesiąc Dobrych Manier
W dzisiejszych czasach, charakteryzujących się gwałtownym rozwojem nauki i techniki, zawrotnym pędem życia, nie wolno nam dopuścić do tego, byśmy stali się bezdusznymi robotami. Musimy znaleźć czas na własny rozwój duchowy, kontakty z innymi ludźmi. Trzeba dbać o to, by postęp cywilizacyjny szedł w parze z umiejętnością życia wśród ludzi- byśmy umieli żyć ze sobą lepiej, przyjaźniej i bardziej po ludzku. Dlatego tak ważne jest, byśmy poznali zasady, czyli- KODEKS DOBREGO WYCHOWANIA

2 kodeks dobrego zachowania
Zbiór zasad, wskazówek, jak mamy postępować, by inni czuli się dobrze w naszym towarzystwie. Formy dobrego wychowania oparte są na wzajemnym szacunku i życzliwości.

3 kultura osobista Jest cechą, którą nabywa się w wyniku ciągłej pracy nad sobą przez całe życie. Na pojęcie KULTURY OSOBISTEJ składa się wiele elementów:

4 Elementy kultury osobistej
OGŁADA TOWARZYSKA Umiejętność zachowania w towarzystwie- taka, żeby nie narazić się na śmieszność (sposób prowadzenia rozmowy, zachowania przy stole, pozdrawiania). WYGLĄD ZEWNĘTRZNY Czyste ubranie, schludna fryzura świadczą o szacunku wobec drugiej osoby i samego siebie. STOSUNEK DO DRUGIEGO CZŁOWIEKA Życzliwość wobec innych, poszanowanie godności własnej i innych, odpowiedzialne podejście do pracy, dążenie do stworzenia dobrej atmosfery w domu, wśród znajomych. WIEDZA Z RÓŻNYCH DZIEDZIN ŻYCIA Nie oznacza to jednak, że jeśli nie skończyliśmy odpowiedniej szkoły, nie będziemy ludźmi kulturalnymi. Wystarczy, że będziemy nieustannie się dokształcać, zdobywać nowe wiadomości i umiejętności.

5 KULTURY OSOBISTEJ MOŻNA SIĘ NAUCZYĆ Poprzez:
Udział w życiu kulturalnym (wizyty w teatrze, filharmonii, operze, muzeum, pojawianie się na festiwalach, przeglądach, odczytach, wieczorach poetyckich); Czytanie wartościowych książek; Rozmowy z różnymi ludźmi. Wszystkie te czynności poszerzają horyzonty myślowe i rozwijają wrażliwość.

6 Dbanie o wŁasny wizerunek
„Jak cię widzą, tak cię piszą” Nie łudźmy się- oceniamy ludzi po wyglądzie, zwłaszcza na samym początku. Jeśli wywarliśmy na kimś dobre wrażenie, dalszy kontakt z tą osobą może być znacznie łatwiejszy. Tak zwane „pierwsze wrażenie” w dużym stopniu zależy od tego, co dostrzeżemy wzrokiem. Dobry wizerunek nie jest zależny od naszej urody. Jest wypadkową kilku czynników, które składają się na naszą „zewnętrzną prezentację”.

7 Wśród czynników składających się na nasz zewnętrzny wizerunek są:
HIGIENA OSOBISTA STRÓJ: KOLORY I WZORY PROSTOTA HARMONIA GESTY I ODRUCHY GŁOS I MÓWIENIE

8 I czynnik zewnętrznego wizerunku HIGIENA OSOBISTA
Czystość jest podstawą schludności: myjemy się, czyścimy paznokcie, czeszemy włosy. Ubrania, które zakładamy powinny być: czyste, świeże, wyprasowane. Ogólna zasada: im bliżej ciała nosimy jakąś rzecz, tym częściej powinna być ona zmieniana i odświeżana. Nigdy nie nakładamy kosmetyków na brudne ciało- perfumy nie zatuszują przykrego zapachu.

9 II czynnik zewnętrznego wizerunku STRÓJ
Choć „nie szata zdobi człowieka”, to przywiązujemy dużą wagę do stroju. Pomimo dużej swobody w zakresie indywidualnego stylu, pewne sytuacje wymagają określonego stroju- wizyta w teatrze, na koncercie, ślub, uroczyste przyjęcie, świąteczny obiad czy kolacja. Bezpieczniej i „grzeczniej” jest wtedy dostosować się do ogólnie przyjętych norm i nie eksperymentować z garderobą.

