Wspólnota Jezusa wspólnota różnych.

Prezentacja na temat: "Wspólnota Jezusa wspólnota różnych."— Zapis prezentacji:

1 Wspólnota Jezusa wspólnota różnych

2 Nie posiadamy wystarczających danych: rejestrów czy biografii każdego apostoła, by móc odtworzyć ich całościową fizjonomię, ale z tych niewielu informacji jakie mamy możemy stwierdzić, że Jezus kocha różnorodność i chce, by Jego wspólnota taką była.

3 jest różnego pochodzenia
Dwunastu Apostołów jest różnego pochodzenia Filip jest z Betsajdy (J 1,44) Piotr i Andrzej mieszkają w Kafarnaum (Mk 1,29) Szymon jest z pochodzenia Kananejczykiem (Mk 3, 18) Bartłomiej jest z Kany Galilejskiej (J 21,2).

4 Zawody, jakie wykonują są różne. Niektórzy są rybakami
Zawody, jakie wykonują są różne. Niektórzy są rybakami. Mateusz zaś jest celnikiem.

5 Niektórzy z nich chodzili z Janem Chrzcicielem, byli więc już w jakiś sposób wprowadzeni w bardziej intensywne i wymagające życie wewnętrzne.

6 Inni natomiast, jak rybacy znad Morza Tyberiadzkiego (Mk 1,16-20) czy Mateusz siedzący w komorze celnej (Mt 9,7-9), zanurzeni, jak wielu ludzi, w codziennym życiu, zostali powołani przez Jezusa nagle, bez żadnego bliższego czy dalszego przygotowania.

7 Zanim zostali uczniami Jezusa, większość z nich się nie znała, niektórzy byli złączeni więzami krwi czy przyjaźni. Andrzej i Piotr byli braćmi, podobnie jak Jakub i Jan. Rybacy byli towarzyszami pracy. Filip, prawdopodobnie, przyjacielem Natanaela.

8 Dwunastu różni się także pod względem środowisk, z których pochodzą oraz tendencji ideologicznych. Obok prostych rybaków galilejskich jest celnik Mateusz. Jest także Natanael nazwany przez Jezusa «prawdziwym Izraelitą» (J 1,47), czy Szymon zwany gorliwym.

9 Celnik i Gorliwy: złączeni w tej samej grupie, przedstawiają sobą wykluczające się siły obecne wówczas w Izraelu. Celnicy współpracowali bowiem z Rzymianami, zeloci natomiast z wściekłością odrzucali władzę Rzymian, jako niemożliwą do pogodzenia z panowaniem Boga.

10 Jeśli poprzez ten zewnętrzny obraz apostołów spróbujemy wniknąć w jego wnętrze i analizować ich charaktery oraz osobowość, wówczas zauważymy, że różnorodność jest jeszcze większa.

11 W grupie wielką uwagę zwraca na siebie Szymon Piotr, człowiek impulsywny i zapalczywy, bardziej skłonny do działania, niż refleksji. Zaledwie ujrzał Jezusa kroczącego po jeziorze, mówi Mu: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!», za chwilę jednak, kiedy poczuł podmuch wiatru przestraszył się i zaczął tonąć (Mt 14,28-31).

12 Piotr jest bardziej skłonny do złożenia obietnicy, niż jej dotrzymania
Piotr jest bardziej skłonny do złożenia obietnicy, niż jej dotrzymania. Mówi odważnie do Jezusa: “Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć” (Łk 22,33), Panie, życie moje oddam za Ciebie» (J 13,37), później zaś zdradza Go trzy razy.

13 To typ człowieka, który potrafi przyjąć krańcowe postawy, jak podczas umycia nóg: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?»; a za chwilę «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!». (J 13,6-9). Prędko i z łatwością upada, ale natychmiast, kiedy poznaje błąd, podnosi się.

14 Jest niecierpliwy, chce, by wszystko było natychmiast jasne i zrozumiałe. Z trudnością potrafi czekać, czy żyć nie rozumiejąc. Widzimy to po jego niektórych pytaniach:

15 «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» (Mt 18,21); «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» (Mt 19,27); «Panie, dokąd idziesz?» (J 13,36); «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą?» (J 13,36);

16 A kiedy Jezus wspomina o tym, że jeden z nich Go zdradzi, Piotr daje znak Janowi, mówiąc: «Kto to jest? O kim mówi?» (J 13,24).

