Geneza filozofii i specyfika myślenia filozoficznego

Prezentacja na temat: "Geneza filozofii i specyfika myślenia filozoficznego"— Zapis prezentacji:

1 Geneza filozofii i specyfika myślenia filozoficznego
Andrzej Łukasik Zakład Ontologii i Teorii Poznania Instytut Filozofii UMCS

2 Co to jest filozofia? „Czym jest filozofia i jaką ma wartość, to sprawa sporna. Już to oczekuje się od niej nadzwyczajnych odkryć, już to lekceważy jako myślenie bezprzedmiotowe. Jedni respektują w filozofii doniosły trud niezwykłych ludzi, inni nią gardzą jako zbędną spekulacją marzycieli. Uważa się ją za coś, co obchodzi każdego i co w swej istocie powinno być proste i zrozumiałe, albo też za sprawę tak trudną, że uprawianie jej wydaje się beznadziejne. W samej rzeczy to, co występuje pod mianem filozofii, dostarcza przykładów na poparcie tak skrajnych ocen” . (K. Jaspers, Wprowadzenie do filozofii)

3 Przykłady pytań filozoficznych
„Dlaczego w ogóle coś jest? Jaki sens ma całość tego, co istnieje? Czym różni się człowiek od zwierzęcia? Co jest po śmierci? Czy jestem wolny i odpowiedzialny za to, co czynię, czy też muszę tak właśnie postępować? Co to jest życie? Co to jest prawda? Co to jest sprawiedliwość? Czy istnieje Bóg?” (A. Anzenbacher, Wprowadzenie do filozofii 17)

4 Przykłady pytań filozoficznych
„Czy wszechświat ma jakiś jeden wspólny plan lub cel, czy też jest przypadkowym zbiorowiskiem atomów? Czy świadomość stanowi trwały składnik wszechświata, tak że istnieje nadzieja na nieograniczony rozwój mądrości, czy też jest ona przemijającym zbiegiem okoliczności na malej planecie, na której życie stanie się w końcu niemożliwe? Czy dobro i zło mają znaczenie dla wszechświata, czy jedynie dla człowieka?”. (B. Russell, Problemy filozofii 170)

5 Przykłady pytań filozoficznych
„Co mogę wiedzieć? Co powinienem czynić? Czego wolno mi się spodziewać? Czym jest człowiek?” (I. Kant)

6 Przykłady pytań filozoficznych
Czym różni się nauka od nie-nauki (np. pseudo-nauki, metafizyki)? [problem demarkacji] Czy rozwój nauki ma charakter ciągły? [kumulatywizm – antykumulatywizm] Czy celem nauki jest formułowanie teorii, które są (przynajmniej w przybliżeniu) prawdziwe, czy też jedynie empirycznie adekwatne? [realizm – antyrealizm] Czy pojęcia teorii naukowych (np. siła, kwark, gen, orbital) odnoszą się do realnie istniejących obiektów, czy też są jedynie narzędziami do opisu doświadczenia (jak np. siatka geograficzna)?

7 Źródła myślenia filozoficznego
„Źródłowość ta jest wieloraka. Ze zdumienia rodzi się pytanie i poznanie, z wątpienia o wynikach poznania — krytyczna próba i jasna pewność, z dogłębnego wstrząsu [doświadczenie sytuacji granicznych – A.Ł.] i świadomości zagubienia — pytanie o samego siebie” (K. Jaspers, Wprowadzenie do filozofii).

8 Zdziwienie Dlaczego w nocy jest ciemno?
Dlaczego niebo jest niebieskie? Dlaczego…??? Zdziwienie „To bardzo znamienny stan dla filozofa: dziwić się. Nie ma innego początku filozofii, jak to właśnie”. (Platon, Teajtet 39) „Wiem, że nic nie wiem”. (Sokrates)