10 KOLORY I WZORY Przy wyborze garderoby nie powinniśmy kierować się wyłącznie modą, ale przede wszystkim tym, czy dane wzory i kolory pasują do naszej urody. Ubrania mają tuszować defekty, a podkreślać zalety naszej sylwetki. Duże wzory są najodpowiedniejsze dla ludzi szczupłych i wysokich, drobny rzucik będzie idealny dla osoby tęższej. Pełnych kształtów nie wbijamy w kusą sukienkę czy obcisły sweterek (co grozi powstawaniem wałeczków i, co gorsza wyeksponowaniem ich). Osoby wysokie i szczupłe powinny unikać „linii pionowych” (spodni w paski, długich i wąskich spódnic), a osoby tęgie „linii poziomych” (kloszowych spódnic, falbaniastych bluzek). Ludzie o jasnych lub bardzo ciemnych włosach dobrze wyglądają w pastelowych barwach. Ciemnych i chłodnych barw powinni unikać ludzie z bladą czy ziemistą cerą.

11 UMIAR JEST PODSTAWĄ DOBREGO SMAKU.
PROSTOTA Klasyczny, prosty strój jest zawsze najbezpieczniejszy i najbardziej uniwersalny. Lepiej jest zastąpić nadmiar wzorów i dodatków jednolitością i stonowaniem. Nie oznacza to jednak, że taki ubiór musi być nudny. Można pozwolić sobie na ekstrawagancję- odpowiednia biżuteria, pasek, torebka, apaszka- byle z nią nie przesadzić i nie wyglądać jak choinka. UMIAR JEST PODSTAWĄ DOBREGO SMAKU.

12 HARMONIA Zestawienie poszczególnych części garderoby jest zabiegiem trudnym i wiele mówi o naszym guście i wyczuciu elegancji. Elegancki mężczyzna dobiera krawat do koszuli. Elegancka kobieta – bluzkę do garsonki. Dodatki (buty, torebka, spinki, skarpety, rajstopy…) nie mogą kolorystycznie odbiegać od całości.

13 III czynnik zewnętrznego wizerunku GESTY I ODRUCHY
W towarzystwie powstrzymujemy się od wszystkich gestów, które są niesmaczne, nieestetyczne, mogą kogoś obrazić lub sprawiać wrażenie lekceważenia. A zatem: Nie plujemy, Nie dłubiemy w nosie czy w uchu, Nie drapiemy się (także po głowie). Przy jedzeniu: Nie cmokamy, Nie siorbiemy, Nie mlaskamy, Nie czkamy, Nie charczymy. Unikamy ziewania, które poczytywane jest za znudzenie czy lekceważenie. Nad kichaniem, kaszlem, katarem nie można zapanować, ale w miarę możliwości staramy się „wykaszleć” czy wydmuchać nos (nigdy w rękaw) poza towarzystwem.

14 Rozkładania kolan i ud (zwłaszcza przy krótkiej spódnicy);
Dokładamy starań, aby nasza postawa była elegancka, a zarazem „naturalna”. Postawa „na połknięty kij” nie jest również wskazana. Unikamy zatem: Rozwalania się na fotelu (powitanie, pozdrawianie kogoś w takiej pozycji czy rozmowa jest uznawana za skrajne lekceważenie innych); Rozkładania kolan i ud (zwłaszcza przy krótkiej spódnicy); Bujania na krześle; Garbienia się.

15 Ręce staramy się trzymać przy sobie:
Nie gestykulujemy nimi nadmiernie; Nie pokazujemy nikogo palcem (jeżeli już musimy wskazać, robimy to całą dłonią) W czasie rozmowy nie trzymamy obu rąk w kieszeni.

16 IV czynnik zewnętrznego wizerunku GŁOS I MÓWIENIE
W mówieniu ważne jest nie tylko to, co mówimy, ale i jak mówimy. Niestety! Nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak mówimy i nie poświęcamy temu dostatecznej uwagi. Ważnym czynnikiem naszej mowy jest barwa głosu. Zdecydowanie źle słucha się kogoś o piskliwym głosie, który dodatkowo wywołuje efekty komiczne. Nieciekawy jest także wysoki, drżący głos. Dobre wrażenie sprawia głos o miłej i ciepłej barwie. Ciepłe i miłe brzmienie głosu to nie tylko dar natury, ale i efekt naszej świadomej pracy, bo przecież barwę głosu można zmieniać tak, jak to robią aktorzy.

