LUPA.

Prezentacja na temat: "LUPA."— Zapis prezentacji:

1 LUPA

2 Ogólne informacje Lupa jest przyrządem optycznym służącym do bezpośredniej obserwacji drobnych przedmiotów. Zbudowana jest z jednej soczewki skupiającej lub z zespołu soczewek umieszczonych w oprawce. Lupa tworzy obraz przedmiotu pozorny, prosty, powiększony. Spotyka się lupy w postaci arkusza przezroczystej folii będącej soczewką Fresnela, jak i bardziej rozpowszechnione ze szkła. Lupa składająca się z jednej soczewki i zaopatrzona w uchwyt, nazywana bywa szkłem powiększającym. Lupy dzieli się na proste i złożone.

3 Lupa Prosta Do lup prostych zalicza się pojedyncze soczewki dwuwypukłe, płasko-wypukłe i wklęsło-wypukłe. Mogą one mieć najwyżej 5-krotne powiększenie. Lupy proste najczęściej używane są jako szkła powiększające, służące głównie do odczytywania drobnego pisma, do sprawdzania jakości obróbki powierzchni, do pobieżnej obserwacji drobnych przedmiotów i montażu małych mechanizmów.

4 Wśród lup złożonych wyróżnia się lupy oplantyczne, achromatyczne, ortoskopowe i antysygmatyczne. Lupy aplantyczne i achromatyczne dwusoczewkowe mają powiększenie od 3x do 12x, aplantyczne czterosoczewkowe do 25x, ortoskopowe od 6x do 20x, antysygmatyczne od 25x do 30x (a nawet niekiedy do 40x). Lupy złożone znajdują w praktyce zastosowanie bądź to jako samodzielne przyrządy (lupy Brinella, lupy włókiennicze), bądź też jako części składowe wielu instrumentów optycznych (odczytywanie drobnych podziałek, noniuszy). Lupa Złożona

5 Działanie Działanie lupy polega na zwiększeniu kąta widzenia, pod jakim oko obserwuje przedmiot. Normalnie lupę używa się tak, aby obserwowany przedmiot (AB) znajdował się w jej ognisku przedmiotowym . Wówczas obraz (A' B') tego przedmiotu tworzy się w nieskończoności i oko pracuje przy zwolnionej akomodacji, czyli nastawieniu układu optycznego oka do ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w określonej odległości. Obraz ten jest pozorny, prosty i powiększony. Powiększeniem lupy nazywamy stosunek kąta, pod jakim widziany jest przedmiot umieszczony w jej ognisku, do kąta, pod jakim widziany jest tenże przedmiot bez lupy z odległości 250 mm

6 LUNETA

7 Luneta Luneta (teleskop) - przyrząd optyczny w formie rury zakończonej z jednej strony obiektywem refrakcyjnym (tj. soczewkowym), a z drugiej strony okularem złożony jest z dwóch elementów optycznych: obiektywu i okularu (teleskop soczewkowy) lub z okularu i zwierciadła (teleskop zwierciadlany) połączonych tubusem. Służy do powiększania odległych obrazów. Zarówno teleskop soczewkowy, jak i teleskop zwierciadlany dają obraz rzeczywisty powiększony, odwrócony (soczewkowy).

8 Luneta historia Pierwszą lunetę skonstruował optyk holenderski Z. Jansen w W 1609 Galileusz wykorzystał lunetę do obserwacji astronomicznych. Zbudowana była z jednosoczewkowego obiektywu (soczewka skupiająca) i okularu będącego soczewką rozpraszającą.

9 Luneta budowa Wyróżnia się tzw. lunety ziemskie - dające obraz prosty (okular skupiający), lunety galileuszowskie – obraz prosty (okular rozpraszający) i lunety astronomiczne (keplerowskie) – obraz odwrócony.

10 Luneta budowa Luneta, obudowa: A - soczewka, B - tuba optyczna, C - blokada przesuwu pionowego, D - blokada przesuwu poziomego, E - trójnóg nastawny, F - dodatkowy pojemnik na akcesoria, G - pierścień mocujący, H - pierścień mocujący, I - celownik, J - okular, K - pokrętło precyzyjnego przesuwu poziomego, L - pokrętło precyzyjnego przesuwu poziomego, M - układ ogniskujący

11 Luneta powiększenie Powiększenie kątowe p dla prostej lunety (zarówno galileuszowskiej, jak i keplerowskiej) wyraża się wzorem: p=fb/fk, gdzie: fb - ogniskowa obiektywu, fk - ogniskowa okularu. Powiększenie lunety nie może być zwiększane dowolnie przez zastosowanie okularów o coraz krótszych ogniskowych. Warunkuje je zdolność rozdzielcza obiektywu ograniczona zjawiskami dyfrakcyjnymi (dyfrakcja fal) zależnymi od wielkości źrenicy wejściowej d.