9 (Arystoteles, Metafizyka, I, 982 b)
„Dzięki bowiem zdziwieniu się ludzie obecni, jak i pierwsi myśliciele, zaczęli filozofować; dziwiły ich początkowo niezwykłe zjawiska spotykane codziennie, później z wolna stawali wobec trudniejszych zagadnień, jak na przykład wobec zjawisk związanych z Księżycem, Słońcem i gwiazdami, i wobec powstania wszechświata. A kto jest bezradny i dziwi się, poznaje swoją niewiedzę” . (Arystoteles, Metafizyka, I, 982 b) „Zdziwienie jest bodźcem poznania. Dziwiąc się uświadamiam sobie swoją niewiedzę. Zaczynam szukać wiedzy, ale takiej, która byłaby ‘wiedzą dla wiedzy’, nie ‘wiedzą przeznaczoną do jakiegoś pospolitego użytku’". (K. Jaspers, Wprowadzenie do filozofii)

10 Wiedza dla wiedzy Po co wiedzieć? Do czego mi to będzie potrzebne? Po co studiować filozofię? Jaki praktyczny pożytek z filozofii... „Człowiek, któremu obcy jest posmak filozofowania, przechodzi przez życie jako więzień przesądów przejętych ze zdrowego rozsądku, z obiegowych wierzeń jego epoki i narodu, a także z przekonań, które rozwinęły się w jego umyśle bez udziału starannych dociekań czy wynikającej z niej aprobaty. Takiemu człowiekowi świat jawi się jako coś określonego, skończonego, oczywistego. Przedmioty dnia codziennego nie pobudzają go do refleksji, a nieznane możliwości odrzuca on ze wzgardą”. (B. Russell, Problemy filozofii 171)

11 Wątpienie „Ponieważ przyszliśmy na świat jako dzieci i ponieważ wpierw, zanim w pełni zaczęliśmy się posługiwać naszym rozumem, już wydawaliśmy rozmaite sądy o rzeczach zmysłowych, dlatego wiele przesądów oddaliło nas od poznania prawdy; od tych [przesądów] zaś – jak się zdaje – będziemy mogli się uwolnić wtedy i tylko wtedy: jeżeli raz w życiu postaramy się zwątpić o wszystkim, w czym wykryjemy choćby cień niepewności. Co więcej, i te rzeczy, o których będziemy wątpić, pożytecznie będzie uważać za fałszywe, abyśmy tym jaśniej zbadać mogli, co jest najpewniejsze i najłatwiej dostępne poznaniu”. (Kartezjusz, Zasady filozofii I 1)

12 Etymologia terminu filozofia
φιλοσοφια (gr. – umiłowanie mądrości) Pitagoras (VI w. p.n.e.): wiedza (posiadanie mądrości) jest dostępna jedynie bogom, człowiek może jedynie dążyć do mądrości. Pierwotnie termin „filozofia” oznaczał wszelką wiedzą teoretyczną (znaczył tyle, co „nauka”). Do XVIII w. nie było wyraźnego rozróżnienia na naukę i filozofię (np. Newton: Philosophiae naturalis principia mathematica) Stopniowo nastąpiło wyodrębnianie się poszczególnych nauk z filozofii – logika, matematyka, historia, nauki przyrodnicze (fizyka, chemia, biologia, kosmologia…), psychologia, kognitywistyka…

13 Podstawowe dyscypliny filozoficzne
ontologia / metafizyka – najogólniejsza teoria tego, co jest (bytu) epistemologia – teoria ludzkiego poznania, jego źródeł i granic, wiarygodności i uzasadniania aksjologia – teoria wartości etycznych (etyka) lub estetycznych (estetyka) … a ponadto: logika, estetyka, antropologia filozoficzna, filozofia umysłu, filozofia przyrody, filozofia nauki, filozofia dziejów, filozofia prawa, filozofia społeczna, filozofia polityki, filozofia fizyki, filozofia matematyki, filozofia chemii, filozofia biologii…

14 Geneza filozofii Powstanie filozofii – starożytna Grecja VII /VI w. p.n.e. Tales z Miletu jako pierwszy filozof [filozofia przyrody] podstawowe zagadnienie – pytanie o arche – początek i zasadę świata: co jest pierwotnym tworzywem, z którego zbudowane są wszystkie rzeczy? Greccy filozofowie przyrody pierwsi podjęli próbę wyjaśniania zjawisk przyrody bez odwoływania się do mitologii, religii, tradycji, lecz jedynie za pomocą obserwacji i rozumowania. Początek nauki i racjonalnego poznania świata.

