TEATR ALTERNATYWNY zwany także: awangardowym, eksperymentalnym,

Prezentacja na temat: "TEATR ALTERNATYWNY zwany także: awangardowym, eksperymentalnym,"— Zapis prezentacji:

1 TEATR ALTERNATYWNY zwany także: awangardowym, eksperymentalnym,
awangardowym, eksperymentalnym, laboratoryjnym, niezależnym, obrzeży, otwartym, podziemnym, studyjnym. To teatr poszukujący nowych środków wyrazu w sztuce aktorskiej lub w materii scenicznej, kreujący nowe układy przestrzenne, nowe metody pracy i nowe relacje między aktorem a publicznością.

2 ur. 11 sierpnia 1933 w Rzeszowie, zm
ur. 11 sierpnia 1933 w Rzeszowie, zm. 14 stycznia 1999 w Pontederze – polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog oraz twórca metody aktorskiej. Jeden z największych reformatorów teatru XX wieku. Honorowy obywatel Opola JERZY GROTOWSKI

3 Pomnik na Wzgórzu Uniwersyteckim UO w Opolu

4 TEATR LABOLATORIUM Teatr Laboratorium - zespół teatralny o światowej sławie, założony przez Jerzego Grotowskiego i Ludwika Flaszena, kierowany przez Grotowskiego. W latach działał w Opolu (jako Teatr 13 Rzędów), od 1965 r. we Wrocławiu. Zespół został rozwiązany w 1984 r.

5 Apocalypsis Cum Figuris
Teatr Laboratorium we Wrocławiu

6 APOCALYPSIS CUM FIGURIS
JERZY GROTOWSKI reżyseria: Jerzy Grotowski asystent reżysera: Stanisław Ścierski kostiumy: Waldemar Krygier obsada: Antoni Jahołkowski, Zygmunt Molik, Zbigniew Cynkutis, Rena Mirecka, Elisabeth Albahaca, Stanisław Ścierski, Ryszard Cieślak premiera: 19 lipca 1968 realizacja telewizyjna: TV RAI, 1981

7 Tadeusz Kantor Urodzony: 6 kwietnia 1915 w Wielopolu Skrzyńskim.
Zmarł: 8 grudnia 1990 w Krakowie. Polski reżyser, malarz, scenograf, grafik, autor manifestów artystycznych, animator życia kulturalnego, założyciel Teatru Cricot 2 w Krakowie (wystawiał tam sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza, a później także własne). Tadeusz Kantor

8 Krzesło Kantora w Hucisku

9 Teatr Cricot 2 w Krakowie
Polski teatr awangardowy, założony w Krakowie przez Tadeusza Kantora i Marię Jaremiankę w 1955 roku. Inscenizacje były początkowo oparte na dramatach Witkacego, późniejsze przedstawienia były natomiast autorskimi kreacjami Tadeusza Kantora. Teatr Cricot 2 występował w Polsce i za granicą. Największą popularność i uznanie Teatr Cricot 2 zdobył realizacjami, które zapoczątkował spektakl Umarła klasa z 1975 roku. Teatr zaprzestał działalności po śmierci Kantora i wystawieniu ostatniej sztuki Dziś są moje urodziny.

10 Spektakle wystawione przez teatr:
Mątwa, 1956 Cyrk, 1957 W małym dworku, 1961 Wariat i zakonnica, 1963 Kurka wodna, 1967 Nadobnisie i koczkodany, 1973 Umarła klasa, 1975 Wielopole, Wielopole, 1980 Niech sczezną artyści, 1985 Nigdy tu już nie powrócę, 1988 Dziś są moje urodziny, 1991

11 Krakowska siedziba teatru

12 Rozwój teatru u Kantora:
Pierwszy spektakl: "Mątwa" według Witkiewicza (1956), w której twórca wykorzystał zderzenie wysublimowanego tekstu i przedmiotów zastanych, prymitywnego otoczenia kawiarnianej widowni. W drugiej sztuce - "Cyrk" - odnaleźć można ambalaż. "Teatru informel"( ) - teatru automatycznego, poddającego się przypadkowi, ruchowi materii. "Teatru zerowy"( ), pozbawionego akcji dziania się. Tradycyjne pojmowanie teatru. Happeningi - "Cricotage" i "Linia podziału". Dwa lata później słynne: "List" oraz "Panoramiczny happening morski". „Teatru śmierci” zapoczątkowany spektaklem „Umarła klasa”. Ten nurt cechują najbardziej znane dzieła m.in.: "Wielopole, Wielopole" (1980), "Niech sczezną artyści" (1985), "Nigdy już tu nie powrócę" (1988), "Dziś są moje urodziny"(1991).

13 Do najsłynniejszych jego dzieł należą:
- Dziennik z podróży, - Człowiek i stół, - Niebezpieczne odwrócenie - Powrót do domu rodzinnego, - cykl ambalaży, - głośne przedstawienia teatralne: Umarła klasa i Wielopole, Wielopole.

14 Umarła klasa tytuł realizacji:Umarła klasa
sztuka:Umarła klasa (Tadeusz Kantor) miejsce premiery: Teatr Cricot 2 Kraków data premiery: reżyseria: Kantor Tadeusz scenografia: Kantor Tadeusz Najważniejsze dzieło w twórczości Tadeusza Kantora. Wystawione około 2 tysięcy razy, przez 17 lat. Jest to projekcja idei Gordona Craiga, który mówił, że trzeba zniszczyć teatr, aby zbudować teatr.