SIEDEM CUDÓW ŚWIATA STAROŻYTNEGO

Prezentacja na temat: "SIEDEM CUDÓW ŚWIATA STAROŻYTNEGO"— Zapis prezentacji:

1 SIEDEM CUDÓW ŚWIATA STAROŻYTNEGO

2 Siedem cudów świata to siedem najbardziej
zdumiewających przykładów dzieł sztuki i najwspanialszych osiągnięć architektury antycznej. Do dnia dzisiejszego przetrwał tylko jeden z siedmiu cudów świata – Piramida Cheopsa.

3 Piramida Cheopsa Mauzoleum w Halikarnasie Kolos Rodyjski Świątynia Artemidy
Latarnia Morska w Faros Posąg Zeusa w Olimpii Wiszące Ogrody Semiramidy w Babilonie

4 POŁOŻENIE GEOGRAFICZNE SIEDMIU CUDÓW ŚWIATA STAROŻYTNEGO

5 POSĄG ZEUSA W OLIMPII

6

7 POSĄG ZEUSA Czas powstania: Zbudowany ok. 456 roku p.n.e.
Lokalizacja: W antycznej Olimpii, na terenie świątyni Zeusa, w Grecji. Aby uczcić patrona igrzysk - Zeusa postanowiono wznieść na jego cześć i chwałę świątynię oraz posąg. Posąg Zeusa wykonany przez Fidiasza, przy współpracy Panajnosa i Kolotesa. Opis : Centralnym punktem świątyni Zeusa było miejsce obrzędów religijnych ze statuą Zeusa, którą stworzył mistrz ateński Fidiasz. Na złotym tronie siedział bóg olbrzymi, osiemkroć przerastający miarę ludzką. Głową sięgał sufitu, barkami rozpierał się na całą szerokość nawy. Mówiono, że gdyby wstał nagle, rozniósłby całe wiązanie gmachu. W wyciągniętej lewej ręce trzymał boginię zwycięstwa Nike, prawą zaś dzierżył berło, na którym złoty orzeł roztaczał skrzydła. Fałdzisty płaszcz szczerozłoty, ozdobiony figurami zwierząt i kwiatów, przez lewe ramię, z tyłu przerzucony, owijał mu lędźwie i nogi aż ku stopom, odsłaniając nagą pierś z kości słoniowej. Nogi w złotych sandałach opierały się na podnóżku podtrzymywanym przez lwy. Bujne kędziory, ujęte złotym wieńcem oliwnym, spływały po obu stronach twarzy, pełnej majestatu, łagodności i pogody. Przyczyna zniszczenia : Posąg ten, na rozkaz jednego z cesarzy rzymskich przeniesiony do Konstantynopola, spłonął tam w czasie pożaru. Lecz dzieło Fidiasza było dla całej starożytności tak uświęconym wzorem, ze tysiące posągów Zeusa w naszych muzeach pozwalają domyślać się jak ono mogło wyglądać.

8 PRZEKRÓJ ŚWIĄTYNI ZEUSA W OLIMPII
Około 470 roku p.n.e. wydano w Grecji odezwę do bogatych i biednych, aby składali datki na świątynię Zeusa w Olimpii. Miała ona być największa i najwspanialsza w całej Grecji. Napływały pieniądze, dzieła sztuki, klejnoty i wszystko, co mogło służyć budowie domu Zeusa. W 456 roku p.n.e. ukończona świątynia została poświęcona. Wznosiła się na sztucznie usypanym metrowym wzgórzu. Fundament, zachowany w niemal nienaruszonym stanie, mierzy 64 m na 27 m. Na nim stały 34 kolumny o wysokości 10,53 m każda. Wykonane były z wapienia muszlowego i utrzymywały ciężki dach zbudowany z marmurowych płyt.