15 Myślenie filozoficzne a myślenie mitologiczne
filozofię poprzedzały mitologiczne próby wyjaśnienia świata zjawiska przyrody są dziełem bogów, powodowanych emocjami podobnymi do ludzkich mit zawiera elementy pozaracjonalne, swobodne wyobrażenia i myślenie życzeniowe; fantastyczna interpretacja zdarzeń rzeczywistych; pomieszanie kategorii pojęciowych; pozór wiedzy i zrozumienia; ma skłaniać ludzi do działania zgodnego z określonym porządkiem wartości mity i religia są odporne na racjonalną argumentację – niekorygowalne dogmaty przeciwieństwo między filozofią a myśleniem mitologiczno-religijnym: obserwacje empiryczne i racjonalne myślenie

16 Techne wiedza praktyczna, odpowiadająca na pytania: „jak?”, „w jaki sposób?” techne – domena niewolników i rzemieślników, życiowo uzależnionych od własnych umiejętności, była źródłem zysku. Nie stawiano jednak pytań: „dlaczego?” i „co to jest?”. Nie istniało pojęcie trójkąta ani pojęcie liczby, co nie przeszkadzało w sprawnym liczeniu i dodawaniu. Anonimowość wiedzy egipskiej i babilońskiej i przypisanie pochodzenia wiedzy opiekuńczym bogom, którzy nauczyli ludzi zarówno prostych czynności siania pszenicy, jak i balsamowania ciał. Ludzie są tylko depozytariuszami i użytkownikami wiedzy.

17 Wiedza jako dar bogów Konsekwencja: kult i konserwatyzm
Byłoby niewdzięcznością i bluźnierstwem zmienić cokolwiek z tego, co zostało przekazane z niebios. Wiedza jest święta i tajemna, powierzona kaście kapłańskiej do przechowywania i rozważnego przekazywania. Nauczanie = wtajemniczanie, dokonujące się (podobnie jak to bywa i dzisiaj w nauce rzemiosła) przez demonstrację, pokaz, bez użycia słów. Wiedza techniczna jest trudna do pełnego zwerbalizowania (np. ułożenie instrukcji wiązania sznurowadeł). starożytny Egipt - zasady organizacji państwa były pochodzenia boskiego. kiedy bogowie stwarzali Egipt, dali swego krewnego w postaci faraona, aby był kontynuacją praw niebieskich na ziemi.

18 Polis nowa organizacja przestrzeni społecznej
Miasto zawierało się wokół agory (rynku), przestrzeni wspólnej, gdzie spotykają się obywatele, by omawiać wszelkie ważne dla nich sprawy. Grecja tamtych czasów to rozrzucone po całym basenie Morza Śródziemnego miasta–państwa, autonomiczne i samowystarczalne (Ateny, Milet, Korynt, Teby, Efez itd.). Pluralizm i demokracja, wolność i równość wobec prawa Grek jest współodpowiedzialny za swą ojczyznę, współdecyduje o jej losach, współtworzy prawa w trybie parlamentarnej debaty, jest z niej dumny. Każdy obywatel polis ma nieskrępowany dostęp do spraw publicznych

19 Uzasadnianie i dowodzenie
X: twierdzę, że jest tak a tak… Y: jak to uzasadnisz? uzasadnianie i dowodzenie jako początek i istota nauki tajemna wiedza świątynna - autorytet sakralny Np. nie do pomyślenia było pytanie o to, skąd kapłan wie, że sproszkowana jaszczurka zmieszana z winem jest lekarstwem na febrę Jeśli prosty, niczym nie różniący się od innych obywatel odsłania tajemnice świata bez wglądu w odwieczne pisma, to jest to fakt wzbudzający najwyższą nieufność albo szyderstwo. uzasadnianie głoszonych poglądów porzucenie fabularnych opowieści mitologicznych na rzecz racjonalnego dyskursu

20 Episteme Techne – wiedza praktyczna, bezrefleksyjna, oparta na rutynie
Episteme – wiedza teoretyczna, oparta na racjonalności ludzkiej mowy, logicznym formułowaniu myśli Słowo – jedyny środek rozpowszechniania wiedzy Treść komunikatu w całości zdeponowana jest w słowach — nie pod słowami, nie między wierszami, jak w hermetycznych tekstach świątynnych, ale w bezpośredniości i prostocie przekazu skierowanego do wszystkich. Każdy człowiek uznany jest za podmiot wiedzy — za jej twórcę lub krytyka.