17 Człowieka kulturalnego poznaje się nie tylko po tym, co mówi, ale także po tym, jak mówi.
Nie ma nic bardziej męczącego niż mamroczący rozmówca. Podczas rozmowy nie należy mówić ani zbyt głośno, ani zbyt cicho. Jednostajny i monotonny głos sprawia, że słuchacze szybko tracą zainteresowanie wypowiedzią. Prowokujący i gburowaty ton głosu nie zachęca do rozmowy.

18 Powitanie i pozdrowienie
Skinienie głową czy ukłon jest najprostszą formą uprzejmości. Pozdrawiać można także uśmiechem albo krótkimi zwrotami: Cześć Dzień dobry Dobry wieczór Szczęść Boże Pozdrowienie nie jest wyznaniem ani zobowiązaniem, tylko oznaką dobrego wychowania. Dużym nietaktem jest nie pozdrawiać osób, z którymi kiedyś mieliśmy stały kontakt. Są miejsca, w których pozdrawia się ludzi całkiem sobie obcych, np: Wchodząc do urzędu, sklepu, gabinetu lekarskiego, przedziału kolejowego… W górach, W lesie.

19 Kto pozdrawia? W sytuacjach oficjalnych przyjmuje się starą zasadę, że: Pierwsza pozdrawia osoba stojąca niżej w hierarchii społecznej- a zatem pierwszy kłania się pracownik kierownikowi, uczeń nauczycielowi…, Młodszy pozdrawia starszego, Mężczyzna kobietę, Idący stojącego Wchodzący już obecnego, Jadący samochodem pieszego. Nie należy jednak sztucznie wyczekiwać na pozdrowienie- osoba kulturalna na widok znanej sobie osoby po prostu się kłania.

20 UkŁon Kłaniajmy się spotykając na ulicy
domowników, najbliższą rodzinę, sąsiadów, wszystkich, których znamy choćby z widzenia. Kłaniając się komuś, wyciągamy ręce z kieszeni. Zawsze przyłączamy się do ukłonu osoby, z którą idziemy, nawet jeśli nie znamy spotkanego przechodnia.

21 Siedzieć czy wstawać? Kobieta przy powitaniu czy pożegnaniu powinna wstać tylko wówczas, gdy wita się z kobietą starszą lub z kimś bardzo dostojnym. Mężczyzna powinien wstać zarówno przy powitaniu, jak i pożegnaniu. Młodzież do lat 18 wstaje przy powitaniu z osobami starszymi.

22 Uścisk dŁoni Jest gestem symbolicznym i wiele mówi o naszym stosunku do osoby, z którą się witamy. Obowiązuje zasada, że: osoba starsza pierwsza podaje rękę osobie młodszej, kobieta- mężczyźnie, przełożony- podwładnemu, gospodarz- gościom. Zarówno mężczyzna, jak i kobieta powinni podawać całą dłoń, nie zaś powściągliwie podawać jedynie uścisk palców. Nie należy podawać dłoni przez stół.

23 Przedstawianie siebie i innych
Z reguły zawieranie znajomości odbywa się za pośrednictwem osoby trzeciej. W sytuacjach niezawodowych, towarzyskich nie wymieniamy przy tej okazji tytułu, ponieważ jest to uważane za nietaktowne i nieco snobistyczne (bezkrytycznie naśladownictwo).

24 przedstawianie Kiedy możemy sami się przedstawiać? Obecnie możemy się przedstawiać właściwie w każdej sytuacji. Jak sami możemy się przedstawić Pozwoli pan/pani, że się przedstawię (wymieniamy imię i nazwisko, podajemy rękę).

25 Sprawdź, czy dobrze uważałeś?
Jakich gestów i odruchów unikamy przy jedzeniu? Jak ubierzesz się do teatru? Jesteś z kolegą/koleżanką z klasy w domu, przygotowujecie projekt na lekcję historii. Dzwonek do drzwi. Wchodzi do pokoju twój/twoja kuzyn/kuzynka. Co robisz?

26 Przy stole Dobre maniery przy stole są bardzo ważne, ponieważ jedzenie stanowi znaczną część naszego życia towarzyskiego. Trzeba umieć zachować się przy stole, przynajmniej po to, by nie zniechęcić innych do jedzenia. Warto zadbać o to, by znaleźć czas na spokojne spożycie posiłku i odpowiednią jego oprawę. Przy spokojnym jedzeniu mamy więcej przyjemności i mniej zagraża nam niestrawność i przejedzenie się.