17 Piotr idzie za Jezusem z całym żarem swego charakteru i całą swą miłością: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham» (J 21,15-17). Jezus powierza mu zadanie kierowania rodzącym się Kościołem

18 Również i Jan gorąco kocha Jezusa, ale wyraża to w zupełnie inny sposób. On również posiada mocny charakter, nazywają go bowiem, tak jak i jego brata Jakuba, «synami gromu». Posiada jednak ogromną zdolność refleksji oraz intuicji. Jest również zdolny do przyjęcia tajemnicy. Jest teologiem i mistykiem grupy.

19 Andrzej jest człowiekiem towarzyskim, wspaniałomyślnym, uprzejmym, gorliwym, uważnym na potrzeby innych, gotowym do niesienia pomocy, gorliwym w przyprowadzeniu innych do Jezusa Kiedy odkrywa coś pięknego i dobrego natychmiast dzieli się tym z innymi To on zaprowadzi swego brata Piotra do Jezusa, wypowiadając jednocześnie pełne entuzjazmu słowa: «Znaleźliśmy Mesjasza» (J 1,41)

20 Kiedy zaś grupa Greków pragnie zobaczyć Jezusa, to on, wraz z Filipem chce im to spotkanie ułatwić (J 12,20-22). I to on odkrył chłopca, który miał ze sobą pięć chlebów i dwie ryby, i przyprowadził go do Jezusa, przyczyniając się w ten sposób do cudu (J 6,8).

21 Podobnym do Andrzeja, z tego punktu widzenia, jest Filip, pośrednik między Natanaelem, a Jezusem w ich pierwszym spotkaniu... Podobnie jak Andrzej, z radością mówi o odkryciu Jezusa i przedstawia przyjacielowi to samo zaproszenie, które Jezus skierował do pierwszych uczniów: «Przyjdź i zobacz» (J 1,45-46) Filip jest człowiekiem prostym i szczerym, choć trochę powierzchownym.

22 Podczas cudu rozmnożenia na prowokacyjne pytanie Jezusa, gdzie można by było kupić chleba, by nakarmić tylu ludzi, Filip naiwnie odpowiada, obliczywszy natychmiast wydatek: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać» (J 6,5- 7)

23 Z trudem przyjmuje to, co niewidzialne, czy zastanawia się nad głębokim sensem rzeczywistości. «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś?» (J 14,8), pyta go Jezus, trochę zaskoczony powierzchownością jego myślenia.

24 Tak jak Filip, a może jeszcze bardziej, także i Tomasz z trudem przyjmuje tajemnicę i jej głębię.
Tomasz jest typem racjonalnym, nie naraża się, nie ryzykuje, nie ufa, zanim sam nie dotknie i nie spróbuje. Nie wierzy zanim sam osobiście nie doświadczy.

25 «Panie, nie wiemy dokąd idziesz, jakże więc możemy znać drogę
«Panie, nie wiemy dokąd idziesz, jakże więc możemy znać drogę?» (J 5 ); «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ ...nie uwierzę». (J 20,26): oto jego chłodna reakcja na radosną wieść o zmartwychwstaniu.

26 Natanael: spotkał go przywilej pięknej pochwały ze strony Jezusa już podczas pierwszego spotkania:
«Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu» To mu pomogło przejść od ironicznej uwagi: «Czyż może być co dobrego z Nazaretu?», do autentycznego wyznania wiary: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!» (J 1,46-49).

27 Mamy też w grupie milczącego Jakuba, zawsze obecnego przy najważniejszych wydarzeniach, zawsze dyskretnego. On świadczy o Jezusie bardziej życiem, niż słowami. Pierwszy umarł jako męczennik (por. Dz 12,1).

28 Są także: Jakub syn Alfeusza Juda, syn Jakuba, Szymon Zelota, o którym nie wiemy nic poza imieniem.

29 I w końcu jest Judasz Iskariota, człowiek słabego charakteru, chciwy na pieniądze, człowiek «nocy», niezdolny do przyjęcia miłości i przyjaźni Jezusa (J 13,30), człowiek o sercu wynaturzonym przez Szatana (J 6,70; 13,2). I to on stanie się zdrajcą.