9 PIRAMIDA CHEOPSA Egipskie przysłowie powiada:
"Wszystko boi się czasu, lecz czas boi się piramid."

10 PIRAMIDA CHEOPSA Czas powstania: Wzniesiona w XXVI wieku p.n.e.
Lokalizacja: W Gizie, na zachód od Nilu, dzisiejszy Egipt. Zbudowana dla faraona Cheopsa (Chufu). Opis: Piramida Cheopsa oraz piramidy Chefrena i Mykerinosa znajdują się około 10 kilometrów od centrum Kairu. Tworzą one najbardziej znany zespół piramid. Nieopodal znajduje się posąg Sfinksa - istoty o ciele lwa i twarzy człowieka. Piramida Cheopsa powstała około 4,5 tysiąca lat temu. Było ona grobowcem dla jednego z władców Egiptu - Cheopsa, który był faraonem czwartej dynastii. Egipcjanie wierzyli w życie po śmierci, do grobowców wkładali wszystko, co miało być im potrzebne w życiu pozagrobowym, łącznie z przedmiotami codziennego użytku i biżuterią. Piramida Cheopsa zbudowana jest z 2,4 mln skalnych bloków, każdy o wadze blisko 2,5 tony, a waga największych dochodziła nawet 15 ton. Wysokość piramidy wynosiła 147 metrów, jednakże obecnie zmniejszyła się do 137 metrów. Podstawa jest bliska idealnemu kwadratowi o boku 230 metrów. Różnica w długości boków jest mniejsza niż 20 cm. Boki piramidy są zwrócone dokładnie na północ, południe, wschód i zachód. Zewnętrze ściany piramidy były pokryte płytami polerowanego, białego alabastru. Przetrwały one do XIII wieku, kiedy to zostały rozkradzione jako materiał budowlany. Wejście do piramidy znajduje się pośrodku północnej ścianie. Przejście wąskim i dusznym korytarzem prowadzi do głównej komory grobowej, zwanej Komorą Króla. Ma ona 6 m wysokości, a boki wynoszą odpowiednio 10,5 m i 5,2 m. W komorze nie ma żadnych malowideł ani ozdób, znajduje się tylko granitowy sarkofag. Wewnątrz piramidy znajdują się jeszcze dwie podobne komory grobowe. Piramidy w Gizie i Sfinks są jedynym z siedmiu cudów starożytnego świata, który przetrwał do naszych czasów

11 Wymiary po wybudowaniu:
• wysokość do wierzchołka- 146,64m • długości boków: • zachodni- 230,357m • wschodni- 230,391m • północny-230,251m • południowy- 230,454m • Kąt nachylenia ściany bocznej do podłoża- 51°52' • Położenie - 29°58'51'' N 31°9'00'' E

12 TRZY PIRAMIDY W GIZIE – CHEOPSA, CHEFRENA, MYKERINOSA

13

14

15

16

17 WISZĄCE OGRODY SEMIRAMIDY

18

19

20 Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie
Ich niezwykłość budziła podziw współczesnych, a zdumienie i wielkie zainteresowanie potomnych. Opisywali je często historycy greccy, a od czasów Aleksandra Wielkiego zalicza się je do siedmiu cudów świata. Zostały zbudowane na polecenie króla Nabuchodonozora II ( p.n.e.), który podarował je swojej żonie, Amytis, ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – Persji. Niejasne jest, dlaczego nazwano je imieniem Semiramidy, asyryjskiej królowej, która żyła dwa wieki wcześniej. Owe ogrody musiały istnieć ze względu na wzmianki o nich występujące w wielu źródłach historycznych z tamtego i późniejszego okresu (pisali o nich m.in. Herodot, Strabon i Diodor Sycylijski). Ponadto wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich hipotetycznego położenia wykazały obecność pozostałości rozległego pałacu Nabuchodonozora II jak i specjalnej konstrukcji tarasy i studnie. Były one zakładane na tarasach wznoszących się do góry i podtrzymywanych specjalną konstrukcją, którą tworzyły szeregi wąskich, coraz wyższych korytarzy zasklepionych kolebkowo. Każdy taras, na którym zasadzono rośliny, był izolowany smołą i powłoką ołowianą na których umieszczano warstwę odsączającą, a następnie grubą warstwę ziemi (do 2 m miąższości), w której rosły drzewa i krzewy, sztucznie nawadniane. Ogrody te zostały założone w VI lub VII wieku p.n.e. Zwisające z tarasów pnącza zakrywały mury, co sprawiało wrażenie, że te piękne rośliny zawieszone są w powietrzu. Do ich nawadniania używano wody z Eufratu, którą dostarczano na poszczególne poziomy za pomocą przemyślnego systemu kanałów i drenów.

21 BIBLIOGRAFIA Jan Parandowski – „Mitologia” – Film dokumentalny „Siedem Cudów Świata” Adrian Urbaś kl. II A