Układ Rozrodczy Męski Materiał zawiera Treści Przeznaczone dla osób po 16 roku życia By Konrad Król kl.IIf.

Prezentacja na temat: "Układ Rozrodczy Męski Materiał zawiera Treści Przeznaczone dla osób po 16 roku życia By Konrad Król kl.IIf."— Zapis prezentacji:

1 Układ Rozrodczy Męski Materiał zawiera Treści Przeznaczone dla osób po 16 roku życia
By Konrad Król kl.IIf

2 Układ Rozrodczy Układ rozrodczy męski składa sie z narządów rozrodczych wewnętrznych, do których zalicza sie : - jądra - najądrza - nasieniowody - pęcherzyki nasienne - przewody wytryskowe - gruczoł krokowy - gruczoły opuszkowo - cewkowe oraz narządów rozrodczych zewnętrznych: - prącia - moszny

3

4 Jądra Jądra (łac. testis, dosłownie – świadek, orchis, testimonium virile) to męskie narządy rozrodcze u ludzi i zwierząt. Samce ssaków posiadają 2 jądra, które najczęściej znajdują się w mosznie – worku skórno-powięziowym, wywodzącym się ze ściany brzucha. U większości ssaków jądra są położone poza obrębem ciała, zawieszone przez powrózek nasienny w worku mosznowym. Jest to spowodowane tym, że spermatogeneza zachodzi wydajniej w temperaturach niższych niż ok. 37 stopni Celsjusza, panująca wewnątrz ciała. Mięsień dźwigacz jądra (musculus cremaster) wchodzi w skład powrózka nasiennego. Dzięki skurczom powrózka nasiennego, wywołanym zbyt niska temperaturą, jądra są przywodzone do ciała. Rozkurcz umożliwia ich odwiedzenie. Jest to swoisty mechanizm termoregulacyjny. To zjawisko jest znane jako odruch mięśnia dźwigacza jądra. Zachodzi ono także w odpowiedzi na stres (jądra zostają podciągnięte ku ciału w celu ich ochrony podczas walki; zjawisko to wykształciło się w toku ewolucji) oraz podczas orgazmu. Zwykle jedno jądro wisi niżej od drugiego (zazwyczaj lewe). Jest to głównie spowodowane różnicami w strukturach naczyniowych po prawej i lewej stronie. Uważa się, że jest to kolejne ewolucyjne przystosowanie mające chronić jądra przed uderzeniem jedno o drugie.

5 Funkcja Jąder Podobnie jak jajniki (których są odpowiednikami), jądra są składnikiem dwóch układów: rozrodczego (jako gonady) oraz endokrynnego (jako gruczoły dokrewne). Funkcje jąder, to: produkcja spermy (plemników) produkcja męskich hormonów płciowych (m.in. testosteronu) Obie funkcje jąder, spermotwórcza i endokrynna znajdują się pod kontrolą hormonów produkowanych przez przedni płat przysadki: lutropiny (LH) folikulotropiny (FSH)

6 Struktura Jąder Pod wytrzymałą, włóknistą osłonką-błoną białawą (tunica albuginea), jądra zawierają bardzo delikatne kanaliki nasienne (tubuli seminiferi) kręte (contorti) i proste (recti). Kanaliki są wyłożone warstwą komórek (m.in. komórkami podporowymi-Sertolego), które od okresu dojrzewania do późnego wieku produkują plemniki. Kanaliki nasienne kręte przechodzą w kanaliki proste, tworzące sieć jądra (rete testis), z których następnie wychodzą przewody wyprowadzające, prowadzące do najądrza (gdzie nowo utworzone komórki dojrzewają), następnie do nasieniowodu (vas deferens) i dalej do przewodu wytryskowego (ductus ejaculatorius), który łączy się z ostatnim odcinkiem-cewką moczową. Pod wpływem pobudzenia seksualnego, plemniki zaczynają przemieszczać się przez przewód wytryskowy do części sterczowej cewki moczowej, skąd w czasie orgazmu są wypychane przez prostatę (dzięki skurczom mięśni) na zewnątrz prącia. Przekrój poprzeczny przez lewą stronę stronę moszny i lewe jądro. Worek osłonki pochwowej (tunica vaginalis) jest rozciągnięty Pomiędzy kanalikami nasiennymi znajdują się komórki śródmiąższowe-Leydiga, które wytwarzają testosteron i inne androgeny.