21 Doxa mniemanie — wiedza potoczna
zbiór indywidualnych przekonań i społecznych stereotypów pozyskiwanych i udzielanych innym w procesie komunikacji, we wspólnych działaniach i doświadczeniu potocznym. użytek zrobiony z logicznego rozumu wydobywa z niej para-doksa zaskakującą niezgodność z oczekiwaniami tzw. zdrowego rozsądku trzeba porzucić naiwność, łatwowierność oczywistości zmysłowej i również dla własnych przekonań żądać uzasadnienia lub dowodu. Paradoksy Heraklita, Epemenidesa czy Zenona z Elei - kamienie milowe na drodze poszukiwań zgodności między doświadczeniem a rozumową wiedzą naukową, czyli na drodze do teorii.

22 Filozofia a myślenie potoczne
myślenie potoczne: realizm i nastawienie naturalne – żyjemy w realnym świecie czasowym i przestrzennym rzeczy istnieją niezależnie od naszego istnienia i niezależnie od naszego postrzegania i myślenia o nich myślenie potoczne oparte jest na sądach zdrowego rozsądku, ale zawiera przekonania tymczasowe i niespójne z przekonaniami innych ludzi, oparte na wyobraźni, zawiera elementy myślenia życzeniowego, przesądy i uprzedzenia wieloznaczność i niejasność pojęć; przemieszanie myślenia naturalistycznego z supranaturalistycznym (wiara religijna), nie należącym do zdrowego rozsądku

23 Zdrowy rozsądek władza sądzenia, elementarna ludzka racjonalność (logiczna i praktyczna), najniższy i konieczny dla życia stopień rozumu człowieka, dzięki czemu człowiek jest zdolny do wnioskowania, argumentowania, przewidywania, podejmowania decyzji i odpowiedzialności za zwoje czyny „Rozsądek jest rzeczą najsprawiedliwiej rozdzieloną na świecie: każdy bowiem mniema, iż jest weń tak dobrze zaopatrzony, że nawet ci, których najtrudniej zadowolić w innych sprawach, nie zwykli pożądać do więcej, niż go posiadają”. (Kartezjusz, Rozprawa o metodzie)

24 Filozofia a zdrowy rozsądek
zdrowy rozsądek jest konserwatywny, filozofia dociekliwa; antydogmatyzm, kwestionowanie wszelkich autorytetów; prawda jako wartość najwyższa; żądanie jasności, dowodów, racji, krytyczna analiza racjonalizacja przekonań zdroworozsądkowych przez filozofię „Zdrowy rozsądek nie jest więc dla niej autorytetem niepodważalnym i właśnie dlatego, że nie potrafi on wyjaśnić podstaw własnej pewności, wymaga takiego wyjaśnienia z zewnątrz. Podać je mogą – w różnych aspektach – tylko filozofia i nauka”. (Hempoliński, Filozofia współczesna 17)

25 Religia twierdzenia religijne nie należą do zdrowego rozsądku, nie można ich uzasadnić na podstawie potocznego doświadczenia cechy charakterystyczne religii: podział na sacrum i profanum wiara w byty lub zdarzenia supranaturalne (cuda) kodeks moralny mający sankcję boską przeżycia religijne rytuały, modlitwa, ofiary koncepcja ostatecznego celu świata i roli człowieka hierarchia wartości; wzorce postępowania

26 Filozofia a religia filozofie religijne: akceptacja podstawowych prawd wiary (dogmatów), ograniczony charakter ludzkich władz poznawczych filozofie niereligijne: naturalizm – naturalne prawidłowości przyczynowo-skutkowe między obiektami czasoprzestrzennymi; założenie istnienia rzeczywistości supranaturalnej niczego nie wyjaśnia i jest rezygnacją z racjonalnego tłumaczenia świata „Cechą swoistą autentycznej filozofii jest jak najdalej posunięta niedogmatyczność rozważań, zmierzanie do pewności, prawdy, pełnej zrozumiałości, jasności i logicznej spójności, opieranie się na analizach racjonalnych przy pełnej akceptacji faktów empirycznie sprawdzalnych”. (M. Hempoliński, Filozofia współczesna 21)

