Pobierz prezentację
OpublikowałŁucjusz Myga Został zmieniony 10 lat temu
2
Renesans w architekturze, rzeźbie i malarstwie, (z języka francuskiego renaissance, z języka włoskiego rinascita - "odrodzenie"), w sztuce okres rozwoju kultury europejskiej od schyłku średniowiecza do początków doby nowożytnej, obejmujący XV i XVI w. - we Włoszech od XIV w. Charakteryzowały go m.in.: fascynacja antykiem, odrodzenie nauki, humanizm, rozkwit świeckiego życia społecznego, ponadto indywidualizm i docenienie roli artysty w kształtowaniu kultury.
3
Renesans był stylem w sztuce zapoczątkowanym we Florencji na początku XV w. i promieniującym na inne kraje Europy. Nawiązanie do osiągnięć antyku wyrażało się poszukiwaniem harmonii form i jasności konstrukcyjnej, a przede wszystkim, wzorem Greków, pojmowaniem piękna jako wartości obiektywnej, sprawdzalnej przy pomocy intelektu. Dla rozwoju sztuki renesansu duże znaczenie miało powstanie mecenatu mieszczańskiego oraz zmiana społecznej pozycji artystów - niektórzy z nich z rzemieślników stali się cechowymi samodzielnymi, wszechstronnymi twórcami. Do popularyzacji nowych form przyczyniła się teoria sztuki - publikowane traktaty i wzorniki (L.B. Alberti, A. Palladio, P.Della Francesca, Leonardo da Vinci).
4
To właśnie renesans odkrył piękno ludzkiego ciała
To właśnie renesans odkrył piękno ludzkiego ciała. To malarze z XVI wieku sięgnęli po owoc zakazany. Porzucili fałszywą pruderię średniowiecza. Ciało ludzkie w okresie renesansu było darzone wielką miłością i stopniowo zsuwał się z niego płaszczyk wstydu. Pod przykrywką scen z mitologii artyści mogli pokazać na obrazie obnażoną pierś kobiecą czy nagie pośladki. Jedno z pierwszych dzieł, które rozpoczęło tę cudowną epokę. to „Narodziny Wenus” Botticelliego. Bogini wiosny i roślinności. Rzymska odpowiedniczka Afrodyty .Jej wdzięki zostały szeroko rozpropagowane na przestrzeni lat.
5
Narodziny Wenus - Boticcelli
6
Architektura Dla architektury wzorem idealnych proporcji i podziałów były liczne zabytki rzymskie. Nowością były centralne budowle kopułowe. Stosowano antyczne proporcje architektoniczne operując kolumnami i belkowaniem. Rozpowszechnia się schemat łuku triumfalnego oraz portyk z trójkątnym tympanonem. Występują często ornamenty o rodowodzie grecko-rzymskim m.in.: liście akantu, rozety, wieńce, układy kandelabrowe. Najważniejsze typy architektoniczne to: pałac miejski z arkadowym dziedzińcem wewnętrznym, willa podmiejska z kondygnacją reprezentacyjną na parterze, ponadto wznoszone poza miastami pałace otoczone fortyfikacjami ziemnymi, tzw. palazzo in fortezza. W budownictwie sakralnym charakterystyczne były kaplice na planie centralnym. W świeckiej architekturze miejskiej renesansowe formy nadawano ratuszom, giełdom, sukiennicom. W konstrukcjach budowlanych szeroko stosowano łuk półkolisty, kolumnady arkadowe, proste belkowania, kopuły, sklepienia kolebkowe lub krzyżowe, stropy kasetonowe.
7
Bazylika św. Piotra, kopuła zaprojektowana przez Michała Anioła (1547).
Autoportret
8
Kopuła widziana od środka
9
Bazylika św. Piotra - Watykan
10
Architektura renesansowej Francji - Zamek w Chambord (fr
Architektura renesansowej Francji - Zamek w Chambord (fr. château de Chambord), największy z zamków w dolinie Loary
11
Rezydencja położona na nizinie Romanii Ferrara
12
Malarstwo Malarstwo renesansowe koncentrowało się na problematyce konstrukcji przestrzeni i bryły przedstawianych przedmiotów. Charakterystyczny dla malarstwa był zwrot ku naturze ugruntowany jej obserwacją. Rozwijało się też malarstwo portretowe - najpierw w ujęciu profilowym, a następnie ukazujące półpostaci. Pojawiająca się często tematyka religijna i mitologiczna stanowiła w wielu przypadkach pretekst do przedstawiania życia współczesnego. Pejzaże dawały szczególne możliwości eksperymentowania w zakresie trójwymiarowej przestrzeni. Czystym, nasyconym kontrastowo barwom towarzyszyło rozproszone światło. Największymi mistrzami koloru i światła byli Wenecjanie. W zakresie techniki szczególne znaczenie miało stopniowe zastępowanie tempery techniką olejną - jako podobrazie obok dotychczasowej deski pojawiło się płótno. W malarstwie ściennym powszechna była technika fresku. Najważniejszymi malarzami renesansu byli: S. Botticelli, A. del Castagno, D. Venziano, D. Ghirlandaio, P. Della Francesca, L. Signorelli, Carpaccio, Giorione, Tycjan.
13
Michał Anioł, fresk Sąd Ostateczny z Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie.
14
Stworzenie Adama
15
Leonardo da Vinci – Dama z gronostajem
16
Ostatnia wieczerza
17
Gioconda Mona Lisa – Leonardo da Vinci
Autoportret
18
Rzeźba Rzeźbie renesansu dał niejako początek konkurs w 1401 na brązowe drzwi do baptysterium przy Katedrze Florenckiej, którego zwycięzcą został L. Ghiberti - wskrzeszono wówczas antyczną technikę odlewu w brązie. Najpowszechniejszym materiałem stał się jednak kamień (głównie marmur). Rzeźba oderwała się od tła i stanowiła coraz częściej samodzielną kreację wolno stojącą. Tworzono popiersia portretowe, posągi konne, akty i przyścienne nagrobki niszowe. Płaskorzeźby pełniły rolę dekoracyjną i ornamentalną. Najważniejszym przedstawicielem rzeźby wczesnego renesansu był florentczyk Donatello, którego Dawid (ok. 1430) to pierwszy akt w rzeźbie pełnej od czasów antyku. Tego samego dłuta jest pierwszy od starożytności wielki posąg konny - pomnik Gattamelaty w Padwie (1453). Czołowymi rzeźbiarzami byli także: M. da Fiesole, A. del Verrochcio, J. della Quercia, J. Sansovino, L. della Robbia, który wprowadził do rzeźby technikę glazurowanej terakoty. Do arcydzieł renesansu należą wczesne prace Michała Anioła: Pietà Watykańska ( ), Dawid ( ), Mojżesz ( ).
19
Dawid – Michał Anioł
20
Porwanie Sabinek – Jean Boulogne
21
Fragment II drzwi do baptysterium Katedry Florenckiej (1403-1424)
22
Michał Anioł, Pieta, Bazylika św. Piotra w Watykanie.
23
w kościele Św. Piotra w Okowach, Rzym
Michał Anioł, Mojżesz w kościele Św. Piotra w Okowach, Rzym Wykonała Agata Lucia
Podobne prezentacje
© 2024 SlidePlayer.pl Inc.
All rights reserved.