7 Przekrój przez miąższ jądra knura
Przekrój przez miąższ jądra knura. 1 Światło kanalików krętych, 2 spermatydy 3 spermatocyty, 4 spermatogonia, 5 komórki Sertoliego, 6 miofibroblasty, 7 komórki Leydiga, 8 naczynia włosowate

8 Choroby Jąder Jądra są bardzo czułe na wszelkie urazy. Najważniejsze choroby jąder: zapalenie jąder (orchitis) rak jąder i inne nowotwory zgromadzenie przejrzystego płynu wokół jąder (wodojądrze, hydrocele testis) zapalenie najądrza (epididymitis) skręt powrózka nasiennego varicocele – obrzmiały splot żylny jądrowy, występujący zazwyczaj po stronie lewego jądra Usunięcie jednego lub obu jąder to kastracja (orchidectomia).

9 Najądrze Moszna, jądro i najądrze
Najądrze (łac. epidydimis) - układ kanalików, których zadaniem jest odprowadzanie z jądra i magazynowanie nasienia. Najądrze składa się z głowy, trzonu i ogona. Głowę stanowią płaciki (albo stożki najądrza) i przewodziki odprowadzające, natomiast trzon i ogon (który jest uważany za główny magazyn nasienia) zbudowane są z poskręcanego przewodu najądrza, który opuszczając ogon, przechodzi w nasieniowód. Oprócz magazynowania plemników najądrze również produkuje wydzielinę, która powoduje dojrzewanie plemników przebywających w przewodzie najądrza, bez czego nie są zdolne do zapłodnienia. Narząd ten zaopatrywany jest w krew przez tętnicę jądrową. Moszna, jądro i najądrze

10 Nasieniowód Nasieniowody, przewody nasienne (łac. ductus deferens) - przewody (długość 40-50cm) wyprowadzające plemniki z gruczołów płciowych męskich - jąder. U kręgowców nasieniowody wychodzą z najądrza i mają ujście na zewnątrz, albo w cewce moczowej. Ponadto u kręgowców nasieniowody wytwarzają pewne substancje zwiększające ruchliwość plemników. U ssaków nasieniowody współtworzą powrózek nasienny.

11 Pęcherzyk nasienny Pęcherzyk nasienny – parzysty narząd męskiego układu rozrodczego, mający kształt podłużnego woreczka o długości do 5 cm. Położony jest w okolicy dna pęcherza moczowego; wydziela ok. 70% objętości ejakulatu. Błona śluzowa pęcherzyka nasiennego zawiera nabłonek sześcienny wydzielający składniki nasienia: proteiny, enzymy, fruktozę, prostaglandyny oraz fosforylocholinę. Ujścia pęcherzyka nasiennego wnikają do nasieniowodu w miejscu zwanym jego bańką. Narząd ten wytwarza substancję zawierającą niewielkie ilości fruktozy stanowiącej źródło energii dla plemników.

12 Przewód wytryskowy Przewód wytryskowy (ductus ejaculatorius) - następny odcinek drogi nasienia od bańki nasieniowodu do ujścia cewki moczowej, położony w obrębie gruczołu krokowego. Długość jego wynosi ok. 2 cm, światło ok. 1 mm w części początkowej, zwężając się do 0,2 mm przy ujściu cewki moczowej. Obydwa przewody wytryskowe uchodzą do cewki moczowej, każdy na małym wzniesieniu błony śluzowej, zwany wzgórkiem nasiennym (colliculus seminalis), po obu stronach niewielkiego podłużnego zagłębienia - łagiewki sterczowej (utriculus prostaticus).

13 Gruczoł Krokowy(Prostata )
Prostata – gruczoł krokowy (stercz). Jest to nieparzysty narząd mięśniowo-gruczołowy. Jest częścią składową męskiego układu płciowego. Położony jest poniżej pęcherza moczowego w miednicy mniejszej. Przez jego miąższ przebiega część sterczowa cewki moczowej (dlatego gdy dochodzi do jego przerostu, na skutek mechanicznego ucisku cewki moczowej pojawiają się problemy z oddawaniem moczu oraz inkontynencja, a co za tym idzie jest to choroba). Kształt prostaty jest porównywany do kształtu kasztana jadalnego (spłaszczony stożek). Wydzielina prostaty to mętna, biaława ciecz o zasadowym odczynie i charakterystycznym zapachu (to ona nadaje zapach spermie), w niej zawieszone są plemniki. Tylna ścianka gruczołu prostaty przylega bezpośrednio do odbytnicy. Masaż prostaty przez odbyt, ze względu na silne unerwienie czuciowe, dostarcza niektórym mężczyznom rozkoszy. Silny ucisk w tej okolicy wywołuje gwałtowne uczucie parcia na mocz oraz niekiedy pieczenie w okolicy żołędzi. Ucisk prostaty wykonywany zarówno ze względów lekarskich (badanie per rectum) jak i erotycznych, prowadzi do czasowego podwyższenia stężenia PSA, co może skutkować oznaczeniem nieprawidłowego poziomu w badaniu laboratoryjnym.