27 Postulat racjonalności poznania
„Postulat ten głosi, że każdy sąd pretendujący do prawdy musi być jak najmocniej, właściwymi dlań sposobami, uzasadniony oraz że siła tego uzasadnienia winna wyznaczać stopień jego akceptacji” . (M. Hempoliński, Filozofia współczesna 33) intersubiektywna komunikowalność i sprawdzalność (jawność i powtarzalność) postulat wewnętrznej intelektualnej rzetelności jednostki nakazuje akceptować jako odpowiedź na dane zagadnienie „tezę możliwie dobrze uwiarygodnioną […] w przeciwieństwie np. do tezy, której uznanie by odpowiadało pragnieniom owej jednostki czy też mniej by ją narażało na konflikt z dominującymi w jej społeczności autorytetami” (H. Eilstein, Biblia w ręku ateisty 29)

28 Filozofia a światopogląd i ideologia
światopogląd: zbiór sądów opisowych i wartościujących o pochodzeniu i naturze świata jako całości, człowieka, kształtuje się w społeczeństwie, niespójność ideologia: zbiór ogólnych koncepcji aksjologicznych i społeczno -politycznych, interesy danej grupy: „świadomość fałszywa” – zniekształcenie obiektywnej rzeczywistości i funkcje apologetyczne wobec grupy, której interesy wyrażają

29 Nauka nauka = zbiór nauk szczegółowych homo sapiens – 100 tys. Lat
cywilizacja – 10 tys. lat nauki szczegółowe – 400 lat wyodrębniły się z filozofii (XVII w. Galileusz, Newton…) nauki empiryczne nauki przyrodnicze (fizyka, chemia, astronomia, kosmologia, biologia…) nauki humanistyczne (historia, religioznawstwo…) nauki społeczne (socjologia, ekonomia…) obserwacja + eksperyment + matematyczny opis zjawisk nauki formalne, ajskomatyczno-dedukcyjne (logika, matematyka…) funkcja poznawcza (osiąganie wyników poznawczych) i praktyczna nauki

30 Funkcje nauki poznawcza (osiąganie wyników poznawczych)
odkrywanie faktów i formułowanie praw wyjaśnianie prognozowanie opracowanie i logiczne uporządkowanie pojęć, twierdzeń, teorii przekazywanie wyników (czasopisma, książki, seminaria naukowe) weryfikowanie wyników doskonalenie metod badawczych praktyczna (zastosowania praktyczne)

31 Filozofia a nauka nauki formułują prawa; filozofia pyta: co to jest prawo? jakie są podstawy akceptacji teorii naukowych? nasycenie współczesnej nauki (np. fizyki – mechanika kwantowa, kosmologia, biologii – genetyka i jej zastosowania) problemami filozoficznymi, zacieranie się linii demarkacyjnej między nauką a filozofią tradycyjne problemy filozoficzne uwikłane w nauki empiryczne (np. determinizm i indeterminizm, natura czasu i przestrzeni, początek Wszechświata) nauka jako źródło nowej problematyki filozoficznej (np. problem obiektywności poznania w mechanice kwantowej) nauka jako paradygmat myślenia racjonalnego

32 Relacje filozofia - nauka
Filozofia jako teoria nauki nauki empiryczne wyczerpują wiedzę o świecie, filozofia jest logiczną analizą języka, założeń i metod nauk (scjentyzm) Filozofia jako synteza wyników nauk filozofia przyjmuje jako założenia rezultaty nauki formułuje ich syntezę w celu uzyskania naukowego obrazu świata Filozofia jako dyscyplina autonomiczna wobec nauki badania filozoficzne są całkowicie różne od badań nauk empirycznych, filozofia nie może bezkrytycznie opierać się na naukach, jest nieempiryczną wiedzą o świecie empirycznym, bada warunku możliwości doświadczenia (Anzenbacher, Wprowadzenie 31)

33 Czy filozofia jest nauką?
odpowiedź pozytywna „najogólniejsza nauka o prawach zmienności wszelkiej rzeczywistości (przyrody martwej, ożywionej, społeczeństwa) i poznania”