27 Czego nie robimy przy stole?
Nie mówimy z pełnymi ustami, Nie palimy papierosów, Nie czyścimy paznokci, Nie poprawiamy makijażu, Nie wycieramy szminki w serwetkę z materiału, Nie żujemy gumy, Nie korzystamy z telefonu komórkowego, Nie plotkujemy z sąsiadem, Nie mówimy szeptem, Nie zapełniamy całej buzi jedzeniem, Nie rozpieramy się łokciami ani nie unosimy ich wysoko ponad stołem, Nie opieramy sztućców o brzeg talerza ani nie odkładamy ich z powrotem na stół, Nie wycieramy talerza chlebem, Nie pochylamy się nad talerzem, Nie rozpoczynamy jedzenia, dopóki wszystkim biesiadnikom nie podano jeszcze dania, Nie doprawiamy jedzenia przed spróbowaniem go.

28 Postawa podczas jedzenia
Przy stole siedzimy prosto. Nóg nie krzyżujemy, nie zakładamy jednej na drugą, nie zaplatamy ich wokół nóg krzesła. W żadnym wypadku nie wolno ściągać butów pod stołem. Nie opieramy łokci na stole, i nie podpieramy się. Siedzimy wygodnie i opieramy się o oparcie krzesła. Ręce trzymamy na stole, nie pod nim. Nie bawimy się sztućcami ani bębnimy palcami w blat stołu.

29 Sztućce, czyli nie taki diabeŁ straszny
Ważna wskazówka: jeśli nie wiemy, jak należy jeść daną potrawę, lepiej zapytać kogoś. Podczas jedzenia nóż trzymamy w prawej dłoni, a widelec w lewej (w wypadku osób leworęcznych- odwrotnie). Palec wskazujący nie powinien dotykać ani ostrza noża, ani wybrzuszenia widelca. Raz użytych sztućców nie odkładamy z powrotem na obrus. Łyżki nie wkładamy całej do ust, tyko jej zwężony koniec. Tak samo postępujemy z widelcem. Noża nigdy nie wkładamy do ust, podobnie jak łyżeczki do kawy czy herbaty. Mieszając kawę czy herbatę, nie dzwonimy o szklankę. Zanim zaczniemy pić, obowiązkowo wyjmujemy z filiżanki czy szklanki łyżeczkę.

30 Sztućce Wyróżniamy dwa typy nakryć: podstawowe rozszerzone.
Pierwsze podajemy do zwykłego obiadu składającego się z trzech dań. Nakrycie rozszerzone pojawia się na przyjęciu, na którym menu składa się z wielu dań i trunków. Ogólna zasada mówi, że do kolejnych dań bierze się sztućce, posuwając się od zewnątrz nakrycia w kierunku talerza.

31 Sposób ułożenia sztućców na talerzu informuje kelnera o naszych zamiarach co do jedzenia.
Skończyłem jeść Chciałbym jeszcze coś zjeść. Tak nigdy nie układamy sztućców!!!

32 Jedzenie palcami. W naszej kulturze jedzenie palcami uważa się za nieeleganckie niestosowne. Są jednak pewne odstępstwa od tej zasady. W rękę można wziąć jedzenie twarde i niebrudzące, jak chleb oraz suche ciasta i ciasteczka. Dopuszczalne jest też posłużenie się palcami w przypadku niektórych owoców i owoców morza. Absolutnie nie można wyjmować z ust palcami kostek ani pestek. Nie wolno ich też wypluwać Używamy do tego celu łyżeczki lub widelca Jedynie ości z ryb można usunąć z ust palcami. Niejadalne resztki odkładamy na brzeg talerza.

33 Sprawdź, czy dobrze uważałeś?
Czego nie robimy podczas jedzenia? Jaką utrzymujemy postawę przy stole? Ułóż sztućce na talerzu, informując kelnera o tym, że: Skończyłem jeść Będę jeszcze jadł Co możemy jeść palcami?