14 Gruczoły opuszkowo-cewkowe
Gruczoły opuszkowo-cewkowe (gruczoły Cowpera, łac. glandulae bulbourethrales) - parzysty narząd wielkości grochu, otwierający się do cewki moczowej w obrębie tylnej ściany jej opuszki, znajduje się poniżej prostaty. Odpowiadają za wydzielanie przezroczystej wydzieliny (preejakulatu) z cewki moczowowej. Powstająca wydzielina stanowi naturalny lubrykant ułatwiający stosunek płciowy. Sądzi się także, że pozwala on na przeczyszczenie cewki moczowej przed ejakulacją (wytryskiem). Dlatego wydzielina ta (płyn ejakulacyjny) może zawierać nasienie składające się z upośledzonych bądź martwych plemników i nie może doprowadzić do zapłodnienia, o ile wcześniej znalazło się ono w cewce moczowej.

15 Prącie Prącie, członek męski, penis – narząd kopulacyjny u samców ssaków. Penisa posiadają także inne kręgowce, np. wiele gadów oraz niektóre ptaki (kazuary, strusie).

16 Budowa Penis (łac. membrum virile) jest narządem homologicznym żeńskiej łechtaczki. U mężczyzn przez prącie przebiega ostatni odcinek cewki moczowej, której ujście znajduje się na szczycie żołędzi prącia. Składa się z dwóch równoległych ciał jamistych oraz ciała gąbczastego tworzącego żołądź prącia (glans penis) oraz tzw. opuszkę. Ciało gąbczaste (corpus spongiosum penis) osłania również biegnącą przez prącie cewkę moczową. Prącie charakteryzuje się zdolnością do erekcji. Wyróżniamy nasadę oraz część ruchomą. Nasada przytwierdzona jest odnogami ciał jamistych do kości łonowych i kulszowych. Część ruchoma prącia zakończona jest żołędzią. Skóra prącia leży na luźnej tkance podskórnej i dlatego łatwo ją przesuwać. Ponad żołędzią skóra tworzy zdwojony fałd – napletek. Prącie unaczyniają: tętnica grzbietowa prącia i tętnica głęboka. Z żył powierzchniowych krew odpływa do żyły grzbietowej prącia, z żył głębokich zaś do splotu sromowego.

17 Choroby prącia choroba Peyroniego kłykciny kończyste opryszczka
priapizm stulejka załupek rak prącia

18 Choroba Peyroniego Choroba Peyroniego (stwardnienie ciał jamistych prącia, stwardnienie plastyczne prącia, łac. induratio penis plastica, morbus Peyronie, ang. Peyronie disease) - to włókniste stwardnienie członka. Objawia się u dorosłych mężczyzn skrzywieniem członka a w niektórych przypadkach powoduje bolesność wzwodów. Poważne, kilkudziesięcioprocentowe skrzywienie może utrudniać współżycie, choć odpowiedni dobór pozycji seksualnej może to niwelować. Zwłóknienie osłonki ciał jamistych powoduje skrzywienie prącia. Na grzbiecie członka wyczuwalne są płytki. Leczenie polega na interwencji chirurgicznej lub alternatywnie zastrzyków sterydowych w miejsce zwłóknienia. Ta druga metoda nie jest jednak jednoznacznie udokumentowana.