34 Czy filozofia jest nauką?
odpowiedź negatywna nie jest nauką aksjomatyczno-dedukcyjną (matematyczną) – brak zgody na przesłanki – problem znaczenia terminów nie jest nauką empiryczną (przyrodniczą lub społeczną) – żadna filozofia nie ma struktury formalnej teorii empirycznej w rozumieniu współczesnej metodologii nauk, nie dostarcza wyjaśnień nomologiczno-dedukcyjnych ani probabilistycznych neopozytywizm – nie jest nauką, ale królową nauk, działalnością  Filozofia jest wiedzą o świecie opartą na nauce i myśleniu potocznym – interpretacja istniejącej wiedzy w nowych kategoriach pojęciowych; formułowanie ogólnych twierdzeń o świecie do powstania nauk empirycznych XVI/XVII w. trudno było odróżnić wyjaśnienia naukowe od filozoficznych

35 filozofia nie czerpie materiału bezpośrednio z obserwacji
spory filozoficzne nie mogą być rozstrzygnięte przez odwołanie się do faktów empirycznych filozofia nie dostarcza nowej wiedzy o faktach spory filozoficzne polegają niekiedy na udowodnieniu logicznej niemożliwości jakiegoś stanowiska, nie dotyczą zatem kwestii empirycznych

36 koncepcje filozoficzne uznające się za naukowe:
fenomenologia – „nauka ścisła”, autonomiczna wobec innych nauk, przedmiot – świadomość transcendentalna (Husserl) pozytywizm logiczny – filozofia naukowa w odróżnieniu od filozofii metafizycznych; logiczna analiza języka nauki marksizm – budowanie ogólnej koncepcji świata na podstawie danych nauk szczegółowych filozofia naukowa a filozofia nauki [przedmiot badań – język i struktura nauki, metody, struktura i rozwój]

37 Czy filozofia jest nauką?
„Celem filozofii jest logiczne rozjaśnianie myśli. Filozofia nie jest teorią, lecz pewną działalnością. Dzieło filozoficzne składa się zasadniczo z objaśnień. Wynikiem filozofii nie są ‘tezy filozoficzne’, lecz jasność tez. Filozofia winna rozjaśniać i ostro rozgraniczać myśli, które skądinąd są jakby mgliste i niewyraźne. Poprawna metoda filozofii byłaby właściwie taka: nie mówić nic poza tym, co daje się powiedzieć, czyli poza zdaniami nauk przyrodniczych – a więc nic poza tym, co z filozofią nie ma nic wspólnego, a gdyby potem ktoś chciał powiedzieć coś metafizycznego, wykazać mu, że pewnym znakom swoich zdań nie nadał żadnego znaczenia. Byłaby to dla niego metoda niezadowalająca – nie miałby poczucia, że uczymy go filozofii – ale byłaby to jedyna metoda ściśle poprawna”. (L. Wittgenstein, Tractatus logico-philosophicus)

38 Filozofia a nauka – wybrane stanowiska
Teza: filozofia jest niezależna od nauk przyrodniczych „Wyników nauk przyrodniczych bowiem nie bierze się pod uwagę. Rozważa się tylko przyjęte implicite założenia filozoficzne w podstawowych metodach nauk przyrodniczych” . (A. G. van Melsen, Filozofia przyrody 42)  

39 Filozofia a nauka – wybrane stanowiska
Teza: nauki przyrodnicze posiadają założenia o charakterze filozoficznym „W przyrodniczych programach badawczych znajdują się, w mniej lub bardziej ukrytej formie, założenia o charakterze metafizycznym. Określają one zasadniczą możliwość modyfikacji tych programów, implikują wybór odpowiedniej epistemologii, posiadają niewątpliwe wartości heurystyczne. Bagatelizowanie wielorakich związków filozofii z naukami przyrodniczymi oraz uprawianie refleksji filozoficznej w całkowitej izolacji od osiągnięć tych nauk może prowadzić do rozwiązań pozornych”. (M. Heller, J. Życiński, Wstęp, [w:] M. Heller, A. Michalik, J. Życiński, Filozofować w kontekście nauki 5).