34 Etykieta w sytuacjach codziennych
Dobre wychowanie nie jest cechą odpowiednią tylko na odświętne czy formalne sytuacje. Człowiek dobrze wychowany zachowuje się przyzwoicie wszędzie. Codziennie stykamy się z ludźmi i powinniśmy zrobić wszystko, by kontakty z nimi były przyjemne i dla nich i dla nas. Ludzka życzliwość i uprzejmość potrafią w znaczący sposób odmienić nastrój sytuacji.

35 Punktualność Współczesny tryb życia wymaga, aby wiele spraw załatwić w określonym terminie Brak czasu i duża liczba zadań do wykonania powoduje, że w wielu miejscach musimy być na czas. Jeśli umawiamy się z kimś na konkretną godzinę, należy tego czasu przestrzegać. Spóźnianie się jest w bardzo złym stylu. Szanujmy czas własny i cudzy. Nie jest prawdą, że kobiecie wypada spóźnić się na umówione spotkanie. Spóźnianie się świadczy o braku szacunku wobec drugiej osoby. Jeżeli nie możemy zdążyć na umówioną porę, wypada poinformować o tym osobę, która na nas czeka.

36 Uprzejmość Uprzejmość obowiązuje wszędzie, zawsze, wobec wszystkich.
Dla człowieka dobrze wychowanego uprzejmość jest naturalna. Zwracamy się do ludzi uprzejmie niezależnie od tego, jaką pozycję mają w hierarchii społecznej czy zawodowej. Grzeczne odnoszenie się do szefa, a pomiatanie podwładnymi świadczą o małości i niskich pobudkach tego, kto tak postępuje. Nikt nie ma prawa nami pomiatać i my nie pomiatamy nikim. Godności nie nosi się w kieszeni; ma się ją we krwi.

37 Na ulicy - dla kierowców
Wraz z rozwojem technologii zwiększyła się liczba użytkowników jezdni. Ulice są coraz bardziej zatłoczone, wszyscy się spieszą, w godzinach szczytu powstają korki. Ludzi ogarnia frustracja, rodzi się agresja, a od niej już blisko do awantury. Starajmy się zatem, jak to tylko możliwe, unikać wszelkich zachowań, które mogą wywołać kłótnię. A zatem: Przestrzegamy zasad ruchu drogowego. Nie krzyczymy. Nie wyzywamy, jeżeli jakiś kierowca popełni błąd lub się zagapi. Nie wykonujemy żadnych obraźliwych gestów. Nie naciskamy innych użytkowników drogi klaksonem (używamy go tylko w chwili zagrożenia). Nie włączamy radia na cały regulator.

38 Na ulicy – dla pieszych Pieszych też obowiązują przepisy:
chodzimy prawą stroną chodnika, nie tarasujemy przejścia chodnikiem: nie idziemy trójkami, czwórkami, nie urządzamy pogawędek na ulicy.

39 Środki transportu Korzystając ze środków transportu, spotykamy ludzi zazwyczaj w mało komfortowych warunkach. Aby umilić życie sobie i innym, zwracamy uwagę na samopoczucie współpasażerów, aby nie naprzykrzać się im w czasie jazdy.

40 Środki komunikacji miejskiej.
Podczas wsiadania do autobusu lub tramwaju nie zapominamy o elementarnych zasadach dobrego wychowania. Nie przepychamy się i nie tłoczymy przy wejściu. Mężczyźni przepuszczają kobiety, młodsi starszych. Udzielamy pomocy osobom mającym problemy z poruszaniem się, matce z wózkiem. Nie komentujemy głośno czyjąś niezaradność czy niezgrabność. Ustępujemy miejsca osobom starszym. Nie rozmawiamy głośno i nie zachowujemy się tak, jakbyśmy byli sami.

41 Sprawdź, czy dobrze uważałeś?
Jak powinien zachowywać się kierowca, będący uczestnikiem ruchu drogowego? Czego nie powinni robić piesi na ulicy? Jak zachowujemy się wsiadając do autobusu? A jak, gdy jesteśmy już w środku?

42 Podsumowanie W postępowaniu staramy się kierować
Dobre wychowanie daje się streścić w jednej, najważniejszej zasadzie: W postępowaniu staramy się kierować szacunkiem wobec drugiego człowieka. Mam nadzieję, że przekazane Wam porady i wskazówki Będą przydatne w wielu sytuacjach życia codziennego, ułatwią kontakty z innymi ludźmi. Opracowała: Małgorzata Szyda na podstawie książki: „Savoir-vivre. Poradnik dobrego wychowania” Wyd. Skarbnica Wiedzy Sp. z o. o.