19 Opryszczka narządów płciowych
Opryszczka może umiejscawiać się także na narządach płciowych (herpes genitalis). Wywoływana jest zwykle przez wirus HSV2, a zakażenie występuje w wieku dorosłym poprzez kontakt seksualny (jedna z chorób przenoszonych drogą płciową). U mężczyzn dotyczy żołędzi i napletka, czasem również są zmiany w cewce moczowej, powodując utrudnienie lub uniemożliwienie oddawania moczu. U kobiet zmiany pojawiają się na wargach sromowych, w pochwie, kroczu, czasami na wewnętrznej powierzchni ud a także na szyjce macicy; niekiedy zajęte są pośladki. Uważa się, że zakażenie HSV2 u kobiet zwiększa ryzyko raka szyjki macicy. U uprawiających seks analny może rozwinąć się zakażenie odbytnicy. Powikłaniem zakażenia HSV2 u tej ostatniej grupy jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

20 Stulejka Stulejka (łac. phimosis) – męskie schorzenie wrodzone lub nabyte polegające na zwężeniu ujścia napletka, które uniemożliwia (stulejka całkowita) lub utrudnia (stulejka częściowa) ściąganie napletka (w wzwodzie lub w stanie spoczynku penisa). Łacińska nazwa pochodzi od greckiego słowa φῑμός , czyli kaganiec. Pojęcie to jako określenie stanu chorobowego (patologicznego) ma sens dopiero od pewnego momentu rozwoju organizmu, gdyż u większości noworodków, niemowląt i dzieci (do około 2-3 lat) płci męskiej nie można napletka odsunąć do rowka zażołędnego i jest to prawidłowy stan fizjologiczny. W przypadku noworodków napletek jest sklejony z żołędzią za pomocą mastki. Za stulejkę uważa się również taki stan, w którym napletek pozwala się odprowadzić do rowka zażołędnego, ale w trakcie erekcji powoduje ucisk i ból. Możemy wyróżnić kilka przypadków stulejki: pełna, gdy napletek nie pozwala odsłonić żołędzi niepełna: możliwe jest częściowe odsłonięcie żołędzi możliwe jest pełne odsłonięcie żołędzi w stanie bez erekcji możliwe jest pełne odsłonięcie żołędzi, również w stanie erekcji, ale z zaciskaniem się napletka w tym stanie w rowku zażołędnym Stulejka może być wrodzona oraz nabyta, w tym przypadku w dowolnym, nawet podeszłym wieku.

21 Leczenie Stulejki W początkowym stadium stulejka może być leczona poprzez naciąganie, np. rozgrzanego w gorącej kąpieli napletka (metoda Beaugé'a). Jednakże najczęściej leczona jest chirurgicznie poprzez usunięcie części albo całości napletka. W łagodnych przypadkach stosuje się zabieg plastyczny poszerzający ujście napletka. Zazwyczaj operacja przeprowadzana jest przy znieczuleniu miejscowym. Rehabilitacja trwa niewiele ponad dwa tygodnie. Analogicznym do leczenia chirurgicznego zabiegiem skutecznie likwidującym stulejkę jest obrzezanie.

22 Moszna Moszna, worek mosznowy, torba mosznowa (łac. scrotum) – obecne u samców wielu ssaków lądowych, w tym u człowieka, uwypuklenie ściany jamy brzusznej w kształcie skórno-mięśniowego worka, w którym znajdują się jądra. Znajduje się pomiędzy prąciem i odbytem. Zadaniem moszny jest utrzymywanie jąder w optymalnej temperaturze, nieco niższej niż temperatura ciała. U człowieka jest to około 34,4°C; w temperaturze 36,7°C znacząco spada liczba produkowanych przez jądra plemników. W czasie chłodu moszna utrzymuje odpowiednią temperaturę kurcząc się, co zbliża jądra do wnętrza ciała. Akcja ta wspomagana jest skurczem mięśnia podnoszącego jądra (mięsień dźwigacz jądra). Termoregulację wspomaga również mięśniowa błona sprężysta (tunica dartos), wyściełająca mosznę od wewnątrz. Kurczenie się jej włókien powoduje marszczenie skóry moszny, co zmniejsza jej powierzchnię i redukuje ucieczkę ciepła; odpowiednio rozkurczanie powoduje wygładzenie moszny, a przez to zwiększenie jej powierzchni i polepszenie chłodzenia. U niektórych ssaków (np. gryzoni) jądra zstępują do moszny okresowo, na czas rui. Nieliczne gatunki, np. hipopotamy, mają jądra stale wewnątrz ciała. Moszny nie mają także walenie.

23 Materiały wzięte z Witryny internetowej http://www. wikipedia
Materiały wzięte z Witryny internetowej jak i z