40 Filozofia a nauka – wybrane stanowiska
Teza: nauki przyrodnicze nie posiadają założeń o charakterze filozoficznym Por. J. Woleński, O tak zwanych filozoficznych założeniach nauki

41 Wzorce uprawiania filozofii
klasyczny (starożytność): cel – poznanie ostatecznej podstawy i struktury bytu; zjawisko i rzeczywistość; wiedza (episteme) i mniemanie (doxa); poznanie najgłębszej istoty bytu pozwala zrozumieć naturę człowieka i jego miejsce w świecie [Demokryt, Epikur, Sokrates, Platon, Arystoteles, stoicy] pragmatyczny: cel – skuteczne działania w sprawach życia codziennego (szczęście, korzyść itp.); sofiści teocentryczny (średniowiecze): – problem: Bóg, człowiek, świat; wiara i rozum; filozofia jako ancilla theologiae; problem relacji wiara – rozum; św. Augustyn: „Pragnę poznać Boga i duszę. I nic więcej.”

42 Wzorce uprawiania filozofii
Odrodzenie – zerwanie z filozofią średniowieczną, rozwój rzemiosła, handlu, wiedzy praktycznej, powstanie monarchii absolutnych, Reformacja, powstanie uniwersytetów w XIV w., druk, Kopernik, Kepler, Galileusz, Newton, Huygens; XVII/XVIII – powstanie nauk szczegółowych – „być albo nie być” dla filozofii kartezjański – poszukiwanie wiedzy pewnej, sceptycyzm, cogito ergo sum – świadomość podmiotu jako podstawa wszelkiego filozofowania, problem istnienia świata transcendentnego wobec świadomości poznającego podmiotu kantowski – badania transcendentalne, „kopernikański przewrót” w filozofii: przedmiot poznania jako konstrukcja podmiotu wyposażonego w aprioryczne formy zmysłowości i transcendentalne kategorie intelektu

43 Wzorce uprawiania filozofii
Hegel – powrót do spekulacji metafizycznych w opozycji do tradycji epistemologicznej pozytywizm – Comte, Mill, Spencer – oparcie wszelkiej wiedzy na faktach, niemożliwość metafizyki (wiedzy o świecie pozaempirycznym); badania metodologiczne i synteza nauk szczegółowych filozofia życia – problem egzystencji jednostki ludzkiej i jej stosunku do społeczeństwa, historii, Boga; Stirner, Carlye, Newmann, Kierkegaard, Dilthey, Schopenhauer, Nietzsche marksizm (Marks, Engels) – kategoria praktyki społecznej; odrzucenie metafizyki idealistycznej i subiektywizmu; powiązanie z nauką; materializm dialektyczny i historyczny; funkcja praktyczna filozofii – ideologia ruchu robotniczego (Lenin) neotomizm, fenomenologia, egzystencjalizm, neopozytywizm, personalizm, pragmatyzm, filozofia analityczna, hermeneutyka…

44 Pytania kontrolne Podaj przykłady zagadnień filozoficznych. Czym się one różnią od zagadnień naukowych? Jakie są źródła myślenia filozoficznego? Jaka jest etymologia słowa „filozofia”? Wymień podstawowe dyscypliny filozoficzne. Scharakteryzuj wiedzę typu techne, doxa i episteme. Czym filozofia różni się od myślenia mitologicznego? Jaka jest różnica między filozofią a myśleniem potocznym? Co to jest zdrowy rozsądek? Czym się różnią filozofie religijne od niereligijnych? Czy filozofia jest nauką? Rozważ różne odpowiedzi podając przykłady z historii filozofii. Sformułuj postulat racjonalności poznania. Scharakteryzuj podstawowe koncepcje filozofii.

45 Literatura K. Ajdukiewicz, Zagadnienia i kierunki filozofii. Teoria poznania. Metafizyka J. M. Bocheński, Ku filozoficznemu myśleniu J. Wojtysiak, Filozofia T. Czeżowski, O metafizyce, jej kierunkach i zagadnieniach W. Krajewski, Współczesna filozofia naukowa. Metafilozofia i ontologia A. Anzenbacher, Wprowadzenie do filozofii K. Jaspers, Wprowadzenie do filozofii M. Hempoliński, Filozofia współczesna J. Hospers, Wprowadzenie do analizy filozoficznej